หมดแรง

ท้อ ไม่ได้มีไว้ให้ลิงถือ
แต่ตอนนี้พี่แรงแทบไม่เหลือ
ปวดแทบไม่มีแรงจะก้าวเดิน
ปวดแทบจะขาดใจ
ปวดไรอีกเนี่ย
ปวดตัว
ปวดหัว 
งิงิ
เริ่มบ้าไปละ

😀😀

ตลอดช่วงชีวิตของเรา
มีคนผ่านเข้ามามากมาย
หลายคนยังอยู่
หลายคนจากไป
.
จากคนที่ไม่รู้จัก
กลายเป็นคนคุ้นเคย
จากคนสนิท
กลายเป็นคนไม่รู้จักกันอีกต่อไป
.
มันก็เป็นธรรมดา
สำหรับความสัมพันธ์ของมนุษย์
มีพบ มีรู้จัก มีห่าง มีจาก
มีรัก มีเกลียด ถูกใจบ้าง โมโหบ้าง
วนเวียนไปจนกว่าเราจะไม่มีตัวตนในโลกนี้แล้ว
.
สำคัญที่ว่า
ตอนอยู่ด้วยกันเราสร้างความทรงจำต่อกัน
ยังไงมากกว่า
.
ถ้าดีต่อกัน
ก็เป็นความทรงจำดีๆ
ถ้าร้ายต่อกัน
ก็เป็นความทรงจำที่ไม่น่าจำเท่าไหร่
.
ถ้ายังมีโอกาสใช้ชีวิตอยู่
ก็ดีๆ ต่อกันไว้เถอะนะ
เดี๋ยวอีกหน่อยกาลเวลากับอายุที่มากขึ้น
ก็ทำให้เราลืมๆ กันไปอยู่ดี
พื้นที่ความจำคนเรามีจำกัด
อย่าเอาเรื่องร้ายๆ หรือความรู้สึกแย่ๆ มาเก็บไว้เยอะเลย
.
สำหรับทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
"ขอโทษ" กับหลายๆ เรื่อง
และ "ขอบคุณ" สำหรับทุกอย่าง
.
เราจะใช้ชีวิตต่อไปให้มีความสุข
หวังว่าคุณก็เช่นกัน...