ความจริง

พอเราโตขึ้น เราจะเรียนรู้ . บางทีชีวิตมันก็ไม่มีเหตุผล 

ไม่รู้ว่าเรื่องที่เจอมันมาจากไหน มันผ่านเข้ามาเพราะความบังเอิญ 

หรือเพราะความตั้งใจ เราทำได้แค่ยอมรับและเรียนรู้

 ถึงพยายามที่จะเข้าใจ พยายามหาเหตุผล 

แต่สุดท้ายบางทีมันก็ไม่มี อาจเป็นแค่โชคร้าย 

แต่มันจะทำให้เราเติบโต . คนรอบข้างเราจะเหลือน้อยลง 

จะเหลือแค่คนที่สำคัญกับชีวิต คนที่เป็นเพื่อนแท้ 

คนที่เรารัก และคนที่รักเรา .

 เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง มากกว่าเก็บทุกอย่างมาคิด 

 พื้นที่ชีวิตเรามีจำกัด และพอโตขึ้นมันจึงสำคัญ ที่เราจะเลือกเฉพาะเรื่องจำเป็นกับเรา 

. #เสียงที่ไม่ได้ยิน

"จงเติบโตแม้ในวันที่ท้อ"

"จงเติบโตแม้ในวันที่ท้อ"

 การเติบโตมันคงเป็นเหมือนต้นไม้ที่ต้องการแสงอาทิตย์

เพื่อที่จะได้อยู่รอดและชูช่อสูงขึ้นเพื่อให้รอดตายแม้มันจะอยู่ในที่มืดก็ตาม

ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนั้น

 เราไม่ใช่ต้นไม้ที่จะอยู่กลางแดดทุกคน 

ไม่ได้เพรียบพร้อมหรืออาจแทบไม่มีปุ๋ยที่เป็นต้นทุนให้เราเลยด้วยซ้ำ

 แต่แค่พอมีแสงสว่างเราก็จะดิ้นรนเพื่อไปหาแสงนั้นได้เสมอ 

ชีวิตบางครั้งก็ต้องดิ้นรน เจ็บปวด ผิดหวัง

 เดินถอยหลัง หรือล้มลงพร้อมกับแผลที่กว่าจะรักษาหาย

 แต่มันไม่ใช่จุดจบของชีวิต เราจะเรียนรู้ผ่านเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา

 ถ้ามันผลักให้เราล้มเราก็จะลุกและเดินไปอีกทาง 

 ถ้ามันผิดหวังบ่อย ๆ เราก็จะหวังใหม่โดยที่เรียนรู้จากที่เคยผิดหวัง

 "ล้มแล้วก็ลุก" มันคงเป็นนิยามชีวิตที่เราที่จะสอนให้เราเติบโต"

#เสียงที่ไม่ได้ยิน