วันจันทร์ที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2551

พรุ่งนี้ลาพักผ่อน 1 วัน

พรุ่งนี้จะไปงานเผาศพลุงเล็ก
เลยลาพักผ่อน 1 วัน
ตอนส่งใบลา
ป้าจวงทักว่าจะมีคนไปตรวจดูที่บ้าน
ว่าพักผ่อนจริงรึปล่าว
เขาบอกว่า ถ้าลาพักผ่อน ก็ให้พักจริงๆ
ห้ามทำไรทั้งสิ้น ให้อยู่เฉยๆ
ไอ้เราก็ตกใจ นึกว่าอะไร
ที่แท้แกล้อเราเล่น

เฮ้อ.....
นึกว่าจะลาไม่ได้ซะแล้ว
ความจริงก็ไม่อยากลาหรอกนะ
งานยุ่งจะตาย อยู่แล้ว
สงสารอ้ายกุ้ง
ทำงานงกๆๆ อยู่คนเดียว

ไม่เป็นไร เข็มลาแค่วันเดียวนะพี่
วันพุธจะไปช่วยทำต่อเน้อเจ้า

*-*
สู้ๆๆ นะพี่

งานเข้าอีกแร้ววว

มีเรื่องน่าเสียใจอีกแล้ว
ลุงเล็กเสียอะ
ไม่ได้ไปเยี่ยมแกนานแล้วนะ
หลายเดือนแล้ว ตั้งแต่แกป่วย
แล้วนอนอยู่โรงบาล
เอออ ตั้งแต่ปีที่แล้วนี่นา
ตอนเด็กๆ พ่อชอบพาไปเที่ยวบ้านลุง
สมัยยังเป็นบ้านหลังเก่าแล้ว
เราก็นึกว่าลุงหายแล้วนะเนี่ย
เห็นเงียบๆ ไป
มารู้เรื่องอีกที
ว้า แกเสียซะแล้ว
ไม่ได้ไปเยี่ยมเลย

*-*
ขอแสดงความเสียใจกับพี่พงษ์ด้วยเจ้า

วันอาทิตย์ที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ขอบเขต...ที่เราจะ...รัก

ขอบเขต ....ที่เราจะ "รัก"
ความรักที่เกิดขึ้น ...
ท่ามกลางความเหงานั้น ...
เกิดขึ้นได้ง่าย แต่การจะสานต่อความรัก...
ให้ยืนยาวได้นั้น เป็นเรื่องที่ยาก
ความเหงานั้นมันโดดเดี่ยว...เปลี่ยนคนอ่อนไหว ...
ให้กลายเป็นคนอ่อนแอได้จนบางครั้ง ...
ต้องพยายามหาที่ยึดหัวใจไม่ให้เคว้ง ...
ไปตามแรงกระทบของชีวิต และบางครั้ง ...
ก็อาจเผลอ ไปยึดใครสักคน...
ที่ไม่อาจจะยึดได้
เพราะเหตุผลแห่งความเป็นไปไม่ได้ร้อยพันประการ ...
แต่ ... เมื่อความรักได้เกิดขึ้นมาแล้ว ...
เราไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของกันและกัน
รักกันโดยที่อยู่ในขอบเขตของความเป็นเพื่อน
พร้อมที่จะเล่าและปรึกษาปัญหาทุกเรื่อง
และคอยเป็นกำลังใจให้กันในยามที่อีกฝ่ายท้อแท้
แค่นี้....มันก็ทำให้หัวใจมีความสุขได้เช่นกัน

*-*
อยากให้ทุกคนเข้าใจอย่างนี้บ้างจังเลย

เน็ตเน่าอีกแล้ว

ตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า
จนบัดนี้ บ่ายโมงแล้ว
ใช้เน็ตไม่ได้เลย
อารมณ์บ่จอยจริงๆ
ทำให้หงุดหงิดแต่เช้า
กะว่าจะคุยกับเพื่อนให้หนุกซะหน่อย
ดันเข้าไม่ได้ เซ็งที่สุดเลย
จะโทรหาองค์การโทรศัพท์ก็ไม่ได้
ดันเป็นวันอาทิตย์อีก เฮ้อ....ไม่ได้ดั่งใจจริงๆ เลย
เป็นอย่างนี้มาหลายวันแล้วนะเนี่ย
ทำไงถึงจะดีนะ
เบื่อจริงๆ

*-*
เซ็งแต่เช้า

วันเสาร์ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2551

คุณชายสายเสมอ

นัดไม่เป็นนัดอีกแล้ว
ทินกร เป็นคนที่สายเสมอต้นเสมอปลาย
นัดกันไว้ตีห้านะ รถออกเดินทางไปจ.เชียงราย
ท่านมาตีห้าครึ่ง รถเกือบละทิ้งซะแล้ว
ทำไมเป็นคนอย่างนี้ก็ไม่รู้
ไม่มีมารยาทซะจริงๆ เลย
ไปไหนชอบให้คนอื่นรออยู่เรื่อย
รู้จักกันมา 3 ปี นายกรสายประจำ
แล้วก็สายทุกวัน
มาทำงานก็สาย ตื่นก็สาย
ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมไม่รู้จักปรับปรุงตัวเองซะบ้าง
ทำให้หลายๆ คนเบื่อกับการรอนายจริงๆ

วันพฤหัสบดีที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ง่วงนอนอีกแล้ว อะ ++++

วันนี้รู้สึกปวดหัวจัง
งานก็ไม่ค่อยมีหรอก
แต่เหมือนจะยุ่งเอามากๆ เลยนะ
กินข้าวในห้อง ไปซื้อกับข้าวมากิน
ส้มตำ ไก่ย่าง พี่ส่งเอาแกงหน่อไม้จากบ้านมา
ดันใส่กบซะนี่ เราไม่กินกบอะ
กลัวกบ เอามากๆ
เลยกินแต่ส้มตำ กับหนมจีน
ไมสบอารมณ์เท่าไหร่
กินไปนิดเดียว
แล้วดันง่วงซะนี
กินไปนิดเดียวทำไมง่วงก็ไม่รู้ เซ็งอีกแระ...
อยากกลับบ้านไปนอน
5555
จะเตรียมตัวไปเที่ยวเชียงใหม่พรุ่งนี้อะ
กิ้วๆ ๆ

*-*
เชียงใหม่รถเยอะ ไปไหนดีน้า...

วันพุธที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2551

งานยุ่ง แต่ยังแอบไปถ่ายรูปคะ


วันนี้งานยุ่งมากเหมือนกันนะ
แต่ก็ยังแอบไปถ่ายรูปกัน
ไม่มีไรหรอก
วันนี้ที่ทำงานเขา จะถ่ายรูปติดบัตรพนักงานกัน
เราก็เลยขอถ่ายด้วย
เอามันข้าง เทศบาลนี่แหละ
วิวก็สวยดีนะ
*-*
ไม่รู้ว่าวิวสวยหรือคนสวยนะเนี่ย

อยากไปเที่ยว เบื่อๆ เซ็งๆ

อยากลาพักร้อนนะ
แต่งานยุ่งเหลือเกิน
ไม่รู้ว่าจะได้ลาพักร้อนเมื่อไหร่
คงอีกนานแน่ๆ
อยากไปเที่ยวพักผ่อน ไปไหนดีนะ
อยากไป แต่คิดไม่ออก
แต่ถ้าไป ค่าน้ำมันคงสูงน่าดู
ยิ่งขึ้นราคาทุกวันอยู่ด้วย
เบื่อๆ

*-*
ไปไหนดีน้า
ช่วยคิดหน่อย

ยิ้มจากใจ

ยิ้มที่สวยที่สุดเป็นรอยยิ้มจากความจริงใจ
ถ้าหากว่าคนไม่มีความจริงใจแล้ว
ชีวิตของเราก็ไม่มีความสุข หากอยู่กับคนที่ไม่ดีแล้วรู้สึกว่ามีความทุกข์
ก็เลยไม่ยอมยิ้ม คนที่เป็นทุกข์ย่อมไม่พ้นตัวเรา
ริมฝีปากของเรามีไว้สำหรับยิ้มมีอยู่ติดตัวตลอดเวลา
เหมือนกับจิตใจที่มีติดตัวอยู่ตลอดเวลา
จิตใจของเราเปลี่ยนไปได้หลายอย่างเหมือนรอยยิ้มอันเดียวกัน
แต่ส่อไปด้วยความรู้สึกหลายอย่าง
ยิ้มสวยมาจากความจริงใจ ยิ้มแบบเหยียดๆ
ยิ้มแบบไม่พอใจยิ้มเขินอายหรือว่ายิ้มไปอย่างนั้นๆ
มีตั้งหลายยิ้ม เปลี่ยนไปได้หลายรูปแบบ
หลายอารมณ์ตามสภาพจิตใจของเรา
หากจิตใจดวงนี้จะเดินสู่ทางสายกลางอย่างจริงๆ

วันอังคารที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ออกกำลังกายแต่เช้าเลย

ความจริงการเดินขึ้นห้องประชุมชั้น 3
ของที่ทำงานก็ดีนะ
เป็นการออกกำลังกายไปในตัว
5555 เมื่อยขามากๆ
ดีเหมือนกันไม่ค่อยได้ออกกำลังกายอยู่ด้วย
สงสัยต้องปวดขาแน่ๆ คืนนี้ คงนอนไม่หลับอีกแล้ว
สงสารก็แต่ คนแก่ๆ บางคนนะ
เดินขึ้นแทบไม่ไหว บางคนหน้าซีดแทบจะเป็นลม
สงสารจริงๆ เลย
*-*
เมื่อยขานิดหน่อย แต่ก็โอเค

วันอาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2551

เวลาของวันหยุดช่างสั้นเหลือเกิน

ผ่านไปอีกวัน สำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์
ช่างเป็นเวลาอันแสนสั้นซะจริงๆ
แต่เราก็ปล่อยให้เวลาอันแสนสั้นนั้น
ผ่านไปโดยไม่เห็นคุณค่าเท่าไหร่นัก
ก็เราดันตื่นซะ เกือบ 10 โมง
ซักผ้า ก็ไม่เสร็จ ผ้ากองโตก็ยังไม่ได้รีดเลย
แถม น้องหมาก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลย

ได้แต่นั่งๆ นอนๆ

*-*
ไร้ประโยชน์จริงๆ วันนี้
ทำไปได้ นะเรา

วันเสาร์ที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ความเหงา

ค ว า ม เ ห ง า . . .
อาจกลายเป็นรูปถ่ายสวยๆ
จากฝีมือของเราเอง
อาจเป็นบทเพลงเพราะๆ 1 บท
อาจเป็นหนังสือที่น่าสนใจ 1 เล่ม
อาจเป็นภาพวาดที่น่าทึ่งหรือ
อาจเป็นบทกวีที่ลึกซึ้ง กินใจ ฯลฯ
ค ว า ม เ ห ง า . . .
มักเดินจูงมือมาพร้อมกับความคิด...
อารมณ์...
ความรู้สึก...
และความนึกฝัน
อยู่ที่เราจะเอามาผสมผสานกันให้เป็นอะไร
ค ว า ม เ ห ง า . . .
เปลี่ยนเป็น ค ว า ม ง ด ง า ม ได้
ถ้าเราหัดที่จะเหงา...แบบมืออาชีพ

*-*
จะมีใครเหงาเหมือนเราบ้างนะ

กว่าจะถึงวันหยุด ทำไมเวลามันนานจัง

รู้สึกว่า กว่าจะถึงวันเสาร์เนี่ย
มันช้ามากๆ
ทำงาน 5 วัน เหนื่อยแสนเหนื่อย
แทบไม่ค่อยมีเวลาเป็นส่วนตัวเลย
อยากไปไหนก็ไม่ได้ไป
เพราะงานตรึม กระดิกตัวไม่ได้เลยช่วงนี้
เริ่มเซ็งกันตัวเอง แล้วก็งานอีกแระ
แต่ไม่รู้จะทำไร ถ้าจะลาออกจากงาน
แล้วหางานใหม่ คงไม่มีที่ไหนจะดีเท่าที่นี่อีกแล้ว
หยุดวันเสาร์ - อาทิตย์ วันหยุดราชการ
มีลาพักร้อนได้ด้วย
ลาป่วยได้ 60 วัน/ปี
เออ พูดถึงลาป่วย
เราก็ไม่ได้ลามานานแล้วนะ
แต่ขืนลางานช่วงนี้ ก็ไม่ไหวอีก
งานเยอะมากๆ
ขืนลางาน คนที่เหนื่อยที่สุดก็คืออ้ายกุ้ง
สงสารพี่เขานะ
เพราะช่วงนี้เกียรติมันค่อยอยู่ออฟฟิศด้วย
มันต้องไปผลิตน้ำมันไบโอดีเซล
เออ เกียรติก็น่าสงสารนะ
ตัวเหม็นน้ำมันทุกวันเลย
อิอิ ตลกดี ตัวอ้วนๆ กลมๆ
หน้ามันๆ แถมเหม็นกลิ่นน้ำมันติดตัว
สงสารมันซิ ไม่ช่ายจะตลก

*-*
ได้หยุดอีกสองวันแล้ว สบายใจจัง

วันศุกร์ที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ว่างงานอีกแร้ววว

พอมีงาน ก็วุ่นซะไม่ได้พักเลย
แต่พอไม่มีอะไรทำ ก็ว่างซะ
ทำให้รู้สึกเบื่อๆ อีกแร้วววว
ทำไมถึงไม่มีอะไรพอดีเลย
น่าเบื่ออีกแระ
ก็เขาไปประชุมที่โรงแรมกันหมดเลย
เราก็เลยไม่มีอะไรทำกันอะ
ได้แต่นั่งมองหน้า
นั่งคุยกันอย่างนี้
ก็ดี
พักผ่อนสมอง

*-*
55555

วันพฤหัสบดีที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2551

เพลงจากละคร อเวจีสีชมพู

ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ลึกๆเธอคิดยังไง
รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน
***
อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้ มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย
** เธอจะมีใจหรือเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า
ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร เธอจะมีใจหรือเปล่า
มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ แต่ไม่อยากถาม
กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป (กลัวรับมันไม่ไหว)
ไม่ถามยังดีซะกว่า เพราะฉันรู้ถ้าเราถามกัน
กลัวคำคำนั้น อาจทำร้ายหัวใจ
*,**
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม กลัวรับมันไม่ไหว

*-*
ละครอวสานแล้ว หนุกดี

อิ่มจัง ตังอยู่ครบ

ผอ. เลี้ยงข้าวอีกแล้ว
ช่างเป็นบุญของกระเพาะซะจริงๆ
55555

อร่อยดีแฮะ กินกันหลายคน
หนุกดี คุยกันไป กินกันไป
ป้าจวงเล่าเรื่องตลกให้ฟังด้วย
ข้าวแทบจะติดคอตาย
ก็มัวแต่หัวเราะอะ

*-*
อิ่ม และ อร่อย

วันพุธที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2551

รับจ๊อบพิมพ์งานด้วย

หัวหน้าจ้างให้พิมพ์งานให้
แต่เราไม่รู้ว่าจะพิมพ์เสร็จทันรึปล่าวเนี่ย
ช่วงนี้ยิ่งนอนดึกทุกวันเลย
ง่วงนะเนี่ย
ทำไงดี ไม่ได้ซิ
รับปากเค้ามาแล้ว
เข็มซะอย่าง สบายอยู่แล้ว

สบายนะอยู่แล้ว แต่กลัวไม่เสร็จนะซิ
เฮ้อ....

*_*
สงสัยพรุ่งนี้จะต้องเป็นหมีแพนด้าแน่ๆ
ไม่อยากจะคิดเลย

ตรึมคะ งานตรึม

วันนี้หอบงานมาทำที่บ้านด้วย
ไม่รู้ว่าจะเสร็จรึปล่าว
ก็ทำงานไปด้วย ออนเอ็มไปด้วย
เล่น hi5 ไปด้วย
เฮ้อ...
คงจะเสร็จอยู่หรอกนะเนี่ย
เล่นมากกว่าทำงานอีก
ก็เวลาเราได้คุยกับเพื่อนแล้วมันหนุกดีนะ
เพลินดี ไม่ต้องคิดอะไรมาก
เถียงกันไปเถียงกันมา
คุยกับแต ไอ้แตมันเรียกเราว่า "ป้า"
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
เราก็ไม่ได้หน้าแก่สักหน่อย
หน้าตาออกจะเด็กกว่าอายุด้วยซ้ำ
สงสัยต้องซื้อแว่นตาให้ใส่แล้วหละ
ยัยแตนี่นะ

<-->
ง่วงแล้ว จะไปนอนละ
ไม่เสร็จตามเคย
ไปทำที่ สนง. ต่อพรุ่งนี้แล้วกัน

อย่าลืมเว้นช่องว่าให้หัวใจ

อย่าลืมเว้นช่องว่างในหัวใจ
ไว้เติมความสุขมันจะเป็นที่พักชั้นดีเวลาที่เหน็ดเหนื่อย
เพราะเวลามีปัญหาในชีวิต
ความรู้สึกติดลบแบบกู่ไม่กลับกำลังใจจากใครก็ช่วยไม่ได้
หรือแม้กระทั่งคนที่รักเรา
หวังดีกับเราก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา
เหมือนที่ฉันเคยได้ยินมา
มีคนเคยฟูมฟายกับฉันว่าความทุกข์ของเขา
เกิดที่หัวใจของเขาเองไม่ว่าพ่อ แม่ ลูกหรือ
ความรักทั้งปวงในโลกที่มอบให้เขา
ก็ไม่สามารถทำให้เขาคลายทุกข์ได้เพราะความทุกข์มันเกิดจากใจ
ไม่ใช่สิ่งแวดล้อม

*-*
ถุกต้องคับพี่น้อง

เกือบตายแล้วเรา

ตอนเที่ยงกินข้าวราดแกงข้างเทศบาล
เพิ่งจะเคยไปกินครั้งแรก
ไม่นึกว่าจะมีคนเยอะขนาดนี้
ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
ถ้าเรามีกิจการอะไรสักอย่าง
แล้วมีลูกค้าเยอะขนาดนี้ เราคงจะภูมิใจมากๆ เลย
เห็นแล้วก็อดภูมิใจแทนเจ้าของร้านกับข้าวไม่ได้
คนแน่นร้านเลย

แต่ที่น่าอายที่สุด
ก็กินแคบหมูเข้าไป
แล้วดันติดคอนะซิ
หายใจไม่ออก พูดก็ไม่ได้
กินน้ำเข้าไปแทบไม่ทัน
นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว
แถมกระแอมไม่หยุดด้วย
คนหันมามองดูกันทั้งร้านเลย


*-*
เข็ดจริงๆ ไม่กินอีกแล้วแคบหมู

*-*
ดีใจนะ ที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ ไม่ตายเพราะแคบหมู 5555

ฝากดูแลตัวเองด้วย


*-*
วันนี้ต้องดูแลตัวเองให้ดีดี
เพื่อคนที่สำคัญของเรา

วันอังคารที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2551

คิดบวก ชีวิตก็บวก

เวลาเจองานหนัก ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือโอกาสในการเตรียมพร้อมสู่ความเป็นมืออาชีพ
เวลาเจอปัญหาซับซ้อน ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือบทเรียนที่จะสร้างปัญญาได้อย่างวิเศษ
เวลาเจอความทุกข์หนัก ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือแบบฝึกหัดที่จะช่วยให้เกิดทักษะในการดำเนินชีวิต
เวลาเจอนายจอมละเมียด ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือการฝึกตนให้เป็นคนสมบูรณ์แบบ (Perfectionist)
เวลาเจอคำตำหนิ ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือการชี้ขุมทรัพย์มหาสมบัติ
เวลาเจอคำนินทา ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือการสะท้อนว่าเรายังคงเป็นคนที่มีความหมาย
เวลาเจอความผิดหวัง ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือวิธีที่ธรรมชาติกำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้กับชีวิต
เวลาเจอความป่วยไข้ ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือการเตือนให้เห็นคุณค่าของการรักษาสุขภาพให้ดี
เวลาเจอความพลัดพราก ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือบทเรียนของการรู้จักหยัดยืนด้วยขาตัวเอง
เวลาเจอแฟนทิ้ง ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือความเป็นอนิจจังที่ทุกชีวิตมีโอกาสพานพบ
เวลาเจอคนที่ใช่แต่เขามีคู่แล้ว ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือประจักษ์พยานว่าไม่มีใครได้ทุกอย่างดั่งใจหวัง
เวลาเจอคนกลิ้งกะล่อน ให้บอกตัวเองว่า
นี่คืออุทาหรณ์ของชีวิตที่ไม่น่าเจริญรอยตาม
เวลาเจอคนเลว ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือตัวอย่างของชีวิตที่ไม่พึงประสงค์
เวลาเจออุบัติเหตุ ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือคำเตือนว่าจงอย่าประมาทซ้ำอีกเป็นอันขาด
เวลาเจอศัตรูคอยกลั่นแกล้ง ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือบททดสอบที่ว่า "มารไม่มีบารมีไม่เกิด"
เวลาเจอวิกฤต ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือบทพิสูจน์สัจธรรม "ในวิกฤตย่อมมีโอกาส"
เวลาเจอความจน ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือวิธีที่ธรรมชาติเปิดโอกาสให้เราได้ต่อสู้ชีวิต
เวลาเจอความตาย ให้บอกตัวเองว่า
นี่คือฉากสุดท้ายที่จะทำให้ชีวิตมีความสมบูรณ์

หิวๆๆๆๆ

แต่เช้าแล้ว
ยังไม่ได้กินอะไรเลย
หิวจนไส้กิ่วไปหมดแล้ว
งานก็แยะด้วย
แย่งกันใช้คอม ยังกับเก้าอี้ดนตรี
ตลกจัง
แย่งกันให้วุ่นเลย

*-*
หาอะไรกินดีเนี่ยเรา
หิวๆๆ ตาลาย

วันจันทร์ที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2551

เหนื่อยที่สุดในโลกเลย

เป็นอีกหนึ่งวันของการทำงาน
ที่สุดแสนจะเหนื่อยล้าที่สุด
พิมพ์โครงการจนมือจะหงิกอยู่แล้ว
มีตั้ง 14 โครงการ
มืองี้ พันกันยังกับอะไรดี
เมื่อยนะเนี่ย
สงสัยกลับถึงบ้านต้องทำสปานิ้วมือซะแล้ว
55555 พูดซะงั้น

ไม่มีแรงจะอัพบล๊อคเลย
แต่ก็ยังอยากจะอัพ

*-*
ปวดมือจังเลย

อัพรูปตัวเองนิดหน่อย



*-*
ชอบคะ น้องสาวทำให้

เป็นย่าเป็นโดยปริยายแล้วเรา

เพนเค้กคลอดลูกแล้ว มีตั้ง 4 ตัวแนะ
ยังไม่รู้เลยว่ามีตัวผู้ตัวเมียกี่ตัว
ไม่กล้าจับมันอะ กลัวเพนเค้กมันจะไม่เอาลูกมัน
เพราะแม่เคยบอกว่าห้ามจับ
เดี๋ยวมันจะทิ้งลูกมัน
แต่เราก็อยากจะอุ้มมันบ้างอะ

*-*
น่ารักมากๆ เลย
อยากให้ตัวโตไวๆ

วันอาทิตย์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2551

อยากกลับบ้าน

วันนี้วันอาทิตย์ แต่เราต้องมาทำงาน
ตอนนี้ก็ 4 โมงเย็นแล้ว
เฮ้อ... อยากกลับบ้าน
ยังไม่ได้รีดผ้าสักผืนเลย
คิดแล้วก็ปวดหัวจัง
งานบ้านไม่ได้ทำสักอย่าง
แย่จริงๆ
หิวแล้วนะเนี่ย
แต่งานยังไม่เสร็จเลย
ทำไงดี

*-*
เบื่อๆๆ

เกินคำบรรยาย







*-*

สวยมากๆ

เซ็งนิดๆ ต้องมาทำงานวันอาทิตย์อีกแระ

ไม่ได้นอนตื่นสายอีกตามเคย
ก็ต้องมาทำงานบ้าบอคอแตก
ไอ้โครงการบ้าอะไรก็ไม่รู้นี่แหละ
เซ็งนะเนี่ย เบื่อจริงๆ
กะว่าจะทำงานบ้านที่ค้างคามาหลายวันซะหน่อย
ดันต้องหยุดชะงักซะงั้น
เบื่อพวกทำงานเองไม่เป็นเนี่ย
ต้องเรียกพักพวกให้มาทำด้วยอยู่เรื่อย

คนเรานะ ควรจะหัดทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง
ไม่ช่ายจะยืมจมูกคนอื่นหายใจอย่างนี้เรื่อยไป
แล้วเมื่อไหร่จะทำเป็นซะทีละ
ช่ายปล่าว
ถ้าไม่มีฉันสักคน งานจะเสร็จเองไม่ได้เชียวเหรอ
เฮ้อ......
เบื่อจริงๆ

*-*
งานบ้านก็ไม่เสร็จ

วันเสาร์ที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ห้องส่วนตัวของหัวใจ

ทุกคนมีห้องส่วนตัวของหัวใจ
ห้องที่ไม่อยากให้มีใครมารบกวน
แม้จะเป็นคนที่ใกล้ชิดที่สุดก็ตาม
เราควรมีพื้นที่อยู่รวมกันได้อย่างมีความสุข
แต่ไม่ลืมเคารพพื้นที่ส่วนตัวของกันและกัน

*_*
คุณว่าจริงรึปล่าว
ฉันพูดถูกมั้ย

น่าสงสารน้องวัวน้อย

ฮือๆๆ สงสารเจ้าวัวน้อยของพ่อ
ตายซะแล้ว กำลังท้องอยู่ด้วย
เสียดายจริงๆ เลย ซื้อมาตั้งเก้าพันกว่าบาท
ดันมาตายซะได้นี่
เฮ้อ...
ชีวิตนี้น้อ ช่างไม่จีรังอะไรเช่นนี้
สงสารจริงๆ เลย

*_*
ไว้อาลัยแด่น้องวัว
ฮือๆๆๆๆๆ

วันศุกร์ที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2551

รักๆๆๆๆๆ


มาใส่บาตรไม่ทัน

ฝนตกอากาศเย็นสบาย
ส่งผลให้นอนหลับยาว ฝันหวานไปหน่อย
(แต่จำไม่ได้ ว่าฝันเรื่องอะไรบ้าง ....หลายเรื่องเหลือเกิน)
T_T

ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกเลย
แงๆๆ ทำไงดี เกือบหกโมงแล้ว
มาใส่บาตรไม่ทัน
มาถึงก็ยังไม่เจ็ดโมงเลย ทำไมวันนี้พระมาเร็วจังแฮะ
ทุกทีเวลานี้ยังใส่กันไม่เสร็จเลย
เฮ้อ... ช่างเถอะ
ไว้ไปชดเชยวันอื่นแล้วกัน
นี่ถ้าไม่ใช่เวรเราก็ไม่ตื่นเช้าหรอกนะเนี่ย
ชนาดตื่นเช้าแล้วยังไม่ทันเลย
ไม่เป็นไร วันอื่นแล้วกัน
5555
ไม่งั้นก็ทำเป็นลืมไปซะ
บางคนยังไม่มาตั้งหลายหน ยังไม่เห็นเป็นไรเลย
เราไม่ได้มาแค่หนเดียว คงไม่เป็นไรหรอก
เขาคงไม่ตัดคะแนนความประพฤติเรามั้ง

////...\\\\
พูดถึงก็เบื่อเหมือนกันนะ
ไอ้เวรใส่บาตรตอนเช้าเนี่ย
ไม่เข้าใจทำไมไม่ยกเลิกกันซะที
ยิ่งวันนี้ด้วย ฝนก็ตกหนัก ขับรถมาก็ลำบาก
เซ็ง

*-*
ใจเย็นๆๆ ไว้ ทำบุญนะไอ้เข็มเอ้ย ....

วันพฤหัสบดีที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ความรัก

"...ความรัก เป็นดอกไม้ชนิดเดียวซึ่งสามารถเติบโต
และผลิบานได้โดยไม่ต้องพึ่งฤดูกาล..."
... นี่คือสิ่งที่ท่านคาลิล ยิบราน กล่าวไว้ . ฉันว่า...
"...ความรักก็เป็นดอกไม้ชนิดเดียวอีกเช่นกันที่ร่วงโรยลงได้
โดยไม่เลือกฤดูกาล"
...ถ้าเปรียบความรักเป็นดอกไม้ ฉันว่ามันเป็นดอกไม้ที่ดูแลง่ายที่สุดแล้ว
เพราะว่าเราเพียงแต่หมั่นดูแล ให้น้ำ ให้ปุ๋ย อย่างดี
มันก็สามารถออกดอกสวยงามได้ทุกนาที
และไม่ว่าจะเป็นสถานที่ใด เพียงแต่มีมันอยู่ด้วย
ก็ดูเหมือนว่าสถานที่นั้นจะเป็นสถานที่แห่งความทรงจำอยู่ร่ำไป...
...หากแต่ความรักไม่สามารถจะคงอยู่ได้
ถ้าเราลืมรดน้ำ พรวนดิน ให้มัน
เพราะเราไม่สามารถวานให้คนอื่น มาทำให้เราได้
...ความรัก มันเลือกเจ้าของ... เมื่อเริ่มแรก
หากมันได้รับน้ำ รับปุ๋ยจากใคร คนผู้นั้นก็จักต้องดูแลมันตลอดไป
ถ้าหากว่ายังต้องการที่จะเห็นมันเบ่งบานในใจอยู่ตลอดเวลา
...วันนี้คุณให้ปุ๋ยความรักหรือยัง....

สมาย แอนด์ สบาย

ณ บัดนี้ เราว่างๆ ๆๆๆ งานที่ทำเสร็จเรียบร้อย
เกือบ 100% แต่ก็ยังมีบางอย่างที่ทำค้างอยู่
โอ๊ย ยังมีเวลาอีกแยะ ทำไปเรื่อยๆ สบายใจดี
อีกหน่อยก็เสร็จเอง 5555
วันนี้สบ้าย สบาย อารมณ์สุดๆ
มีคนพาไปเลี้ยงข้าว
แถมซื้อเสื้อให้อีก 2 ตัว
ดีใจ ๆๆ ไม่ต้องจ่ายตังค์เอง
5555+++

*-*
ขอให้มีแบบนี้อีกหลายๆ ครั้ง
ชอบมากๆ

วันพุธที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ในบางเวลา

บางครั้ง . . . คุณควรคิดย้อนกลับไปถึง
คนที่เค้ารักและเป็นห่วงคุณบ้าง
อย่าทำเหมือนความรู้สึกและสิ่งดีๆ . . . . . .
ที่เค้าทำให้คุณ ไม่มีค่า ไม่มีความหมายอะไรเลย
อย่าทำร้าย ความรู้สึกของคนที่รักคุณ ด้วยการไม่สนใจเค้า
โปรด . . . ดูแลความรู้สึกของคนข้างๆ คุณบ้าง
อย่าให้ความรู้สึกดีๆ ต้องจางหายไป
ไม่เช่นนั้น . . . คุณอาจมานั่งเสียใจทีหลังก็เป็นได้

เซ็งอีกแล้ววันนี้.

น่าเบื่อจริงๆๆ
การทำงานในวันนี้
ไม่รู้จะเถียงอะไรกันนักหนา
คุยกันดีๆ ก็ได้
เฮ้อ... คนเราก็มีหลายแบบ
เซ็งจัง

วันอังคารที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ประชุ้ม ประชุม กันอีกแล้ว

วันนี้ประชุมอีกแล้ว เบื่อการประชุมที่สุดในโลก
เพราะขี้เกียจฟังคนเถียงกัน
มันน่ารำคาญแบบบอกไม่ถูก
ไม่อยากจะฟัง
ควรจะเอาเรื่องที่มีปัญหามาคุยกันมากกว่า
ที่จะมาพูดกระแนะกระแหนกันอย่างนี้
พูดแล้วเซ็ง....

นานแล้วนะ ที่เวลาประชุมประจำเดือน
ก็จะมีการเลี้ยงข้าวเที่ยง
วันนี้ฤกษ์งามยามดี
ผอ. นึกใจดีอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้
บอกว่าจะเลี้ยงข้าว
เลี้ยงน้ำเงี้ยวอีกตามเคย
เบื่อแล้วนะ กินแต่น้ำเงี้ยว
.... แปลกแฮะ วันนี้อร่อยกว่าที่เคยกินกัน
อ๋อ เปลี่ยนร้านใหม่
ดีๆ อร่อย ชอบ ถ้าเป็นร้านนี้อีก
ก็จะกินเยอะๆ เลย

*-*
อิ่มมากๆ

วันจันทร์ที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2551

เกิดภาวะการอิจฉาอีกแล้ว

มีเพื่อนในห้อง ลาไปเที่ยวอีกแล้ว
ส่วนเราก็ต้องทำงานแทนเขาอะดิ
แย่จังเยยยยย...
รู้สึกอิจฉาขึ้นมานิดๆ นะ
ก็เราไม่ได้ไปเที่ยวไหนนานแล้ว
ก็มัวแต่เฝ้าร้านอยู่นั่นแหละ
ถึงไม่ได้ไปไหนกับคนอื่นเขา
เฮ้อ.....

*-*
อยากไปเที่ยวอย่างคนอื่นเขาบ้าง
ฮืออออออ

ทำไมเป็นอย่างนี้ ฮืออออ

วันนี้ต่างกับเมื่อวานลิบลับเลย
เมื่อวานเราไม่ได้ทำอะไร อยู่เฉยๆ
แต่วันนี้ซิ วุ่นวายซะ แทบไม่ได้อยู่นิ่ง
เบื่อๆ นิดๆ นะ การทำงานกับคนหมู่มาก
คนหนึ่งจะเอาอย่าง อีกคนจะเอาอย่าง

วันนี้เหนื่อยมากๆ เมื่อยไปทั้งตัวเลย
กลับถึงบ้านคอยดูนะ
จะรีบอาบน้ำแล้วก็นอน
ไม่กินแล้วข้าวเย็น
5555
ถือว่าเป็นการลดน้ำหนักไปในตัว
....
เอ แล้วเราจะหิวตอนกลางคืนอะปล่าวเนี่ย

เราต้องทำได้สิ
แค่นี้ สบายมาก
แต่ตอนนี้ต้องรีบกลับบ้านแล้วละ
ค่ำแล้ว
ไว้ค่อยมาทำพรุ่งนี้ต่อ

ไปละ
บาย
*-*
รู้สึกหิวแล้วละ
ทำงานทั้งวัน
มึนหัวไปหมด

วันอาทิตย์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2551

อยากทำตัวให้ว่างๆ

เป็นอีกหนึ่งวันหยุด วันหนึ่งที่ไม่ได้ทำอะไร
ความจริงก็มีงานให้ทำเยอะแยะไปหมด
แต่ไม่ทำ ขี้เกียจ อยากอยู่เฉยๆ
ก็เลยนอนมันทั้งวัน
นี่ถ้าไม่ปวดหัวนะ คงไม่ตื่นหรอก
สงสัยคงจะนอนเยอะไปหน่อย
ยังมึนไม่หายเลย
(ก็นอนไปนิดเดียวเอง แค่ ห้าโมงเช้าถึง บ่ายสองเอง)
555+++

ผ้ากองโตก็ยังไม่ได้รีด
ที่เคยรีดไว้ ยังพอมีใส่อีกหลายวัน
เลยไม่อยากรีด
เก็บไว้ก่อน
นั่งๆ นอนๆ มันทั้งวัน
ก็ฝนตกทั้งวัน อากาศเย็นสบายดี
ได้แต่นอนพักผ่อน
สบายใจดี

T-T

วันเสาร์ที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2551

เป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจอีกแล้วคับผม

ได้คุยกับเพื่อนเก่าสมัย ม.ปลาย
ดีใจจัง ไม่ได้คุยกันอย่างนี้มาเกือบ 10 ปีแล้ว
ลิ้มเป็นเพื่อนผู้ชายที่สนิทกับเราอีกคน
คุยกันได้ทุกเรื่องเลย
หลังจากที่ลิ้มไปเรียน มช. เราก็ขาดการติดต่อ
จนมาเมื่อปีที่แล้ว โทรมาหาเราที่บ้านด้วย
แม่ยังจำเสียงได้อยู่เลย (แม่ความจำดีแฮะ)
แล้วก็หายไปอีก จนมาเมื่อไม่กี่เดือนได้โทรคุยกัน
แล้วก็หายไปอีก จู่ๆ เมื่อวานก็ออนเอ็มคุยกับเรา
ปรึกษาว่าทะเลาะกับแฟน แฟนไปมีคนใหม่
เฮ้อ... ไม่รู้จะช่วยเพื่อนยังไงดี

<-> เศร้าแทนเพื่อนอีกแระ
ก็ได้แต่ปลอบใจไป เท่านั้น
จะทำไงได้ ก็ผู้หญิงคนนั้นมีแฟนใหม่
สงสัยเพื่อนเราจะทำงานหนักไปหน่อย
คงไม่มีเวลาให้กับคนคนนั้นมั้ง
เขาถึงได้เลิกกันไป
แต่ก็เสียดายเวลาที่มันคบกันมาตั้ง 9 ปีนะ

คนที่มันไม่ช่ายเนื้อคู่กัน ก็ปล่อยไปเถอะ
ได้แต่ปลอบเพื่อนไปอย่างนั้น
ทั้งๆ ที่เราก็ยังเอาตัวเราเองเกือบไม่รอดอยู่แล้ว
คุยกันเป็นชั่วโมง
คุยไปคุยมา ดันสั่งให้เราไปซื้อเหล้าให้อีก
อ้าว ไอ้เพื่อนคนนี้
กำลังคุยเรื่องเศร้าอยู่เลย
ถามหาเหล้าอีก
เฮ้อ...ไอ้เพื่อนคนนี้
คงจะเศร้าน่าดู
สั่งให้เราไปซื้อเหล้าแม่สาย
มาตั้ง ลังแนะ

*-*
ได้ทีใช้เลยนะเพื่อน

การทำงานวันเสาร์ได้เสร็จสิ้นลงแล้ว

วันนี้ยังต้องไปทำงานอีก
ทั้งๆ ที่เป็นวันหยุด
ก็มีคณะจากกรมพัฒนากระทรวงพลังงาน
มาดูงานเรื่องไบโอดีเซล
แล้วจะมาทำไม ก็ไม่รู้
วันหยงวันหยุด ก็ยังมาอีก
ไม่รู้จักดูวันเวลาเลย
ทำให้คนอื่นยุ่งไปหมด
คนยิ่งง่วงๆ อยู่ด้วย กะว่าจะนอนตื่นสายๆ สักหน่อย
ดันต้องมาทำงานในวันหยุดอีก
เฮ้อ.....เซ็งเลย

^-^
หัวหน้านัดให้มา 7.30 น.
เราก็รีบตื่นอาบน้ำแต่งตัว
ข้าวก็ไม่ได้กิน
มาถึงมีแต่คนงานกำลังกวาดพื้นอยู่

รอเป็นชั่วโมง กว่าหัวหน้าจะมาได้
เกือบ เก้าโมง อะไรกัน สั่งแต่คนอื่น
แล้วตัวเองก็ดันมาสายซะนี่
เซ็งอีกแล้วววว
ช่างเถอะ คิดว่าเป็นหัวหน้าแล้วจะทำไงก็ได้
ก็ปล่อยเขาไปแล้วกัน

ยังไงก็หนุกดี มีนักข่าวมาทำข่าวแยะไปหมด

*-*
ถึงบ้านเกือบเที่ยง
ง่วงนอนจัง
ขอนอนสักงีบก่อนเถอะ

วันศุกร์ที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ความเหงา....จริงๆๆ นะ

คงจริงอย่างที่ใครๆ

เขาว่า....ความเหงาไม่ได้เกิดจากสิ่งรอบข้าง

โดยแท้หากแต่มันเกิดขึ้นที่ใจเราเองมากกว่า................

ถึงแม้จะเหงาสักแค่ไหน

แต่ฉันก็คิดอยู่เสมอว่า....

ใต้ฟ้ากว้างผืนนี้

ยังมีใครอีกมาก

ที่คงเหงาคล้าย ๆ กับฉัน"

^-^

ความหวังลมๆ แล้งๆ

"ความหวัง" เป็นเหมือนกำลังใจแต่มันก็จะไม่สมหวัง
เช่นกัน ถ้ามัวแต่หวังอยู่อย่างนั้นแต่ก็ใช่ว่า เมื่อก้าวเดินตามฝัน
หรือทำตามความหวังแล้วมันจะสำเร็จ
ตามที่ใจต้องการเสมอไป

^-^สำหรับบางอย่าง
มันก็ต้องเผื่อใจไว้บ้างมันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้น
มันอาจจะไม่เป็นอย่างนี้อย่างที่เราต้องการให้มันเป็น

T-T
อ้าว... แล้วจะทำไงละเนี่ย

สดชื่นแจ่มใส ซาบซ่า....

เช้านี้ตื่นมาพร้อมกับความสดชื่น
จะไม่ให้สดชื่นได้ไง
ก็เมื่อคืนนอน ตั้งแต่ สองทุ่มครึ่ง
มาตื่นอีกที เกือบหกโมงเช้า
ไม่รู้นอนเข้าไปได้ไง ไม่ตื่นมาเข้าห้องน้ำด้วย
เพราะปกติจะชอบตื่นมาเข้าห้องน้ำตอนดึกๆ
แต่รู้ว่าไม่ได้ฝันเลย
สงสัยฝนตกแล้วอากาศเย็นสบาย เลยนอนหลับปุ๋ยอะ
คงจะเพลียไปหน่อย ก็เมื่อวานนั่งอยู่หน้าจอคอมทั้งวัน
เมื่อยลูกกะตาไปหมด
กลางคืนเลยนอนสบายเรา

*-*
แต่ตอนนี้ก็เริ่มง่วงอีกแล้วอะ
เฮ้อ...

วันพฤหัสบดีที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ถูกต้องที่สุดแล้ว

การที่ได้ใช้หัวใจรักใครสักคนนั้น
ก็เป็นหนึ่งในการเรียนรู้ของบทเรียนชีวิต
ที่ได้เรียนรู้การแบ่งให้ แบ่งรับ
เสมือนดั่งที่เราต้องประพฤติกับคนทุกคน แต่น้อยไปนัก . . .
ที่คนเราจะคอยมาชั่งวัดความรู้สึกนั้น กับคนที่เราทุ่มเทเสียจนมากมาย
เพราะความรัก ท่ากเกินกว่าเหตุและผลจะเอื้อมถึง
ความเสียใจจึงเป็นผลลัพธ์หนึ่ง ที่สุ่มทอยออกมาได้
แล้วเราจะจัดการกับผลลัพธ์นั้นอย่างไร
ถ้ามันดันสุ่มเลือกโดนเราเข้าอย่างจัง

*-*
อืม ถูกเผ็งเลย

วันพุธที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ไม่อยากให้เป็นอย่างวันนี้เลย....ยุ่งและก็เหนื่อยด้วย

วันนี้งานยุ่งทั้งวัน แทบไม่มีเวลาแอบเล่นเน็ตเลย
555+ ขืนมัวแต่เล่น จะโดนด่าโดยไม่รู้ตัว
แถมงานไม่เสร็จอีกแน่ๆ เลย
ยิ่งต้องส่งงานด่วนด้วย

วันนี้พี่ติ๋มจะไปหาหมอที่เชียงใหม่
เลยสั่งงานไว้เยอะเลย
และก็ต้องทำให้เสร็จภายในตอนเช้าด้วย
เรางี้ พิมพ์งานจนมือหงิกเลย
วุ่นวายซะไม่มี แก้ไม่รู้กี่รอบ
ก็ผอ. กับผู้ช่วยนั่นแหละ
ไม่ลงรอยกัน ความเห็นไม่ตรงกัน
คนหนึ่งจะเอาอย่าง อีกคนก็จะเอาอีกอย่าง
คนพิมพ์อย่างเรา ก็เลยมึนตึบ

แถมวันนี้เดินข้ามฝั่งไม่รู้กี่รอบ
เมื้่อยขาไปหมดเลย

^-^
วันนี้ต้องหลับเป็นตายแน่ๆ
ก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย

*-*
ได้เจอเพื่อนสมัย ม.ต้นอีกแล้ว
ดีใจจริงๆ

เพื่อน

1. เพื่อน . . . ให้คุณซบไหล่ยามที่คุณร้องไห้ได้
2. เพื่อน . . . กำจัดความกลัวและความผิดหวังของคุณ
และให้คำแนะนำที่เหมาะสม
3. เพื่อน . . . เคารพคุณด้วยความชื่นชมในสติปัญญา
และความมีเสน่ห์ของคุณ และปฎิบัติต่อคุณเป็นอย่างดี
4. เพื่อน . . . ทำให้คุณรู้สึกพิเศษในโอกาสที่สำคัญอย่างเช่นวันเกิดคุณ
5. เพื่อน . . . เป็นตัวอย่างที่ดีให้แก่คุณในการเป็นเพื่อน
เพื่อคุณจะนำไปปฏิบัติกับเพื่อนร่วมงาน และเป็นเพื่อนที่ดีของคนอื่นๆ อีก
6. เพื่อน . . . ช่วยเหลือคุณจากพวกที่เข้ามาคุยกับคุณ
แบบไม่ยอมเลิกในงานปาร์ตี้
7. เพื่อน . . . ไม่สนใจว่า บนใบหน้าคุณจะมีตุ่มหรือแผลเป็น
ในยามที่คุณยังไม่ได้แต่งหน้า
8. เพื่อน . . . ให้คุณเล่นแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าของเธอ
9. เพื่อน . . . ช่วยคุณเลือกซื้อหมวก เมื่อผมทรงใหม่สร้างความหายนะ
10. เพื่อน . . . พูดอย่างตื่นเต้นว่า "เราชอบหนังเรื่องสั้น"
เวลาคุณแนะนำให้เธอไปเช่าวิดีโอเรื่องที่คุณชอบดูซ้ำซากมาดูอีกครั้ง

*-*
เอามาจากเน็ตคะ ความหมายเพราะดี

วันอังคารที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2551

วุ่นวายอีกแล้วววว

วันนี้ตั้งใจตื่นมาทำงานแต่เช้า
อะนะ...
ก็เมื่อวานโดดไปครึ่งวันนี่
มาถึง ....
โอโห วุ่นวายซะไม่มี

^-^
แต่ยังดีนะ มีน้องฝึกงานมาช่วยงานอีกสองคน
เสียอย่างเดียว เป็นผู้ชายอะ
อยากได้ผู้หญิง จะได้คุยกันสะดวกหน่อย
ว้า.... ไม่เป็นไร

ดีๆๆ จะได้เบาแรงเราอีกนิด
*-*
วุ่นวายซะเหลือเกิน

วันจันทร์ที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2551

โดดงานครึ่งวัน....สบายใจ

วันนี้ไปทำงานแค่ครึ่งวัน
ก็รู้สึกเบื่อๆ เหนื่อยๆ แค่นี้แหละ
เลยคิดแผนชั่ว ลาครึ่งวันซะเลย
ก็โกหกไปหนึ่งครั้ง
ไม่ช่ายซิ หลายครั้งด้วย
วันนี้พูดปดไปหลายรอบแล้ว
ก็มีแต่คนถาม เฮ้อ...เลยต้องโกหก

ก็ไม่ได้ไปไหนนะ กลับมาก็อยู่บ้าน
ซักผ้า อาบน้ำน้องหมา กรอกน้ำใส่ขวด
ล้างจานชามให้แม่ นิดหน่อย
แค่นี้ก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งวันแล้ว
เลยลืมกินข้าวเที่ยงเลยอะ
ก็ดีเหมือนกัน สงสัยน้ำหนักต้องลดแน่ๆ
เพราะช่วงนี้ลืมกินข้าวปล่อยๆ
ไม่ช่ายลืมหรอกนะ แต่ไม่ค่อยหิว
และก็อยากจะลดน้ำหนักด้วย
รู้สึกว่าใส่กางเกงไม่ค่อยสบายเลย
อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
ไม่รู้ว่าจะลดได้กี่โลนะเนี่ย

^-^
รู้สึกผิดเหมือนกันนะ ที่ทิ้งงานให้เกียรติกับอ้ายกุ้ง
สงสัยคงวุ่นกันน่าดูเลยหละ
ไม่เป็นไร พรุ่งนี้จะเริ่มต้นทำงานใหม่
กิ้วๆๆๆ


*-*
อุตส่าห์ลาพักครึ่งวัน แต่ไม่ได้พักเลย
ทำงานบ้านจนลืมพักไปเลย
แต่ก็หนุกดี ไม่ต้องทำงาน
555+

วันอาทิตย์ที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ไม่ขอเอาคืน..

หากคำว่ารักไม่มีค่า
ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเก็บไว้
สำหรับทุกๆ อย่างที่ให้ไป
หากเอากลับคืนไม่ได้

ก็ไม่ขอให้อีกเลย

*-*
ไม่อยากเสียใจกับคนๆ นั้นนนน

เริ่มเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว

ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มกลับเข้าสู่สภาวะปกติแล้ว
อยากให้มีอะไรดีๆ เข้ามาในชีวิตมากกว่านี้
ไม่อยากให้สิ่งเลวร้ายกวนใจอีก
หวังว่าคงไม่มีอะไรที่ทำให้เจ็บช้ำน้ำใจอีก
หวังว่า อะไรที่มันผ่านไปแล้ว ก็ขอให้ผ่านไป
จะเริ่มต้นวันใหม่ที่สดใส

^^
เหมือนฟ้าหลังฝน ที่สว่างอีกครั้ง
หลังจากที่มืดฟ้ามัวฝน แล้วฟ้าก็กลับมาสดใสเหมือนเดิมอีกครั้ง

*-*
ขอให้เป็นอย่างนี้