มึนๆ งงๆ บอกไม่ถูก

ช่วงนี้มีอากาศแบบมึนๆ งงๆ ผสมผสานกัน
มีผลเนื่องจากว่า เป็นหวัดมาแล้วหลายอาทิตย์ไม่หายสักที
แถมต้องทำงานตอนกลางคืนอีก อาการเลยแย่เข้าไปใหญ่
ความจริงก็ไม่ได้กลับบ้านดึกไรมากนักหรอก
แค่ไม่เกินสองทุ่มเอง
แต่ทำไมถึงได้รู้สึกเหนื่อยๆ เพลียๆ ยังก็ไม่รู้
คงจะเจอฝุ่น คน อากาศที่แปรปรวนเกินไป
แย่สุดๆ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
ทุกทีเป็นก็แค่ไม่กี่วัน
แต่นี่ดิ เป็นเกือบเดือนแล้วไม่หายสักที
(สงสัยใกล้ตายแล้วมั้ง หุหุ)

ม่ายหรอกน่า
เรายังต้องอยู่สู้ชีวิตอีกนาน
ยังมีไรๆ ให้ทำอีกแยะ
ยังมีที่ให้ไปเที่ยวอีกหลายแห่ง
สู้ๆ เป็นแต่นี้เอง

วันนี้ออกหน่วยตรวจสุขภาพ
สงสัยพี่ๆ เราคงรำคาญที่ไอไม่หยุด
เลยบอกให้หาหมอตรวจดู
ไม่อยากให้หมอตรวจเลย

หันไปมองหมอ
โอ ....วันนีมีหมอมา 2 คน
หมอเด็กคะ น่ารักสุดๆ
แถมหล่อด้วย
เลยรีบวิ่งไปขอบัตรคนไข้
แล้วก็รีบเข้าไปตรวจเลย
กะว่าจะจีบหมอซักหน่อย อิอิ....
ไหนได้ คุยไปคุยมา รู้สึกว่าหมอจะแอ๊บนะ
นิ้วมืองี้ กรีดกรายซะ
เดินก็กระตุ้งกระติ้ง ทำไปได้นะหมอ
เสียภาพพจน์หมอหมดเลย
เฮ้อ.....
ได้ยามาเป็นถุงเบ้อเร่อ
จะกินหมดมั้ยเนี่ย
คงต้องกลั้นใจกินอีกแล้ว
ขืนไม่กิน คงไม่หายแน่ๆ
ทรมานนะ เป็นนานๆ ไม่หายสักที

กลายเป็นว่ามานั่งเม้าท์กันให้กระจายกับเจ้าเกียรติมัน

เออ ลืมไปเลยว่า ยังโกรธเจ้าเกียรติมันอยู่
มันพาหลง คะ
เค้าบอกว่าออกหน่วยกันที่วัดป่าก่อไทยใหญ่
มันดันขับรถนำไปเข้าโรงเรียน
ไอ้เราก็วนหาซะนาน หาวัดก็ไม่เจอ
ไหนได้ ถามคนแถวนั้น เลยมาเป็นโลแล้ว
แย่สุดๆ
ต้องกลับรถไปอีก เลยงอนมันซะ
ไม่รู้มาคุยกับมันตอนนี้
ไอ้น้องคนนี้ ช่างไม่รู้ไรเลย
พาหลงซะนี่

คอยดู จะแก้แค้นซะให้เข็ด
เหอะๆๆ