วันอังคารที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2553

เหนื่อยจัง.....

วันนี้งานไม่มากนะ
แต่ทำไมรู้สึกเหนื่อยๆ เพลียๆ ก็มะรู้
อยากนอน อยากพักสุด ๆ
มึนหัวตึบเลย
เจ็บหน้าอกอีกต่างหาก
อาการนี้เริ่มเป็นอีกแระ
แต่เอ..
มันเป็นมาสองสามวันละนะ
ตั้งแต่เป็นไข้แล้วนิ
แต่เป็นๆ หายๆ  อาการแย่อีกแร้วเรา

กินยาละก็นอนท่าจะดี

วันจันทร์ที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2553

รักกันไว้

คนเรานะอยู่ด้วยกันมา
ทำงานร่วมกันมา
เห็นหน้ากันทุกๆวัน
ก็ไม่น่าจะทะเลาะกัน
มีไรก็ต้องคุยกันอย่างเปิดอก
คุยกันอย่างเปิดเผย  ไม่ต้องมาทำหลบๆ ซ่อนๆ
แอบว่ากันลับหลัง  (เล่าขวัญ)
เพราะเราไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จาเป็นไง
จาได้เจอกันอีกหรือไม่ ก็มะรู้
ฉะนั้น อย่าได้โกรธกันเลย
รักกันไว้เป็นดีที่สุด

ปล. วันนี้เหนื่อยนะ  งานก็ไม่แยะ  ทำงานกะเกียรติสองคน
อ้ายกุ้งลาสองวัน เดียวเกียรติลาต่อสามวัน
แล้วเราละ  จาลามั้ยน้อ  จาได้ไม่น้อยหน้ากัน คิคิ

วันอาทิตย์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2553

วุ่นวายอีกแล้ว

ความจริงน่าจะดีใจนะ
มีคนมาทำถนนหน้าบ้านละ
แต่รู้สึกว่าจะวุ่นวายมากกว่า
ต้องเอารถไปไว้บ้านตาอีกซอย
เวลาไปไหนมาไหนก็ลำบากโคตรๆ 
ต้องเดินลัดสวนไปมา แฉะโคลนซะนี่
ได้แต่ภาวนาขอให้เค้าทำถนนเสร็จไวๆๆละกัน

กินยาแก้ไข้ไปง่วงนอนอีกแระ

วันพฤหัสบดีที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ได้เวลานอนละ

ไปนอนดีกว่า
พรุ่งนี้มีอบรมที่โรงเรียนด้วยเนี่ย
ขี้เกียจจริงๆ 
ไม่รู้จาทั้งวันป่าวนะ
ทำงานๆๆ
นอนละ
ฝันดีชาวโลก

ถ่ายรูปเล่นๆ

ระหว่างขับรถไปเรื่อยๆ ก็เห็นรุ้งกินน้ำ
สวยนะ ไม่ได้เห็นชัดๆ แบบนี้มานานละ
แต่เสียดายถ่ายออกมาแล้วไม่ค่อยชัด
มือถือมันเก่าน่อ ถ่ายมาได้แค่นี้ก็ดีแล้ว
























ส่วนรูปนี้ ไปตักบาตรเป็งพุดกันมา
ผู้คนหนาตา แยะนะ นึกว่าจาไปไม่ทันซะแล้ว
ไปถึงต้องรออีกเกือบชั่วโมงกว่าจาได้ใส่บาตร
คนแยะจริงๆๆ







ส่วนอันนี้สดๆ ร้อนๆ
วันนี้นี่เลย
น้ำท่วมที่เชียงราย
กับจากไปเยี่ยมเพื่อนที่ผ่าตัดมาจาก รพ.
ฝนฟ้าตก พายุโถมกระหน่ำ
ทำเอาเชียงรายน้ำท่วมซะนี่
ถนนทุกสายถูกปิดชั่วคราว
เนื่องจากรถไม่สามารถวิ่งผ่านไปได้
สรุป บ้านเราน้ำท่วมอีกตามเคยรอบนี้

ที่หนักไปกว่านั้น
น้ำท่วมสูงกว่าเดิม
เหนื่อยใจสุดๆ  กะน้ำท่วมเนี่ย
เฮ้ออออ









สาระสุดยอด











วันจันทร์ที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2553

เค้ากัวฟ้าพิโรด

เมื่อคืนนอนผวาทั้งคืน
ฝนตกหนักไม่เท่าไหร่นะ
แต่ฟ้าร้องฟ้าผ่านิสิ  น่ากัวขนาดเลย
นอนคุมโปงหายใจก็ไม่ออกแทบตาย
น้องหมาสี่ตัวก็ตกใจขวัญหนีดีฝ่อ
เลยได้พาเข้ามานอนในห้องด้วย
สงสารมากๆ  ปาร์ตี้ตัวสั่นน่าเอ็นดูแต้ๆๆๆๆ
ฟ้าร้องฟ้าผ่าที  ท้องฟ้าสว่างจ้าเลย
ไม่รู้จะผ่าไรนักหนา หัวใจจะวายเอาซะนี่

อย่าได้เป็นแบบนี้บ่อย ๆ  นะ
ยังไม่อยากตายเพราะช็อคฟ้าผ่านี่แหละ
สงสารน้องหมาด้วย

วันอาทิตย์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ดินแดนแห่งความรัก


ฟังเพลง ดินแดนแห่งความรัก Ost.สะบายดีหลวงพระบาง
Powered by you2play.com

อาจจะห่างหายไปบ้าง

พักนี้ขี้เกียจอัพบล้อคนะ
รู้สึกเหนื่อยๆ ไงก็มะรู้
เหมือนกับว่าพักผ่อนไม่พอ
ก็ไม่น่าจะพอหรอกนะ
เพราะนอนไม่หลับ
ก็เล่นไอทั้งคืน ไอจนแสบคอ
หวัดนะหายละ แต่อาการไอนี่ดิ  ไม่ยอมหาย

ไอ้เราก็ลืมไปว่าไออยู่
ตอนไปถนนคนเดินดันกินไอติมปั่นไปซะสองแก้วใหญ่ๆ
ตอนแรกก็หิวน้ำเลยกิน    อีกรอบจากกับบ้านอยู่แล้ว
ผ่านร้านนมปั่นเจ้าประจำที่เคยไปกินกะนังโอ๋สมัยเรียนม.ปลาย
แวะกินอีก  แต่รู้สึกว่ารสชาติจะเปลี่ยนไป 
หนมปังปิ้ง หวานจนเลี่ยนเลย กินไปสองสามชิ้น  ไม่ไหวๆๆๆ
กลายเป็นหนมของน้องหมาไปซะเลย
ตกกลางคืนมาซิ  ไอไม่หยุด  ทำเอามะได้นอน
เป็นหมีแพนด้าอีกแล้วเรา


เป็นแจ๋วอีกแร้วววววววว

วันเสาร์จัดการกะห้องนอนอันแสนรกเรียบร้อย
ใช้เวลาไปเกือบครึ่งค่อนวัน
เหนื่อยจิงๆแต่ก็สะอาดเอี่ยมได้ใจ 
คิคิ

ดีฝนไม่ตกซักผ้าห่มซักผ้ากองโต
โห  รีดซะเมื่อยเลยเรา
ตกเย็นไปถนนคนเดินอีก
เดินหาซื้อของก็มะได้ไรเลย
ได้แต่ข้างาปิ้ง
ถ่ายรูปมาใบหนึ่ง
ไอ้เปิ้ลเด็กนอกไม่เคยเห็น
มันถามว่าเป็นไง
อะ  ดูซะนะจ๊ะ
เค้าถ่ายรูปมาให้ดู
จะไปขอถ่ายรูปมาก็อายป้าเค้า
เลยซื้อมากินด้วย อาหย่อยนะเนี่ย
กินแล้วฟันดำเลย งาเต็มฟันเลย  5555


วันอังคารที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2553

เพื่อนสมัยเรียน

เมื่อคืนไปส่งแต้ขึ้นเครื่องกับกรุงเตบ
ไปรับตอนสี่โมงเกือบ ๆห้าโมงละ
แวะไปรับที่วัด มีญาติบวชอยู่วัดกลางเวียงน่าจะช่าย
เห็นคุยไรกันมะรู้ มันคุยกะพระยังกะคุยกะคนทั่วๆไปเลยอะ
มีบอกว่าถ้าถึงแล้วจาโทรหาด้วย เออเนาะ มีงี้ด้วย
รับมันไปไว้บ้านหน่อย นั่งกินข้าวกันเกือบชั่วโมง
เลยขอตัวกับบ้านมาอาบน้ำ
มันบอกว่าขึ้นเครื่องสามทุ่ม
แต่ทุ่มครึ่งดันมารับเราให้ไปส่งหนามบิน โอ สงสัยกัวตกเครื่อง
ก็ไปนั่งแง่วกันในหนามบินนั่นแหละ
กินติมกันอีก ไอ้หน่อยก็ดันหิวอีกแระ
ไอ้บ้านี่กินเก่งมากๆ กินไม่หยุดเลย
แต่ไม่ยักกะตุ้ยนะ เฮ้อออ

ส่งแต้กับมาสามทุ่มกว่าๆ กะว่าจะนอนละ
แต่ก็ยักกะนอนไม่หลับ
กะว่าจะปิดคอมละเพราะเปิดทิ้งไว้ตั้งแต่ก่อนไปส่งแต้แล้ว
ก็ไม่ได้ปิดเพราะมีนังลี่เพื่อนสมัยม.ต้นอีกคน เข้ามาทัก
เออ..ดีเนาะ วันนี้เป็นวันหวนคืนเย้ารึไง
ได้คุยกับเพื่อนเก่าๆ แยะเลย
เล่าแต่เรื่องสมัยเรียนวีรกกรรมทั้งหลาย  หนุกดี
นี่เราเริ่มแก่แล้วเหรอเนี่ย  มะยอมอะ เหอะๆๆๆๆ

ช่ายดิ เจอเพื่อนเก่าก็คุยเรื่องเก่าๆ 
โดนแซวซะหลายเรื่องเลย
คิดแล้วขำ 
สงสัยวีรกรรมเราท่าจะแยะ 
ไอ้หน่อยนะเสื้อฟ้า 
ไอ้แต้เสื้อขาว
ไอ้เสื้อแดง  เราเอง  คิคิ





ดีใจจังได้เจอเพื่อนๆ 
ไว้มาเจอกันอีก นะ 
คิดถึงๆๆๆๆ

วันพฤหัสบดีที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2553

mom's day

มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก
 กรุ่นกลิ่น “รัก” บริสุทธิ์ผุดผ่องใส
แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจ เป็นมาลัย “กราบแม่” พร้อมน้อมบูชา
กี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสน
อาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่า
 แต่พระคุณ“หนึ่งหยดน้ำนมมารดา”
ทั้งสามภพจบหล้า…หาเทียมทัน
ลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อย
 หรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์
เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ “อนันต์” จึงตั้งมั่น “กตัญญุตา” ตลอดไป
 หนึ่งคำ “รัก” ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อย ต่างเพชรพลอย
 ตีราคาค่ามิได้ แต่แม่จ๋า…
“รักที่หนึ่ง” ของหัวใจ
มิใช่ใคร “ลูก รัก แม่” แน่นิรันดร์
copy from  http://www.teenee.com/

วันนี้ตื่นมาแต่เช้า ทำนั่นทำนี่
แต่ก็ยังไม่ได้กราบแม่สักที
ทำงานบ้านเสร็จ
ไปหาหมอก่อน ตรวจโรคนิดหน่อย
แต่ก็ไม่ได้ตรวจ เลยแวะไปดูหนังผ่อนคลาย
นานๆ จะได้ดูที
ไม่มีไรให้ดู ไหนๆ  ก็ตั้งใจจะไปดูหนังแล้ว
เรื่องไรก็ดูละทีนี้
ดูเลย หลวงพี่เท่ง
แต่ก็ยังงงอยู่ ว่ามันเกี่ยวไรกะหลวงพี่เท่ง
เนื้อหาในเรื่องไม่เกี่ยวไรกันเลยเนี่ย
ก็หนุกดี ฮาดี คลายเครียดได้เยี่ยม

กับบ้านมานอนตื่นอีกที บ่ายสี่
ไปตลาดทำกับข้าวกินกัน
แล้วมานั่งดูหนังกันต่อที่บ้านอีก
ดูกันไปก็ฟังแม่กะพ่อเถียงกันไป เออ จะดูหนังรึว่าเถียงไรกันเนี่ย
เถียงกันก็เรื่องหนังที่ดูกันนั่นแหละ
ไม่ไหวๆ ๆ    เลยไปเอาดอกมะลิมากราบแม่
แล้วไปเล่นนั่งเล่นเกมส กะอัพบล็อคซะหน่อย

รักแม่ที่สุดในโลก
เข็มขอให้แม่มีความสุข มีสุขภาพแข็งแรงอยู่กะเราไปนานๆ
อ่อ  ขอให้พ่อมีความสุข มีสุขภาพแข็งแรงอยู่กะเราไปนานๆ  เหมือนกัน
เดี๋ยวพ่อจาน้อยใจอีก  คิคิ
รักพ่อกะแม่มากๆ 

วันอาทิตย์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2553

สอบเสร็จแล้วคร้าาาาา

สอบครานี้ไม่ได้รู้สึกว่าเครียดไร
จิงดิ สิวไม่ขึ้นด้วย
สอบได้ก็ได้ สอบไม่ได้ก็ไม่ได้แหละ
ไม่คิดมาก อายุไม่ถึงสามห้าก็สอบไป
สู้ๆ  กันไป

ข้อสอบก็แปลกๆนะ  อารายอารายก็ถูกทั้งหมด
จาเลือกข้อไหนดีเนี่ย มึนเลย
คนคุมสอบก็แปลกดี  มานั่งดูเราคิดเลข 
ไม่รู้จามาดูทำมาย   ยิ่งคิดไม่ออกอยู่ด้วย
ปวดหมองเข้าไปอีก
กำลังเถียงกะเจ้าเก่งอยู่ ว่าสี่ยกกำลังศูนย์มันได้เท่าไหร่
เอ......จาได้ศุนย์หรือว่าหนึ่ง น้อ....
เราท่าจะตกเลขแล้วแหละตอนนี้
หาคำตอบได้จาก
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B3%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%87


สรุปแล้วครายผิดครายถูก 
แล้วเราถูกป่าวเนี่ย  เหอะๆๆๆ

ปล. สาธุขอให้ผ่านทีเต๊อะเจ้า

วันพฤหัสบดีที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2553

สอบ

ช่วงนี้สอบไม่มีไรจะอัพบล็อค
เลยเอาเพลงมาลง
ก็ฟังกันไปพลางๆ ก่อน
เหอะๆๆๆ
ไปอ่านหนังสือต่อ 

ปล. ไม่อยากจะบอกเลยว่ากางหนังสือมาก็ง่วงเลย

กันและกัน

ถ้าบอกว่าเพลงนี้ แต่งให้เธอ เธอจะเชื่อ ไหม


มันอาจไม่เพราะ ไม่ซึ้งไม่สวยงามเหมือนเพลงทั่วไป



อยากให้รู้ ว่าเพลงรัก ถ้าไม่รัก ก็เขียนไม่ได้

แต่กับเธอคนดีรู้ไหม ฉันเขียนอย่าง ง่าย...ดาย



เธอคงเคยได้ยินเพลงรักมานับร้อยพัน

มันอาจจะโดนใจ แต่ก็ มีความหมายเหมือนๆกัน



แต่ถ้าเธอฟังเพลงนี้ เพลงที่เขียนเพื่อเธอเท่า นั้น

เพื่อเธอเข้าใจความหมายแล้วใจจะได้มีกันและกัน



ให้มันเป็น เพลง บนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน

อยู่ด้วยกันตราบนานๆ ดั่ง ในใจความบอกในกวี

ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง

คือทุกครั้งที่รักของเธอ ส่องใจ ฉันมีปลายทาง



มีความจริงอยู่ในความรักตั้งมากมาย

และที่ผ่าน มาฉันใช้เวลาเพื่อหาความหมาย



แต่ไม่นานก็เพิ่งรู้ เมื่อทุกครั้งที่มี เธอใกล้

ว่าถ้าชีวิตคือทำนอง เธอก็เป็นดังคำร้องที่เพราะและซึ้งจับ ใจ



ให้มันเป็นเพลง บนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน

อยู่ ด้วยกันตราบนานๆ ดั่งในใจความบอกในกวี



ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมี หวัง

คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง



มีทางเดินให้เรา เดินเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน

มีทางเดินให้เราเดินร่วมเคียง และมีเสียง ของเธอกับฉัน
ฟังเพลง กันและกัน
Powered by you2play.com

วันพุธที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ฉันขอสัญญา

ไกลสุดฟ้า ก็ไม่สามารถกั้นเรา แค่ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่การ...ได้รักเธอ นั่นคือของสำคัญกว่า และมันมีค่ามากเกินกว่าสิ่งไหนไหน


ฉันขอสัญญา... จะจำทุกเรื่องราว ไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ ฉันจะทบทวน เรื่องราวของเธอตลอดไป เผื่อวันสุดท้ายที่ฉันหายใจ...จะได้ไม่ลืมเธอ


ปลายขอบฟ้า กับระเบียงที่เราเคย นั่งมองท้องฟ้าด้วยกัน ต้นไม้...ต้นนั้น จะดูแลรักษามัน แทนความคิดถึง เมื่อเธอไม่อยู่ตรงนี้


ฉันขอสัญญา จะจำทุกเรื่องราว ไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ ฉันจะทบทวน เรื่องราวของเธอตลอดไป จะจำเธอไว้ และรักเธอไป...อย่างนี้


โปรดจงมั่นใจ ฉันขอสัญญา... จะจำทุกเรื่องราว ไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ ฉันจะทบทวน เรื่องราวของเธอตลอดไป เผื่อวันสุดท้ายที่ฉันหายใจ...จะได้ไม่ลืมเธอ จะได้ไม่ลืมเธอ.

วันอาทิตย์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2553

สู้ๆๆ นะ

จาอ่านหนังสือให้มากๆ
ไม่รู้จาสอบผ่านป่าวน้อ
แต่จาต้องทำให้สุดความสามารถ
พ่อจ๋า แม่จ๋า
เอาใจช่วยลูกด้วยน้าค่า

ช้านเป็นศิราณี

พักนี้พี่น้องพ้องเพื่อนกำลังมีปัญหา
ปัญหาเรื่องความรัก
มันเป็นเรื่องของคนสองคน
แต่เราก็เป็นคนที่สามที่เข้าไปอยู่ในนั้นด้วย
เข้าไปอยู่ในนั้นมิได้หมายถึงว่าเป็นปัญหา
แต่ว่าเรากลายเป็นศิราณีให้คำปรึกษาต่างหาก
ไม่รู้จาช่วยเพื่อนไงนะนอกจากเป็นที่รับฟังปัญหา
แล้วก็ปลอบใจนิดๆ หน่อยๆ 
ให้คำปรึกษาบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่มาก
คุยกันนานเกือบชั่วโมง  เอ้ออออ  สงสารเพื่อนเราจิงๆ

ม่ายรู้วันนี้จะเคลียร์รึยัง
เอาใจช่วยนะ  มีไรก็บอกละกัน

พ่อออกโรงบาลวันนี้ เกือบบ่ายสอง
กว่าจะออกได้ นั่งรอเอกสารจากบริษัทประกันครึ่งค่อนวัน
ช่างน่าเบื่อจิงๆ 
มาถึงบ้านก็เหนื่อยแสนเหนื่อย เพลียด้วย
หลับไปเกือบสองชั่วโมง ตื่นมาอีกทีห้าโมงกว่าๆ 
โออออ มึนหัวตึบเลย
ดีนะมี บะตื๋น  ลูกหนึ่งกินแก้มึนหัว  อาหร่อย  ตางี้สว่างเลยเรา

วันนี้คงจะเป็นอีกวันที่ไม่ได้อ่านหนังสือ กะจะนอนแต่หัวค่ำ
ไม่สนแล้วผ้าก็ไม่ได้รีด พรุ่งนี้เช้าค่อยจัดการ
เหอะๆๆ  

ปล.  บะตึ๋น  หมายถึง  กระท้อน