วันอังคารที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

เพลียจิง

วันนี้ทำงานไปแอบหลับไปตอนไหนมะรู้ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าหลับไปตอนไหนรู้แต่ว่ากะลังทำเงินเดือนให้พี่บุษอยู่ รู้ตัวอีกทีก็ผอ.เรียกให้ตื่น 55ขำตัวเองไม่หาย รีบไปหายามากินอย่างด่วนเพราะรู้สึกปวดหัวอย่างแรง สงสัยงานจะแยะ

กันและกัน

คิดถึงแม่มาก


วันอาทิตย์ที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

ตกทั้งวัน

ช่วงนี้พ่อไปไถสวนไม่ได้เลยข้าวก็ยงไม่ได้ปลูกเพราะฝนตกหนักอีกอย่างควคนปลูกข้าวก็ไม่ได้  เมื่อเช้าไปสอบกพ. เจียงใหม่มาไม่รู้จะผ่านป่าวนะแม่ ยากเหมือนเดิม แหะๆ เจ้าขวัญโทรหาบ่นไม่อยากให้มาสอบมันกัวว่าเข็มจะได้ไปอยู่ที่อื่นอี้วะแม่55เอาให้ผ่านก่อนเถอะน่า สอบยากมากเลย มันบอกว่าเดียวไม่มีคนอยู่กะพ่อ55ถ้่ผ่านมาค่อยว่ากันเนาะแม่คิคิ

วันพฤหัสบดีที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

แหะๆ

แอบหนีไปเที่ยวมานะแม่ ไปแป๊บๆไม่นานเพราะไม่มีไรให้ดูเลย. ก็ไปไร่ชาก็มีแต่ชานะถูกแล้ว 
ดูดิแม่ภูมิตัวเท่าหนอนแล้ว
วิวข้างหลังสวยมั้ยแม่ไร่ชาทังหมดเลยสวยมาก

วันอังคารที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

เหงาเลย

 ทุกคนกับกันหมดแล้ว. ไปส่งขวัญขึ้นรถตอนเก้าโมง บ่ายสองภูมิกับที่ไปเร็วต้องไปเข้าเวร แง่วๆง่อมอีกแล้วแม่

วันเสาร์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

ฝันดีนะ

แอบมองดูพ่อกินข้าวลำมาสองสามวันละอยู่กันพร้อมหน้าขาดแต่แม่คนเดียว พ่อบ่นหานะแม่คิดถึงแม่จังพ่อบอก พ่อคงเหงาเพราะเดียวขวัญก็กับอุบลฯ คงอีกหลายเดือนกว่าจะกับสงสัยสิ้นปีแน่เลยเพราะขวัญมารอบนี้สิบกว่าวัน อีกอย่างภูมิทำกับข้าวลำ ให้เข็มทำไม่หย่อยเลยแม่  เหงาๆๆ คิดถึงแม่สุดหัวใจ

วันอังคารที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

แง่วๆๆ

ปวดท้องจังแม่. รู้สึกว่านอนไม่หลับ. ทำไงดีน้ิ

วันศุกร์ที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

บรรลุผล

วันก่อนไปชึ้นศาลมา บรรลุผลไปด้วยดีนะแม่ ตื่นเต้นดี ต้องชึ้นบันลังคนเดียว แต่ก็ไม่มีไรละ เสร็จสับจ่ายตีงกับบ้าน  เนี่ยห้องที่เข้าไป ยังกะห้องเรียนไงงั้น

วันอังคารที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

เหนื่อยมากๆ เลย หัวฟูทั้งวัน

แม่จ๋า สบายดีนะ
เสียดายจัง วันนั้นฝันว่าแม่มาหาได้กอดแป๊บเดียวเอง
พ่อนะพ่อ  ไม่น่าเรียกให้ตื่นเลย  อดคุยต่อเลยเนาะแม่
ไม่ได้มาเล่าให้แม่ฟังหลายวันเลย
ยุ่งๆ  กะงานศพอุ้ยเป็ง เพิ่งเผาไปวันเสาร์นี้เองแหละ
ที่บ้านมีงานนี่มันยุ่งสุดๆ เลยเนาะ
อะไรเป็นอะไรก็มะรู้  มึนหัวไปหมดเลย
แต่ตอนนี้ก็ไม่มีไรละ
กับมาใช้ชีวิตตามเดิม
ทำงานทั้งวัน งานสุมหัวเข้ามามากมาย
ไม่รู้จะประเดประดังเข้ามาอะไรนักหนา
เงินเดือน น้ำมัน  ซะป๊ะอย่าง ไค่ฮากขนาด
งานจรที่เข้ามาแบบนับไม่ถ้วน
ไค่ฮุยวันละหลายๆ  รอบ
เหนื่อยสายตัวแทบขาด
เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ  แล้วก็เหนื่อยกะคนด้วย
สารพัดปัญหา

พ่อบ่นคิดถึงแม่ทุกวันเลย
บ่นว่าเหงา เหงาตัวเท่าบ้าน
สงสารพ่อนะ
มีแต่คนถามอีกแระ  ว่าพ่อจะแต่งงานใหม่ป่าว
อ้าว มาถามเรา แล้วเราจะตอบได้ไง
แม่ละว่าไง  อนุญาตมั้ยละ
เข็มกะขวัญก็แล้วแต่พ่อแหละ  ไม่ได้ซีเรียสอะไร
ขอให้เป็นขยันก็แล้วกัน แต่คงไม่มีใครขยันสู้แม่ได้หรอกเนาะ
แม่เขียวดีที่สุดในโลกแล้ว
จะสองทุ่มแล้วแม่ พ่อยังไม่กับบ้านเลย
วันนี้ไปปั่นข้าวโพดกัน เข็มก็เพิ่งกับจากสวนมาเนี่ย
พ่ออยากเก็บวันนี้ให้เสร็จ  คงจะเลยดึกแหละ
สงสารพ่อจัง ทำงานหนักอีกแระ  ข้าวก็ยังไม่ได้กิน
เข็มก็ยังไม่ได้กินนะ  รอพ่อนี่แหละ  ไม่อยากให้พ่อกินข้าวคนเดียว
กินข้าวเย็นกันสองคนทุกวัน  กินซะดึก  ผลเป็นไงแม่รู้ป่าว
น้ำหนักเข็มขึ้นอะ  จะห้าสิบอีกแระ  ตายๆ  ใส่ชุดเก่าๆ  ไม่ได้อีกแร้ว
ก็ไม่อ้วนได้ไงละ  พ่อเข้าบ้านค่ำทุกวัน ได้กินข้าวค่ำทุกวัน
กินเสร็จก็ไม่รู้จะทำไรแล้วอะ  มันดึกแล้ว จำเป็นต้องนอนละซิ
แงะๆๆ ผลก็คือ  อ้วนแล้ว  ทำไงดี
ไม่ชอบเลย  อึดอัดสุดๆ