วันพฤหัสบดีที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2556

วันพุธที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2556

เป็นจะใดผ่อง

แม่จ๋า เป็นจะไดผ่อง
คิดถึงลูกๆ  กะ สามีมั้ย
เหอะๆ  พวกเราทุกคนทางนี้คิดถึงแม่นะ
แม่อยู่ในใจพวกเราเสมอ

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาคุยกะแม่เลย
งานตรึม งานใหม่ๆ  ทั้งนั้น
ทำซะปวดขมับกันไปเลย
แต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดีนะแม่
แต่ก็ทำกันเหนื่อยน่าดูเลยนิ
แต่ว่า เข็มซะอย่าง  ไหวอยู่แร้ว

ทำไงดีละแม่ ปวดท้องอย่างแรงเลยนิ
ปวดมาวันนี้วันที่สามละ
ทนไม่ไหวเลยต้องกินยาซะ
เมื่อไหร่หนาจะหายจากโรคนี้ซะที
เป็นๆ หายๆ อยู่นี่แหละ
เบื่อจิงๆ ๆ

บ้านก็เริ่มขึ้นคานแล้วนะแม่
พ่อคุมอย่างดีเลย
รดน้ำเสาปูนที่หล่อเทใหม่ ทุกเย็น
จนพี่อ้อสงสัยต้องเข้ามาถามว่ารดน้ำทำไม
พ่อบอกว่า มันจะได้แข็งแรง จะได้ไม่ทรุดไง
อ่อ.... พี่อ้อเลยถึงบางอ้อ
ตอนนี้ก็ยังคุยกันอยู่เลยเนี่ย
คุยกันสุ่มมืดอยู่ฮั้นเนาะ
ตอนแรกเข็มก็คุยด้วยนะ  แต่ไม่ไหวยุงเยอะเหลือเกิน
เลยเข้ามานั่งคุยกะแม่เนี่ย

อ่อ..ลืมบอกไป  จำเอได้ก่อ  ตัวน้อยๆ  นะ
วันก่อนมาเทศบาล เพิ่งรู้ว่าแม่เสีย เลยฝากซองมานะ
แต่เข็มก็เอาไปซื้อของทำบุญให้แม่แล้วนะ
ได้รับแล้วช่ายมั้ย
ช่วงนี้ตอนกลางคืนเข็มไม่ได้สวดมนต์กรวดน้ำไปให้แม่เลย
ค้านขนาด  หัวถึงหมอนก็นอนหลับเป็นตาย  ไม่รู้เหนื่อยไรนักหนา
อีกอย่างมันปวดท้องน้อยด้วย
หวังว่าแม่คงไม่ว่าไรนะ  ที่ไม่ได้สวดมนต์มาเป็นอาทิตย์แล้ว
ถ้าตอนนี้แม่อยู่คงบ่นแล้วช่ายมะว่าทำไมไม่ไหว้พระเลย
แหะๆๆ   บอกตรงๆ  นะแม่ ค้านขนาด  นอนหลับเลย 555
แต่ก็จะพยายามไหว้พระสวดมนต์นะคะ
รักและคิดถึงแม่นะ  
เป็นกำลังใจให้ลูกๆ  ด้วยนะแม่
คิดถึงแม่ที่สุดในโลกเลย

วันอาทิตย์ที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2556

วันเสาร์ที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2556

วันศุกร์ที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2556

ยาของแม่

แม่จ๋า .....จำได้ป่าวต้นไร
"ลูกใต้ใบ"  ไงแม่
เห็นที่ไหนเป็นต้องเก็บกันตลอด
เอาไว้ไปให้แม่ทำเป็นยาไง
แล้วแม่จำได้มั้ย เราจอดรถติดไฟแดงห้าแยก แล้วต้นนี้
มันออกเต็มเกาะกลางถนนเลย  เราสองคนก็จอดรถเก็บกันใหญ่
มีแต่คนมองตรึมเลย 55

ตอนนี้แม่คงไม่ต้องใช้มันแล้วช่ายมะ
แม่หายแล้ว  ไม่ต้องรักษาอีกแล้ว
ได้ยินข่าวว่า แวะไปแอ่วหาป้าปั๋น กะ น้องอ้อเหรอแม่
มะเห็นแวะมาหาลูกเลยนะ
ดีใจนะที่ป้าๆ  เค้าบอกว่า แม่ไปแอ่วหา
แล้วหน้าตาแม่สดใส แม่สวยมาก หน้าตาอิ่มเอิบ มีความสุข
แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ แวะหาลูกบ้างนะ คิดถึงจะแย่แล้วเนี่ย

ตอนนี้นะแม่  "ลูกใต้ใบ" เนี่ย ออกเต็มบ้านเลย
เดินไปทางไหนก็ออกเต็มไปหมด
สงสัย ตอนที่เราเอาตากแห้ง แล้วเม็ดมันร่วงเนาะ
ตอนนี้มันก็เลยงอกเต็มบ้านเลยเนี่ย
เห็นแล้วก็อดคิดถึงแม่ไม่ได้
เพราะไม่รู้ว่าจะเก็บไว้ให้ใครต่อไป
ก็เลยปล่อยให้มันออกไปตามประสามันแหละนะ



วันพุธที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2556

ดอกไม้ของแม่

ดอกที่แม่ปลูกไว้หน้าบ้าน
ออกดอกเต็มไปหมด  แพร่ขยายอย่างเยอะเลยแม่
แต่ไม่รู้ว่าอยู่ได้นานป่าวนะ
เพราะรถปูนมันเข้าๆ  ออกๆ  ทั้งวันเลย
รูดไปรูดมา ทับแล้วทับอีก
ไม่รู้จะทำไงแล้ว บ้านเรามันแคบเนาะ
แต่งามขนาดเลยนะแม่ เดียวจะหาที่ปลูกให้ใหม่นะ
จะขยายให้แยะๆ  เลย
แล้วก็จะเก็บไปถวายพระทำบุญให้แม่ด้วยนะจ๊ะ  คิดถึงแม่นะ

วันจันทร์ที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2556

อันนี้ช่ายเลย


อีกแระ

กับเข้าสู่สภาวะโหมดเงียบเหงาอีกแล้ว
ถึงวันจันทร์ทีไร  ใจหายทุกที
เพราะทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานกันหมด
ภูมิก็กับพะเยา  บีก็กับเชียงม่วน
พ่อก็ไปสวน  เหลือเราอยู่บ้านคนเดียว
พ่อไปสวนกว่าจะกับก็ค่ำๆ   ไอ้เราก็อยู่กะเด็กๆ  สี่ตัว
มันจะเหงาอะไรเช่นนี้
ไม่ชอบแบบนี้เลย
เมื่อไหร่นะ  ทุกคนจะได้ย้ายกับมาอยู่บ้านพร้อมหน้าพร้อมตากันเนี่ย
ช้านต้องรออีกนานแค่ไหน
มันง่อม เข้าใจก่อ

เสร็จไปอีกขั้น

วันเสาร์ที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2556

รถพ่อติดหล่ม













วันนี้พ่อกะภูมิไปใส่ปุ๋ยข้าวกัน
พ่อก็คงอยากให้เสร็จไวๆ  แหละนะ
ก็เลยขับไปตามทางนั่นแหละ
เพราะถ้าจะให้ภูมิแบกไปคงไม่ไหว เพราะทางมันยาวมาก
อีกอย่างปุ๋ยก็หนัก เลยไม่ได้คิดว่า ทางมันจะทรุด
ความจิงพ่อก็ขับบ่อยๆ นะ  แต่วันนี้เกิดไรขึ้นไม่รู้
ดินข้างทางเกิดทรุดขึ้นมา
รถเลยตกไหล่ทางซะงั้น ทำไงก็เอาขึ้นมาไม่ได้เลย
ก็เลยไปจ้างลุงที่ขับรถไถคันเนี้ย มาช่วยลาก
ลุงเค้าก้ใจดีนะ  ไม่คิดเงินพ่อสักบาทเลย
พ่อก็จะเอาให้อยู่แล้วนะ  แต่เค้าก็ไม่เอา 
ก็เลยขอบคุณกันไปซะ

พ่อกะภูมิท่าจะเหนื่อยน่าดูเลยนะแม่
วันนี้ไปใส่ปุ๋ยกัน
ไม่รู้จะเสร็จป่าวเนี่ย
ถ้ารถไม่ติดหล่ม  ก็คงไม่ต้องเสียเวลาไปเกือบสองชั่วโมง เฮ้อออออ
สาตุ๊  ขอให้เสร็จนะคะ
แม่เอาใจช่วยพ่อด้วยนะ


วันศุกร์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2556

วันพฤหัสบดีที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2556

ลงเสาเอกแว้วนะแม่

แหะๆ

สามวัน สามแบบ
จากดินเรียบๆ  บัดนาว ขุดเรียบร้อยแล้ว
ใช้รถแม็กโครขุด ไม่กี่ชั่วโมง เสร็จอย่างไว
เร็วดีแต้ๆๆ

วันพุธที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2556

วันอังคารที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2556

เริ่มแร้วววว

ตอนนี้กะลังจะเริ่มแล้วนะแม่
วันที่ 14 นี้เค้าจะได้ฤกษ์วางเสาแล้ว
เมื่อวานเย็นเค้าก็เลยมาส่องกล้องดูแนวกัน
แล้วก็ตีตาราง
ลุงบอกว่า วันนี้สายๆ  จะให้คนงานมาขุดหลุม
ถ้าคนขุดไม่ไหว ก็จะเอารถแม็กโครมาขุด
เค้าบอกว่ากัวดินจะแข็ง
แต่เรื่องเงินเนี่ย
เค้ายังไม่ส่งรายละเอียดอะไรมาให้เลยนะแม่
ให้ขวัญตามละ
กัวเงินไม่พอจังแม่
จาทำไงดีเนี่ย
สงสัยได้ยืมพ่อลุงทองแน่ๆๆ  เลย
กะว่ายืมน้ำคำก่อนดีก่อ  55  ท่าจะโดนด่าแน่ๆ  
รอดูเย็นนี้ ว่าจะขุดได้มากแค่ไหน
อาบน้ำก่อนนะแม่

เจ็บจัง

แม่จ๋า  เจ็บหน้าอกจังเลย
เป็นไรไม่รู้
รอบนี้เจ็บนานกว่าทุกทีเลยนะแม่
มันเหมือนมีไรมาทุบอก
เฮ้อออ  เบื่อจิง
ค้านไปหาหมอ
ไปก็ไม่ได้เรื่อง
ไม่รู้มันตรวจหาไร  ไม่เห็นบอกเลยว่าเป็นหยัง
เอาแต่หูฟังจิ้มๆ  แล้วก็จ่ายยา
ก่ายเนาะแม่เนาะ
วันนี้ตื่นสายไปหน่อย นอนหลัับเป็นตาย
สงสัยเมื่อวานทำงานหนัก คีย์เงินเดือนเกือบสองร้อยคน
แถมสุดท้ายไม่ลงตัวอีกต่างหาก  จะบ้าตาย
เดียววันนี้ไปปั่นต่ออีกรอบ
คิดถึงแม่นะ

วันจันทร์ที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2556

ลองมาเป็นเองบ้างแล้วจะรู้ว่าเป็นไง

มีบางคนบอกว่าให้ทำใจ แล้วยอมรับความจิง
ช่าย ยอมรับความจิงได้อยู่แล้ว ว่าตอนนี้แม่ไม่อยู่ละ
แต่ยังไงก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดี
ลองให้แม่มันมาตายหรือคนในบ้านมันตายบ้างนะ
มันจะได้รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเป็นไง
อย่างที่เค้าบอกว่า  "หลังคาบ้านใครไม่รั่ว  ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นไง"
เราร้องไห้ทุกครั้งที่อยู่คนเี่ดียว
หรือไม่ก็นั่งคุยปรับทุกข์กะพ่อ
หรือแม้แต่ คิดภาพต่างๆ นานา
ที่ ที่แม่เคยอยู่ เคยไป  อะไรๆ    ที่แม่เคยใช้ เคยจับ
สิ่งที่แม่เคยสอน มันอยู่ในหัวสมองตลอดเวลา

วันนั้นก็เช่นกัน พ่อกับมาพร้อมกะน้ำตา
พ่อไปใส่ปุ๋ยข้าวมา ข้าวงามผิดหูผิดตา
พ่อเห็นแล้วน้ำตาตก อยากให้แม่กะอุ้ยไปเห็นความงามของต้นข้าว
เพราะพ่อเคยบอกแม่ไว้ว่า ถ้าใส่ปุ๋ยรอบสองเสร็จ จะพาแม่ไปดูข้าว
แต่แล้วก็ไม่มีโอกาสได้พาแม่ไป เพราะแม่จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ
นา เป็นที่ ที่ แม่และอุ้ยยืนอยากไปมาก  อยากเห็นความงามของต้นข้าว
ที่ปลูกไว้  แม่บอกว่าชอบดูรวงข้าวสีเหลือง
ดูแล้วมันมีความสุข
แต่แม่กะอุ้ยก็ไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีกแร้ว
ไว้เดียวเข็มไปจะถ่ายรูปมาให้ดูนะแม่
แม่รู้ป่าว แม่ไม่เคยจากเราไปไหน
แม่อยู่ในใจเราทุกคน
เข็มขวัญกะพ่อ คิดถึงแม่ทุกวัน
คิดถึงแม่นะ รักเสมอ

วันพฤหัสบดีที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556

เกือบไปแร้ว

แม่รู้ป่าว ว่าพ่อทำไร
พ่อไม่รักตัวเองเลยอะ
เจียใบไถแล้วไม่ใส่แว่นตา
แม่ก็เคยบ่นหลายครั้งแล้วช่ายมั้ย
แต่พ่อก็ยังดื้อไม่ใส่อีก
แล้วรู้ป่าวผลเป็นไง
ตะไบมันแตกใส่หน้า  ดีมันไม่โดนใส่ตา
เกือบตาบอดซะละ  เฮ้อ  บอกแล้วไม่รู้จักฟังนะ
แถมยังกระเ็ด็นมาบาดมืออีก  ดีนะแผลไม่ลึกเท่าไหร่
เข็มตกใจแทบแย่เลย  จะพาไปหาหมอ ฉีดยากันบาดทะยัก
ก็ไม่ยอมไป ดื้อขนาดเลยนิ
เฮ้ออ  คนเฒ่าลึ๋ก

วันเดียวกันตอนเย็น
หัดทำแกงผักกาด  55
ก็อร่อยดีนะแม่  แต่พ่อว่าใส่หมูแยะไปหน่อย
พ่อกินแยะเลย เข็มกินละ  ก็ลำดีหนาแม่
น้าทิพก็เอาแกงผักไรมะรู้มาให้อีก
พ่อกินไปคำสองคำ  สงสัยไม่ถูกปาก
เพราะน้าทิพทำกับข้าวรสจืด  พ่อคงไม่ชอบ
แต่น้าเค้าก็มีน้ำใจ แบ่งมาให้กินตลอดเลย

อ่อ  ไปจ่ายค่ามิเตอร์ประปามาแล้วนะแม่
3145  บาท   รวมอันเก่าที่จ่ายไป หมื่นปาย รวมๆ ก็เกือบสองหมื่น
แต่ยังไม่ได้ต่อท่อเข้าบ้าน เพราะพ่อยังไม่มีเวลาทำ
พ่อกะลังง่วงกะการไถสวน เตรียมจะปลูกข้าวโพดแล้ว
เพราะพ่อไปซื้อเม็ดข้าวโพดมาแล้วนะ  บอกว่าซื้อมาเกือบสองหมื่นอะ
ร้านที่แม่ข้าวต้ม ที่แม่เคยไปซื้อประจำนั่นแหละ

คิดถึงแม่จัง กินข้าวยัง
เข็มสวดมนต์ กรวดน้ำให้แม่ตลอดนะ ได้รับมั้ย
ไงก็ส่งข่าวบอกกันด้วย
ดูแลสุขภาพด้วยนะแ่ม่ รักจัง

วันอังคารที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2556

คิดถึงแม่เหลือเกิน


มีเรื่องมาเล่า

ลืมเล่าให้แม่ฟัง เมื่อวันอาทิตย์นะ
ฝนตกลมอย่างแรง
เสื้อผ้าที่ตากไว้เปียกหมดเลย
ต้องเอามาซักใหม่
เพราะมัวแต่ไปเตล็ดแต็ดแต๋บิ๊กซี
ไปซื้อของกะไปทำบัตรเอทีเอ็มใหม่
มันเป็นหยังมะรู้แม่  ไปกดวันศุกร์ยังใช้ได้อยู่เลยหนาแม่
แต่วันอาทิตย์เช้าหยังกดไม่ได้ก็มะรู้
บอกว่าข้อมูลในบัตรไม่สมบูรณ์
ก็เลยไปธนาคาร เค้าก็บอกว่าบัตรรุ่นเก่า หมดอายุ
อ่อซะงั้น ไปนั่งทำเกือบครึ่งชั่วโมง พนักงานทำไรกันมะรู้อะ
วุ่นวายซะ บอกว่าไม่ได้ทำบัตรเอทีเอ็มนาน เลยลืมว่าทำไง
เอาซะวุ่นวายกันไปหมด  แต่ตอนนี้ก็ได้ละ
ออกบิ๊กซีมาฝนตกอย่างหนัก
รึบมาเก็บผ้า ไม่เหลือแล้วเปียกหมด
ผ้าห่มลูกๆ  ก็ได้เอามาซักหมด  เกือบจะไม่ได้นอนแล้ว
ดีนะยังมีแดดอยู่ ก็แห้งเป็นบางผืน ก็นอนได้
แต่ที่ร้ายไปกว่านั้น
บ้านบีกะแม่  หลังคาบ้านหายไปทั้งหลังเลย
เพราะพายุพัดแรง ของในบ้านพังหมด  เปียกหมดเลย
สงสารพ่อกะแม่บีจิงๆ  ต้องเหนื่อยอีกแระ
ตะวาพ่อก็เลยไปช่วยทำหลังคา กับมาก็เกือบทุ่มละ
ที่กับมาค่ำก็ไม่มีไรหรอกแม่  55  ก๊งเหล้ากันต่อ
ดีหนาน้าทิพกะพี่อรกับมากันแล้ว
มะงั้นเข็มได้อยู่บ้านคนเดียวแน่ๆ ๆ  ง่อมขนาดเลยนิ
นึกว่าจะได้อยู่บ้านคนเดียวแล้ว
แล้วพ่อก็กับมา  เมานิดหน่อย
มาถึงก็เหมือนเดิมเลยแม่
มานั่งเล่นกะเด็กๆ   เอเปคมันดีใจขนาด ไม่มีคนเล่นกะมัน
พ่อมาถึงมันไปกอดขาพ่อใหญ่เลย  เฮ้ออ  เอ็นดูมันเนาะแม่
ทุกทีมันอยู่กะแม่  ตอนนี้มันต้องอยู่กะสามตัวที่เหลือ
มันจะนั่งบันไดหันหัวไปมา เหมือนกับว่ามองหาแม่อยู่
แม่หายไปไหน  มันจะรู้มัยว่าแม่ไม่กับมาหามันแล้ว
แต่พ่อว่ามันเห็นแม่บ่อยๆ  ๆ  ที่มันวิ่งไปนอกบ้าน
แล้วกระดิกหางดีใจเหมือนเห็นอะไรสักอย่าง  ทั้งที่ไม่มีไรเลย
พ่อบอกว่าแม่คงมาเล่นกะมัน
ว่างๆ  ก็แวะหากันบ้างนะแม่  แวะหาแต่เจ้าขวัญแหละมะแวะหาเข็มบ้างเลย
คิดถึงนะแม่  จะได้รู้ว่าเป็นไง สบายดีอะป่าว  อยากได้ไรก็บอกนะ
จะทำบุญไปให้  คิดถึงแม่นะ
สายละ  ตื่นก่อนเน้อ  ไปนึ่งข้าวให้พ่อก่อน  ฝนก็ตกนักขนาด
ไม่รู้ว่าวันนี้พ่อจะไปสวนป่าวนิ   คงปลูกข้าวโพดไม่ได้หละ
เพราะฝนตกมาสามวันแล้ว  ดินคงแน่นน่าดู
ลุกละเน้อแม่  ไว้มาคุยใหม่ คิดถึงนะ   คิดถึงมากๆ  ดูแลตัวเองด้วยเน้อ

ทำบุญแล้วยังไม่ละบาป

“...เมื่อเราละบาปแล้ว บำเพ็ญบุญเพิ่มเข้ามาทีละน้อย
ก็มีหวังที่บารมีจะเต็มได้ เหมือนกะละมังที่ตั้งหงายอยู่กลางแจ้ง
แม้ฝนจะตกมาใส่ทีละหยด ๆ มันก็มีโอกาสที่จะเต็มได้

เมื่อเราทำบุญ แต่ยังไม่ละบาป
ก็เหมือนกับเราเอากะละมังไปคว่ำไว้กลางแจ้ง
ฝนตกลงมาถูกก้นกะละมังเหมือนกัน แต่มันถูกข้างนอก
ไม่ถูกข้างใน น้ำก็ไม่มีโอกาสที่จะเต็มกะละมังนั้นได้...”
หลวงพ่อชา สุภัทโท