เจ้าขวัญย้ายไปทำงานที่หางดง เชียงใหม่ สี่วันละ
รู้สึกเหงาๆ ไงไม่รู้บอกไม่ถูก
ทั้งๆที่เวลาอยู่บ้าน ก็มีแต่เรื่องให้ถกเถียงกันตลอด
คิดถึงมากๆ คิดถึงทุกวัน
โทรหาไป ก็ร้องไห้ไป
แต่ก็ต้องให้น้องมันเลือกทางเดินของมัน
ถ้าคิดว่าทำเพื่ออนาคตแล้วก็ต้องยอม
แต่มันจะรู้ป่าวนะ
ว่าคนทางบ้านคิดถึงมาก ๆ
พ่อกะแม่บ่นหาทุกวันเลย
ไม่รู้จาอยู่ จากินยังไง
ยิ่งมันทำไรไม่ค่อยเป็นอยู่ด้วย
ใครจาซักผ้ารีดผ้าให้มัน
หาไรให้กิน ทำงานอยู่ในป่าในเขา
ไม่มีเน็ต ไม่มีแสงสี ไม่รู้จาทนได้นานแค่ไหน
ไงก็ต้องสู้ๆ นะน้องรัก พ่อกะแม่กะพี่จะรอดูความสำเร็จอยู่ข้างหลัง
ไม่รู้จาเขียนไรอีกแล้ว
รู้แต่ว่าคิดถึง คิดถึง แล้วก็คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลับตาลงยังรู้สึก ท่ามกลางความอ้างว้างในหัวใจ
ค่ำคืนยาวนาน กับความเดียวดาย
และลมหายใจที่ว่างเปล่า
อยากให้เธอได้สัมผัส กับความห่วงใยที่มีให้เธอ
ได้ยินเสียงของพระจันทร์ที่กล่อมเธอฝันดี ให้เธอได้รู้ตลอดไป
ว่าทุกเวลา ที่เราห่างกันแสนไกล ยังมีอีกคำในหัวใจ
ที่จะบอกเธอ ให้เธอได้รู้และเข้าใจ
ว่าคิดถึงเธอ เมื่อเราห่างกันแสนไกล มีคำหนึ่งคำจะพูดไปให้เธอได้รู้
จะแทนความหมายความห่วงใย ฉันคิดถึงเธอ
อยากให้เธอได้สัมผัส กับความห่วงใยที่มีให้เธอ
ได้ยินเสียงของพระจันทร์ที่กล่อมเธอฝันดี ให้เธอได้รู้ตลอดไป
ว่าทุกเวลา ที่เราห่างกันแสนไกล ยังมีอีกคำในหัวใจ
ที่จะบอกเธอ ให้เธอได้รู้และเข้าใจ
ว่าคิดถึงเธอ เมื่อเราห่างกันแสนไกล มีคำหนึ่งคำจะพูดไปให้เธอได้รู้
จะแทนความหมายความห่วงใย ฉันคิดถึงเธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น