วันพุธที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

เหงา...

จากงานศพแม่ ก็มีศพย่า
ไม่ซิ  ย่าเสียวันเดียวกันพร้อมกันสองคน
เดือนนี้สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปพร้อมๆ  กันถึงสามคน
คนที่เรารักมากที่สุดก็คือแม่  แล้วก็ย่า
แม่ไปสบายละ
เหลือแต่คนข้างหลังที่ยังอยู่นี่แหละ ต้องดิ้นรนต่อสู้ชีวิตกันต่อไป
ขอให้แม่เป็นกำลังใจให้ลูกคนนี้ด้วยนะ
ลูกเหนื่อยเหลือเกิน  ท้ออย่างบอกไม่ถูก
ลูกคิดถึงแม่นะ  คิดถึง แต่ก็ไม่สามารถที่จะช่วยชีวิตให้แม่กับคืนมาได้
ขอให้แม่อย่าได้กังวล อย่าได้ห่วง
ขอให้แม่ไปสู่สุคติ
ช่วงนี้เข็มเบลอๆ  อะแม่  คิดไรไม่ค่อยออกเลย
หัวสมองมึนตึบ  ตอนนี้เหลือแต่หัวอะ
ตัวก็แห้งๆ  ผอมๆ  กินไรไม่ค่อยได้ กินไรก็ไม่หร่อย
สงสารก็แต่พ่อ  พ่อเหงา คิดถึงแม่น่าดูเลย
แต่พ่อก็พยายามใจแข็ง ไม่ให้ลูกเห็นนะ
ตอนนี้พ่อกะเข็มอยู่บ้านกันสองคน  พ่อไม่ิทิ้งเข็มเลย
เรากินข้าวด้วยกันสองคน ตลอด  เฉพาะมื้อเช้ากะมื้อเย็น
กลางวันก็ทำงาน กินใครกินมัน
เฮ้ออ   ไม่รู้จะบอกไรแม่  คิดไรไม่ออกเลยแม่  ตื้อไปหมด
แต่รู้ว่าแม่คงยืนมองดูเราอย่างหมดห่วงนะ  เราจะดูแลกันตลอดไป
ขวัญก็โทรหาทุกวันเลย  โทรไปร้องไห้กันไป  วันมันกับอุบล มันมากอดเข็ม กะพ่อ
พ่อไม่กล้าไปส่งมันขึ้นรถอะแม่  พ่อแอบร้องไห้ด้วย
เอาละนะ  ไว้มาเล่าให้แม่ฟังใหม่นะ  ไปนอนก่อน
ปวดท้องอะวันนี้  ไม่มีคนหายาให้กินละ
แม่ไม่อยู่ ไม่มีใครมาบ่นว่าไปกินยาแก้ปวดท้องเลย
เฮ้ออ   เลยไม่กิน จะนอนก่อนนะ   คิดถึงนะแม่
รักแม่เสมอ

ไม่มีความคิดเห็น: