เหนื่อยแทน

ไม่รู้จะวุ่นวายไรกันนักหนา
คุยกันดีๆ  ก็ได้
คนเหมือนกัน
ไม่น่าเลย
สงสารคนถูกนินทาซะจิง
แต่เค้าก็ทำตัวเค้าเองแหละนะ  ถึงได้โดนขนาดนี้
น่าจะปรับปรุงตัวเองบ้างก็ดี
จะได้ไม่ต้องโดนด่า แถมประจาน
แต่ไอ้คนที่นินทาก็เหลือร้าย
ไม่รู้จะเจ้าคิดเจ้าแค้นไรนักหนา
กัวเหลือเกิน กัวได้ผิดใจกะเจ้าหล่อน
อึยยยยย  น่ากัว

นี่แหละชีวิต

จิงมั้ยละ

ฉันเชื่อว่ามีอยูี่สิ่งหนึ่งที่เราทุกคนต่างก็เหมือนๆ  กัน
นั่นก็คือไม่มีใครจะมีความสุขได้ตลอดเวลา
หรือมีความทุกข์ได้ตลอดเวลา
ทุกครั้งที่ความสุขหมดลง
ความทุกข์ก็เข้ามาแทนที่ ....เป็นอยู่อย่างนี้
วนเวียนไม่รู้จบ

บางครั้ง ...ยังเคยถามตัวเองว่า
เกิดมาทำไม?
มีชีวิตเืพื่ออะไร ?

การที่เราทำงานหาเลี้ยงชีพ มุ่งมั่นสร้างความสำเร็จ
ความร่ำรวย ความมีชื่อเสียงให้กับตัวเองนั้น
ล้วนแต่เป็น  "งานรอง" ทั้งสิ้น
แต่ทุกวันนี้เราใช้เวลาส่วนใหญ่ง่วนอยู่กับ "งานรอง" ทั้งนั้น
จนเข้าใจผิดคิดว่ามันคือ  "งานหลัก"
ซึ่ง  "งานหลัก"  ที่แท้จิงก็คือ  การตามดูใจ ดูแลตนเอง
ผลที่ตามมาจึงกลายเป็นว่าเรากำลังหลงทาง
และปล่อยให้ชีวิตตัวเองต้องไล่ล่าสิ่งที่อยู่ภายนอกโดยไม่สิ้นสุด
เพราะเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้ คือตัวช่วยเติมเต็มให้ชีวิตเรานั้นสมบูรณ์ได้

ดังนั้น  ความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากสิ่งที่ว่านี้  ก็มีอยู่ 2 อย่าง คือ
ผิดหวังที่ไม่ได้มา    กับ  บังคับตัวเองไม่ได้ที่จะพอ   อยู่เรื่อยไป
ใช่มั้ยละ

ทำไปเพื่ออะไร ????

ทุกวันนี้เราทำไรอยู่เหรอ
ทำงานทุกวัน
ขายหวย
ขายโคมลอย
ขายประกัน
ขายอะไรก็ได้
หรือทำอะไรก็ได้เพื่อให้ได้เงินมา
แล้วทำไปทำไมละ
หาเงินมาใช้หนี้  เหอะๆๆๆ
หนี้ท่วมหัวทุกวัน จะตายอยู่แระ
ทุกวันนี้ทำงานหามรุ่งหามค่ำ
ทำงานหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว
ลำพังแค่เงินเดือนประจำเนี่ย ไม่พอกินแระ
ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ  ค่าโทรศัพท์  ค่าเน็ต  ค่ายาแม่  ค่าของใช้ในบ้าน
ค่ากับข้าว  ค่าน้ำมันรถ (รถเครื่องหนา....)  ค่าเครื่องสำอาง  (5555)
ค่าจิปาถะ  ซะป๊ะอย่าง แล้วที่กำลังตามมาติดๆ
ค่าน้ำประปา เพิ่งทำเรื่องเอาน้ำประปาเข้าบ้าน
ไม่น้อยเลย  หมื่นฝ่าๆ  หมื่นแปดประมาณนั้น
ยังหาไม่ได้เลยเนี่ย
ช้านเหนื่อยแทบกระอักเลือดแล้วนะ
ทำๆๆๆๆ  ทำแล้วไม่มีเงินเก็บ
ช้านก็อยากมีบ้าน อยากมีรถเหมือนคนอื่นๆ  เค้า
แต่ทำไมไม่มีละ  ตอนนี้ก็อาศัยพ่อกะแม่อยู่
รถก็มีแต่รถเครื่อง จะไปไหนมาไหนก็ใช้มันอยู่แต่รถเครื่อง
ฝนตกฟ้าร้อง ไปทำงาน ไปรับ - ส่งแม่หาหมอ  ก็รถเครื่อง
สงสารแม่แค่นั้นแหละ  เฮ้อออ
อดทนหน่อยนะแม่ จะพยายามซื้อล๊อตลี่  เผื่อถูกหวยกะเค้า
เดียวซื้อรถใหม่เลย  คิคิ

เคยมีคนถามบ่อยๆ  นะ  ว่าทำไมเข็มไม่มีลูกสักที
โห....  ขนาดไม่มีลูกจะตายวันละหลายๆ  รอบละ
นี่ถ้ามีลูกคงให้ลูกกินแกลบแน่ๆ  
ไม่เอาละ  สงสารเด็ก
เค้าคงจะรู้นะ  ว่าถ้ามาอยู่ด้วย สงสัยเค้าได้อดตายแน่ๆ
เหอะๆๆ  คิดแล้วเศร้าจัง.....

ช้านก็ัยังงงกะชีวิตเลยนะเนี่ย
ว่าทุกวันนี้ช้านทำงานเป็นบ้าเนี่ยง
ทำไปเพื่อออะไรเหรอ
แล้วทำไมช้านต้องทำด้วย
มันเหนื่อยนะ  เหนื่อยสายตัวแทบขาด
แต่ถ้าเราไม่ทำ  แล้วใครจะมาทำเพื่อเราละ
เอออ  คิดแล้วก็ถูกแฮะ
เราไม่ทำ  แล้วใครจะมาทำเพื่อเรา  (แม่นแท้เหลา)

บางครั้งซินะ  ที่คิดแล้วน้อยใจในโชคชะตาชีวิตของตัวเอง
ว่าทำไม  เราถึงต้องเป็นแบบนี้
อยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้  อยากเป็นเหมือนคนนั้นคนนี้
อยากไปในที่ๆ อยากไป  อยากกิน อยากเที่ยวเหมือนคนอื่นเค้า
แต่เราทำไม่ได้   ช่ายซิ  เราทำไม่ได้
เพราะถ้าเราทำมันคงจะมีปัญหาตามมาชัวร์
แต่มานึกๆ  แล้ว  เรายังดีกว่าอีกหลายๆ  คน
คนที่เค้าเจอปัญหาหนักกว่าเราอีก
บางคนบ้านยังไม่มี  ใส่เสื้อผ้าก็เก่าๆ  ขาดๆ
บางคนต้องไปนั่งขอทานข้างถนน  บ้างก็ขายพวงมาลัยตามสี่แยก
ซึ่งย้อนมาดูเราแล้วยังดีกว่าเขาพวกนั้น
ซึ่งเราดีกว่าพวกเขาแยะเลย
จึงคิดได้ว่า  ตอนนี้ทำไรได้  ก็ทำไป  ไม่ทำไรให้ใครเดือดร้อน ก็พอแล้ว
ทำได้เท่าที่ทำไหว   เหนื่อยก็พัก  มีแรงก็ทำต่อ
ยังไม่ตายก็หาใหม่ได้เรื่อยๆ  ชีวิตยังไม่สิ้นมันก็ต้องดิ้นกันต่อไป
สู้มันให้ถึงที่สุด สู้ให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
เหอะๆๆๆๆ   รู้ละ  สู้เพื่อแม่   รักแม่นะ

เหงา ^__^

ซีกหนึ่งของความเหงา
อาจทำให้เราได้พบความรื่นรมย์
....จากสิ่งที่ไม่น่ารื่นรมย์

จะมีใครบ้างที่เหงาอย่างเราอีก
มีใครกันบ้าง.... ที่ชอบอยู่กับความเหงา
นี่อาจจะเป็นโอกาสดีก็ได้นะ ที่เราจะได้
ลองตีซี้กับความเหงาดูสัุกตั้ง

แค่นี้เอง ไม่ตายหรอกน่า...

ทางเดินของชีวิต

การเดินทางของชีวิต  เราต่างก็เหนื่อยกันทั้งนั้น
และคงไม่มีใครกล้าจะพูดได้เต็มปากหรอกว่า
เส้นทางสายนี้ ช่างสวยงามและเต็มไปด้วยความสุข

ปล. จิงแท้แน่นอน

รู้สึกแย่จัง....

อาการแม่ช่วงนี้แปลกๆ  ไม่ค่อยดีเลย
เข้าพักรักษาตัวในโรงบาลสามรอบในหนึ่งเดือน
รอบแรกนี่ โดนมีดบาดมือแล้วเกิดติดเชื้อ
มือบวมเป่งเลย หมอให้นอนฉีดยาฆ่าเชื้อห้าวัน
ออกมาพักอยู่บ้านได้ห้าวัน
ต้องกับเข้าไปนอนรอบสอง
ประจำเดือนมามากเกินปกติ
เยอะมากชนิดที่เห็นแล้วตกใจ
หมอบอกว่าเลือดออกมาก  เลือดต่ำ  ต้องเติมเลือด และเกล็ดเลือด
เลยได้นอนอีกสี่วัน
หมอสั่งให้กับบ้าน
นอนบ้านได้หนึ่งคืน
เช้าอีกวัน อาการไม่ดีขึ้น เวียนหัวอย่างแรง
แล้วมีจุดเลือดแดงๆ  ขึ้นตามร่างกายเต็มไปหมด
หาหมอตอนเก้าโมงเช้า รอตรวจ หมอสั่งให้เติมเลือดอย่างด่วน
แล้วทำไมไม่ให้นอนต่อวะเนี่ย จะให้ออกทำไม
วินิจฉัยโรคเป็นป่าวเนี่ย
เราก็อุตส่าห์ไปคุยกะหมอแล้วนะว่าขอนอนต่ออีกสักวันดูอาการ
หมอบ้าอะไร  ให้กับบ้าน แล้วเป็นไงละ  กับเข้าไปนอนต่ออีก
ถึงกับต้องเติมเลือดอีก
แล้วการเติมเลือดแต่ละครั้ง มันโคตรๆ  นาน
ใช้เวลาในการเติมแต่ละครั้ง 4-5 ชั่วโมง
ไม่นับเกล็ดเลือดอีกนะ  แต่รอบนี้ไม่ได้เติมเกล็ดเลือด
แต่ก็ใช้เวลานานมากโขเหมือนกัน
พาแม่หาหมอตั้งแต่เก้าโมงเช้า  ได้กับบ้านก็ปาไปเกือบสองทุ่มละ
สงสารแม่สุดๆ  แม่เพลียมาก
เพลียทั้งเติมเลือด เพลียทั้งหวัด เฮ้อออ

ถ้้าวันนั้นให้นอนซะก็หมดเรื่อง   จะได้ไม่ต้องเดินทางกับไปกับมา
เสียเวลาทั้งคนเฝ้า คนไข้
ไอ้เราก็ไม่ได้ทำงานเลย เซ็นชื่อแล้วหายทั้งวัน
อันนี้ไม่สนหรอกนะ  หัวหน้าเค้าเข้าใจ
เจ้านายก็ไม่ว่าไร

แต่แม่นี่ดิ  น่าสงสารมาก ๆ  แม่เค้าเพลียอะ

แล้วทำไมละ ทำไมทุกคนต้องมาว่าเราด้วย
หาว่าเราดูแม่ไม่ดีเหรอ
แค่เราไม่ได้บอกว่าแม่ต้องหาหมออีกรอบ
จุดเลือดตามตัวแม่ขึ้น
เราก็พาหาหมอแล้ว   อยู่ในความดูแลของหมอแล้ว
แม่ปลอดภัยละ ไม่น่าเป็นห่วง
ทำไมละ  ถ้าบอกแล้วคุณจะมาหาเหรอ  ก็ไม่
แล้วจะบอกทำไมละ  ฉันก็เหนื่อยนะ
วิ่งร่อรับส่งแม่หาหมอ  เฝ้าแม่ข้างเตียงตลอด
แล้วยังต้องคอยรายงานอีกเหรอ ว่าแม่เป็นไงบ้าง
ไม่มีเวลามากขนาดนั้นต้องมาคอยรายงานนะ
แล้วไรละ  ไม่มีรถรับส่งแม่หาหมอ
ทำไมละ ก็คุณๆ  เอาไปใช้กันหมด  จะให้ทำไง
ช้านก็ต้องเอามอไซด์ไปส่งดิ
มันเร็วก็จิงแหละ  แต่แม่ต้องตากแดดไปโรงบาล
ดีเมื่อวานไปถึงโรงบาลแล้วฝนตก  มะงั้นแม่คงอาการหนักกว่านี้
แต่ตอนนี้แม่ก็อาการอยู่ในระบบปกติแล้วนะ
จะให้แม่ขึ้นเท็กซี่เหรอ  เอออ....มันไม่ช้าไปเหรอ  กว่าจะโทรเรียกให้มันมา
กว่าจะไปถึงบ้าน มันช้า รถมันติด
เอามอไซด์ไปเนี่ยดีละ   อยากให้แม่สบายๆ  ก็หารถให้คันดิ  ช้านจะได้
เอารับส่งแม่หาหมอ
อย่ามาบ่น อย่ามาว่ากัน  อย่าเยอะ
แค่นี้ก็ปวดหมองจะแย่แล้ว
เครียดโว้ยยยยยยย