วันศุกร์ที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2554

น่ากัวอะ

ตั้งแต่เกิดมาเนี่ย
เคยเจอแผ่นดินไหวจิงๆจังๆ แล้วก็แรง สองรอบ
รอบแรกตอนอยู่ที่ทำงานวิ่งกันให้วุ่นเลย
รอบสองอยู่บ้านกำลังจานอนละ
ไรหว่า  บ้านช้านไหวเอนยังกะต้นไม้โดนลมพัด
เสียงกะจกสั่นคลอนทำท่าจะแตกซะให้ได้
ไรเนี่ย น่ากัวสุด ๆ
อยู่ในห้องคนเดียว
แม่กะพ่อวิ่งมาหาถามว่าเป็นไรป่าว
ได้ยินแล้วน้ำตาจะไหล เค้าห่วงเรายิ่งกว่าห่วงชีวิตตัวเอง
แทนที่จะอยู่นิ่งๆ กับวิ่งมาถามว่าเราเป็นไรบ้าง
นอนไม่หลับทั้งคืน ยิ่งทำให้รู้สึกรักพ่อกับแม่ขึ้นกว่าเดิมอีก
ทุกวันนี้ก็รักพ่อกะแม่มากแล้วนะ
ตอนนี้ยิ่งรักเข้าไปกว่าเดิม ถ้าตายแทนพ่อกะแม่ได้  ก็จะยอม

ความรู้สึกตอนนี้เข้าใจแล้วว่าคนญี่ปุ่นเค้ารู้สึกยังไง
มันสุดๆ แล้ว แค่บ้านเราไหวขนาดนี้ยังน่ากัวเลย
แล้วที่ญี่ปุ่นละ  การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่  เข้าใจๆ

รู้สึกว่าจาเครียดแบบไม่รู้ตัว 
ปวดหัวตุ๊บๆ  นอนไม่หลับทั้งคืน
ตั้งแต่แผ่นดินไหวมาละ
ปวดหัวข้างเดียว ทำไงก้ไม่หาย
กินยาแล้ว  พยายามข่มตานอนก็ไม่หลับ
ปวดหัวโคตรๆๆ  ท่าจาได้หาหมออีกรอบแล้วเรา

ปล. ทุกวันนี้รักพ่อกะแม่ที่สู้ด

ไม่มีความคิดเห็น: