ขอบเขต ....ที่เราจะ "รัก"
ความรักที่เกิดขึ้น ...
ท่ามกลางความเหงานั้น ...
เกิดขึ้นได้ง่าย แต่การจะสานต่อความรัก...
ให้ยืนยาวได้นั้น เป็นเรื่องที่ยาก
ความเหงานั้นมันโดดเดี่ยว...เปลี่ยนคนอ่อนไหว ...
ให้กลายเป็นคนอ่อนแอได้จนบางครั้ง ...
ต้องพยายามหาที่ยึดหัวใจไม่ให้เคว้ง ...
ไปตามแรงกระทบของชีวิต และบางครั้ง ...
ก็อาจเผลอ ไปยึดใครสักคน...
ที่ไม่อาจจะยึดได้
เพราะเหตุผลแห่งความเป็นไปไม่ได้ร้อยพันประการ ...
แต่ ... เมื่อความรักได้เกิดขึ้นมาแล้ว ...
เราไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของกันและกัน
รักกันโดยที่อยู่ในขอบเขตของความเป็นเพื่อน
พร้อมที่จะเล่าและปรึกษาปัญหาทุกเรื่อง
และคอยเป็นกำลังใจให้กันในยามที่อีกฝ่ายท้อแท้
แค่นี้....มันก็ทำให้หัวใจมีความสุขได้เช่นกัน
*-*
อยากให้ทุกคนเข้าใจอย่างนี้บ้างจังเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น