ไม่เป็นไร

ความหวังที่รอคอยมานาน  ได้พังทลายไปแล้ว
การสอบสนามสุดท้ายมาถึง
ได้ลำดับ292  โคตรไกลความฝัน
ไม่ต้องฝันที่จะได้ไปอยู่นครนายกละ
อยู่เชียงรายนี่แหละดีที่สุด
ดีซะอีก  อยู่ใกล้แม่ จะได้ดูแลอย่างไม่ละสายตา
ดูแลอย่างใกล้ชิด
จะได้อุ่นใจ
ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร

นี่เรากำลังปลอบใจตัวเอง
เราเสียใจป่าว
ไม่รู้มึนตึบคิดไรไม่ออก
เสียใจก็คงมีอยู่บ้าง
แต่เราก็พอจะรู้ตัวเองนะ ว่าผ่านมาได้ขนาดนี้ก็ดีละ
ความจริงแล้วคงจะได้คาบเส้นผ่านมั้ง
ไม่เป็นไร  โอยโลกไมมันหมุนอย่างนี้
มืดไปชั่วขณะ
เฮ้ออ  ช่างมัน
คนอื่นๆ เค้าก็ยังไม่ได้บรรจุเลย
เค้าก็ยังอยู่กันได้  เราก็อยู่แบบนี้ไปแหละดีละ
ไว้สอบใหม่
เอ้า  สู้กันต่อไป

-<_>-