สอบอยุธยารอบนี้ก็คงกินแห้วตามเคย
เหอะๆๆๆ แค่เจอข้อแรกช้านก็มึนแล้ว
อารายกันเนี่ย
ดอกเตอร์ออกข้อสอบโคตรยาก
ไว้ไปเจอกันใหม่ที่ประจวบดีฝ่าาาาาาาา
ความจริงนะรู้สึกเริ่มท้อตั้งแต่ก่อนสอบละ
แต่มาตอนนี้ความรู้สึกนั้นเริ่มหายไป
ตั้งแต่ได้มานั่งคุยกะหลายๆ คนที่ไปสอบด้วยกัน
มีอีกหลายคนนะที่โชคดีสอบผ่านหลายสนาม
แต่ก็ในความโชคดีนั้นก็ยังมีความโชคร้ายแฝงอยู่ในนั้นด้วย
สอบผ่านก็จริงแต่ไม่ยักกะเรียกซะที
บางคนรอมาจนบัญชีหมดอายุรอแล้วรออีก
รอจนแก่เลย เหอะๆๆๆแต่เค้าก็ยังไม่ท้อ
รวมๆ ค่าไปสมัครสอบก็ปากันไปราว ๆ เกือบแสนมั้ง น่าจะเป็นไปได้
เหนื่อยใจจริงๆ ๆ
ก็เช่นกันอีก ในห้องสอบที่เราสอบก็ยังมีอีกหลายๆ คน
ที่อายุมากแล้วสี่สิบอัพแล้วเค้าก็ยังมาสอบกัน
แต่ประทับใจจากเรื่องเล่าสืบๆ มาว่า
ในชีวิตนี้อะไรๆๆ ลุงก็มีแล้ว
ทั้งบ้าน รถ เงิน ครอบครัว
เหลืออย่างเดียวในชีวิตนี้ก็คืออยากมีบั้งติดบนไหล่
เอาไว้เป็นเกียรติในชีวิต วงค์ตระกูล
แม้ว่าจะมีอายุราชการอีกแค่ปีเดียวถ้าด้ ลุงก็จะยินดีรับไว้
แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้สักที ก็ยังคงต้องสอบกันไป
แล้วเราละ อายุแค่สามสิบเอง เหอะๆๆๆ
ห้ามท้อ ห้ามถอย
เราก็อยากจะมีสักวันเหมือนกันกับคำพูดของลุงคนนั้น
มันก็อยู่ที่ตัวเราเองแล้วแหละ
ว่าจะสู้หรือจะถอย แค่นั้นเอง.......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น