วันพุธที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2552

มีแต่เรื่อง

สงสัยต้องไปทำสังคทานสักหน่อย ท่าจะดี
มีแต่เรื่องวุ่นๆ ให้ปวดหัวทั้งวัน
ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว
ไม่รู้มีไรนักหนา เบื่อจริงๆ
ไปวัดทำบุญสักหน่อยน่าจะเข้าท่า
เฮ้อออออ
ปวดหมองจริงๆ
ฟังเพลงดีฝ่า สบายใจกว่าแยะ

ความคิดถึงกำลังเดินทาง - โกไข่กับนายสน

วันอังคารที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2552

วัดถนนแต่เช้าเลยเนี่ยเรา

ไอ้การที่เราระวังตัวมากเกินไป
ย่อมทำให้ได้รับผลกระทบตามมา
ก็ขับรถมาดีๆ ดันมีไอ้บ้าไหนก็ไม่รู้
ขับมาตัดหน้า เบรคซิคะ
ล้มเลย ไม่มีแล้ว หัวเข่าฉัน ถลอกหมดเลย
เจ็บสุดๆ พรุ่งนี้คงต้องเชียวช้ำอีกตามเคย
เฮ้อ....
เจ็บๆๆๆๆ
แต่ยังดีนะ
มีฝรั่งใจดี มาช่วยยกรถ
เพราะมัวแต่ตกใจ นั่งพับเพียบอยู่ข้างรถ
ใจดีมาก ๆ
แต่คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง ฟังออกเป็นบางคำแค่นั้น
ทำไงได้ พูดภาษาอังกฤษใส่เราฉอดๆ
แย่จัง ต้องไปเรียนภาษาเพิ่มซะแล้ว
อายด้วย เจ็บด้วย แงงงงงง

ควันหลงงานกีฬา









วันอาทิตย์ที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2552

งานบวชเจ้าค่ะ

น้องชายหลานชายจะบวช
ได้เกาะชายผ้าเหลืองอีกรอบแล้ว
หลังจากที่เจ้าขวัญบวชไปเมื่อสองปีที่แล้ว
เสียดายที่น้าทัศน์ไม่ได้อยู่เห็นลูกตัวเองบวช
แต่คงเห็นบนฟ้าแล้ว ดีใจด้วยจริงๆ นะคะ
หลวงตั้งนามให้น้องชายว่าไร ก็ไม่รู้คะ จำไม่ได้แล้วอะ
รู้แต่ว่า แปลว่า ผู้ซึ่งมีแต่ความประเสริฐ
ประเสริฐจริงๆ บวชทดแทนบุญคุณบิดามารดา
ขอให้ตั้งใจปฏิบัติธรรมก็แล้วกันนะคะ







การยืนอยู่ของใครบางคน

บ่อยครั้ง...
ที่โลกกว้างเกินความเป็นจริง
และบ่อยครั้ง ที่ความเป็นจริงทำให้โลกหยุดนิ่ง
นิ่งจนน่าใจหาย
คนเราจึงต้องไขว่คว้า
หาใครสักคนที่จะมาอยู่เคียงข้างเพื่อที่จะรัก

เพื่อที่จะลดที่ว่างในใจให้น้อยลง
และเพื่อที่จะยึดหัวใจไม่ให้คว้าง ไปตามแรงกระทบของชีวิต
ทำให้หัวใจรู้สึกเหมือนมีเพื่อน มั่นคง อบอุ่น


เพราะความรักแข็งแรงและมีพลัง
พอที่จะยึดหัวใจให้รู้สึกอย่างนั้นได้
จะสามารถป้องกันหัวใจที่เปราะบาง ไม่ให้แตกหัก
และสามารถควบคุมโลกใบนี้ให้หมุนไป


ด้วยจังหวะที่ลงตัว พอเหมาะพอควร
ทำให้โลก...ไม่แคบ...และ...ไม่กว้าง
มีพื้นที่เพียงพอที่จะให้ใครอีกคนเข้ามายืนอยู่ในชีวิต


บางที...
โลกของคนบางคนก็หมุนได้
เพราะการยืนอยู่ข้างๆ ของคนอีกคน

กีฬาเทศบาล

งานกีฬาเทศบาล หนุกหนานมากมาย
แต่ก็ร้อนสุดๆ อย่าบอกใคร
เต้นที่เราอยู่ประจันหน้ากับพระอาทิตย์อย่างแรง
หน้าจะขึ้นฝ่ารึป่าวก็ยังไม่รู้
แต่ที่รู้ๆ คือได้ความดำมา เฮ้อออ.

เดินขบวนก็ซะไกล เมื่อยขามากกกกกกก
เสื้อกีฬาก็ไม่สวย สีเขียวสะท้อนแสง หยีๆๆๆ
ไม่สวยเอาซะเลย แต่ต้องทนใส่



รูปนี้ถ่ายคู่กะอ้ายกุ้ง
พี่ชายคู่....
คู่ไรดีเนี่ย คู่หูทำงานกะเราดิ
ม่ายเหมือนพี่นะ แต่เหมือนเพื่อนมากกว่า


พี่ส่งคู่หูเรา กำลังแข่งปิดตาตีปี๊บ
ชนะเลิศคะ
เป็นกีฬาที่ต้องใช้ความสามารถเฉพาะตัวคะ
55+++ นึกแล้วก็ตลกนะ
ปิดตาไป ตีปี๊บ มั่วได้ใจเลยอะ


เจ้าหมูอ้วน เกียรติกำลังแข่งชักกะเย่อ
ชนะด้วยคะ
แต่พอถึงรอบชิงชนะเลิศ ได้แค่อันดับสอง
เฮ้อ... อดได้เหล้าเป็นของรางวัลเลย
ได้มาแต่เบียร์ ไม่ไหวๆ



เสียดาย นะ มีกีฬาแค่วันเดียวเอง
น่าจะมีสักสองวัน
คงจะหนุกกว่านี้
แต่ที่เสียดายไปกว่านั้นคือ
รูปเราไม่ค่อยได้ถ่ายเลย
ไม่ได้เอากล้องไป
เลยขอแจมกล้องคนอื่น แต่ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหนอะ
ไม่รู้จะมีกี่รูป กะว่าจะถ่ายไปอวดเพื่อนสักหน่อย
อิๆๆๆๆ เด้นท์เซอร์จำเป็น..

วันเสาร์ที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2552

ดำ ด้ำ ดำ ทำไงดี

ตายแล้วเจ้าค่ะ
ไปงานกีฬามาแค่ครึ่ง
ทำให้เราดำได้ใจถึงขนาดนี้
จะทำไงให้ขาวเนี่ย แย่สุดๆ
อากาศร้อนได้ใจจริง ๆ
หน้างี้ดำ แขนก็ดำ ดี ขาไม่ดำไปด้วย
สีเขียวไม่ได้รางวัลอะไรสักอย่างเลย
เฮ้อ... เสียใจอย่างแรง
จ่างมันเต๊อะ
มันคือการแข่งขันกีฬาแค่นั้น
อย่าไปใส่ใจอะไรมาก
หนุกดีนะ
มีการแสดงหนุกๆ ให้ดูด้วย
อยู่ก็ไม่จบงานหรอก ดึกมากโข จะสี่ทุ่มแล้ว
ไม่มีเพื่อนกลับมาส่ง ต้องกลับเอง
บ้านยิ่งทางเปลี่ยวๆ อยู่ด้วย
พี่ๆ ชวนไปต่อมุมคนเมือง ปฏิเสธใหญ่เลย
ไม่รู้จะไปทำไม เต้นไม่เป็น เหล้าก็ไม่กิน
อีกอย่างง่วงนอนด้วย
เหนื่อยมาทั้งวัน
กลับบ้านนอนดีฝ่า
ฝันดี ผีหลอก .....

วันพฤหัสบดีที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2552

แค่เธอรัก...ฉันก็พอใจ

พอใจกับความเป็นไปในวันนี้
ไม่ต้องการอะไรเลยที่มากกว่า
แค่ทุกครั้งที่หายใจ...รับรู้ว่ามีเธอตลอดมา
ก็ไม่ต้องการอะไรหนักหนา...เกินความจำเป็น

แค่เธอรัก...ฉันก็พอใจ
แม้บางทีเราอาจห่างไกลเกินสายตามองเห็น
แต่หัวใจของฉันไม่เคยเปลี่ยนไป
มันยังทำหน้าที่อย่างที่เคยเป็น
นั่นคือคอยบอกเธอทุกเช้าเย็น...ฉันรักเธอจัง

คิดทุกๆ วันว่าเธอคิดเหมือนกันบ้างไหม
ถึงรึเปล่าหัวใจที่ส่งลอยไปข้ามขอบฟ้า
คิดอยู่ใช่ไหม...ทุกๆ ครั้งกับคำสัญญา
ถึงความรักที่มีมา...แม้ตอนนี้ห่างตาไกลหัวใจ

คิดมากมาย...กลัวเธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
ถึงตอนนั้นใจคงรอนๆ...เพราะยังอาทรไม่ห่างไปไหน
คิดถึงเหมือนกัน...อยากให้เธอพูดคำนั้นเมื่อยามห่างไกล
รู้ไหมว่าไม่เป็นอันทำอะไร...
เพราะคำว่า “คิดถึง” เธอสุดหัวใจคำเดียว

...เพียงแค่พอ...

ความคิดอย่างหนึ่งที่ควรฝึกให้เกิดขึ้นประจำ
คือ... ความคิดที่ว่า “พอ” คิดให้รู้จักพอ
ผู้รู้จักพอจะเป็นผู้ที่มีความสบายใจ
ส่วนผู้ที่ไม่รู้จักพอ... จะเป็นผู้ร้อนเร่า

ความไม่รู้จักพอ มีอยู่ได้แม้ในผู้มั่งมีมหาศาล
และความรู้จักพอ ก็มีได้แม้ในผู้ยากจน
ทั้งนี้ก็เพราะความพอเป็นเรื่องของใจ

คนรวยไม่รู้จักพอ... ก็เป็นคนจนอยู่ตลอดเวลา
คนจนรู้จักพอ... ก็เป็นคนมั่งมีอยู่ตลอดเวลา

ทำไมถึงร้อนอย่างนี้เนี่ย

เชียงรายไม่เคยมีประหวัดอย่างนี้มาก่อนนะ
ปกติจะเป็นจุ่มเมืองเย็น แต่ไหงตอนนี้กลายเป็นเมืองร้อนไปแล้ว
ภาวะโลกร้อน อันเนื่องจากการกระทำของมนุษย์ทั้งหลาย
รวมทั้งตัวเราเองด้วย ที่ทำให้โลกป่วน
ว่าไปนั่น
แต่ก็ร้อนจริง ปีนี้เป็นปีที่เชียงรายร้อนอย่างมาก
ร้อนสุดๆ ชนิดที่ว่าไม่อยากออกไปไหนเลย
ต้องอยู่ในห้องแอร์ตลอด ไม่งั้นก็ต้องอยู่ติดกับพัดลม
แถมตัวก็ดำไม่หายสักที เมื่อไหร่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
ที่ว่าดำนะ มันดำเป็นช่วงๆ น่าเกียจมาก
ช่วงแขนดิ เป็นรอยเสื้อ ขาก็ดำ เซ็งเลยตู
แม่ก็เตือนแล้วนะว่าออกไปเล่นน้ำนะ ให้ใส่เสื้อกะกางเกงขายาว
ไอ้เราก็ไม่ฟัง ใส่แขนสั้นขาสั้นไป สรุปคือ
ผลที่ได้ ดำเมี่ยม ดำเป็นช่วงๆ ๆ
555++++

พรุ่งนี้จะมีกีฬาสีเทศบาล
ได้รับมอบหมายให้เป็นเชียร์ลีด
ตายๆๆ จะเต้นเป็นมั้ยเนี่ย
ไม่อยากเต้นเลย
ทำไมน้อออออ
ตอนเด็กๆ ใครให้ทำไร ทำได้หมด
แล้วโตมาเนี่ย อายซะไม่มี
จะไหวมั้ยเนี่ย .....

หุหุหุ ไม่อยากจะคิดเลย

วันอังคารที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2552

เป็นไรที่เหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก

หลังจากได้พักมาตั้ง สิบวันเต็มๆ
กลับมางานตรึมเลยคะ แทบจะไม่ได้เงยหน้าออกจากคอมเลยก็ว่าได้
ทั้งงานเอกสาร งานประชาชน หนังสือเข้าต่างๆ
สุดแสนจะวุ่นวาย หัวฟูทั้งวัน
ไม่รู้ประชาชนแห่แหนกันมาจากไหน
มาติดต่อกันให้วุ่นไปหมด
แต่ก็รู้สึกว่าความวุ่นวาย ทำให้เราเป็นคนใจเย็นขึ้นมากๆ เลย
เพราะถ้าเราอารมณ์บ่จอยกับประชาชนขึ้นมาเมื่อไหร่
คงเป็นเรื่องแน่ๆ เพราะสโลแกนเทศบาลก็คือ
การให้บริการประชาชน
แต่การได้เจอกันคนบางคนที่พูดยังไงก็ไม่รู้เรื่อง เนี่ย ลำบากใจจริงๆ ๆ

เฮ้อ...น้องชายรับปริญญาอีกคนแล้วคะ
ขอแสดงความยินดีด้วยเน้อ
ถ้าน้าทัศน์ยังอยู่ คงจะดีใจมากนะ
แต่แกคงเห็นบนฟ้าแล้ว คิดถึงน้าทัศน์จัง




ตกหล่นเช็คช่วยชาติ หุหุ...
ได้กะเค้าด้วยแหละ 2,000 บาท
ได้มาก็เหมือนไม่ได้แหละ
ไม่รู้เอาไปจ่ายค่าไร หมดไปตอนไหนยังไม่รู้เลยอะ
กะว่าจะเอาเก็บไว้เป็นเงินขวัญถุงสักหน่อย
คิดไปคิดมา ใช้หมดตอนไหนยังไม่รู้เลยเนี่ย
ได้มาไม่ถึง 10 นาที ก็ต้องส่งให้แบ้งค์ขึ้นเงินเลย
ไม่เก็บไว้ละ บางคนเก็บเอาไว้แล้วดันลืมไปขึ้นดิ
เสร็จเลย
เก็บไว้บนหิ้งเลยนะคะ
ถ้ากำลังอ่านอยู่ ขอบอกว่า
555+++สมน้ำหน้า




ความจริงงานก็ตรึมนะ แต่ยังมีเวลามานั่งถ่ายรูปกันเล่นอยู่เนี่ย
หนุกหนานกันไปอีกแบบ






ภาพนี้ตกหล่น
เพิ่งเจอ ไม่รู้มาจากไหน เลยขอใส่ไปด้วยเลย
555

วันอาทิตย์ที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2552

ร้อนสุดๆ เบื่อจัง

ช่วงนี้อากาศร้อนมากๆ
อยู่ห่างพัดลมไม่ได้เลย
ก็เลยลมร้อนไปพักแถวๆ น้ำกก
เย็นสบายอย่างบอกไม่ถูก
คนแยะจริงๆ



อยากลงเล่นน้ำบ้างจัง แต่...
แม่ยังไม่อยากให้เล่น กลัวแผลติดเชื้อ
อดคะ ไม่เป็นไร นั่งดูคนอื่นๆ เล่นก็พอใจแล้ว

วันศุกร์ที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2552

เริ่มเบื่อแล้วละ

การได้หยุดนานๆ ก็ช่ายว่าจะหนุกนะ
ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่า เบื่อแล้ว
นั่งๆ นอนๆ อยู่บ้าน
อากาศร้อนไปไหนไม่ได้
นอกจากจะไปเล่นน้ำ
เล่นมากก็ไม่ได้ เดี๋ยวดำอีก
เฮ้อ... ทำไรก็ไม่ดี
ให้ไปทำงานก็เบื่อคน
อยู่บ้านก็เริ่มเบื่อแล้ว
ทำงานซะจนไม่รู้จะทำไรอีก
เพราะตื่นมาก็ทำหมดเรียบร้อยแล้ว
มานั่งเล่นเน็ต ก็เบื่อ
อาการเบื่อเริ่มถามหาแล้ว
เฮ้อ..

วันพฤหัสบดีที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2552

และแล้วความฝันก็เป็นจริง

ตอนนี้วันๆ ไม่คิดจะทำไรคะ
นอกจากรอให้ 16-17 เป็นวันหยุดอีกรอบ
แล้วก็เป็นจริงด้วยแฮะ
ได้ฟังค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย
ได้หยุดยาวเลยทีนี สิบวันรวด
สบายใจคะทีนี้
จะได้ไปไหนไกลๆ ได้สบายใจหน่อย

เล่นน้ำมาหลายวัน
ไม่ไหวแล้ว ตัวเริ่มดำแล้วเนี่ย
หมดกันความงามของเรา
อากาศร้อนเกินไป ต้องอยู่ในน้ำตลอด
ไม่รู้วันก่อนเล่นไปได้ไง
อยู่ในน้ำตั้งสามชั่วโมง
ตัวเริ่มเปื่อยซีดได้ใจมากๆ
เฮ้อ.. แล้ววันนี้ใครจะมารับไปเที่ยวอีกเนี่ย
รออยู่เน้อ ...
รีบๆๆ มานะ

วันเสาร์ที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2552

ปี๋ใหม่เมืองมาถึงแล้วเจ้า

ปี๋ใหม่เมืองมาถึงแหมเเล้วเน้อ
เฮ้อ .... คงไม่ได้เล่นน้ำหรอก
กัวลื่นไส้ทะลัก (แม่บอกอย่างนั้น)
อยากเล่นใจจะขาด
เสียดาย ๆๆๆ
คงต้องนั่งๆ นอนๆ อยู่บ้านตามเคย
ก็ดี อบผิวไปในตัวจะได้ขาว ๆ
เนี่ยดำแล้วเนี่ย มีแต่คนทักว่าดำ

อยากเล่นน้ำๆๆๆๆๆๆ

วันศุกร์ที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2552

ประกาศด่วน

ดูทีวี กำลังเพลินๆ
นายกรัฐมนตรีประกาศแถลงการณ์ซะงั้น
ไม่อยากจะฟังเลย
พอได้ยินคำว่า "พรุ่งนี้ให้เป็นวันหยุดราชการ"
555+++++
หูพึ่งเลยซะ
ตาจ้องเขม็งติดจอทีวีเลยเนี่ย
ต้องการฟังให้ชัดๆ
ดีใจจะได้ไม่ต้องมาทำงาน
สบายเลยเรา คริคริๆๆ

หยุดยาวรวด 11-15
ความจริง 16-17 น่าจะหยุดด้วยนะ
ประกาศอีกรอบนะคะ ท่านนายก

วันอังคารที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2552

สัตว์เลี้ยงแสนรัก

ขอนำเสนอสัตว์ในบ้าน (แต่เป็นบ้านน้านะคะ)

สองตัวนี้ เจ้าโดเรมอน กะ โดเรมี
น่ารักมากๆ อ้วนกะลุกปุ๊กเลย
อายุยังไม่ถึงเดือนเลย
กินนมเก่งสุดๆ

แต่น่าเสียดาย
มีมือดีแอบมาขโมยไปซะแล้ว
แถมเอาไปทั้งสองตัวเลย
น้าเสียใจอย่างแรง
เก่งดีนะเนี่ย สอนไรก็จำได้หมด



เจ้าน้ำหวาน ฉลาดมาก
บอกให้นั่งก็นั่ง ให้นอนก็นอน
อยากได้ไร ก็ให้ทำท่าขอ
มันก็ทำได้


สอนไรนะ จำได้หมดเลย
เก่งสุดๆ ฉลาดเกินหมา
หุหุ....

(เจ้าตัวนี้อยู่บ้านเราคะ )
ตัวนี้สุดรักเลย เจ้าแรบบิท
นอนกอดทุกวัน ขาดไม่ได้
วันไหนไม่ได้กอดนะ นอนไม่หลับเลย

วันพฤหัสบดีที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2552

ตั้งหน้าตั้งตาทำงานกันต่อไป หุหุ

กลับมาทำงานแล้วรู้สึกตื่นเต้น น้านนนน
หลังจากที่ไม่ได้ไปทำเกือบสองอาทิตย์
ตื่นเช้าเป็นพิเศษ ทำเป็นเด็กๆ ไปได้
อยู่บ้านเฉยๆ ก็ไม่รู้จะทำไร
นอกจากเล่นเกม เล่นเน็ต เริ่มเบื่อแล้ว
ไปทำงงานได้เจอผู้คนมากมาย
ก็หนุกไปอีกแบบ แต่ก็ยังรู้สึกว่า โลกวุ่นวายมาถึงอีกแล้ว
การทำงานที่ผู้คนเยอะแยะ ทำให้เราสนุกดี
แต่ความจริงอยู่บ้านก็หนุกไปอีกแบบ
แต่ให้อยู่หลายๆ วันติดกันอย่างนี้ แล้วทำไรไม่ค่อยได้เนี่ย
ไม่ค่อยไหว อยากจะซักผ้า อาบน้ำน้องหมา กวาดบ้าน ทำไรก็ไม่ได้
เพราะยังไม่ค่อยมีแรง เลยได้แต่นั่งๆ นอนๆ

อยู่ที่ทำงานก็มีงานทำบ้าง เล็กน้อย ถึงปานกลาง
ไม่มากเท่าไหร่ สงสัยหัวหน้าคงจะห่วง กลัวไม่สบายต่อ
เดียวจะได้ลางานอีก (อิๆ เลยให้งานน้อยๆ ไปก่อน )

เจ้าเกียรติมันแกล้งทำให้เราหัวเราะทั้งวัน
ไอ้เราก็บ้าจี้ตามไปด้วย ปวดท้องขนาดนั้นยังจะหัวเราะอีก
ก็มันกลั้นไม่อยู่นี่นา เล่นเต้นท่าไรก็ไม่รู้
เออ พูดถึงท่าเต้น เสียดาย ไม่ได้ไปอบรมกับมันเลย
มาเล่าให้ฟังว่าหนุกมากๆ เสียอยู่อย่างเดียวเราไม่ได้ไปด้วย
เหมือนกับว่าไปเข้าค่ายลูกเสือไงงั้น ได้ทำกิจกรรมต่างๆ มากมาย
เฮ้ออออ เสียใจ ไม่ได้ ต้องนอนโรงบาล

กิ้วๆ ทำงานกานต่อออออออออ สู้ต่อไป

วันพุธที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2552

เห็นแล้วอิจฉาอยากมีบ้าง

น้องโฟโต้ กะ น้องโฟกัส
ลูกสาวพี่ต่าย
น่ารักสุดๆ
เห็นแล้วอยากมีบ้างจังเยยยยย
ทำไมถึงได้น่ารักอย่างนี้ก็ไม่รู้