มีเรื่องน่ายินดีอีกแร้ววว

กลับถึงบ้านก็ค่ำพอดูนะ เพราะมัวแต่ไปหาซื้อของใช้ส่วนตัว
ก็ไม่ได้อะไรมากมายนัก คิดไม่ออกว่าจะต้องซื้อไรบ้าง
ไม่ไหวเลย คราวหลังต้องนั่งจดแล้วว่าจะเอาไร
สงสัยเริ่มแก่ จำไรไม่ค่อยได้
เดินแบบเรื่อยๆ เฉื่อยๆ ไม่อยากทำไร
คิดไรก็ไม่ออก มันรู้สึกมึนๆ งงๆ หัวสมองเบลอๆ
มีเรื่องวุ่นวายใจอย่างบอกไม่ถูก จับต้นชนปลายยังไม่ได้
เฮ้อ..คิดแล้วเวียนหัว

^ ^

ขับรถกลับบ้านแบบใจลอยๆ
เกือบโดนรถชนซะแล้ว เพราะใจลอยนั่นแหละ

ยังตอบตัวเองไม่ได้ว่าเป็นไรวันนี้ คิดไม่ออก บอกไม่ถูก

ถึงบ้านก็ห้าโมงครึ่ง แต่ขอบอกว่า เริ่มมืดแล้วนะ
หน้าหนาวจะมืดเร็วมาก ห้าหกโมงเนี่ย มืดแล้ว
แต่ถ้าตอนเช้านะ ก็สว่างช้า เพราะมีหมอกเยอะ
สองสามวันมานี้อากาศแปรปรวน เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว
จะบ้าตาย ปรับตัวไม่ทัน เช้านี้ก็หนาวอีกแระะะะะะะ

กำลังไขกุญแจบ้าน ได้ยินเสียงตัวไรก็ไม่รู้ร้อง
แถมร้องหลายตัวซะด้วย หาซะทั่วบ้านเลย
ก็ยังหาไม่เจอ พยายามหาตามเสียงที่ร้อง สุดท้าย
อยู่ใต้เครื่องซักผ้า เจอแล้ว
โอ๊ะ โอ ลูกสาวเรา คลอดแล้ว

T_T
เพนเค้กคลอดลูก 3 ตัว
น่าสงสารมากๆ มันไม่เข้าไปนอนในกล่องที่เตรียมไว้
ลูกมันโดนมดกัดทั้งตัว เลยรีบปัดๆ ให้ แล้วพาไปนอนในกล่อง
หาผ้าห่มรองตัวไว้ ลืมดูไปเลยว่าเป็นตัวผู้หรือเมีย
ไม่อยากจะจับเลย ตัวมันเล็กกระจิ๋ว จับไม่ถนัดมือ
กลัวมันจะเฉาตายก็เลยรีบวางไว้ รอมันโตอีกหน่อย ค่อยจับก็ได้

น่ารักนะ เสียดายมีแต่สีน้ำตาล ไม่มีสีขาวเลย

*-*
High : เป็นป้าอีกรอบแล้ว เย้ๆๆๆๆ
(ไม่ช่ายสิ ต้องเป็นยาย ลูกสาวคลอดหลานนี่นา)555+++
Low : เกือบจะไม่มีลมหายใจกลับบ้านซะแล้ว