วันพุธที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

แม่จ๋า หายไวๆๆ นะ

แม่นอนโรงบาลมาจะสามอาทิตย์ละ
คงจะเบื่อ คงอยากกับบ้าน
พ่อแอบเห็นแม่ร้องไห้  เลยเข้าไปปลอบ
บอกให้แม่ต้องสู้  แม่ต้องอยู่กะพวกเราไปอีกนาน
แม่จะต้องหาย  เราวางโปรแกรมกันไว้แล้วนะ
ว่าจะไปเที่ยวกันภายในครอบครัว หลังจากขวัญแต่งงาน
แต่ตอนนี้  โปรแกรมการแต่งงานของขวัญคงจะต้องเลื่อนออกไป
ถ้าแม่ยังไม่หายดี  ตอนเย็นพ่อก็โทรไปหาพ่อของบีแล้ว
ว่าจะคุยเรื่องเลื่อนงานแต่งออกไปก่อน 
แต่โทรไปกี่รอบๆ   ก็ไม่มีคนรับสาย
แล้วก้ไม่เห็นโทรกับมาเลย
พรุ่งนี้ค่อยโทรใหม่
ขอให้ทางครอบครัวของบีเข้าใจเราบ้าง
ขวัญมันคงไม่มีความสุข ถ้าแม่ยังป่วยอย่างนี้
พี่รู้ว่าบีเข้าใจนะ  แต่ไม่รู้ว่าญาติพี่น้องของบีจะเข้าใจอย่างบีป่าว
ภาวนาขอให้คุยกันรู้เรื่อง  

เที่ยงนี้แวะไปกินข้าวกะแม่กะพ่อตามปกติ  
กินเสร็จก็ล้างมือให้แม่  ทาแป้งหวีผมให้
แม่ร้องไห้อีกรอบ  
ทำเราแทบจะร้องตาม  กั้นน้ำตาสุด ๆ 
ถ้าเป็นปกติเราจะต้องร้องไปแล้ว
สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ร้องให้แม่เห็นเด็ดขาด  สัญญา 
แม่จะต้องหาย  แม่จะต้องได้ไปเทียวกะพวกเราอีก  
แต่ตอนนี้แม่ต้องรักษาตัวให้ดีก่อน  
พวกเราจะคอยเป็นกำลังใจให้  แม่ห้ามท้อนะ  
ถ้าแม่ท้อ  พวกเราก็จะแย่ตามไปด้วย  
สู้ๆ นะแม่   รักแม่ที่สุดในโลก  

ปล.  วันนี้วันเกิดพ่อด้วย  ขอให้พ่อมีความสุขมาก ๆ นะ
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง  อยู่กะพวกเราไปอีกนานๆ ๆ  
รักพ่อที่สุดในโลกเหมือนกัน  



ไม่มีความคิดเห็น: