การเติบโตมันคงเป็นเหมือนต้นไม้ที่ต้องการแสงอาทิตย์
เพื่อที่จะได้อยู่รอดและชูช่อสูงขึ้นเพื่อให้รอดตายแม้มันจะอยู่ในที่มืดก็ตาม
ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนั้น
เราไม่ใช่ต้นไม้ที่จะอยู่กลางแดดทุกคน
ไม่ได้เพรียบพร้อมหรืออาจแทบไม่มีปุ๋ยที่เป็นต้นทุนให้เราเลยด้วยซ้ำ
แต่แค่พอมีแสงสว่างเราก็จะดิ้นรนเพื่อไปหาแสงนั้นได้เสมอ
ชีวิตบางครั้งก็ต้องดิ้นรน เจ็บปวด ผิดหวัง
เดินถอยหลัง
หรือล้มลงพร้อมกับแผลที่กว่าจะรักษาหาย
แต่มันไม่ใช่จุดจบของชีวิต
เราจะเรียนรู้ผ่านเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา
ถ้ามันผลักให้เราล้มเราก็จะลุกและเดินไปอีกทาง
ถ้ามันผิดหวังบ่อย ๆ เราก็จะหวังใหม่โดยที่เรียนรู้จากที่เคยผิดหวัง
"ล้มแล้วก็ลุก" มันคงเป็นนิยามชีวิตที่เราที่จะสอนให้เราเติบโต"
#เสียงที่ไม่ได้ยิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น