วันศุกร์ที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2553

สู้กันไป

เป็นกำลังใจให้เสมอ
สู้กันต่อไป
ทุกอย่างมีทางแก้อยู่แล้ว

จาสอบอีกแล้ว
ยังอ่านไม่ถึงหนังสือไม่ถึงไหนเลย
สู้กันต่อไป

ท่องราตรี

เมื่อคืนไปเยี่ยมตาที่โรงบาลกะแม่
เจอเพื่อนเก่านั่งคุยกันเป็นวรรคเป็นเวร
สรุปได้คุยกะตากะน้าๆ  แป๊บเดียว
กลายเป็นว่าคุยกะเพื่อนซะงั้น
กลับจากเยี่ยมตา ก็แวะไปเดินไนท์กะแม่อีก
วันนี้แม่มาแปลกอยากเที่ยว  หุหุ
เดินไปเดินมาดูนั่นดูนี่ เจริญหูเจริญตาขนาด
แวะไปดูน้องหมา  กะหนูแฮมเตอร์ด้วย
อยากได้หนูไปเลี้ยง น่ารักดี
แต่โดนเบรกซะแรงเลย อดเลยเรา

จากนั้นแวะไปนั่งดูหอนาฬิกาต่อ
แม่อยากดูอีกแระ
เฮ้ออ  ไอ้เราก็ง่วงเนาะ
เลยต้องแวะไปนั่งดูเป็นเพื่อนแม่
รู้สึกว่าวันนี้นาฬิกาจะตีเสียงสั้นไปหน่อย
เพลงก็แปลกๆ  นะ
มันสั้นๆ  ขาดๆ หายๆ  รู้สึกไม่ค่อยเพราะ
ไฟแสงสีก็โออยู่นะ
ขอตินิดหน่อย
เพลงจบแบบห้วนๆ 
นั่งๆดูอยู่ อ้าวจบซะงั้น
ยังงงอยู่นิ อยากจบก็จบ 

แต่ตอนจบก็มีคนปรบมือให้
โออยู่คะ
สวยดี

เข้าบ้านเกือบ สี่ทุ่ม กะว่าจะนอนแต่หัวค่ำนะ  นอนดึกอีกแร้ววว

วันพฤหัสบดีที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2553

ไดอารี่มีชีวิต5

เหลือบตาผ่านไปเห็นน้องผู้หญิงคนหนึ่ง
กำลังนั่งขีดๆ  เขียนๆ บนกระดาษแผ่นหนึ่ง
น่าสนใจ เข้าไปนั่งคุยด้วย
น้องเค้ากำลังวาดรูปอะไรสักอย่าง
ซึ่งพอจะเดาได้ว่าคงเป็นรูปทะเลแห่งหนึ่ง
เพราะมีต้นมะพร้าว หาดทรายสีขาว  ท้องฟ้าสีคราม
ก็ไม่แปลกนะ ที่ทะเลจะมีต้นมะพร้าว
เพราะน้องแกวาดต้นมะพร้าวเยอะมาก

น้องเค้าบอกว่า เค้าวาดรูปประกอบกับการเขียนไดอารี่
อืม  น้องเค้าเขียนไดอารี่  มีภาพประกอบด้วย

เลยนึกย้อนไป ครั้งสมัยที่เราเรียนมัธยม เราเขียนบันทึกก็วาดรูปไปด้วย
ขีดเขียนๆ  ไปตามประสา แต่ก็เป็นรูปที่ดูไม่ค่อยได้นะ
เพราะไม่ค่อยมีพรสวรรค์ด้านการวาดภาพเท่าไหร่
วาดไม่สวยแต่ใจรัก ก็พอถูไถไปได้
เหอะๆ  ๆ  ทุกวันนี้เอากลับมานั่งดู ยังขำตัวเองไม่หาย
ไม่รู้วาดไปได้ไง
เด็กอนุบาลมันยังวาดสวยกว่าเราอีก 
คิคิ

เล่าถึงน้องคนนั้นต่อ
น้องพลอย เด็กโรงเรียนสามัคคี หน้าตาสดใส
ผมยาวถึงกลางหลัง ถักเปียด้วย น่ารักมากๆ 
แต่รู้สึกว่าคงจะมีปัญหาอะไรสักอย่าง
เห็นมาสามวันละ นั่งอยู่คนเดียว
ทำหน้าเศร้าๆ  คงจะมีเรื่องกุ้มใจสักเรื่องนี่แหละ
ไม่พูดไม่จากะใคร เอาแต่ขีดๆ เขียนๆ  กับกระดาษ
แล้วก็ใจลอย  เฮ้ออออ   เป็นไรไปป่าวคะคุงน้อง

ผ่าน

ผ่านไปเป็นวันๆ 
ช่วงนี้งานแยะเหมือนกัน
แต่มันก็แยะทุกวันแหละ

ไม่มีไรมากมาย
แค่ทำให้มันเสร็จๆ ไปเป็นวันๆ 

ก็...............

ปรับตัวไม่ทัน

วันก่อนฝนตก
เมื่อวานแดดออก
วันนี้หมอกกะจาย
ปรับตัวไม่ทัน หวัดเลยรับประทานซะเลย
ฟิดๆ มาสองสามวันละ
น้ำมูกก็ทำท่าจะไหล
เฮ้อออออ    ไม่ไหว  ไม่ไหว
แถมด้วยอาการไอค๊อกแค๊กอีกต่างหาก

ไม่สบายกันยกบ้าน
ตาก็ป่วยเข้าโรงบาล
แม่ก็ไม่สบาย
เราก็เป็นหวัด ไม่หายสักที เป็นมาเกือบสองอาทิตย์แล้ว
เมื่อคืนก่อนมีอาการแปลกๆ นะ
รู้สึกเจ็บหน้าอก แต่มันเจ็บไงก็มะรู้ดิ
เหมือนกับว่ามีอะไรมาบีบตรงหัวใจ
บีบๆ  คลายๆ  เจ็บแป๊บๆๆ  ก็หาย
แล้วก็เจ็บอีก  เป็นได้เกือบชั่วโมง
เอ....ชั้นเป็นอารายหว่า
รึว่า......โรคหัวใจ
สิวก็ขึ้น   (เหอะๆๆ สิวสาวรึป่าว)  สาวแก่ไม่ว่า
ขึ้นที่ไหนไม่ขึ้นนะ ดันมาขึ้นบนริมฝีปาก
เจ็บโคตรๆๆ
แย่ๆๆ  
เดี๋ยวพรุ่งนี้ขอลางานครึ่งวันเต๊อะเนาะ  หาหมอเช็คอาการหน่อยคงดี
อาการแย่แล้วเรา



วันอังคารที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2553

ติดเกมส์

ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากเข้ามาเขียนบล็อค
กำลังติดเกมส์งอมเลย
ปลูกผัก เลี้ยงปลา ทำกับข้าว
มีคนถามนะว่ามันหนุกตรงไหน
ก็ไม่หนุกนะ รู้แต่ว่า อยากดูแลมัน
ปลูกผัก เลี้ยงปลาไปแล้ว ก็ต้องดูแลเอาใจใส่
กลัวว่ามันจะตาย ฉะนั้นต้องเข้าไปดูมันบ่อยๆ
กลายเป็นว่า ว่างเป็นไม่ได้ต้องแว๊ปเข้าไปดู
ส่วนทำกับข้าวเหรอ
ชีวิตจิงนะ  ทำไม่เก่งหรอก  แค่พอกินได้ ไม่ถือว่าอร่อย
แต่ในเกมส์อย่างเซียนเลย  คิคิ
แอบเข้าไปเล่นมันบ่อยๆ  ทุกระยะ เพราะกัวว่าทำกับข้าวแล้วมันจะไหม้
เอ้ออ    โตแล้วนะเนี่ย ยังบ้าเกมส์ ทำไรยังกะเด็กๆอยู่เล่น

ปล. ถ้าไม่ได้เข้ามานานๆ  ก็อย่าว่ากัน  เพราะกำลังติดเกมส์ค่ะ


วันอาทิตย์ที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2553

สุขใจกับใจสุข

วันเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
แป๊บๆก็ผ่านไปละ
เป็นวันอีกวันที่รู้สึกดี มีความสุข
ยิ้มทั้งวัน ก็มีความสุขอีกแบบ
ทั้งสุขทั้งทุกข์ปนกัน ชีวิตมีรสชาติ
แต่ก็มีบ้างที่เหนื่อยล้ากับปัญหา
แต่ก็ต้องสู้กันไป
แต่ก็ต้องยิ้มต่อไป
ยิ้มสู้ปัญหาไง ยิ้มไว้ ยิ้มไว้
คิดไรไม่ออก ก็ยิ้มไว้ ยิ้มไว้ เหอะๆๆ
ใครจะว่าบ้าก็ช่าง ยิ้มไว้ก่อน

วันนี้จานอนแต่หัวค่ำ
ปวดหัวนิดๆ
สงกะสัยนั่งหน้าคอมนานไปหน่อย
ปวดหัวตุ๊บๆ

อยากได้ยินว่ารักกัน

สิ่งที่ฉันไม่รู้ สิ่งที่ฉันไม่ค่อยรู้ ก็หัวใจของคน อ่านหนังสือเล่มไหน วนเวียนวกวน แต่ไม่นาน ยังเข้าใจ บอกให้ฉันรับรู้ บอกกับฉันว่าไม่รัก ไม่ขอเป็นเพื่อนใจ แต่ถ้าฉันได้เห็นแววตาครั้งใด ไม่เหมือนคำที่พูดเลย ใจคนเรายากเย็นเกินไป ไม่เห็นต้องทำให้ยากเลย อย่างฉันก็ทำ ก็เป็นเหมือนอย่างเคย บอกเลยจากใจว่ารักเธอ ปากเธอแข็งรู้ไหม แต่ว่าฉันก็รับไหว ด้วยหัวใจที่รอ ได้แต่หวังซักครั้ง คำเดียวก็พอ อยากได้ยินว่ารักกัน ใจคนเรายากเย็นเกินไป ไม่เห็นต้องทำให้ยากเลย อย่างฉันก็ทำ ก็เป็นเหมือนอย่างเคย บอกเลยจากใจว่ารักเธอ ปากเธอแข็งรู้ไหม แต่ว่าฉันก็รับไหว ด้วยหัวใจที่รอ ได้แต่หวังซักครั้ง คำเดียวก็พอ อยากได้ยินว่ารักกัน อยากได้ยินว่ารักกัน

ปฏิเสธอย่างไร

ปฏิเสธหัวใจอย่างไร ฉันทำไม่เป็น เพียงแค่เห็นเธอ เข้ามาทักทาย เหมือนได้เห็นความฝันที่กลับกลายเป็นความจริง หัวใจที่ไม่เคยมีรัก กลับอยู่ไม่เป็นจังหวะ เพียงแค่เธอส่งยิ้มมา ไม่กล้าเปิดเผยใจ กลัวเธอจะรู้ว่า คนที่ยืนอยู่ตรงนี้ แอบหลงรักเธออยู่ แต่เธอคงดูไม่ออก ซ่อนความรักไม่กล้าบอก กลัวเธอจะเปลี่ยนไป ห้ามใจยังไงให้ไหว เมื่อเธอน่ารักเกินกว่าใคร ปฏิเสธอย่างไร เมื่อรักเธอจนไม่อาจจะถอนตัว แล้วเป็นเพราะอะไร เธอนั้นยิ่งมาใกล้ หรือเธอรู้ ว่าฉันคิดยังไง ล้อเล่นอย่างนี้ รู้ไหมฉันหวั่นไหว พอแค่นี้ก่อนได้ไหม หัวใจที่ไม่เคยมีรัก กลับอยู่ไม่เป็นจังหวะ เพียงแค่เธอส่งยิ้มมา ไม่กล้าเปิดเผยใจ กลัวเธอจะรู้ว่า คนที่ยืนอยู่ตรงนี้ แอบหลงรักเธออยู่ แต่เธอคงดูไม่ออก ซ่อนความรักไม่กล้าบอก กลัวเธอจะเปลี่ยนไป ห้ามใจยังไงให้ไหว เมื่อเธอน่ารักเกินกว่าใคร ปฏิเสธอย่างไร เมื่อรักเธอจนไม่อาจจะถอนตัว แอบหลงรักเธออยู่ แต่เธอคงดูไม่ออก ซ่อนความรักไม่กล้าบอก กลัวเธอจะเปลี่ยนไป ห้ามใจยังไงให้ไหว เมื่อเธอน่ารักเกินกว่าใคร ปฏิเสธอย่างไร เมื่อรักเธอจนไม่อาจจะถอนตัว ปฏิเสธไม่ไหว วันนี้ฉันจะบอกเธอให้รู้ตัว

วันศุกร์ที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2553

รักกันไม่จำเป็น......

รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง... อดข้าว ..อดน้ำ ..


เพื่อเก็บเงิน..ไว้จ่ายค่าโทรศัพท์..ทั้งเดือน



รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...บอกเลิกนัดกับ .."เพื่อน"

แล้วไปเที่ยวกับ.."แฟน"



รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...ซื้อของแพงๆให้

เงิน..ไม่ได้เป็นหลักประกันว่า..รักจริง


รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...ดูหนัง..ทุกเย็นวันศุกร์

นั่งสบตา..ที่แมคโดนัลด์..ทุกบ่ายวันเสาร์

โทรบอกว่า.."คิดถึง" ..ทุก 5 นาที..ตลอดเช้าวันอาทิตย์



รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง... พยายาม..ลงทุนมากมาย

แลกเทปกันฟัง .. ตั้งโปรแกรมดูหนัง..สักเดือนละเรื่อง..ก็ได้

พากันไปกิน..เพื่ออิ่ม ..ไม่ใช่กิน..เพื่อให้ดูรวย


รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง... ถวายให้..ทั้งตัว

อย่าไปกลัวว่า..ถ้าไม่ยอมเปลืองตัว ..แล้วรัก..จะหมดไป

เพราะ..ถ้าเขารักจริง ก็ควรให้เกียรติ ..ไม่ใช่จ้องจะ..เอาเปรียบ


รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...เอาดวงชะตา..ไปให้หมอดู

จ่ายเป็นร้อย เพียงแค่อยากรู้ว่า..เป็นเนื้อคู่กันหรือเปล่า



รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...ตามติดแจ

ผูกขาเขาไว้..กับขาเรา

ผูกมือเขาไว้..กับมือเรา

ทำไมต้องทำเหมือน..ขาดเขาไปแล้ว..เราจะตาย .

จำไว้ว่า..คนทุกคน..มีหัวใจ..คนละดวง



รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...เป็นเงา..ตลอดเวลา

ไม่ต้องทุ่มเท..ทำเพื่อ "ความฝัน" ของเขา

จนชีวิตตัวเอง..ว่างเปล่า หลงลืม.."ความฝัน" ..ของตัวเอง


รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...มีเวลาเท่าไหร่..ก็ให้ทั้งหมด

จนไม่เหลือเวลา..สำหรับทำ "สิ่งดีดี" ..ให้ครอบครัว

ไม่เหลือเวลา..กลับบ้านเร็วๆ..ให้แม่ชื่นใจ

หลับตา..ลืมตา..ก็เห็นแต่หน้า.. "แฟน"

 
ปล.  ก๊อบมาจาก  http://variety.teenee.com/foodforbrain/23199.html
 
ฝันดีผีหลอก
 
^^

สังสรรค์ลัลลา

แอบเลิกงานก่อนครึ่งชั่วโมง
แวะไปกินนม หนมปังปิ้ง
กะเพื่อนแต๊กกะเพื่อนก้อยมา
ไอ้เพื่อนทรยด มันแอบไปเที่ยวดอยตุงกันสองคน
แล้วไม่ยอมชวนเราไปด้วย อดไปเลย
คนยิ่งอยากไปอยู่ด้วย ไม่ได้ไปหลายปีแล้ว
ดอกไม้คงสวยน่าดู

ดูรูปเจ้าสองคนก็อดอิจฉาไม่ได้
สวยจิงๆ  อะ
อยากไปบ้าง  แต่...มะมีเวลาเลย
ไม่ได้เจอก้อยนานละ รู้สึกว่าจาอ้วนขึ้น แถมดำอีกด้วยเน้อ
ส่วนเจ้าแต๊กก็ตุ้ยเหลือเกิน
กินดีอยู่ดีซะ เที่ยวกระจาย
ยังมาคุ้ยฟุ้งอีกนะ ว่าอาทิตย์หน้าจาไปเที่ยวหัวหินอีก
เฮ้อออ อารายจะลัลลาขนาดนั้น


นั่งคุยกันไป จิบนมกันไป  หุหุ
อร่อยดีมีประโยชน์
เสียดายได้อยู่ด้วยกันแค่ไม่ถึงชั่วโมง
เพราะแต๊กต้องรีบไปรับตุงน้องของมัน
ที่เพิ่งกลับจากเชียงใหม่
แล้วก็จาเดินทางกับเชียงของกันต่อ
ชีพจรรองเท้ากันเหลือเกินพวกนี้
สัญญากับมันเมื่อปีที่แล้วว่าจะไปแอ่วเชียงของด้วย
ผ่านมาละ จะสองปีแล้ว ยังไม่ได้ไปเลย
ก็มันไม่มีเวลาน้อ...
สมัยเรียนนะ  ไปได้เกือบทุกเดือนเลย
หนุกหนานสุด ๆ  
ม่ายรู้เมื่อไหร่จาได้ไปเชียงของน้ออออออ
รอไปก่อนนะเจ้าแต๊ก
ไปเมื่อไหร่  จาไปถล่มซะให้ราบเลย
เหอะๆๆๆๆๆ

today's friday

เฮ้ออ วันสุดท้ายของสัปดาห์
ทำงานอีกหนึ่งวัน
มันชั่งหนุกหนานอะไรอย่างนี้
ไปทำงานสายทุกวัน
เลิกงานค่ำทุกวัน
ทำรายงานประจำเดือนก็ยังไม่เสร็จ
เหอะๆๆๆ  หัวหน้าก็ทวงยิบๆๆ 
เครื่องปริ้นก็ไม่ดี งานใหม่ก็มาเรื่อยๆ 
เหนื่อยใจจิงๆๆๆ 
ช่วงนี้ส่งหนังสือเองด้วย เจ้าเกียรติไม่ว่าง
ไปส่งในค่ายอาทิตย์นี้ 3รอบเห็นจะได้
เข้าๆออกๆในค่าย
จนคิดว่าตัวเองทำงานในค่ายซะงั้น

บรรยากาศดีเนาะในค่าย
ต้นไม้แยะ ยังกะเข้าไปเยี่ยมชมในสวนสัตว์ไงงั้น
มีม้ามีลา ให้ดูด้วย

ทำงานต่อ  พรุ่งนี้พัก ขอตื่นสายๆ สักวันนะ

วันพุธที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2553

ไก่ฟ้าพญาลอ

เดินไปกินข้าวในตลาด
ผ่านร้านขายไข่หงส์
เหลือบตาไปเห็นเจ้าดอกอันนี้
เลยถามเจ้าของเค้าดู
ได้ชื่อว่า  ไก่ฟ้าพญาลอ
สวยดีนะ



แต่มีบางคนบอกน่ากลัว
กัวอารายอะพี่
บอกว่าหน้าตาเหมือนเอเลี่ยน
บ้าไปแล้ว  ออกจะสวย  แปลก 
หาดูได้ยากนะเนี่ย
สงสัยเจ้าเหน่งท่าจะเพี้ยน  เห็นไก่ฟ้าเป็นมนุษย์ต่างดาว
เหอะๆๆๆๆ  บ้าแน่ ๆ  








ขอพี่เค้ามาสองอัน 
อยากได้ไปปลูกที่บ้านบ้างจังน้อ


แม่บอกว่าสมัยแม่เด็ก ๆ ที่บ้านยายมีเยอะมากๆ
ปลูกไว้เต็มสวนเลย
ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังจามีเหลืออยู่รึป่าวน้อ









ของเค้าออกจะดูดี
ของหายากนะเนี่ย

วันจันทร์ที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2553

เห่อของเล่นใหม่

พักนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์มานั่งเขียนบล็อคเท่าไหร่
เขียนได้ก็นิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น
เพราะกำลังมัวแต่เห่อเล่นเกมส์ในเฟรสบุ๊ค
เล่นจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
เล่นเกมส์ปลูกผัก  กะทำกับข้าว
หนุกไปอีกแบบ
เพิ่งรู้นะว่าการเล่นเกมส์มันมันส์อย่างนี้นี่เอง
5555
งานการก็ทำบ้างไม่ทำบ้างละนะ 
เอาแต่ปลูกผัก เลี้ยงปลา ทำกับข้าว  (ในเกมส์)
โตแล้วเนี่ย มัวแต่มาเล่นอยู่ได้  (แม่บ่น)
ก็มันหนุกนี่นา 
มิน่าเด็กๆ  มันถึงได้ติดกันอย่างนี้  เพิ่งรู้จิงๆๆ   นะเนี่ย

วันเสาร์ที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2553

แจ๋ว

วันหยุดทีไร
ต้องกลายร่างเป็นแจ๋ว
เก็บกวาดทุกอย่างที่ขวางหน้า
อาบน้ำน้องหมางานประจำ
แถมวันนี้ฉีดยากันเห็บกันหมัดให้อีก
ตัดขนพร้อม
สงสารปาร์ตี้  มันรู้ว่าจะต้องโดนฉีดยา
ตัวงี้สั่นพับๆๆ   
หมากัวเข็ม  ก็คงเหมือนกับคนเราที่กัวเข็ม

กัวเข็ม......

แม่พิมพ์ของชาติ

วันนี้วันครู
อย่าลืมเตรียมดอกไม้
ไปไหว้ครูกันนะจ๊ะ

^^

วันศุกร์ที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2553

เศร้า....

ถ้ามีปาฏิหารขอพรได้  ข้อแรกที่จะขอ
คือขอให้หายไปจากโลกนี้
โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเราเคยมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้เลยได้ยิ่งดี
จะเป็นอย่างนี้อีกนานมั้ย
ช่ายซินะ ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด
สักวันมันคงจะหมดไปเอง
แล้วถ้าวันนั้นถึงขึ้นมาจิงๆ
เราจะยังคงรับมันไหวมั้ย
จะสู้ต่อไปไหวมั้ย
นั่นก็เป็นอีกเรื่องของชีวิตที่ต้องเผชิญกันต่อไป .....



วันพฤหัสบดีที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2553

ไรอีกละเนี่ย

ไรกันน้อ ชีวิต
เหนื่อยจิงๆๆ

เบื่อ....


วันพุธที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2553

"ปล่อยวาง" อย่าง "เบา" ๆ

...เมื่อ "เหตุ" และ "ปัจจัย" ทำให้ตัวเราต้องไป "เกี่ยวข้อง" กับบุคคลอื่น...


...ย่อมเกิดความ "สัมพันธ์" และ "ผูกพัน" กันในความรู้สึก...


...ความ "ห่วงใย" และการ "ใส่ใจ" ในความเป็นไปของกันและกันย่อมเกิดขึ้น...

...หลาย ๆ ครั้งที่เรามัก "สะกิด" เพื่อเตือน "ใจ" ในหนทางที่กำลังเดิน...



...หลาย ๆ ครั้งที่เรามัก "บอกกล่าว" ในบางเรื่องราวที่กำลังคิด...

...ด้วยเกรงว่าอาจจะกำลัง "หลง" และ "เพลิน" บน "วิถี" ที่ได้เลือก...



...แต่ชีวิตของแต่ละคนก็ต้องก้าวเดินไปตาม "เหตุ" และ "ปัจจัย" ของคน ๆ นั้น...

...และเมื่อถึง "เวลา" หนึ่งเราก็ต้อง "ปล่อยวาง" เรื่องราวเหล่านี้ลงอย่าง "เบา" ๆ ...


**ข้อมูลจาก  http://www.teenee.com/  ขอบคุณค่ะ **

วันอังคารที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2553

โลกหมุน

สองวันมานี้ มีแต่เรื่องวุ่นๆ 
เรื่องวุ่นวาย
ปวดหัว
เบื่อ ๆ
ทำไงดีน้อ

ปล. อยากพักบ้างอะ

วันจันทร์ที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2553

ภาษีสังคม

ขอยืมของคนบางคนมาเป็นหัวเรื่องบ้าง   คิคิ

จริงอย่างที่พี่ว่าแหละ
ภาษีสังคม 
เดือนนี้ก็หมดไปหลายซองแล้วนะ
ขึ้นบ้านใหม่  ที่เพิ่งไปมาตะกี้นี้

ที่ผ่านมาเมื่อวันเสาร์ก็ 
เงินแจกหลานๆ  วันเด็ก 
ไม่ให้ก็ทวงกันจัง
ช่างไม่รู้กันเลยนะ  ว่าพี่มันแทบจะกินแกลบอยู่แล้วเนี่ย
วันเกิดอีก  โอย  แยะจังเนาะ

แล้วที่จาตามมาวันพุธที่  11  ก็คือ   น้าเราจะรับปริญญาอีกแระ
คงต้องจ่ายค่าของขวัญกะช่อดอกไม้อีก 
เฮ้ออออ

ภาษีสังคมที่ไม่อยากรับเร้ยยยยยย

ล่วงเวลา

สัปดาห์นี้ต้องทำล่วงเวลา
ได้กลับบ้านค่ำอีกตามเคย
งานเข้าอย่างแรง
ความจริงก็ไม่อยากทำนะ  แต่ต้องทำ
ชิ  มันจำเป็นนี่นะ  หัวหน้าสั่งนิ  ไม่ทำเดี๋ยวมีเรื่อง หุหุ
หนุกดีออก   นานๆ  ทำที

วันนี้ก็เริ่มทำวันแรก  แต่ก็ได้กลับหกโมงครึ่งนะ
นึกว่าจะต้องกลับบ้านดึกซะแล้ว
บึ่งกลับบ้านอย่างด่วน
เคว้งกระเป๋า  ถอดเสื้อผ้า แล้วก็รีบอาบน้ำอย่างด่วน
เพราะนัดกะพี่ขวัญพี่ไก่ไว้ จาไปงานขึ้นบ้านใหม่พี่ก้อย
ไปถึงก็เกือบทุ่มละ
หนุกมาก  คนแยะดี   มีดนตรี มีคนรำวง 
มีสาวๆ  มาเต้นข้างๆโต๊ะ  บรรดาป๋าๆ  ทั้งหลายเลยต้องควักเงินแจกกันใหญ่
คงหมดไปหลายตังแน่ๆ   แต่ที่รู้   ไอ้น้องคนที่เต้นนะ  คงได้เป็นพันๆ แหละ 
แต่ละคน  กำเงินซะเต็มมือเลย

พี่ขวัญบอกว่า ไปไม่นานหรอก  สักสองทุ่มครึ่งก็กลับ
ที่ไหนได้  กลับถึงบ้านก็เกือบห้าทุ่มแล้ว
ก็พี่ไก่อะดิ  ติดลมไม่อยากกลับ คงกินไปหลายแก้ว
เราก็นั่งดูสาวๆ  เต้นไป หนุกดี

ถึงบ้านก้นอนไม่หลับ ตื่นมาเปิดคอมเล่นเกมส์อีกหน่อย
เฮ้อออ   น่าจะนอนได้แล้วนะ
ทั้งที่วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวันละ
เหนื่อยทั้งคน  เหนื่อยทั้งใจด้วย
เหนื่อยๆๆๆๆๆ   

ไม่รู้คืนนี้จาได้นอนกี่โมงอะ   เพราะคงนอนไม่หลับอีกตามเคย เซ็งอีกแระ

วันอาทิตย์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2553

เหนื่อย

หยุดสองวัน
วันเสาร์ ไปประชุมให้พ่อ เรื่องรถ
บ่ายๆ  มาก็ไปช่วยแม่ทำงานที่สวน

วันอาทิตย์ก็ไปสวนอีก 
ไปแต่เช้าเลยอะ
เหนื่อยสุดๆ 
ไม่ได้ไปสวนนานละ 
แต่ก็หนุกดีเน้อ
นานๆ  ได้ไปทีก็หนุก 
แต่ถ้าไปบ่อยๆ  ไม่ไหวนะ  เดี๋ยวดำ  คิคิ

คืนนี้คงนอนหลับเป็นตาย เพราะเหนื่อยมาทั้งวัน
พรุ่งนี้ต้องทำงานต่ออีก
สู้ต่อไป คนสู้ชีวิต


วันพฤหัสบดีที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2553

เซ็ง

เซ็ง.......

วันพุธที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2553

เจอคำตอบแล้ว

พักนี้รู้ว่านอนไม่ค่อยหลับ
กึ่งหลับกึ่งตื่น
ที่แท้เรากินชาเขียวแยะไปหน่อยนี่เอง
ก็ไอ้เจย์ ชวนกินทุกวัน
มิน่าละ
ถึงได้นอนไม่หลับ
ก็ลืมไปนะ  ว่าเรากินพวกตระกูลชามากไม่ได้
เพิ่งจาถึงบางอ้อ  ก็วันนี้นี่แหละ
ความจริงก็ยังไม่รู้หรอก
แต่อ้ายกุ้งบอกว่า  เมื่อวานกินชาเขียวปั่นกะเรา พี่เค้านอนไม่หลับ
ไอ้เราก็เลยรู้ตัวเลย  555....

ต้องพักยกสักหน่อย  ขอเบรกชาเขียวสักอาทิตย์สองอาทิตย์นะ
ไว้นอนหลับฝันดีค่อยเจอกันใหม่อีกรอบ 

เพิ่มอีกนิด

ปีใหม่ก็ผ่านมาหลายวันละ
แต่ก็มีไรเหมือนเดิมเลย
ไม่ค่อยมีไรเปลี่ยนแปลง
มีเพิ่มอีกนิดก็  เป็นหวัดไม่หายสักที
เป็นๆ  หายๆ 
เป็นมันข้ามปีเลย
ที่แย่ไปกว่านั้น
ไอไม่ได้ว่างได้เว้น
ไอทั้งคืน
ไอค๊อก แค๊ก
ไอ  ไอ  ไอ 
แย่จัง...

ปล.  อยากพักผ่อน  อยากไปอยู่ไกล ๆ อยากอยู่เงียบๆ  ห่างไกลผู้คน คงจะดี

หัวฟู

ต้อนรับปีใหม่
กะงานเดิมๆ  เพิ่มเติม  คือมากกว่าเก่า

ไม่ไหวๆ  ๆ   หัวฟูหัวยุ่งทั้งวัน
กลับบ้านก็ค่ำ
เฮ้อออ 
เหนื่อย ....
แต่ต้องทำ

วันเสาร์ที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2553

เพื่อนเก่า

ไม่ได้เจอมลมา 4 ปีละ
พอดีกลับบ้านที่พะเยา
ติดอยู่ที่ บ้านเรากะบ้านมลอยู่ไกลกันไปหน่อย
ห่างกันเกือบยี่สิบโล 
นานๆ  เจอที
เลยแวะไปหา อยู่ด้วยกันเกือบครึ่งค่อนวัน
ลูกสาวมลน่ารักมาก ๆ
น้องมุก ยังกะฝาแฝดยัยมลเลยอะ
ทำยังกะรู้จักกันมานานงั้นแหละ
มานั่งมานอนตักเราใหญ่เลย น่ารักสุด ๆ
เสียดายมีเวลาอยู่ด้วยกันแค่ครึ่งวัน
ไม่เป็นไร  สงกรานต์เจอกันอีกรอบ 
ไว้รับรองจาไปนอนกะน้องมุกด้วยเลย   55

ขับรถไปเรื่อยๆ  ผ่านทุ่งทานตะวันด้วย สวยดี
แต่เสียดาย ดอกเล็กไปหน่อย แล้วก็เริ่มจะเหี่ยวแล้ว
เก็บภาพมาฝากสองสามรูป  ไม่ไหวอะ  ร้อน
เพราะเค้าปลูกกลางทุ่งนา
ต้องจอดรถข้างทาง แล้วเดินลัดทุ่งเข้าไป
แถมมีหญ้าหนามเต็มไปหมด 
โดนหนามข่วนขาเป็นรอยตรึมเลย เซ็งอีกแระ


วันศุกร์ที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2553

Happy New Year 2010

เริ่มต้นปีใหม่ กะวันใหม่
ขอให้มีความสุขมาก ๆ
อยากทำไรก็ทำ อยากได้อยากมีไรก็หาเอาเอง หุหุ
ต่อไปนี้จาตั้งใจทำงาน
ตั้งใจอ่านหนังสือ  เฮ้อออ  เรื่องใหญ่เลยนะเนี่ย
ถ้าการ์ตูนก็ว่าไปอย่าง คิคิ
แต่ไม่รู้จาไหวป่าวนะ

เมื่อคืนทำงานซะดึกเลย
เค้าดาวน์ที่หอนาฬิกา
ไม่รู้รูปถ่ายไปไหนหมด
เพราะกล้องมีเป็นสิบ ของใครเป็นของใครไม่รู้
ไว้ไปหาก่อน
หนุกดี  มีพลุสวยๆ  ให้ดู
มีหอนาฬิกาที่สวยที่สุดและมีแห่งเดียวในประเทศด้วย
มีโคมไฟให้ลอยแยะไปหมด 
สวยดี หนุกดี บรรยากาศก็โอเค 
ไว้ปีหน้าเจอกันใหม่

*-*
มีความสุขทุกๆ  คนนะคะ