อย่าเลี้ยงเลย ความไม่สบายใจ

คำว่า "ไม่สบายใจ" อย่าใช้ และอย่าให้มีขึ้นในใจต่อไป
"Let it go and get it out !"
ก่อนมันจะเกิดต้อง "Let it go"
ปล่อยให้มันผ่านไป อย่ารับเอาความไม่สบายใจไว้
ถ้าเผลอไปมันแอบเข้ามาอยู่ในใจได้
พอมีสติรู้สึกตัวว่า ความไม่สบายใจเข้ามาแอบอยู่ในใจ
ต้อง Get it out ! ขับมันออกไปทันที
อย่าเลี้ยงเอาความไม่สบายใจไว้ในใจ มันจะเคยตัว
ทีหลังจะเป็นคนอ่อนแอออดแอด

อะไรผิดพลาดนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่สบายใจ เคยตัว
เพราะความไม่สบายใจนี้แหละ เป็นศัตรู เป็นมาร
ทำให้ใจไม่สงบ ประสาทสมองไม่ปกติ
เป็นเหตุให้ร่างกายผิดปกติ พลอยไม่สงบไม่สบายไปด้วยทำให้สมองทึบไม่ปลอดโปร่งแจ่มใส เป็น habit ความเคยชินที่ไม่ดี
เป็นอุปสรรคกีดกั้นขัดขวางสติปัญญาไม่ให้ปลอดโปร่งแจ่มใส
ต้องฝึกหัดแก้ไขปรับปรุงจิตใจเสียใหม่
ทั้งก่อนที่จะทำอะไรหรือกำลังกระทำอยู่
และเมื่อเวลากระทำเสร็จแล้ว ต้องหัดให้จิตใจแช่มชื่นรื่นเริง
เกิดปีติปราโมทย์ เป็นสุขสบายอยู่เสมอ
เป็นเหตุให้เกิดกำลังกาย กำลังใจ
"Enjoy living" มีชีวิตอยู่ด้วยความเบิกบาน
จะศึกษาเล่าเรียนก็เข้าใจง่าย
เหมือนดอกไม้ที่แย้มบานต้องรับหยาดน้ำค้าง
และอากาศอันบริสุทธิ์ฉะนั้น 

กำลังใจดีๆ ให้ตัวเราเอง กะคนรอบข้าง

morning ja

เหนื่อยแต่ต้องสู้

ทุกวันนี้ชีวิตคนเรามันไม่แน่ไม่นอน
อยากทำไรก็ทำๆ ๆ ซะ
เดียวจาไม่ทันได้ทำ  555
แต่ว่า ตอนนี้จาทำไรดี

เมื่อวานหนื่อยมาก
ทำงานในห้องรองทั้งวัน
ห้องรองนะ เปิดแอร์อย่างเย็น
โคตรหนาว  เล่นเอาช้านจะเป็นไข้เลย
กับถึงบ้านหลับเป็นตาย
นอนแต่หัวค่ำ ดึกๆ  มาแม่งไม่อยากนอน
กว่าจะนอนอีกรอบปาไปเกือบห้าทุ่ม

เช้านี้ก็ตื่นเร็วแฮะ ตีห้าฝ่าๆ
มาช่วยแม่ทำกับข้าว
ไปใส่บาตรกัน ทำบุญๆๆๆ กัน
สุขใจจิงๆ  ๆ

เอาละวันนี้ลุยงานต่อ
จามีไรอีกมั้ยน้อ
สู้ๆๆ

50 ปี TOYOTA ยิ่งรู้จัก ยิ่งรักเธอ - [Official MV]

สุขนี้อยู่ที่เรา****

MV ฝันโคตรโคตร เพลงเวลาตาย

วุ่นวายพอสมควร

กับตำแหน่งหน้าที่ใหม่
รู้สึกว่ายังวุ่นวายน่าดู
รับตำแหน่งหน้าห้องรองนายก ฯ
หน้าห้องผู้ช่วยฝ่ายบริหาร  และก็ฝ่ายบริการ
รวมเป็นสามห้องรวด  เหอะๆ ๆ  มันมากพะยะค่ะ
วิ่งร่ออยู่สามห้องเนี่ย
แต่ก็หนุกดีนะ ไม่ต้องอยู่กะที่  ออกกำลังกายไปในตัว
ห้องผู้ช่วยสองห้องก็ไม่มีไรมาก  แค่ยกแฟ้มเข้า-ออกแค่นั้น ไม่ต้องคุม
ส่วนห้องรองนายกนี่  ต้องคุมอย่างดี  ห้ามหลุดเด็ดขาด
มิซะนั้น    ^^^^ สายธารตายแน่ๆ ๆ 


สงสารอ้ายกุ้ง ไม่มีคนมาช่วย
เช้านี้เพิ่งสอนงานพี่ฮาฟียาไปหยก ๆ
อ้าว เสร็จจากเอาแฟ้มเข้าห้อง  ว่าจะไปสอนต่อ
หายไปซะละ อ้างว่าจะไปสอนงานพี่ผึ้ง
โอ......  จะสอนไรกันนักหนาทั้งวันเลยรึ
สรุป  ต้องไปช่วยงานอ้ายกุ้งอีก
ไปพิมพ์งานให้พีติ๋ม
งานแยะมาก   สงสารลุงกุ้งจิงๆๆ

เฮ้อออ คำสั่งมาแว้ววว

และแล้วคำสั่งนั้นก็ออกมาจนได้
นึกว่าจะไม่ได้ไป ไม่ได้ย้าย  อยู่ที่เดิม
และแล้วคำสั่งนั้นก็มาอย่างสายฟ้าผ่า
ตอนแรกๆ ที่ได้ยินเพื่อนๆ แซว ยังไม่คิดไร
แต่พอเห็นคำสั่งรู้สึกใจหายแว้บบบ บอกไม่ถูก
ต้องย้ายโต๊ะทำงานจิงเหรอ
ความจิงอยู่ที่เดิมก็ดีนะ  ได้เจอคนแยะด้วย  หนุกหนาน
ปัญหามากมายให้คอยแก้  ได้พูดได้คุยกะคนเยอะแยะ
คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน
จากนั่งหน้าเค้าเตอร์  ติดประตู    อยู่หน้าห้องเลย
ตอนนี้ต้องย้ายไปอยู่ประจำหน้าห้องรองนายกฯ
ไปอยู่ในสุดของห้องเลยแหละทีนี้
แงๆๆ     จะคุยกะใครละเนี่ย  อยู่ซะมุมสุดของห้องเลยช้าน

คงต้องปรับตัวอย่างแยะมากกับการปฏิบัติงานใหม่
จะไหวมั้ยเนี่ยสายธาร
สู้ๆ ๆละกัน

ครั้งแรกในชีวิต

วันนี้รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
ได้ไปทำบุญบริจาคเลือดมา
อันที่จิงแล้ว ตั้งใจตั้งแต่ตอนแม่ป่วยแล้ว
จะบริจาคให้แม่  แต่ว่าเราไม่ได้นอนเลย
ก็เลยบริจาคไม่ได้  เสียดายที่สุดเลย

มาครั้งนี้ก็ตั้งใจไว้แล้วกะพี่ไก่อีก
เพราะเห็นเค้าติดป้ายประกาศตั้งแต่เดือนที่แล้วละ
ไม่คิดว่าจะบริจาคได้นะ
เพราะเมื่อคืนนอนดึกมาก
ไปงานศพมิ้นมา  อาบน้ำเปลี่ยนเสื้้อผ้าจะนอน
เจ้ไก่โทรหาปรับทุกข์นิดหน่อย คุยกันเพลินปาไปเกือบเที่ยงคืน
ตื่นมาทำงานบ้านตีห้าครึ่ง

ไปทำงานก็สาย  มัวแต่ทำไรก็มะรู้
ดีนะได้กินข้าวไป
ชวนเจ้ไก่ไปเจาะเลือด  คิดว่าคงไม่ได้ละ
เพราะเมื่อคืนเจ้ไก่ก็กินเบียร์มา   อันเนื่องว่ามีปัญหากะสามีนิดหน่อย
ไอ้เราก็นอนดึก  เพราะมัวคุยกะเจ้นั่นแหละ
ก็เลยทำงาน ๆๆๆ
สิบโมงฝ่าๆ   นั่งคิดไปคิดมา
เอาวะ  ไปเจาะดูก็ได้ ก็เลยตัดสินใจไปดู เจ้าเกียรติก็ไปด้วยกัน
สรุปเจาะเลือดแล้วผ่านค่ะ  ไม่ลอย
โอ...  เราจะได้บริจาคเลือดแล้ว
ดีใจจัง
พอเลือดเต็มถุง ดันลุกไม่ได้ซิคะตอนนี้
โลกหมุนไปหมด  หน้ามืดทันทีทันใด ดีนะยังไม่ได้ลุกจากเตียง
หลับไปตอนไหนไม่รู้ค่ะ
ตื่นอีกทีมีคนเรียกให้กินน้ำแดง  กินไปประมาณสี่แก้วเห็นจะได้
อิ่มเลย  ป้าเค้ายังบังคับให้กินนมอีกกล่องหนึ่ง
น้ำเต็มท้องไปหมด  อิ่มมาก
แต่ก็ดีใจนะ  ที่ได้ทำบุญในวันนี้

ถ่ายกะน้องบุ๋ม  ไปเจอกันพอดี  

เค้าแจกเสื้อด้วยแหละ  ตัวใหญ่มาก  

น้องบุ่มกะเกียรติ   

ตอนนี้ยังไม่เป็นไร  ยังยกสองนิ้วสู้ตายนะ

แต่พอเลือดเต็ม ถอดถุง ถอดเข็มแค่นั้นแหละ   สายธารเป็นลมตอนไหนไม่รู้ค่ะ

5555  ตื่นมาอีกที  มีแต่พี่ๆ ป้าๆ  กาชาดมาคอยพัด  กะเอาแอมโมเนียให้ดมกันใหญ่เลย

แถมบีบๆ  นวดๆ  มือกะขาเราอีก  ใจดีกันจิงๆ  ขอบคุณนะคะที่ดูแลเข็ม

ปล. การทำบุญในวันนี้  เข็มขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร

       ทั้งที่เป็นคน สัตว์  ในภพภาคนี้ ภาคหน้า  ที่มองเห็นและมองไม่เห็น  

       ขออย่าได้จองเวรต่อกันอีก   ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้าเทอญ  สาธุ

เครื่องชี้วัด

ไม่มีสิ่งใดเป็นเครื่องชี้วัดความถูกผิด 
บางครั้งเรื่องๆเดียวมีผู้เกี่ยวพันมากมาย 
คนหนึ่ง - ใช้ความรู้สึก ในการตัดสิน
คนหนึ่ง - ใช้เหตุผล พิสูจน์
คนหนึ่ง - ใช้ความรัก ความผูกพันธ์ เป็นตัวบ่งชี้
คนหนึ่ง - ใช้สมอง ตอบโต้
คนหนึ่ง - ใช้จิตใต้สำนึก กระทำ
มีใครที่จะเป็นผู้ตัดสินว่าคนไหนทำถูก
แล้วเขาใช้อะไรเป็นตัววัด
ถ้าทุกอย่างมีเครื่องมือวัดความถูกผิด ทุกคนคงตัดสินใจอย่างเดียวกัน
แต่ละคนยืนอยู่คนละองศา ได้เห็นได้สัมผัสไม่เหมือนกัน

ไม่เข้าใจ

ความจิงเป็นสิ่งไม่ตาย
ทำไมละ
เวลาพูดความจริง
แล้วหาว่าเราโง่เหรอ  ไม่รู้จักโกหกตลบแตลงบ้าง
เหอะๆๆ  คนอย่างนี้ก็มี
ทำไม ช้านพูดความจริงอะ  ไม่ได้กัวความผิด
ก็คุณทำไม่ถูกนี่
ชอบเหรอการเสแสร้งโกหกใส่กันเนี่ย
คงจะเป็นนิสัยคุณอยู่แล้วละมั้ง
..........

สุดท้ายความผิดอยู่ที่ใคร   ก็คุณนั่นแหละ
ตั้งมานั่งปวดหัวแก้ปัญหา
บอกแล้ว  ความจิงเป็นสิ่งไม่ตาย
พูดไปซิ   กัวไร
อย่าหัดเป็นคนโกหกไปหน่อยเลยน่า
ไม่ดีนะ......  อย่าทำเลย

อืมมมมมมมมมมมมมม

อันนี้โดน

อย่างงี้มันต้องถอน

ปวดฟันอย่างแรง
แก่ป่านนี้ละ อายุก็ย่างสามสิบสองละ
เขี้ยวซาวเพิ่งจะออก
 (เขี้ยวซาว  ภาษาเหนือ  ฟันคุด  ภาษากลาง)
ปวดโคตรๆ ปวดเป็นบางเวลา
ปวดตามอารมณ์  มีงี้ด้วยเหรอ
อ้าปากตัวเองแล้วมองในกระจก
โอ เขี้ยวซาวช้านขึ้นมาแร้ว  ทำไงดี
ไม่อยากปวดอย่างนี้  แต่ก็ไม่อยากไปหาหมอ
คิดแล้วสยอง  กัวมากๆ   ไม่อยากไปเลย
คุยกะหมอปุ๊ละ  หมอฟันประจำเทศบาล
หมอบอกว่า  ไปตรวจดูก่อน  อาจจะพาไปเอ็กซเรย์
ตรวจดูว่ามันเอียงมั้ย  ถ้าไม่เอียงหมอจะถอนให้
แต่ถ้ามันเอียงหรือขึ้นไม่สวยไม่ดี  จะต้องส่งไปให้ รพ.ศูนย์ถอนให้
เพราะเครื่องมือที่เทศบาลไม่ครบเหมือนโรงบาล
ดีนะที่เราฟันคุดขึ้นแล้วหน้าไม่บวม  คางไม่บวม
เคยเห็นคนอื่นๆ ที่เค้าขึ้นแล้วหน้างี้บวมเบ่ง
กินข้าวไม่ได้  ไม่อยากเป็นแบบนั้น
แต่ก็ไม่อยากผ่า  กัวที่สุด  ทำใจยังไม่ได้
ขอเวลาทำใจก่อนนะหมอ  นู๋กัว

หลับให้สบายนะเพื่อนมิ้น

ทำไม แกต้องทำแบบนี้ด้วยนะ
ขอด่าได้มั้ย  โง่มากเลยเพื่อน
ตะก่อนก็เคยบอกแล้วช่ายมั้ยว่าเวลาทะเลาะกัน
อย่าให้มีเรื่องแบบเลือดตกยางออก
นี่มันเกินไปนะมิ้น
เกินแบบทุกคนรับไม่ได้
ไม่นึกไม่ฝันว่าแกจะดุเดือดขนาดนี้
รู้ป่าวคนข้างหลังเสียใจมากนะโว้ย
ตอนนี้ก็กลับมาแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว
ต่อไปนี้ถ้าไปห้องช้านจะไปแย่งหนมใครกิน
จะไปจิกกะลิ้งใครอีก
จะไปเป็นสายสืบเรื่องอ้ายนูกะใครอีกละ
เวลาแกติดต่ออ้ายนูไม่ได้ แกก็โทรหาช้านตลอด  แล้วก็ให้ไปบอกต่ออ้ายนูอีก
ที่เราบอกว่าจะไปแอ่วร้านแก  ยังไม่ได้ไปเลยนะ
มัวแต่ไปทะเลาะกะโอมอยู่นั่นแหละ
ทะเลาะกันไม่มีไรดีขึ้นก็เคยบอกแล้ว เฮ้อออ
มิ้นเอ๋ย  ไม่รู้จะด่าแกไงดี  ไปโต๊ะแก ก็ไปนั่งร้องไห้กะนังเปิ้ลมารอบละ
คิดถึงแกนะมิ้น ขอให้ไปสู่สุคติ  หลับให้สบาย
อะไรๆ ๆ ที่เราติดค้างกันอยู่  ช้านไม่เอาคืนนะ  ยกให้แกหมดเลย
แล้วแกก็ไม่ต้องคิดจะเอามาคืนช้านด้วย ช้านไม่เอาแล้ว
ถือว่าเราไม่มีไรติดค้างกัน โชคดีนะเพื่อน
รักแกเสมอเลย  จะอยู่ในใจเพื่อนคนนี้ตลอดไป

ท่าจะเหนื่อยจิงๆ นิ

วันนี้ในรอบหกเดือนที่เราตื่นโดยการปลุกของพ่อ
เป็นเรื่องแปลกมา ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกเลย
ทั้งที่ปกติจะได้ยินทุกวัน
แต่วันนี้มาแปลก  ไม่ได้ยินแม้แต่รอบเดียว
เมื่อวานเย็นพ่อก็สั่งไว้นะให้ตื่นเช้าหน่อย
จะไปสวนเช้า  ให้เตรียมกับข้าวไว้
รับทราบเป็นอย่างดี
สรุปพ่อต้องมาเรียกให้ไปนึ่งข้าวซะงั้น
ความจิงเราก็นอนหลับ ๆ ตื่น ๆ แต่ก็ไม่ยักกะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก
เฮ้อออ  ท่าจะเพลียจิงๆ ๆ

ตื่นมายังงง ๆ อยู่นิ  ว่าพ่อทำไมเรียกเช้าจัง นากายังไม่ปลุกเลย
หันไปดู  ปาด  จะเจ็ดโมงอยู่แร้ว
ตื่นสายโคตรๆๆ
รีบไปจัดการให้พ่ออย่่างด่วนเรย
เฮ้อออ  ยัยเข็ม
ต้องชาร์จแบตอย่างด่วน

จิงแท้

ความสุข !!!...

ไม่ใช่ การอยู่ด้วยกัน...กับคนรัก

แต่...คือการอยู่ด้วยกัน...ด้ ว ย ค ว า ม รั ก ♥

หัวใจกำลังจะหมดแรง

แบตในตัวเรากำลังจะหมดลง

รู้สึกว่าเหนื่อยล้าอย่างมาก

จะให้ชาร์ตยังไงก็ไม่เต็ม 

ร่างกายช้านกำลังหมดแรง

เหนื่อยล้าสุดๆ  อย่างบอกไม่ถูก

เดินแทบจะไม่มีแรงก้าวอยู่แล้ว 

กำลังใจหายไปไหน  

อยากได้กำลังใจ

แต่...  ไม่มีใครอยู่ข้างกายสักคน

เหงา...  

ท้อแท้...

หมดแรง...

เหนื่อยจริงๆ......

จาไหวมั้ยเนี่ย

อาทิตย์นี้ลุยงานหัวฟูไปหม้ด
แถมยังต้องมาเจอประชุมงานประกันอีก
นี่ก็เพิ่งไปประชุมตอนหกโมงเย็นเลิกก็เกือบสองทุ่มครึ่งละ
เสาร์กะทิตย์นี้ก็ต้องไปอีก  ค้านไปสุดๆ
เสาร์กะทิตย์หน้าก็ไปอีก  ศุกร์เย็นก็ไปอีก
โอยยยยยย   จาไหวมั้ยเนี่ย
พี่ตี้บอกว่า  ไปเข้ากลุ่มบ่อยๆ  จาได้มีความรู้ จาได้ขายเก่งขายคล่อง
จาได้มีรายได้เสริมอีกแรง
แต่ว่าเข็มนี่นะพี่ตี้  อู้ก็บ่อเก่ง  ถ้าไม่รู้จักใคร ก็ดักเสบเน้อ
แล้วจาขายได้มั้ยละเนี่ย
เงินนะใครก็อยากได้นะพี่ตี้  แต่เข็มอู้บ่อเป็นน่อ  จาทำไงดี
แถมไม่รู้จาไปขายให้ใคร
เคยๆ  ถามไปแล้วหลายคนละนะ  แต่เค้าก็ปฏิเสธหมดเลย
สงสารตัวเองจัง   ไม่ได้ท้อนะพี่  แต่ไม่มีลูกค้าซื้อ
แล้วจาทำไงละเนี่ย
มันเป็นเรื่องปกติของคนเราอยู่แล้วนะพี่
พอแค่ได้ยินว่าประกัน  ทุกคนก็เมินหน้าหนีกันหมดแระ
เหนื่อยใจเหลือเกิน
พี่ตี้จะให้นู๋ไปอบรมทุกศุกร์ เสาร์ อาทิตย์
ตายๆ  แน่ เลย
คิดแล้ววจะอ๊วกจิงๆๆ

ง่อมแหละ

อาทิตย์นี้มันเป็นไรกันเนี่ย
ต้องอยู่บ้านคนเดียวอีกแล้วเหรอ
เออ..  ปกติเราก็อยู่คนเดียวนี่นา
ภูมิก็ไม่อยู่ไปกรุงเตบ
ขวัญก็กับอุบล
บีก็ติดงานเชียงม่วน
โคตรเหงา
กินข้าวคนเดียว
อยู่คนเดียว
ไปไหว้พระคนเดียว
ว่าแต่....
เราก็อยู่คนเดียว  ไปไหนมาไหนคนเดียว
ยังไม่ชินอีกเหรอเข็ม

อ้ายกุ้งเคยถามนะ  ว่าอนาคตถ้าต้องอยู่คนเดียวจะอยู่ได้ป่าว
ทำไมเราจะอยู่ไม่ได้ละ  ก็ทุกวันนี้ก็อยู่คนเดียว
แม่กับพ่อ    ก็อยู่ด้วยกันนี่แหละนะ
แต่.. พ่อกะแม่เค้าอยู่คู่กัน
เราก็แค่ดูแลบางส่วน  บางอย่างให้
แต่ความเป็นจิงแล้วเราก็อยู่คนเดียวมาตลอด
กินข้าว  ฟังเพลง  เล่นเกม  อ่านหนังสือไปเรื่อยเปื่อย
อยู่คนเดียวจนชินแล้ว
สบายมาก  ชิวๆ  

ความจิงถ้าเสาร์นี้ไม่ติดไปประชุมกะพี่ตี้นะ
ว่าจะไปไหว้พระเก้าวัดซักหน่อย
เพิ่งไปได้แค่สามวัดเอง
วัดพระธาตุดอยจอมทอง
วัดพระธาตุจอมหมอกแก้ว
วัดพระธาตุจอมจัน
วัดพระธาตุจอมสัก  พรุ่งนี้จะไป  เหอะๆๆ
แต่วัด พระธาตุจอมผ่อ    จอมแว่  จอมจ้อ   จอมกิตติ
ที่เหลือต้องเอารถยนต์ไป เพราะไกลไปหน่อย
ไปคนเดียวอีกตามเคย  ไม่มีคนไปด้วย  แงๆๆๆ
ไม่งั้นก็ต้องรออาทิตย์หน้าภูมิมาก็ให้ขับรถไปส่งก็ได้
อยากไปๆๆๆๆๆ
ไม่รู้จะไปป่าว  ถ้าไม่ไปจะไปเอง  เหอะๆๆๆๆ

ต้องหาโอกาสไปให้ได้   ต้องไป  ต้องไป

คิดถึงครูจอห์น

ไม่ได้เรียนภาษามาเกือบสามเดือนแล้ว
เห็นครูแล้วคิดถึง
เช้านี้จะไปทำงาน ขับรถออกมาเจอครูพอดี
กำลังพาโกโก้มาเดินเล่น
แวะคุยด้วยแป๊บหนึ่ง
ครูบอกว่าอยากให้กับมาเรียน ครูเหงา
ไม่ได้สอนหนังสือเด็ก ๆ เลย
ปาล์มก็ไม่ได้เรียนแล้ว
ปาล์มกับหอที่ มน.  เราก็เฝ้าแม่
ครูก็เลยต้องอยู่คนเดียว  เอออ  ไม่ดิ  อยู่กะโกโก้
หมาน้อยที่แสนจะน่ารักน่าชัง
ตัวเล็กมาก ๆ น่ารักอะ
เห็นขนปุยๆ  แล้วอยากอุ้มอีก

ขอเวลาเข็มอีกหน่อยนะคะครู
เดียวเดือนหน้าจะไปเรียนใหม่
คิดถึงครูนะคะ

สรุป ต้องรอ.....

ให้นายขวัญไปจัดการธุระที่ดินให้
นึกว่าจะได้เรื่อง สุดท้ายไม่ได้เรื่องไรเลยค่ะ
เค้าบอกว่า ไม่สามารถลัดคิวให้ได้
เพราะตอนนี้คิวแน่นเหลือเกิน
ให้พี่เปิ้ลไปคุยให้ก็แล้ว ขนาดสนิทกับคนในที่ดินนะเนี่ย
ยังลัดคิวไม่ได้เลย
พนักงานที่ดินบอกว่า อยากมีอีกสักซาวคน
จะได้แบ่งๆ  งานกันทำ
นี่พนักงานรังวัดที่ดินมีแค่ ห้าคน
ทำงานทั้งจังหวัด  จะตายอยู่แร้ว
เหอะๆ น่าสงสาร
ไม่เป็นไร  รอต่อไป  แค่นี้เอง
พฤศจิกายน  ไม่นานหรอก
ไม่กี่เดือน  แป๊บๆ ๆ เวลาเดียวนี้เร็วจะตายไป
รอได้ ไม่มีปัญหาอยู่แร้ว

เบื่อแหละ

ช่วงนี้งานตรึม อย่างแรง
ทำงานหัวงี้ฟูทั้งวัน  ไม่รู้อะไรเป็นอะไร
สุมเข้ามาในตัวช้านหมดเนี่ย
รับนโยบายใหม่ๆ แทบอ๊วก
นายกคนใหม่ นโยบายก็ใหม่ๆ เข็มจะตายอยู่แร้ว
เปลี่ยนระบบการทำงานใหม่ โอย  หนุกหนานจิงๆๆ

ตอนนี้มีข่าวแว่วววววมาว่า
เข็มเธอจะต้องไปเป็นหน้าห้องรองฮิมนะ
พระเจ้า.....
จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย
การเป็นหน้าห้องนี่ไม่ใช่งานจิปๆๆนะ
แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยเป็น
ตะก่อนก็เคยเป็นหน้าห้องผอ.  อยู่ช่วงหนึ่ง
ไม่หนุกนะ  งานก็ไม่มีไรมาก  แค่ดูแลหนังสือเข้า ออก
แต่ว่า  เราเป็นคนไม่ชอบอยู่กะเจ้านาย
เพราะเราชอบแว้บบบบ  เรามันคนธุระแยะ
เดียวหายไปนั่น หายไปนี่
บ้างก็ลา ๆ  ขาด ๆ  เหอะๆๆ   ช่วงนี้ยิ่งลาบ่อยๆ  ด้วย
ส่งแม่หาหมอบ้าง  ไปประชุมแทนแม่บ้าง  สารพัด
ถ้าเกิดไปเป็นหน้าห้องจิงๆ  คงจะหาเวลาแว็บยาก
ต้องเฝ้าหน้าห้องตลอด   คิดแล้ว  ก็ไม่อยากไป

อีกหนึ่ง ก็สงสารอ้ายกุ้ง   คงตายแน่
ไม่มีคนมาช่วยงาน
ถ้าสลับให้พี่ผึ้งมาช่วยเหรอ  เฮ้อออ  คิดแล้วคงไม่รอดแน่
พี่ผึ้งทำงานเอกสารไม่เป็น  เป็นแต่เล่นเกม 55555

ช่างเหอะ  อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด  นายให้อยู่ไหนก็อยู่ไป
แต่คิดว่าพี่ติ๋มคงไม่ให้เราไปแน่ๆ  เพราะเดียวไม่มีคนพิมพ์งานให้ หุหุ
ต้องเข้าข้างตัวเอง    หัวหน้าเราคงไม่อยากให้เราไปแน่เลย

ตอนนี้เวลานี้  เหนื่อยอะ
เบื่อด้วย  งานตรึม  หัวฟู
ชีวิตวุ่นวาย ยุ่งเหยิงไปหมด

อยากไปหาน้าคำจังเยยย  คิดถึงมาก
เอ.... หรือว่าเราจะไปกรุงเทพดีน้อ
เสาร์นี้เป็นไง    เพราะขวัญกะบีอยู่บ้าน
ให้อยู่เป็นคู่แม่ดีกว่า เราจะได้ไปหาน้าคำ
เอ...  คิดไม่ตก
ไปดี ไม่ไปดีน้อ.....
คิดถึงน้าคำจังเยยยยยยย

รอมั้ยละ........

ว่าแต่..  จะรอไหวมั้ย ?

นี่คือประเด็นสำคัญ 

จะรอไหวมั้ย 

ไม่ไหวก็ไม่ต้องรอ....

แค่นี้จบ

มอร์นิ่ง กับอากาศดีๆยามเช้า