วันศุกร์ที่ 29 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

เวลา....กับความรัก

ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นได้ …
ไม่จำเป็นต้องใช้เวลา แต่บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว …
ต้องอาศัยเวลาเป็นตัว ชำระล้าง หรือ รักษามัน …
"เวลา" บางคร้งก็ไม่จำเป็น
สำหรับคนสองคน …
บางทีก็อาจจะจำเป็นอย่างมาก
แต่ถึงเวลาที่เราสองคน เจอกันมาจะน้อยเกินไป
แต่ฉันก็ยังคิด "รักเธอ" ได้
เพราะเวลามันไม่สำคัญอะไร ต่อฉันเท่าไร
เวลามันไม่จำเป็นที่จะกำหนดคำว่า "รัก" ได้
สรุป "เวลา" มันไม่ได้เป็นตัวกำหนดว่า …
"ฉัน" จะรัก "เธอ" ได้ตอนไหน
แต่เวลาเป็นตัวบ่งชี้ว่า …
ความสัมพันธ์ของเราสองคน …
จะไปได้นานสักแค่ไหนเท่านั้น เพื่อน ๆ ว่าจริงไหม …?

สิ้นเดือนแล้ว

หมดไปอีกเดือน แปลกเหมือนกันนะ

ทำไมกุมภาพันธ์ ถึงมีแค่ 28 กับ29 วัน

ไม่เข้าใจ พอถึงสิ้นเดือน ทุกคนก็เริ่ม

เขียนโพยหวยกันใหญ่

ก็พรุ่งนี้วันที่ 1 นี่ หวยออก (อยากรวย ว่างั้นเถอะ)

เราก็ไม่ซื้อซักที แต่ทำไมเวลาเอาหวยไปส่งต้องเป็นเราก็ไม่รู้

ทุกครั้งเลย เดือนละ 2 ครั้ง

ไม่รู้ว่างวดนี้ใครจะถูกหวยบ้าง

งวดก่อน อ้ายกุ้งก็ถูก 5 บาท ได้ตั้ง 2500 บาท

ได้กินหนมฟรีเลยเรา

หนนี้จะถูกอีกมั้ยน้อ ถ้าถูกด้วยเราก็ดีใจกับเขา

ไม่ถูกก็เฉยๆ เฮ้อ... (โดนกิน) หมดตูดเลย

แต่บางคนก็เล่นทีละเยอะๆ นะ ทำไมต้องไปทุ่มเทกับหวย

มากก็ไม่รู้ ของอย่างนี้เอาแน่เอานอนไม่ได้ด้วย

ถ้าถูกก็ดีไป แต่ถ้าไม่ถูกซิ หมดตัวเลย



H: ถ้าถูกก็ดีใจด้วย จะได้กินหนมฟรี

L: แต่ถ้าไม่ถูก หมดตูดเลย

วันพฤหัสบดีที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

เพื่อนจะแต่งงานอีกแร้วววววว

วันนี้ได้รับจดหมายจากเพื่อนที่อยู่ไกลแสนไกล (ชลบุรีโน่น)
เปิดออกดู เป็นการ์ดแต่งงานสีชมพูหวานแหว๋ว
สวยมากๆ เลย แต่งวันที่ 7 มีนา
ต้องลางานอีกแล้ว จะต้องไปหาข้ออ้างก่อน (คิดให้เนียนๆ )
แต่ความจริงแล้วชอบต่างหาก
ได้ไปเที่ยวอีกแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้เจอเพื่อนกี่คน
ไม่ได้เจอกันนานแล้ว
คงมีเรื่องเม้ากันน่าดูเชียวแหละ
ดีใจจัง อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ

วันนี้ก็ยุ่งๆ เหมือนทุกวัน ประชาชนมาใช้บริการเยอะกว่าทุกวัน
แต่เงินกลับได้ไม่แยะ แปลกจริงๆ ก็แต่ละรายมาแจ้งเปลี่ยนเจ้าของกิจการ
ก็ไม่เสียเงิน อีกรายมาจองเมรุ (เผาศพ) ก็ดันขออนุเคราะห์อีก
เงินก็เลยไม่ค่อยได้ไม่ถึง ห้าพันเลย แย่จัง....
ตั้งแต่เปลี่ยนหัวหน้าใหม่ งานโคตระเยอะเลย
นั่งพิมพ์งานจนมือหงิก ก็หนุกดี แต่ตัวหนังสือหัวหน้าใหม่นี่ซิ
อ่านยากชะมัดเลย (ใช้อะไรเลยเนี่ย พันกันยังกับงูเลย)

H: ดีใจกับเพื่อนเราจริงๆ เป็นฝั่งเป็นฝาไปอีกคนแล้ว
L: คิดถึงน้าคำจังเลย เมื่อไหร่จะได้เจออีก

ได้หมวกใหม่แล้ว เย้ๆๆ

ดีใจ เย้ๆ ...

หัวหน้าใจดีซื้อหมวกใหม่แล้วแล้ว

สีที่ชอบด้วย เขียวสดใส 555

จะได้ไม่ต้องซื้อเอง ประหยัดเงินจริงๆ (งกนะเรา)

ก็หมวกราคาตั้งหลายร้อย

ถ้าไปซื้อแถวตลาด ก็ถูกอยู่ แต่ไม่ได้มาตรฐาน

เบามากๆ ขับรถไปมาจะปลิวเอาให้ได้

วันพุธที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ตรวจสุขภาพประจำปี

ถึงวาระโอกาสครบรอบตรวจสุขภาพประจำปีอีกแล้ว
ไม่รู้ว่าปีนี้จะเป็นโรคอะไรอีก
เพราะปีที่แล้วตรวจไป น้ำตาลในเลือดสูงไปหน่อย
ผลพวงก็คงมาจากการกินหมูกะทะมาก/บ่อยเกินไป
ก็คนข้างๆ นะซิ (ชวนกินอยู่นั่นแหละ)
วันศุกร์ทีไร เพื่อนที่ทำงานอีก ชอบชวนกิน
ไอ้เราก็ปฏิเสธคนไม่เป็นอยู่แล้ว ตอบตกลงตลอด
ผลที่ออกมา น้ำตาลในเลือดสูงปรี๊ด
ก็เลยต้องควบคุมอาหารเป็นการใหญ่
มาปีนี้ ทุกอย่างปกติดี โล่งอกเลยเรา
แต่หมอก็บอกให้ออกกำลังกายบ้าง เพิ่มน้ำหนักอีกหน่อยก็น่าจะดี
ปีนี้ตรวจเลือดเราด้วย เจ็บแปล๊บๆ เหมือนมดกัด
แต่ก็รู้สึกปวดๆ นะ เหมือนมือกำลังจะเริ่มบวมเลย
ทำไงดี บวมเป่งเลย 555 ตลกจังเลย
มือไม่เท่ากัน

วันอังคารที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ตอนนี้กลายเป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจ

สองวันมานี้ น้องสาวสุดที่รักกำลังมีปัญหาหัวใจ
โทรมาปรึกษาว่าจะทำไงดี ไอ้เราก็ไม่รู้จะช่วยยังไง
ได้แต่ปลอบใจไป อย่าคิดมาก ทำใจให้สบายไว้
แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยได้แค่ไหน เราก็ไม่เคยอกหักซักที 555
อยากให้น้องลืมความทรงจำเก่าๆ กับคนที่เคยรักได้ คิดว่าคงจะยากน่าดู
โทรมาคุย ร้องไห้ฟูมฟาย สงสารน้องจริงๆ
คุยกันอยู่เป็นชั่วโมง ยังไม่หนำใจเลยก็เนื่องจากคุยกันทาง msn
เมื่อยมือที่จะกดตัวหนังสือ แถมอินเตอร์เน็ตก็ช้าอีก จะมาเป็นอะไรตอนที่ยุ่งๆ อยู่ก็ไม่รู้
น่าเบื่อซะจริงๆ ก็ไม่รู้ช่วยไง ได้แต่บอกให้ตัดใจให้ได้ก็แล้วกัน
เพราะเราไม่ได้ผิด ผู้ชายหลายใจปล่อยให้ไปตามทางของมันเถอะ
อายุแค่นี้ อีกหน่อยก็ต้องมีผู้ชายมาจีบอีกแน่ๆ

คุยไปนานๆ ก็เมื่อยนะ ขี้เกียจพิมพ์
พอดีมีประชาชนมาใช้บริการ ก็เลยบอกให้หยุดคุยก่อน
ไว้จะโทรไปหา
(หวังว่าน้องคงเข้าใจ พี่ต้องทำงานแล้ว ขืนมัวเล่น msn อยู่เดี๋ยวโดนไล่ออกแน่ๆ )

H: พี่เป็นกำลังใจให้เสมอนะน้องรัก
L: สงสารจริงๆ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง

สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเรา คือชีวิตเรา...

สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเรา คือชีวิตเรา...
งที่มีค่าที่สุดในใจเรา คือหัวใจเรา...
อย่าเอาชีวิตทั้งชีวิตไปยกให้ใคร
อย่าเอาใจทั้งใจไปให้ใครคนเดียวอย่ายกสิ่งที่มีค่าที่สุด
และดีที่สุดของเราไปให้ใครดูแลเพราะไม่มีใคร...
ที่จะดูแลมันได้ดีไปกว่าตัวเราเองอย่าปิดกั้นความรู้สึกของหัวใจ
อย่าบอกว่าเกิดมาเพื่อรักคนๆ
เดียวคนใจแคบเท่านั้นที่เกิดมา
เพื่อรักคนได้คนเดียวเราสามารถรักใครต่อใครได้มากมาย
ขอเพียงให้รู้จักหน้าที่ของความรักหน้าที่ที่
จะปฏิบัติต่อคนที่เรารักรักต่างแบบ...
ปฏิบัติในหน้าที่ต่างกันแล้วเมื่อวันใดวันหนึ่ง...
คนบางคนไม่แยแสกับความรักที่เรามีให้เรา
ก็ยังคงเหลือใครต่อใครอีกมากมาย
และไม่เห็นต้องเจ็บเจียนตายถ้าเรามั่นใจ
ว่าเราทำหน้าที่ให้รักนั้นเต็มที่แล้วอากาศร้อนอบอ้าว
ออกมายืนคุยกับแสงแดดอากาศหนาวขาดใจ
ออกมาหาอุ่นไอลมหนาวเราจะรู้ว่าร้อนหรือหนาว
ก็ต่อเมื่อเราได้สัมผัสกับมันก็เหมือนความรัก
อยากรู้ว่ารสชาติเป็นไงก็ต้องไปสัมผัสกับมันแต่อย่าทรมานตัวเอง
ด้วยการยืนตากแดดนานๆ
หรือยืนต้านทานลมหนาวถ้ารู้ว่าร้อนนัก...
ก็หลบที่ร่ม ถ้ารู้ว่าหนาวนัก...
ก็ก่อเตาผิงความรักจะไม่ทำร้ายเรา...
ถ้าเราไม่ทำร้ายตัวเอง
ถ้าเธอรู้จักรักแสงแดดจะทำให้เธออุ่น
มหนาวจะทำให้เธอหลับสบายความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม...
หากเรารู้จักที่จะรักมันให้ถูก

ฮือๆ หมวกหาย

ใครน้อช่างใจร้ายจริงๆ ทำกันได้ลงคอ
แอบขโมยหมวกกันน็อคเราได้
นิสัยไม่ดีเลย ทำไมเป็นคนแบบนี้ก็ไม่รู้
เซ็งเลย กำลังซื้อมาใหม่ด้วย
สีที่ชอบด้วยสิ ต้องควักตังซื้อใหม่อีกแล้ว
ยุ่งๆ จริงๆ

H: ถือว่าทำบุญก็แล้วกัน
L: เสียดายจังเลย

วันจันทร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ขอบคุณสำหรับ....

ขอบคุณ . . .สำหรับมิตรภาพที่ดี
ขอบคุณ . . .สำหรับไมตรี . . . ที่มีให้
ขอเก็บความรู้สึกดีดีนี้ไว้
ด้วยความประทับใจที่เรามอบให้คุณมนุษย์ทุกคน . . .
จงรู้ไว้เถิดเจ้านั้นเกิดมา
ต่อให้วาสนาดีแค่ไหน
หากสิ้นไร้เพื่อนที่ดีก็หนีไม่พ้นความเดียวดาย
เส้นทางชีวิตเปรียบเหมือนทางสายหนึ่ง
แต่มีสองทิศทางจะเดินหน้าให้ถึงจุดหมาย. . .
หรือถอยหลังให้กับชัยชนะไม่มีสิ่งใด
ที่ไม่เป็นประโยชน์เพราะแม้แต่นาฬิกาที่ตายแล้ว
ยังบอกเวลาที่ตรงได้ถึงสองครั้ง . . .
ต่อวันเกิดมาผจญในโลกกว้างทุกอย่าง
ได้มาต้องขวนขวายต่อสู้ดิ้นรนด้วยแรงกายแลกมา . . .
ซึ่งความภาคภูมิยามใดที่ท้อแท้ . . .
อ่อนแรงไร้กำลังคนหนึ่ง . . .
เคียงข้างเป็นกำลังใจให้ก้าวเดินถ้อยคำเลวร้าย . . .
เพียงไม่กี่คำอาจทำลายความรู้สึกดีดี
แม้มีคำพูดที่แสนจะวิเศษ
ก็ไม่อาจลบเลือนจากความทรงจำแมงมุม . . .
ชักใยขึงตาข่ายหมายเหยื่อมนุษย์ซ่อนเงื่อนไขชักใย . . .
รัดตัวเองอุปสรรคของนักเดินทางตกหลุมเสียบ้าง
หลงทางเสียหน่อยซวนเซเล็กน้อย
จุดหมายนั้นอยู่ไม่ไกล
สู้ๆ
H: ยังมีกำลังใจดีๆ อีกแยะ
L: คิดถึงคนที่อยู่ไกลแสนไกล

ง่วงจัง

กินข้าวเที่ยงเยอะไปหนอยวันนี้
แถมมีกล้วยแขก กล้วยทอด มันปิ้ง อีกเพียบเลย
กินจนกะเพาะจะแตก (โง่รึว่าฉลาดเนี่ย )
ยังไม่พอ หัวหน้าซื้อขนมมาให้อีก
โอแม่เจ้า จะขุนกันให้อ้วนๆ ไปถึงไหน
ทุกวันนี้ทุกคนเรียก น้องแห้ง (น่าภูมิใจกับชื่อนี้เหลือเกิน)
ก็ตั้งแต่เข้ามาทำงาน 2 ปีกว่าๆ น้ำหนักก็เท่าเดิม
45 โลตลอด ไม่ขึ้นไม่ลงไปกว่านี้เลย
อันทึ่จริงก็ชอบนะ ไม่อยากอ้วนหรอก
แต่คนอื่นๆ เห็นก็บอกว่าผอมไปอยากให้อ้วนกว่านี้อีกนิด
เฮ้อ...
H: เค้าหุ่นนางแบบต่างหาก
L: ยัยกุ้งแห้ง

วันอาทิตย์ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

อยากไปเที่ยว....อะ

วันหยุดทั้งที อยากไปเที่ยวบ้าง
แต่มีเวลาไม่มาก อดเที่ยวเลย
ไว้มีวันหยุดติดกันหลายๆ วันดีกว่า
ค่อยคิดหาทางไปเที่ยวใหม่ วันนี้ก็เลยต้องอยู่บ้าน
นั่งๆ นอนๆ เล่นเอ็ม กับ hi5 จนเบื่อแล้ว
ก็ยังไม่รู้จะทำไรอีก เซ็งจริงๆ
พรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานอีกแล้ว
ไม่รู้ว่าจะวุ่นวายอีกรึปล่าว ปวดหัวจริงๆ

H: สงสัยต้องอ้วนแน่ๆ เลย
L: อยากไปเที่ยวจังเลย

อยู่เวรมาแล้ว ทั้ง 2 วัน

เสาร์-อาทิตย์นี้อยู่เวรให้หัวหน้า ทั้ง 2 วันเลย
ความจริงก็ไม่อยากอยู่หรอก แต่จำยอม
อันที่จริงแล้วก็พี่เค้าจ้างอยู่ต่างหาก ติปหนักซะด้วย
ไม่อยู่ให้ก็เสียดาย เอาไว้ซื้อขนมกิน แถมได้เสื้อใหม่ตั้ง 3 ตัว
แต่พอคำนวณ รู้สึกว่าค่าใช้ซื้อของกับซื้อขนมจะไม่พอกับค่าจ้างที่ได้ เลย...
555 เขาบอกว่า ใช้เงินเป็นต่างหาก
ที่จริงอยู่เวรก็ดีนะ ไม่มีอะไรมาก นั่งๆ นอนๆ ดูทีวีไป
อ่านหนังสือไป คุยโทรศัพท์ไป ก็หนุกดี แต่ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยเท่านั้นแหละ
ก็วันหยุดนี่นา ใครๆ ก็อยากอยู่บ้านพักผ่อนบ้าง
หลังจากนี้คงจะไม่รับอยู่ให้ใครอีกนาน รอจนกว่าจะถึงเวรของตัวเองจริงๆ ก็เท่านั้น

วันศุกร์ที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ดีใจจังเลย....เจอเพื่อนเก่า

ทำงานอีกแล้ว วันนี้ยุ่งแต่เช้า
มาถึงก็รีบไปสุสานเลย เตรียมของต้องรับคณะดูงาน
วันนี้มีคณะเทศบาลตำบลวังกะพี้
จากจังหวัดอุตรดิตถ์ มาดูงานด้วย มีแต่คนแก่ๆ ทั้งนั้นเลย
เตรียมอาหารว่างแทบไม่ทันเลย
แถมของก็ไม่ครบ ยุ่งอีก ต้องหามาเพิ่ม
พอคณะมาถึง ก็กรูกันเข้ามาดูวุ่นวายจริงๆ
แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี

กลับมาที่ทำงาน เจอเพื่อนเก่าสมัยประถม
น่าอายมากๆ จำชื่อเพื่อนไม่ได้ แต่เพื่อนยังจำเราได้
คุยกันเกือบชั่วโมง ถ้าไม่มีงานนะ กะว่าจะไปกินข้าวด้วยกันสักหน่อย
แต่เสียดาย มีงานค้างที่ยังไม่ได้สะสางอีกแยะ
เศร้าเลย ไม่เป็นไร ขอเบอร์โทรมาเรียบร้อยแล้ว
เอาไว้นัดเจอกันใหม่

แต่ที่น่าดีใจสุดๆ ไม่ช่ายสิ น่าอิจฉาสุดๆ ก็เพื่อนเราอะ
มีลูกแล้ว 1 คน อายุ 3 ขวบแล้ว และที่สำคัญ ยังอยู่ในท้องอีก
4 เดือน โอแม่เจ้า น่าภูมิใจแทนจริงๆ
เราิสิ ยังไม่มีลูกสักคนเลย
คนอื่นเขามีจนลูกโตกันไปหมดแล้ว
แต่บางคนก็ยังไม่ได้แต่งงานก็มีนะ
ฉะนั้นยังไม่เป็นไรหรอก อีกหน่อยก็คงมีเอง

สู้ๆ ไม่นานเกินรอ มีแน่ๆ

T-T
H: ดีใจกับเพื่อนเราจริงๆ
L: อยากมีลูกเร็วๆ จัง

วันพฤหัสบดีที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ไม่มีอะไรจะทำ แล้ว T_T




ยังป่วยอยู่เลย

ตื่นมาพร้อมกับขี้มูก หน้าตาโทรมๆ ดูไม่ได้เลย
ทำไมไม่หายสักที เกือบจะ2 อาทิตย์แล้ว
แถมคนข้างๆ ยังติดหวัดกันงอมแงมทีเดียว 3 คนรวด
555 กลายเป็นตัวปล่อยเชื้อโรคไปแล้ว
หาหมอหมดไปหลายร้อยแล้วเนี่ย ไม่หายสักที

วันนี้หยุดแทนที่จะได้นอนตื่นสายๆ
กลับต้องไปอยู่เวรซะนี่ ก็ดีอยู่แค่ตอนเช้านะ
ขืนอยู่ทั้งวัน เบื่อตายเลย
T_T

H: ป่วยอย่างนี้ก็ดี มีคนเอาใจแยะดี
L: อยากให้หายไวๆ มากกว่า

วันพุธที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ความรักเกิดขึ้นได้ทุกเวลา

ความรักไม่ว่าวันไหนๆ เกิดขึ้นได้ทุกวัน
เพียงแค่เรารู้จักการให้ความรักนั้นแก่ใครๆ
และรับรู้ความรักจากคนอื่น
ที่เขาก็คอยมอบให้กับเราเพียงแค่นี้
ก็จะทำให้ชีวิตเรามีความสุขและ
รู้สึกความรักได้วนเวียนอยู่กับเราได้ทุกหนทุกแห่ง
ทุกเวลาไม่ต้องคอยคาดหวัง เฝ้ารอความรัก
เมื่อถูกลืมก็จะเกิดอาการฟูมฟายเสียใจ
ที่วันนี้เป็นวันที่ครั้งหนึ่งเราเคยได้สัมผัสกับความสุข
เคยได้เต็มตื้นใจต่อความรักเคยถูกบอกรักและ
รู้สึกได้ว่ามีความรักจริงๆ

H : รักทำให้ชีวิตมีสุข
L : การคิดถึงทำให้จิตใจห่อเหี่ยว

ท้องฟ้าไม่แจ่มเอาซะเลย

วันนี้ตื่นแต่เช้า กะว่าจะมาทำงานเร็วๆ หน่อย
ไม่ใช่อะไรหรอก มีงานที่ทำค้างเมื่อวานต่างหาก
มาถึงก็ยังไม่ได้ทำอีก ประชาชนก็ดันมาเยอะ
ซะจนวุ่นวายไปหมด เถียงอะไรกันก็ไม่รู้
ทำไมต้องมาทะเลาะกันต่อหน้าเราเนี่ย
แย่จัง

อากาศก็ไม่สดชื่นเลย ยิ่งพี่กุ้งก็มาลาอีก
วันนี้ต้องรับประชาชน 2 คนกับเกียรติ
ต้องวุ่นวายกว่านี้อีกแน่ๆ

พูดถึงอากาศวันนี้ คลื้มฟ้าคลื้มฝน
จะตกก็ไม่ตก จะแดดก็ไม่แดด จะเอายังไงกันแน่
รู้สึกหายใจไม่ออก
เหมือนมีอะไรมาปิดจมูกอยู่ตลอดเวลา
ถ้าฝนตกลงมาบ้างก็คงดี

H : ฉันยังมีชีวิตอยู่
L : คิดถึงคนบางคนที่อยู่ไกลเหลือเกิน

วันอังคารที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

จำเลยรักสนุกมาก

เมื่อคืนไม่เป็นทำไรเลย
ขนาดไม่สบาย ก็ยังไม่รีบนอนแต่หัวค่ำ
มัวแต่ดูจำเลยรัก สนุกมากๆ
ตอนนี้จบแล้วจบอย่าง แฮ็ปปี้เอ็นดิ้ง
มีความสุขด้วยกันถ้วนหน้า
ไม่รู้ว่าจะติดละครเรื่องไหนอีก

เฮ้อ..... ติดละครจริงๆ
ก็ของเขามันสนุกนี่นา
ละครจบหวัดก็รับประทานอีกรอบ
เจ็บคอ ไอจนจะอ้วกเลย
ฮื้อๆ จะตายมั้ยเนี่ย
ยังอยากมีชีวิตอยู่นะ
ต้องหายซิ
สู้ๆ

วันจันทร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ควันหลงวาเลนไทน์






ป่วยหนักกว่าเดิมอีก

ตื่นมาตอนเช้า รู้สึกไม่ไหวเลยจริง ๆ
คัดจมูก คันคอมากๆ ไอทั้งคืนเลย
จะทำไงดี หายใจก็ไม่ออก
งานก็ลาไม่ได้ ช่วงนี้ยิ่งยุ่งๆ อยู่
ยังไงก็ต้องไวซิ
เข็มซะอย่าง
สู้ไหวอยู่แล้ว
สู้ๆ

วันอาทิตย์ที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ป่วยอีกแล้ววววววว

ทำไงดี ป่วยอีกแล้ว
ก็วันนี้หยุด เลยตื่นสายพักเอาแรงนะนี่
ตื่นตั้ง10 โมง แหนะ
ยังปวดหัวตัวร้อนอยู่อีก กินยาไปสองเม็ดแล้ว
ยังไม่หายเลย นอนต่ออีก 1 ชั่วโมงก็ยังไม่หาย
จะตายรึปล่าวเนี่ย
เจ็บคอ ขี้มูกไหล ด้วย
ฮือๆ ไม่อยากเป็นเลย เดี๋ยวน้ำหนักลดอีกแน่ๆ
ยิ่งตอนนี้เหลือแค่ 45 เอง เท่าเดิมอย่างนี้มา 5 เดือนแล้วน้า...
*-* ขอให้หายไวๆ

+++อยากให้เธอ+++

++ อยากให้เธอ ++
อยากยิ้มให้...ก่อนนอน
อยากเอ่ยคำอวยพร...ก่อนหลับตาฝัน
อยากดูแลชิดใกล้เธอทุกวัน
อยากให้โลกนี้มีเพียงฉัน...และเธอ
อยากทำทุกสิ่งทุกอย่าง
อยากตอบแทนเธอบ้าง...กับรักที่มีให้เสมอ
อยากให้สิ่งดี-ดี ที่วันนี้ได้พบเจอสะท้อนกลับไปหาเธอ......
คนที่ฉันรัก...หมดหัวใจ

วันศุกร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

คลิ้มฟ้า คลึ้มฝน

วันนี้อากาศอึมคลึม คล้ายๆ กับฝนจะตก
อยากให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ จัง
จะได้นอนห่มผ้าอยู่บ้าน นอนตื่นสายๆ
555
อะไรจะสบายอย่างนั้น

ชีวิตคนเราก็แค่นี้แหละ อยากทำอะไรให้ตัวเอง
มีความสุขเยอะๆ ไม่อยากให้ตัวเองเครียด
เลิกยุ่งวุ่นวายกับโลกภายนอกซะบ้าง ก็คงดี
แต่คนเรา ก็ไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ตลอดเวลาหรอก

ยิ่งเราเป็นคนแบบนี้ อยู่คนเดียวก็ไม่ได้ (กลัวผี)
ต้องมีคนอยู่ด้วยตลอดเวลา นอนคนเดียวก็ไม่ได้ (นอนไม่หลับ)
เราจะทำยังไง ถ้าเกิดว่า วันหนึ่งเราจะต้องอยู่คนเดียว
คงทำใจไม่ได้แน่ๆ เลย
เฮ้อ...

ไม่อยากจะคิดเลย

*-*

วันพฤหัสบดีที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

วันวาเลนไทน์













LOVE
"ความรักจะไม่ทำร้ายเรา ... ถ้าเราไม่ทำร้ายตัวเอง ถ้าเธอรู้จักรัก"

ถึง...ความรักทุกๆ ดวง


สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเรา คือชีวิตเรา ...


สิ่งที่มีค่าที่สุดในใจเรา คือหัวใจเรา ...


อย่าเอาชีวิตทั้งชีวิตไปยกให้ใคร อย่าเอาใจทั้งใจไปให้ใครคนเดียว


อย่ายกสิ่งที่มีค่าที่สุด และดีที่สุดของเราไปให้ใครดูแล เพราะไม่มีใคร ...


ที่จะดูแลมันได้ดีไปกว่าตัวเราเอง อย่าปิดกั้นความรู้สึกของหัวใจ


อย่าบอกว่าเกิดมาเพื่อรักคนๆ เดียว


คนใจแคบเท่านั้นที่เกิดมาเพื่อรักคนได้คนเดียว


เราสามารถรักใครต่อใครได้มากมาย ขอเพียงให้รู้จักหน้าที่ของความรัก


หน้าที่ที่จะปฏิบัติต่อคนที่เรารัก รักต่างแบบ ...


ปฏิบัติในหน้าที่ต่างกัน แล้วเมื่อวันใดวันหนึ่ง ...


คนบางคนไม่แยแสกับความรักที่เรามีให้ เราก็ยังคงเหลือใครต่อใครอีกมากมาย ...


และไม่เห็นต้องเจ็บเจียนตาย ถ้าเรามั่นใจว่าเราทำหน้าที่ให้รักนั้นเต็มที่แล้ว


อากาศร้อนอบอ้าว ออกมายืนคุยกับแสงแดด อากาศหนาวขาดใจ


ออกมาหาอุ่นไอลมหนาว เราจะรู้ว่าร้อนหรือหนาว ...


ก็ต่อเมื่อเราได้สัมผัสกับมัน ก็เหมือนความรัก


อยากรู้ว่ารสชาติเป็นไงก็ต้องไปสัมผัสกับมัน


แต่อย่าทรมานตัวเอง ด้วยการยืนตากแดดนาน ๆ


หรือยืนต้านทานลมหนาว ถ้ารู้ว่าร้อนนัก ... ก็หลบที่ร่ม


ถ้ารู้ว่าหนาวนัก ... ก็ก่อเตาผิง ความรักจะไม่ทำร้ายเรา ...


ถ้าเราไม่ทำร้ายตัวเอง ถ้าเธอรู้จักรัก


แสงแดดจะทำให้เธออุ่น ลมหนาวจะทำให้เธอหลับสบาย ... :


-* ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม...หากเรารู้จักที่จะรักมันให้ถูก :-*

วันอังคารที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

มีลูกหมาอีก 4 ตัว





ลูกหมาตัวน้อยคลอดอีกแล้ว 4 ตัว

น่ารักอย่าบอกใคร

ตัวอ้วนๆกลมๆ

วันจันทร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

วุ่นวายกันจริงๆ เลย

ทำไมวันนี้ ทุกๆ คนดูวุ่นวายกันไปหมด
พี่นุช ไม่ไช่สิ ผู้ช่วยนุชย้ายไปอยู่ห้องใหม่
ที่เนรมิตให้เสร็จภายใน 2 วัน สวยอย่าบอกใครเชียว
(มีเงินซะอย่าง อะไรก็ทำได้ภายในพริบตา)

แต่คนอื่นๆ ในห้องก็ต้องย้ายโต๊ะอุปกรณ์ต่างๆ กันยกใหญ่
เพราะกั้นห้องให้ผู้ช่วยแล้ว คนอื่นๆ ก็ต้องขยับกันหมด
ก็ต้องย้ายโต๊ะ ตู้ เก้าอี้ วุ่นวายกันซะจริงๆ เสียงดังเอะอะกัน
น่าปวดหัวสุดๆ เลย

แต่ไม่มีอะไรที่ทำให้เซ็งได้สุดๆ ก็คือสายอินเตอร์เน็ตของเราก็ต้องย้ายด้วย
เลยใช้เน็ตแบบติดๆ ดับๆ รำคาญมากเลย เสียอารมณ์
ย้ายกันทั้งวัน ก็ยังไม่เสร็จ พรุ่งนี้ก็ต้องย้ายกันอีก
เฮ้อ ....เบื่อออออ

วันอาทิตย์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ตื่นสายไปหน่อย

วันนี้หยุด ขอตื่นสายสักวัน กว่าจะตื่นก็ปาเข้าไปเกือบ 9 โมง
ก็ยังไม่อยากตื่นหรอก พอดีนึกขึ้นได้ว่าต้องเอาผ้าห่มไปซัก
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ทานข้าวนั่งดูทีวี แล้วก็เอาผ้าไปซักต่อ

แทบเป็นลมเลย ซักเสร็จก็บ่ายโมงแล้ว
ลืมกินข้าวเที่ยงเลยอะ

พอดีน้าพาหลานมาเที่ยว ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี
ก็เขาเพิ่งกลับจากภูเก็ต คงจะอยู่อีกหลายวัน
พูดถึงภูเก็ตก็อยากไปเที่ยว อากาศที่นั่นดีมากๆ บ้านพักของลุงอยู่บนเขาด้วย
ถ้ามีโอกาสก็จะไปให้ได้

แต่ตอนนี้เที่ยวใกล้ๆ ไปก่อน ก็แล้วกัน

เฮ้อ...

วันเสาร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ไปสมัครสอบตำรวจมา

ตื่นตั้งแต่ดี 4 ครึ่ง กลัวไม่ทันรถ เก็บของแทบไม่ทัน
มารับพี่หนุงที่บ้านอีก มาถึงพี่หนุงยังไม่ตื่นอีก อ้าวเป็นงั้นไป
มันมืดอยู่ ก็เลยให้น้องสาวแกขับรถยนต์ออกไปส่งห้าแยก
นั่งรอรถตู้ 15 นาที ก็เริ่มออกเดินทางไปเชียงใหม่เลย
พอถึงที่หมาย ก็ตรงดิ่งเข้าห้องประชุมกันใหญ่ หันไปมองทุกคนหอบของพรุงพรัง
รู้สึกว่าเป็นการประชุมที่ไม่ค่อยเข้าท่าสักเท่าไหร่ แจกแต่เอกสาร
พอตกลงกันว่า 10 โมงจะแอบออกกัน
จากนั้นก็รีบออกรถ พากันไปลำปางทันที นั่งรถเกือบชั่วโมงก็ถึงลำปาง
ก็พากันไปสมัคร โอ้โห คนรึว่าอะไรก็ไม่รู้ (มดรึปล่าว) เยอะสุดๆ
กรรมการตรวจเอกสารบอกว่า วันนี้เป็นวันหยุดเลยมีคนมาสมัครเยอะ
ใช้เวลาในการรอคิวสมัคร ตรวจเอกสารชั่วโมงกว่าๆ ใครเสร็จก่อน
ก็ลงมารอที่รถ ครบ 11 คน แล้วก็พากันไปกินข้าว เพราะทุกคนหิว
จนจะเป็นลมแล้ว

จากนั้นก็พากันเข้าวัดทำบุญขอพรกันสักหน่อย เผื่อจะโชคดีกันบ้าง อิอิ...



วันศุกร์ที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ไปลำปาง

พรุ่งนี้ต้องไปลำปางแล้ว ขี้เกียจนั่งรถซะจริงๆ
กะว่าไปสมัครเสร็จแล้วก็จะแวะเที่ยวกันนิดหน่อย
ก็แล้วแต่โชว์เฟอร์จะจัดให้
ไปไหนก็ได้ ถึงไหนถึงกันอยู่แล้ว
ขอให้ได้เที่ยวเถอะน่า
จะเก็บภาพมาฝากเยอะๆ เลย

นานๆทีได้ออกจากกรงทอง 555

ไม่อยากให้กลับเลย ฮือ.....

น้ามาจากกรุงเทพไม่กี่วันก็ต้องกลับแล้ว
ร้องไห้จนตาบวมหมดเลย
แถมดันลืมเอาสายชาร์จมือถือให้ไปอีก
ไม่อยากให้กลับไปเลย คิดถึงสุดๆ เลย
อยากให้อยู่นานๆ กว่านี้อีกหน่อย
แต่ความเป็นจริงทำไม่ได้
เพราะน้าต้องไปทำงานหาเงิน
ไม่เป็นไร โทรหาได้อยู่แล้ว ถ้ามีวันหยุดหลายวัน
จะแวะไปหา
สัญญา*-*

วันพฤหัสบดีที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

วันนี้ที่รอคอย มาถึงอีกรอบแล้ว***

วันนี้ได้อั่งเปา จากหัวหน้า
แต่ไม่อยากบอกใครว่าได้เท่าไหร่ ขออุ๊บไว้ก่อน
รับรอง เลขสี่หลักแน่นอน 555
หลังจากเปิดซองเรียบร้อย ก็เป็นตามที่คาดหวังไว้จริงๆ
สี่หลักแน่ชัด ดีใจสุดๆ มีตังกินข้าวแล้วเรา 555

แต่วันนี้น้องฝึกงาน น้องแอนคนสวย ก็ฝึกจบแล้ว
เลยพาไปเลี้ยงข้าวเที่ยง กินจนท้องจะแตกเลย
แถมซื้อกล้วยทอดกับมันทอดมากินอีก
ขนาดว่าอิ่มจนกินอะไรไม่ได้แล้ว ยังจะซื้อมาอีก
น่าเกียจจริงๆ ไม่รู้จักพอเลยเรา

ระวังอ้วนนะจ๊ะบอกให้
*-*

วันอังคารที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

อะไรๆๆ ก็ดูยุ่งไปหมด

เป็นอีกวันแล้วที่เอกสารยุ่งวุ่นวายไปหมด
ก็นายกหมดวาระแล้ว จะปั้มเอกสารต่างๆ ก็ทำไม่ได้
ต้องนำไปเสนอปลัดใหม่ทุกอย่าง เวลามีประชาชนมาทีหนึ่ง
ก็วิ่งเข้าฝากไปที รถก็แทบจะชนอยู่แล้ว วิ่งกันให้วุ่นเลย
แถมโทรศัพท์ก็ดันมาเสียทั้งสำนักงานเลย
อะไรจะยุ่งขนาดนี้

คนอื่นจะยุ่งเหมือนเรามั้ยเน้อ

*-*

วันจันทร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

อะไรจะยุ่งขนาดนี้

เริ่มต้นทำงานวันจันทร์
อะไรต่อมิอะไร ก็ยุ่งเหยิงไปหมด
หัวหน้ากำลังแบ่งงานกัน
รู้สึกว่าจะอลหม่านกันยกใหญ่
เปลี่ยนระบบทุกอย่าง เลย
ฟอร์มการทำงาน บันทึกต่างๆ นาๆ ที่เคยทำไว้
ต้องโล๊ะทิ้ง ทำใหม่หมด เหนื่อยอีกแน่ๆ เลยตู
เฮ้อ... เซ็งนิดๆ แต่ไม่เป็นไร สู้ๆ

ยังไงก็ต้องทำอยู่แล้ว
ถ้าเราไม่ทำแล้วใครจะทำล่ะ

วันอาทิตย์ที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

หยุดไม่ได้ไปไหนเลย

กะว่าวันหยุดเสาร์-อาทิตย์นี้จะไปเที่ยวซํกหน่อย
แต่ไหงต้องมานั่งอยู่บ้าน เฝ้าร้านขายของ เฮ้อ ...
หมดอารมณ์เลย ก็ฝนตกหนักจนไม่ได้ออกไปไหนเลย

ก็ยังโชคดีที่วันนี้ไม่ตกอีก ไม่งั้นไม่มีเสื้อผ้าใส่แน่ๆ

วันเสาร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

กำลังเห่อ ของเล่นใหม่

ตอนนี้มีลูกหมาตัวน้อย 1ตัว น่ารักมาก
มาอยู่ด้วย ต้องเลี้ยงเหมือนลูกเลย
ไม่รู้จะให้ชื่ออะไร เลยตั้งชื่อ ปังปอนด์
ชื่อน่ากินเหมือนขนมปังเลย

วันศุกร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

อากาศดี้ดี....

ฝนตกทั้งทวันเลย อากาศดีมากๆ
ไม่ร้อน เย็นสบาย
แต่ก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้ทุกวันหรอก
ไปไหนก็ลำบาก รถก็ติด ถ้าไม่ได้ไปไหนก็ดี
อยู่แต่บ้านนอนห่มสบายใจ แต่มาทำงานก็หนุกไปอีกแบบ
มาถึงตอนเช้า เปียกยังกับลูกหมา ผมเผ้ารุงรัง ตลกตัวเอง

วันนี้เป็นวันหวยออก
แต่ไม่ได้ซื้อหรอก พี่ที่ทำงานซื้อกันเยอะแยะ
คงหมดไปหลายตังค์
ได้แต่ลุ้นเอาใจช่วยไปอย่างงั้น
ถ้าถูกก็จะได้ดีใจด้วย