วันพุธที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2551

หลับเป็นตาย

กลับถึงบ้านเกือบสองทุ่มแล้ว
เหนื่อยโคตรเลยคะ
รีบอาบน้ำเข้าที่นอน
รู้สึกว่าจะยมไปทั้งตัว
(ยมภาษาเหนือแปลว่า เพลีย ไม่มีแรง)
เผลอหลับไปตอนไหนยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
เปิดเพลงในมือถือทิ้งไว้อีกต่างหาก
กะว่าจะนอนฟังเพลงสักครู่ ค่อยปิดแล้วนอน
ที่ไหนได้ หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
พอตื่นมาอีกที
ได้ยินเสียงเอแปคเห่า เอ ไม่ช่ายซิ หอนต่างหาก
มันคงจะเห็นหรือได้ยินเสียงอะไรสักอย่าง
หอนกันใหญ่
แถมหอนกันเป็นทอดๆ ต่อๆ กันไป
อูย ขนลุกซู่เลยนะ
ไม่ไหวแล้ว กลัวผีคะ
ต้องนอนคลุมโปงทั้งคืนเลย
ตื่นมาหัวฟูไปหมด ยุ่งด้วย 5555
ต้องมานั่งไดร์ผมอีกแล้ว
เฮ้อ....

ไม่มีความคิดเห็น: