อย่ากลัว

อย่ากลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว
ในความโดดเดี่ยวที่อ้างว้าง
เราจะได้อยู่กับตัวเองให้มากขึ้น

คุณค่าของชีวิต
ความจริงไม่ได้อยู่ที่ผลของความสำเร็จ
แต่อยู่ที่ว่าเราใช้ชีวิตอย่างไร
และเราได้ทำอะไรไปอย่างไรบ้าง
ถึงแม้ว่าเราจะเดินไปถึงจุดฝันได้หรือไม่
แต่ชีวิตเราก็ไม่ได้ว่างเปล่าเสียทีเดียว
ด้วยว่าระหว่างทางนั้น เราทำอะไรไปมากมาย 
ทั้งที่ดีต่อตัวเองและดีต่อคนอื่นๆ 
แม้ว่าเค้าจะมองไม่ค่อยเห็นความดีที่เราทำนั้นก็ตาม
แต่ก็จะทำต่อไป
ทำต่อไป  สู้ต่อไป 

นอนไม่หลับทำไงดี

กะว่าตื่นมาแต่เช้าเนี่ย
จะมาอ่านหนังสือนะ
แต่ความจริงไม่ได้ตั้งใจจะตื่นหรอก
แค่ว่ามันนอนไม่ค่อยหลับ
หลับๆตื่นๆเป็นแบบนี้มานานละ
สงสัยช้านจะเริ่มเข้าวัยทองแล้วมั้ยเนี่ย
ทำไมถึงเป็นแบบนี้

บอกไม่ถูก
เฮ้อออ
เป็นไรหว่า......
ช่วงนี้งานยุ่งนะ
ทำงานไม่มีวันหยุด
แหะๆๆว่าไปนั่น
เพิ่งได้ทำเมื่อวานนี้เอง
ก็เตรียมงานวันที่1-3แต่ยุ่งโคตรๆ
เล่นเอาคนรอบข้างเหนื่อยไปตามๆกัน
ต้องให้เค้าช่วยด้วย ทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ไรของเค้ากันเลย
แต่ก็ต้องมาช่วยเพราะเราทำเองไม่ไหว
ขอบคุณพี่ๆน้องๆ  แม่กะพ่อ ที่ช่วยเราทำงาน
มะมีโอทีให้นะ  เพราะเข็มก็ม่ายได้เหมือนกัน
งานนี้ฟรีๆ  ช่วยชาติเต็มๆ
คนที่ได้หน้าได้ตาเหรอ มะรู้เหมือนกันว่าใครได้
ขี้เกียจจาพูด  ใครอยากได้ก็เอาไปเหอะ
มันไม่ได้สำคัญไรนักหนาเลย กะแค่งานแบบนี้
ปล่อยวาง...

ทุกวันนี้มีชีวิตอยู่ได้ก็เหมือนไม่มี
ยังกะอยู่ไปวันๆ 
ความจริงจะว่าอยู่ไปวันๆ ก็ไม่ได้
ยังมีความหวังอันริบหรี่ให้รออยู่
แม้ว่าความหวังนั้นจะอยู่ไกลแสนไกลก็ตาม
แต่...ในความหวังนั้นก็ยังแอบหวังอยู่ลึกๆ  ว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมา

บางครั้งการทำไรไปโดยไม่ได้คิด
ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่มีสมอง
เพราะมันก็อาจจะไม่ใช่เรื่องผิดร้ายแรงนักหนา
แต่มันอาจจะทำไปโดยไม่ได้คิดเท่านั้นเอง
แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลเสียให้กับใคร
แต่มันสะท้อนมาหาตัวเราแค่นั้นเอง
แล้วมันผิดด้วยเหรอ
ทุกวันนี้ทำไรไม่เคยถูกเลยเหรอ
ทำไรมันก็ผิดไปทุกอย่างเลยเหรอ
อยากทำ แต่อาจจะไปขัดหูขัดตาใคร มันผิดเหรอ
เอ้ยยยย  คิดไรพูดไรวะเนี่ย
เปลี่ยนๆๆ เรื่องได้ละ
งงกะตัวเอง
งงกะชีวิต
งงกะความรู้สึก
งงกะ........
งงงง

ตัวจริงหรือว่าตัวปลอม

วันเสาร์พาเด็กๆ  ไปอาบน้ำตัดผม
เพราะสกปรกกันมากมาย
เอาไปทิ้งไว้ที่ร้านเพื่อนน้า เกือบเที่ยงละ
เค้าบอกว่าให้ไปรับได้ตอนห้าโมงเย็น
พอถึงเวลาปุ๊บก็รีบไปรับ
ปรากฏว่า น้องหมาเราหาย
โดนสลับกะหมาคนอื่นไปซะแล้้ว
บ้าจริงๆคนมารับหมาก็ไม่ช่ายเจ้าของหมา
เลยมะรู้ว่าเป็นหมาของตัวเองรึป่าว
ส่วนคนรับหมาตอนอาบน้ำก็มะได้เขียนชื่อหมาติด กะเบอร์เจ้าของหมาไว้
สรุปคือ  หมาสลับกัน
ถ้ามันพูดได้ มันคงอยากจะบอกกะคนที่มารับไป
"รับหมาไปผิดตัวแล้ว"  55555

รอเกือบชั่วโมง เจ้าของร้านอาบน้ำหมาก็ม่ายอยู่
ทำไงดีหว่า......
เจ้าเอเปคกะเพนเค้กของเรา  จาเป็นไงบ้างเนี่ย
น่าฉงฉานจริงๆ  รอแล้วรอเล่า  เกือบจะกับบ้านแล้ว
ดีนะ เจ้าของร้านอาบน้ำหมาตามหาให้เจอแล้วเอามาส่ง
น้องหมาของเราดีใจจนเนื้อเต้นเลย   คิคิ 
นึกว่าจะไม่ได้คืนซะแล้ว

กับมาถึงบ้าน ทุกคนตกใจกันใหญ่ 
กลายเป็นโจ๊กประจำบ้าน 
นี่คือเอเปคของเราจริงๆอะป่าว
นิสัยเปลี่ยนไปหลายอย่าง
กินข้าวมูมมามอย่างเป็นที่สุด
กินไปสองจานเต็มๆ
เหตูก็๋คือ  ทั้งวันมันไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากน้ำเลยหิวจัด

แล้วที่เปลี่ยนคือ
มันไม่ยอมเล่นกะใคร
นอกจากนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม
เหตุก็คือ  โดนตัดขนเกรียนเลยหนาว
ต้องนอนซุกอยู่แต่ในผ้าห่ม

เปลี่ยนไปหลายๆๆอย่าง 
เอ...ซักจายังไง ๆ ซะละ
ยังนึกอยุ่เลยเนี่ย
ว่าหมาเราเปลี่ยนไป ....
มันคือตัวจริงหรือตัวปลอมกันแน่
อยากถามมันจริงๆ เหอะๆๆๆ
ถ้ามันพูดได้นะ

ไม่เข้าใจ

การกระทำบางอย่างมันมีเหตุผลในตัวของมันเสมอ
แต่ในความรู้สึกของใครบางคนอาจจะดูว่าไร้เหตุผล
แต่ในความไร้เหตุผล มันก็มีเหตุผลแฝงอยู่ในนั้นเสมอ
แม้ว่าเหตุผลนั้นจะฟังไม่ค่อยขึ้นเท่าไหร่
แต่มันก็..............

ตอบได้ไหม

คลับ music-is-life : ตอบได้ไหมว่า..ได้ไหม - เบล สุพล

ภาพสวยๆ กับความหมายดีๆ ของชีวิต

ขอบคุณข้อมูลจาก  http://www.teenee.com/

จะสู้หรือว่าจะถอย

สอบอยุธยารอบนี้ก็คงกินแห้วตามเคย
เหอะๆๆๆ  แค่เจอข้อแรกช้านก็มึนแล้ว
อารายกันเนี่ย
ดอกเตอร์ออกข้อสอบโคตรยาก
ไว้ไปเจอกันใหม่ที่ประจวบดีฝ่าาาาาาาา

ความจริงนะรู้สึกเริ่มท้อตั้งแต่ก่อนสอบละ
แต่มาตอนนี้ความรู้สึกนั้นเริ่มหายไป
ตั้งแต่ได้มานั่งคุยกะหลายๆ คนที่ไปสอบด้วยกัน
มีอีกหลายคนนะที่โชคดีสอบผ่านหลายสนาม
แต่ก็ในความโชคดีนั้นก็ยังมีความโชคร้ายแฝงอยู่ในนั้นด้วย
สอบผ่านก็จริงแต่ไม่ยักกะเรียกซะที
บางคนรอมาจนบัญชีหมดอายุรอแล้วรออีก
รอจนแก่เลย  เหอะๆๆๆแต่เค้าก็ยังไม่ท้อ
รวมๆ  ค่าไปสมัครสอบก็ปากันไปราว ๆ เกือบแสนมั้ง น่าจะเป็นไปได้
เหนื่อยใจจริงๆ ๆ

ก็เช่นกันอีก ในห้องสอบที่เราสอบก็ยังมีอีกหลายๆ  คน
ที่อายุมากแล้วสี่สิบอัพแล้วเค้าก็ยังมาสอบกัน
แต่ประทับใจจากเรื่องเล่าสืบๆ  มาว่า
ในชีวิตนี้อะไรๆๆ ลุงก็มีแล้ว
ทั้งบ้าน รถ เงิน ครอบครัว
เหลืออย่างเดียวในชีวิตนี้ก็คืออยากมีบั้งติดบนไหล่
เอาไว้เป็นเกียรติในชีวิต วงค์ตระกูล
แม้ว่าจะมีอายุราชการอีกแค่ปีเดียวถ้าด้  ลุงก็จะยินดีรับไว้
แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้สักที  ก็ยังคงต้องสอบกันไป
แล้วเราละ อายุแค่สามสิบเอง  เหอะๆๆๆ 
ห้ามท้อ ห้ามถอย
เราก็อยากจะมีสักวันเหมือนกันกับคำพูดของลุงคนนั้น
มันก็อยู่ที่ตัวเราเองแล้วแหละ
ว่าจะสู้หรือจะถอย  แค่นั้นเอง.......

งานแต่งหงิม

ไม่ว่าง

ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง
งานก็แยะ
จะสอบวันเสาร์
ไอ้เราก็ยังอ่านหนังสือไม่เข้าหัว
สงกะสัยเราจะเป็นปลาทองจริงๆ
ทำไงดีน้อ

ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายไรต่อมิไร
จับต้นชนปลายไม่ถูก
เลยไม่ได้มาอัพเดท
แต่ก็คิดถึงอยู่ตลอด ก็มิได้ห่างหายไปไหน
แค่สับสนกับชีวิตตัวเองแค่นั้น
เฮ้ออออ  เหนื่อย

มาจากไหน

อยากให้เข้าใจ

เซ็งโว้ยยย

มีเรื่องแต่เช้าเลย
เซ็งวะ
น่าเบื่อจริงๆๆเลย
ปวดสมองจิ้ง

แทนที่เช้าๆ  จาอารมณ์ดี
ดันเป็นงี้ซะได้

*-*

//การเอาใจใส่กันเป็นสิ่งที่ช่วยหล่อเลี้ยงให้ความรักคงอยู่ต่อไป

//การรอคอยเมื่อครั้งแรกเต็มไปด้วยความตื่นเต้นแต่นานเข้าจะกลายเป็นความท้อแท้และเบื่อหน่าย

//ถึงเรายอมรับที่จะสูญเสียแต่ไม่มีทางหนีจากความเจ็บปวดได้

// ไม่มีคำว่าสาย สำหรับความรัก เราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ

//การที่เราคาดหวังกับความรักมากเท่าไรเมื่อไม่เป็นอย่างที่หวังเราจะยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้น

หน้าวหนาว

วันนี้ตื่นมาแต่เช้า
เพราะนอนไม่หลับ
อ่านหนังสือก็มะรู้เรื่อง
ทำไงดีเนี่ย
แล้วจาสอบได้มั้ย
หรือว่า....จาไม่ไปสอบแล้ว
เราเป็นปลาทอง
ความจำสั้น

แต่ว่า...
ความจำสั้น รักฉันยาวนาน คิคิ....

อ่านหนังสือไม่เข้าหัวเลย
นอนก็นอนไม่หลับ
ครายก็ได้ช่วยที จาทำไงดีน้อ

ไม่ได้อ่านหนังสือ
ตื่นมาซะเช้าตรู่
แต่ก็มะได้ทำอารายเลย
นอกจากซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม
เพราะหนาวสุดๆ
ปีนี้เค้าว่าจาหนาวมาก  มากกว่าทุกๆปีที่ผ่านมา
ก็หนาวจิงๆ ๆ แหละ
ถ้าไม่ได้ใส่ถุงเท้านอนละแย่เลยเรา
ต้องหวัดรับประทานอีกแน่ๆ 

เพื่อนสมัยมอต้น

เค้าว่ากันว่าโลกกลม
เพิ่งรู้นี่แหละ
ก็นั่งรอรถเมล์
ดันไปเจอเพื่อนเก่าเพื่อนแก่
สมัยมอต้นละ
แต่ก็นั่งนึกชื่อมันอยู่นานเลยนะ
ดีนะที่ยังนึกออก
สาวแตนี่เอง
ไม่ได้เจอกันเกือบสิบกว่าปีเห็นจาได้
โอ เราแก่ไปแล้วจริงๆๆ
คิคิ

แต่ก็ไปส่งแม่กะพ่อขึ้นรถกับบ้านเชียงแสน
นั่งคันเดียวกะเราเลย

ดีจัง ไม่ได้เจอนานละ
เสียดายได้คุยกันแป๊บเดียวเอง
ก็ต้องขึ้นรถซะละ
แต่มะเป็นไร ได้เบอร์มาแล้ว
ไว้โทรเม้าส์กันกระจาย
เหอะๆๆๆ

เที่ยวกันสามสาว

ทางเข้าบ้านน้า เป็นสวนผลไม้อยู่แถวๆเมืองนน

ด้านหลังบ้านมีสระน้ำอยู่รอบๆ 

อากาศดีมากๆ

ทางเข้าบ้านแคบไปหน่อย

การเดินทางเลยต้องเดินเท้่า

เพราะไม่มีมอไซด์

 เลยต้องเดินกันว่อนเชียว 

แต่คนอื่นๆเค้าก็เดินนะ

ก็ได้ออกกำลังกายไปในตัว

เหอะๆ 

แต่เมื่อยขาสุดๆ

 สองสาว  น้องบี  กะน้องบิว

นั่งคุยกันหลังบ้าน   อากาศดี

มีคลองอยู่ข้างหลังบ้าน

มีต้นไม้แยะไปหมด

เย็นสบายมาก

สองสาวนอนอ่านหนังสือกัน
น้องบิวนะอ่านอยู่

แต่เจ้าบีนะมันทำไรของมันก็มะรู้

สงสัยอยากเป็นนก ทำท่ายังกะจะบิน

55++++

บรรยากาศตอนนั่งรอรถที่สมบัติทัวร์

ไม่รู้จาทำไรกัน

เลยกินๆ ๆ  ถ่ายรูปเล่น  สบายอารมณ์

รับปริญญาน้องสาว

ไปรับปริญญาสาวบีมา
ไปตั้งแต่เดือนที่แล้วละ
แต่มะมีเวลามาอัพเดท
เลยขอจัดการวันนี้ให้หมดๆ  เลย

กับมาแล้ว

ไม่ได้มาอัพบล็อคซะนาน
ห่างหายไป
เหลือแค่ความคิดถึง
เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลย
เลยแวะมาทักซะหน่อย  หุหุ

หนาวแล้ว ต้องรีบอาบน้ำนอนแต่หัวค่ำ
หนาว  หนาว