วันพฤหัสบดีที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2551

โชคดีอีกแล้วเรา

โชคดีจริงๆๆวันนี้มาถึงที่งานได้สักแป๊ปหนึ่ง
ฝนก็ตกเลย แถมตกหนักอีกด้วย ถ้าตกตอนขับรถมาแย่เลย
ก็เอามอตอร์ไซด์มาทำงาน (รถยนต์ไม่มีน้ำมัน)


โชคดีอีกแล้ว กลางวันก็มีคนเลี้ยงข้าว
แถมพี่ไก่ก็เอาเสื้อมาให้อีก 1 ตัว
ก็คุณเธอดันซื้อแล้วไม่ดูขนาดเสื้อ กับตัวเอง
ฉะนั้น ก็เสร็จเรา มรดกตกทอดอีกแล้ว

เฮ้อ วันนี้ก้าวขาออกจากบ้านได้ถูกข้างจริงๆ

*-*

วันพุธที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2551

อุณหภูมิความรัก

ความรักของแต่ละคนไม่เหมือนกันก็คงเป็นอย่างนั้น...
คิดว่าอาจจะเพราะรักของแต่ละคน...อุณหภูมิ...ไม่เท่ากัน
ความรักของบางคน...อุณหภูมิสูงความรักของบางคน...
อุณหภูมิต่ำและก็ยังมีความต่างในรักของตัวเองรักให้เพื่อน...
อุณหภูมิหนึ่งรักให้ครอบครัว...อุณหภูมิหนึ่งรักให้คนรัก...
อุณหภูมิหนึ่งรักให้ทุกสิ่งรอบตัว...อุณหภูมิหนึ่ง

คุณอาจจะรักเพื่อนที่อุณหภูมิกลางๆ
แต่อุณหภูมิความรักที่ให้กับแฟนของคุณต่ำ
เมื่ออุณหภูมิกลางๆที่มีให้เพื่อนนั้นลดต่ำลงจากความรู้สึกที่ให้เพื่อน...จึงแปรเปลี่ยน
ไม่มีใครบอกได้ว่ารักที่อุณหภูมิไหนดีที่สุดเพราะรักที่อุณหภูมิสูง
ไม่ได้หมายความว่ารักนั้น "มากกว่า"และรักที่อุณหภูมิต่ำก็ใช่ว่าจะเย็นชาอย่างที่เห็น
คุณมีขอบเขตสำหรับอุณหภูมิที่คุณรับได้
และอุณหภูมิที่คุณสามารถให้ได้คุณอาจจะรักเขาด้วยอุณหภูมิสูงแต่สำหรับเขาแล้ว...

อุณหภูมิสำหรับรักแบบแฟนต้องกลางๆจึงอย่าแปลกใจ...
ที่เขาจะเห็นคุณเป็นเพียงเพื่อนหรือน้องสาวอย่าเสียใจ...
หากเกิดเหตุการณ์ทำนองนี้เพราะคุณและเขาต่างมีรักให้กัน
เพียงแต่อุณหภูมิรักต่างกันเท่านั้นที่สำคัญคือรักต่างหาก

ถึงแม้จะเป็นรักต่างแบบแต่รักทุกแบบก็มีคุณค่าในตัวของมันเอง
อย่าเกี่ยงงอนไม่ว่าคุณจะได้รับรักแบบไหนมาก็ตาม
เพราะอุณหภูมิรักวัดเป็นตัวเลขไม่ได้
จึงต้องใช้หัวใจของคุณวัดสำรวจตัวคุณเอง

ให้ดีว่ารักแบบไหนของคุณใช้อุณหภูมิเท่าไหร่
แล้วค้นหาคนๆนั้นที่สามารถให้ความรักในอุณหภูมิที่พอดีกับคุณ
ในแบบแฟนและคุณก็ต้องให้ความรักอุณหภูมิพอเหมาะกับที่เขาต้องการ
ด้วยเช่นกันเมื่อพบแล้ว...
จงประคองอุณหภูมินั้นไว้ให้ดี

แล้วความรักของคุณจะไม่เปลี่ยนรูปแบบ
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปสักเพียงไหน
และถ้าคุณไม่อาจรักษาอุณหภูมินั้นไว้ได้
ก็ใช่ว่ารักจะหายไปไหน...มันยังคงอยู่...เพียงแค่เปลี่ยนรูปแบบ
สิ่งสำคัญที่สุดเพียงสิ่งเดียวจงจำไว้ว่า
"รักมีค่าในแบบของมันและรัก...คือรัก"

**--**

เหนื่อยกับการทำงานเหลือเกิน

ชีวิตคนทำงาน สุดแสนจะน่าเบื่อ
มีหลากหลายอารมณ์ หลากหลายความรู้สึก
ต่างคนต่างจิตใจ คิดต่างๆ กัน ก็มีที่ต้องทะเลาะเบาะแว้ง
กันเป็นเรื่องธรรมดา แต่เราคนกลางนี่ซิ ทำใจลำบาก
ไม่รู้จะอยู่ฝ่ายไหน ยังไงก็เพื่อนกันทั้งนั้น เฮ้อ...

ไม่เคยเห็นมาก่อน...

ตั้งแต่อยู่เชียงรายมาจนโตถึงทุกวันนี้
ยังไม่เคยเห็นหมอกลงหนาขนาดนี้เลย
ขับรถมอไซด์มาทำงาน เสื้อเปียกหมดเลย
เหมือนกับว่าเปียกฝนอย่างงั้นแหละ
อุตส่าห์แต่งหน้ามาสวย ก็ดันมาโดนน้ำค้าง/หมอกตอนขับรถ
เสียหมดเลย ต้องมาแต่งใหม่ ยิ่งรีบๆ ไปประชุมที่โรงแรมอยู่ด้วย
เกือบไปไม่ทัน พอไปถึงที่โรงแรมก็โล่งใจ มีคนมายังไม่เยอะเท่าไหร่แฮะ
โชคดีไป นึกว่าจะมาสายซะแล้ว แต่ก็ยังมีคนบางคน...มาสายกว่าอีก

รู้สึกแปลกๆ ต้องนั่งกินข้าวกับระดับผู้บริหารทั้งนั้น เกร็งจนกินข้าวไม่อร่อยเลย
ก็แต่ละคน บิ๊กๆ ทั้งนั้น ถึงยังไงโชคก็ยังเข้าข้างให้เรามีคู่นั่งกิน
แบบไม่ต้องเกร็ง เพราะพี่แย้มก็มานั่งข้างๆ ค่อยยังชั่วหน่อย
*-*

วันอังคารที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2551

เบื่อ จริงจริ้ง...

ที่ทำงานวันนี้สุดแสนจะน่าเบื่อ เซ็งๆๆ
ทั้งคน ทั้งงาน น่าเบื่อ
มีแต่เรื่องวุ่นๆ ให้ปวดหัวมาถึงแต่เช้า
ผอ. ก็ใช้ให้พิมพ์คำสั่ง แก้ไขอยู่นั่นแหละ ไม่รู้สักเสร็จสักที
อีกแป๊บก็เรียกให้ไปแก้ เฮ้อ...เบื่อ งานธุรการก็มี ไม่ไปใช้
พอเกิดความผิดพลาดก็ว่าให้เรา ยุ่งวันนี้ประชาชนก็เยอะด้วย
เราก็ยุ่งต้องรับประชาชนด้วย แหมพิมพ์ผิดพิมพ์ถูก ปวดหัวไปหมด
ต้องเตรียมเอกสารตั้ง 300 กว่าชุด ใส่กระเป่าไปโรงแรมอีก
เพราะพรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้า ไม่อยากไปเลย
แต่ก็ต้องทำเพราะมันคือหน้าที่ วันนี้เป็นอะไรที่น่าเบื่อแบบบอกใครไม่ได้เลย

วันจันทร์ที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2551

ฝนหลงฤดู

เช้านี้ตื่นมาพร้อมกับสายฝนพรำๆ
อากาศดีสุดๆ เพราะไม่ได้เห็นฝนตกอย่างนี้มานานแล้ว
แต่เอ...เดือนนี้มันเดือนมกราคม เป็นฤดูหนาวนี่นา
ทำไมถึงมีฝนได้ (ฝนหลงฤดู) และหนำซ้ำยังตกทั้งวัน
ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดจะซะด้วย
ยิ่งทำให้อากาศหนาวเข้าไปอีกหน่อย

แต่ก็ลำบากนิดนึงมาทำงานรถติดเหมือนอยู่กรุงเทพเลย
ดีนะที่ไม่ขับมอไซด์มา พอดีต้องไปซื้อแบตเตอรี่รถยนต์ให้พ่อ
ก็เลยเอารถยนต์มา สบายหน่อยไม่ต้องโดนฝน หรือน้ำสาด
จากรถมอไซด์คันอื่นๆ ซึ่งเป็นประจำอยู่แล้ว เสื้อผ้าจะเปื้อน
เป็นจุดๆ ถ้าวันไหนโดนน้ำกระเด็นใส่เสื้อ จะรู้สึกแย่ทั้งวันเลย
อันเนื่องไม่มั่นใจ

*-*

วันเสาร์ที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2551

ไปหาหมอมา

วันนี้หยุดหนึ่งวัน ก็เลยไปหาหมอ
ตรวจสุขภาพร่างกายหมดไปเกือบพัน
หมอคนนี้ตลกมาก พูกอะไรต่อมิอะไรก็ตลกไปหมด
ให้คำปรึกษาดีมาก แนะนำทุกอย่างที่ถามไป
ไม่ดีอย่างเดียว ค่ายากับค่าตรวจแพงไปหน่อย

หลังจากหาหมอเสร็จ ก็ไปช็อปต่อ ได้รองเท้ามา 2 คู่
ให้ตัวเอง 1 คู่ อีกคู่ให้แม่ สวยมากๆ ไม่รู้แม่จะชอบรึปล่าวแถมด้วย
กางเกงอีก1 ตัว ก็หมดไปพันกว่าบาท สรุปวันนี้หมดไปเกือบ3 พัน
กระเป่าแบนเลย ไม่เป็นไร ให้กำไรกับชีวิตนิดหน่อย

กลับถึงบ้านก็เย็นพอดี หมดไปอีกวันสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์

ตอนนี้มีน้องหมาเพิ่มอีก4 ตัว ลูกของเจ้าเพนเค้ก
สีน้ำตาลทั้งหมดเลยมองไปมองมา ไม่เหมือนหมาเลย
แต่เหมือนแกะมากกว่า ยิ่งถ้าเป็นสีขาวนะ ทุกคนจะต้องบอกเป็นเสียงเดียวกัน
ว่าลูกแกะหลงมาจากไหนแน่ๆ น่ารักมากๆ อ้วนจ้ำหม้ำเลย

*-*

วันศุกร์ที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2551

ยินดีกับตำแหน่งใหม่ของห้วหน้า

เย็นนี้ไปกินเลี้ยงมา หัวหน้ารับตำแหน่งใหม่
ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมอีก ขึ้นเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการกอง
ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ
ลูกน้องคนนี้ขออวยพรให้ประสพความสำเร็จต่อไปอีก เยอะๆ
ขึ้นๆ ไปอีกนะคะ
ทีนี้ก็เป็นเรื่องของเราแล้ว
จะต้องทำอย่างไรกับชีวิตตัวเอง ทำอย่างไรถึงจะ
พาตัวเองก้าวไปข้างหน้าให้ดีกว่าทุกวันนี้ที่เป็นอยู่
ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีแค่ไหน ยังไงก็จะสู้ต่อไป
สู้เพื่อแม่...
*-*

วันพฤหัสบดีที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2551

แพ้ใจตัวเอง

เขาว่าการชนะใจตัวเองนั้น … อาจดีและมีค่าที่สุด
แต่ในเรื่องความรัก … การชนะใจคนที่เรารักนั้น
อาจย่อมมีค่ากว่า แต่มันอาจมีค่ากว่านั้น …
ถ้าคุณสามารถชนะใจตัวเอง ที่จะปฏิเสธกับความรักที่ย้อนมาหา
และมันอาจมีค่าที่สุด … ถ้าคุณยอมที่จะ "แพ้" ใจตัวเอง
เพื่อจะกลับไปหาความรักนั้น

ฝันที่เป็นจริง

และแล้วความฝันที่รอคอยมานาน
ณ บัดนี้ ได้กลายเป็นความจริงแล้ว
โบนัสออกแล้ว เมื่อวานหยุดงาน
เลยตกข่าวว่าโบนัสเข้าแล้ว
บางคนกดมาใช้เกือบหมดแล้ว
พี่ชายเรา ก็กดมาซื้อรถมอไซด์ให้ลูกสาว
หมดไปเรียบร้อยแล้ว
ของเราก็เหมือนกัน ใช้หนี้ยังไม่พอเลย
เฮ้อ...ก็ยังดี ที่ได้ พอประทังชีวิตไปได้
อีกนิดหน่อย
*-*

วันอังคารที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2551

ดีใจจังเยย *-*

เฮ้อ รอมาตั้งนาน
นึกว่าจะไม่ได้ซะแล้ว
แต่ก็ได้มาแค่ 6,567 เอง
คนอื่นได้เยอะกว่าเราอีก
เฮ้อ .... ไม่เป็นไร ดีกว่าไม่ได้
*-*

วันจันทร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2551

ว่างๆ อยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป

พอว่าง ก็ไม่มีอะไรจะทำเลย
ก็รู้สึกเหงาๆ แฮะ แต่ก็ดี ขอว่างอย่างนี้
สัก 1 อาทิตย์เถอะ
แต่เอ ถ้ามีงานทำบ้างก็จะได้ไม่ฟุ้งซ๋าน
แล้วตอนนี้จะมีหรือไม่มีดี น้อ
เฮ้อ ไม่เข้าใจตัวเองเลย
งงกับชีวิตเหลือเกิน
****

วันอาทิตย์ที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2551

แย่จัง...

ตื่นมาแต่เช้า รับวันหยุดสุดสัปดาห์
ดันมีจิ้งจกตกมาใส่เสื้อ
ตกใจแทบแย่ ใจหายใจคว่ำ
ทำอะไรแทบไม่ถูก มือสั่นไปหมด
กลัวว่ามันจะกัด แต่โชคดีไม่เป็นไรแหะ
*-*

วันศุกร์ที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2551

น่าเบื่อ จริงๆ


อยากจะแยกร่างซะจริงๆ

ทำไมงานมันเยอะก็ไม่รู้

ถ้าแยกได้อย่างที่คิดจริง

ก็คงจะดี ไม่ต้องปวดหัวอย่างนี้

เบื่อ จริงๆ


*-*

วันพฤหัสบดีที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2551

ดีไม่ดี

ดีไม่ดี...อยู่ที่ใจเราหัวเราะ...
เมื่ออยากหัวเราะ ร้องไห้...
เมื่ออยากร้องไห้ และต้องหัวเราะให้ได้หลังร้องไห้ทุกครั้ง!
อย่าทำอะไรที่ไม่อยากทำ... จงทำอะไรที่ใจอยากทำ...!
ตัวหนังสือ...เขียนผิด...ลบได้
การกระทำ...ทำผิด...เอาอะไรลบ
นึกว่าหมากำลังไล่ฟัดซิ...! ...จะได้รีบวิ่งรี่เข้าเส้นชัย... ...
ล้มเมื่อไหร่จะได้รีบลุก...
ทุกย่างก้าว ของ ความฝัน
คือ ย่างก้าว ของ ความเหน็ดเหนื่อย
ทุกย่างก้าว ของ ความเหน็ดเหนื่อย
คือ ก้าวย่าง ของ ความสำเร็จ
ต่อให้ทุกข์ที่สุด....ก็ต้องผ่านพ้นไปจนได้ เมื่อเรานั่งมองอดีต
เรายังผ่านทุกข์มาได้ตั้งหลายทุกข์
ก็ในเมื่อ..ชีวิต...มันยังมีชีวิต ขอแค่อย่าทุกข์ก่อนเจอทุกข์
หลังทุกข์ อย่าทุกข์อีก ให้ทุกข์ แค่ตอนทุกข์
แล้วทุกข์ที่สุด...ก็จะเป็น ทุกข์ แค่นี้เอง!
ให้ทำหน้าที่ทุกหน้าที่ด้วยหัวใจ ให้หัวใจตระหนักในหน้าที่....
แล้วเราจะไม่รู้สึกว่าหน้าที่เป็นหน้าที่
แต่เป็นการกระทำที่เกิดจาก...หัวใจเรียกร้อง...ต่างหาก
ดีไม่ดี...อยู่ที่ใจเรา... ถ้าใจเรา...คิดดี
เราก็จะเจอแต่สิ่งดีๆ ถ้าเรามองในทางที่ดี...ใจเราก็จะรู้สึกดี
ถ้ากำลังใจดี...สิ่งเลวร้าย...ก็จะคลี่คลายเป็น...ดี!

ชีวิตอันแสนจะวุ่นวาย

ช่วงนี้เป็นอะไร...
ทำไมมันดูวุ่นวายไปหมด
หยิบจับอะไรก็เป็นยุ่งเหยิง
ซะไม่มีดี
เฮ้อ...ทำไงดียังงงกับชีวิตตัวเอง
จะจัดการไงดีเน้อ

*-*

วันพุธที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2551

ความฝันพังทลาย

นั่งรอ นอนรอ มาตั้งเกือบจะครึ่งเดือนแล้ว
แต่ทำไมถึงมาพังซะได้ เสียใจจนพูดไม่ออก
บอกใครไม่ได้เลยจริงๆ ถ้าแม่รู้ คงจะแย่อย่าบอกใคร
แม่อยากได้มานานแล้ว แต่ยังไงก็จะพยายามอีก
ยังไงก็จะไม่ยอมแพ้
สู้ๆๆ

*-*

วันจันทร์ที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2551

เกินคำบรรยาย





เป็นหวัดอีกแล้ว

เป็นอะไรก็ไม่รู้ *-*
ถ้าวันจันทร์ทีไร รู้สึกไม่ค่อยสบายเลย
สงสัยขี้เกียจทำงานอีกแน่ๆ
แต่ถ้าไม่มาก็ไม่ได้อีกแหละ
งานโค ตระ...เยอะเลย
สู้ๆ จะได้มีเงิน
*-*

วันพฤหัสบดีที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2551

บอกไม่ถูก*-*













































วัดร่องขุ่น สุดยอดอลังการงานสร้าง















สวยไม่มีที่ติ

วันพุธที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2551

ครั้งหนึ่ง ...*-*

ครั้งหนึ่ง... คุณเคยปลื้ม เมื่อเขา ดีกับคุณ
แล้วครั้งหนึ่ง... คุณเคยโกรธ เมื่อเขา ทะเลาะกับคุณ
ครั้งหนึ่ง... คุณเคยชอบ เมื่อเขา บอกรักคุณ
แล้วครั้งหนึ่ง... คุณเคยเกลียด เมื่อเขา ไม่ง้อคุณ
ครั้งหนึ่ง... คุณเคย ซื่อสัตย์ เมื่อเขา จริงใจต่อคุณ
แล้วครั้งหนึ่ง... คุณเคยหงุดหงิด เมื่อเขา เฉยชาต่อคุณ
ครั้งหนึ่ง... คุณเคย หัวเราะ เมื่อเขา หยอกล้อ คุณ
แล้วครั้งหนึ่ง... คุณเคยร้องไห้ เมื่อเขา นอกใจคุณ
ครั้งหนึ่ง... คุณเคยเสียสละเวลา เมื่อเขา อยากพบคุณ
แล้วครั้งหนึ่ง... คุณเคยสูญเสียทั้งกายใจ เมื่อเขา ไม่ต้องการคุณ
ครั้งหนึ่ง... คุณเคยอบอุ่น เมื่อเขา กอดคุณ
แล้วครั้งหนึ่ง... คุณเคยเหงา เมื่อนึกถึงภาพเขากับคุณ
ครั้งหนึ่ง... คุณเคยอุ่นใจ เมื่อเขา ห่วงใยปกป้องคุณ
แล้วครั้งหนึ่ง... คุณเคยอ่อนแอ เมื่อเขา ไม่สนใจคุณ
ครั้งหนึ่ง... คุณเคยอภัย เมื่อเขาทำผิดแล้วขอโทษคุณ
แล้วครั้งหนึ่ง... คุณเคย อยากขอโทษ เมื่อเขาไม่อยู่ฟังคุณ
ครั้งหนึ่ง... คุณเคย คิดถึง เขา เมื่อเขาอยู่ไกลกับคุณ
แล้วครั้งหนึ่ง... คุณเคย คิดถึงความทรงจำและความผูกพัน
ระหว่างเขากับคุณเมื่อเขาไม่อยู่กับคุณอีกต่อไป
สักครั้งหนึ่ง... ที่คุณ สุข และ ทุกข์
เพราะ "รัก" สักครั้งหนึ่ง...ที่คุณอาจไม่สมหวังใน "รัก"
แต่คุณจะไม่ผิดหวังที่ได้ "รัก" ดีกว่าไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกนี้เลย ...
"Love is like the sun, when it is there you want to bask in it's warmth,
when it is gone, you just want to drink hot chocolate and curl up in a blanket."
ความรักเหมือนแสงอาทิตย์... เมื่อคุณมีรักคุณก็อยากจะอาบแดดให้อุ่นสบาย
แต่เมื่อความรักจากไป... สิ่งที่คุณทำก็แค่เพียงดื่มชอกโกแลตอุ่นๆ
และนอนคุดคู้ในผ้าห่มเท่านั้น...

*-*

ปวดท้อง

เป็นไรก็ไม่รู้ ปวดท้องทั้งคืน
ก็ไม่ได้กินของแสลงนะ
แค่น้ำพริกกะปิ กับปลาทู
อร่อยอย่าบอกใคร
แต่ไม่รู้ทำไม เข้าห้องน้ำไปหลายรอบ
แทบลุกไม่ขึ้นเลยเรา
เกือบตาย

*-*

วันอังคารที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2551

วันจันทร์ที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2551

เหนื่อยกับการ....

รู้สึกเบื่อ ๆ ไม่อยากทำอะไรเลย
ปวดเมื่อยไปทั้งเนื้อทั้งตัว
อยากจะนอนพักยาวๆ สัก 2 วัน
แต่คงทำไม่ได้ เพราะงานเยอะขึ้นทุกวัน
เบื่อๆๆๆๆๆๆๆ

วันพฤหัสบดีที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2551

ทำไมอากาศมันหนาวอย่างนี้

เช้านี้อาบน้ำแทบจะแข็งตาย
หนาวสุดๆ เลยเปลี่ยนใจอาบน้ำอุ่นแทน
ก็ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
อยากจะลาพักร้อนอีกแล้ว
อยากจะนอนตื่นสายๆ สักหน่อย
รู้สึกเบื่อกับการทำงานจริงๆ เลย
ไม่ได้หยุดไม่ได้ลา นานแล้ว
งานเยอะ มีติดๆ กันเลย
แทบไม่มีเวลาให้คนในครอบครัวเลย

วันพุธที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2551

ปีหนูทอง จ้า*-*
































































ผ่านพ้นปีเก่าไปแล้ว


เริ่มต้นปีหนูทอง หวังว่าทุกๆ อย่างคงจะดีขึ้นกว่านี้


สาธุ... ขอให้เป็นจริงเถอะ


ไปเที่ยวให้สนุกดีกว่า


ดูดอกไม้สวยๆ เพลินใจดีกว่า