วันเสาร์ที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

มีคนมาอวดคะ ว่าได้ออกทีวีกัน

http://music.ohozaa.com/my/thaiTVPlayer.jsp?channel=3&w_y=2009&w_time=T17&dateSelected=26-02-2009&MainStreamLocal=/AutoDetected?s=true:hstrm&StreamDetected=strm8&Streamlist=


อิจฉานิดๆ นะ
เค้าบอกให้ดูนาทีที่ 18
ช่วงลงทะเบียนผู้สูงอายุ
แต่ขอบอกว่า ได้ออกอากาศแค่ 2 วิกว่าๆ คะ
หุหุ....

วันศุกร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

วันศุกร์แย้วววว....

จาได้พักกันอีกแระ
แต่ก็คงเหมือนเดิมแหละ
ถ้าจะให้พักแบบอยู่เฉยๆ คงไม่ได้
เพราะยังต้องมีไรทำอีกเยอะแยะเลย
งานบ้านตรึม
แต่อยู่บ้านแล้วรู้สึกดีนะ
ไม่ต้องเจอกับความวุ่นวายทั้งหลาย
ทั้งคน ทั้งงาน ปัญหามากมาย
อยู่กับบ้าน กับครอบครัว กับน้องหมา
สบายใจดี
ดีใจๆ
ถ้าจะให้ดีกว่านี้
อยากมีคนพาไปเที่ยวบ้าง
คงจะสุขใจมากโข
คริ คริ...

วันพุธที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

กรรมติดปีก

ตะวา สตอไปนิดหนึ่ง ว่าขอไปทำธุระ
แล้วอีกอย่างก็ปวดท้องปวดหัวขออนุญาตกลับบ้านก่อน
ที่ไหนได้ วันนี้เจอของจริงเลยคะ
ปวดซะตัวงอเลย
นึกว่าจะมาทำงานไม่ได้ซะแล้ว
ดีว่าได้ยาช่วยไป 2 เม็ด
แทบแย่ ขับรถมาเกือบไม่ได้
หลังกินยาได้สองชั่วโมงค่อยดีมาหน่อยหนึ่ง
*-*
เอ ...แต่ตอนเที่ยงนี้กลับมาปวดอีก
เป็นไรหว่า.....

ไม่อยากไปหาหมอนะ
กลัวเข็ม เพิ่งโดนเจาะเลือดไปเมื่อวาน
เลยไม่อยากไปอีก
แถมวันนี้บ่ายสองก็ต้องออกหน่วยอีกแว้วววววว
ความจริงได้ออกหน่วยนอกสถานที่ก็หนุกดีนะ
แต่น่าเสียดาย จะได้ออกเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว
เพราะงบหมด
มีโครงการออกหน่วยแค่ 8 รอบเอง
แต่เดี๋ยวก็มีงบใหม่มาให้ออกกันอีก
หนุกดี แม้ว่าจะต้องเจอกันผุ้คนมากมาย
ทั้งแก่ทั้งเฒ่า วัยรุ่น วัยทอง ลูกเล็กเด็กแดง
เจอสารพัด ปัญหาสารพัดโรค
สนุกสนานเฮฮา
พี่ๆๆ บอกว่า วันนี้สุดท้ายแล้ว
ขอฉลองกันหน่อย
สงสัยร้านเหล้าหน้าโรงเรียนเด่นห้าแน่ๆ
เพราะหน้าโรงเรียนที่จะไปออกหน่วยวันนี้มีร้านเหล้าด้วย

ไม่รู้ว่าวันนี้จะได้กลับกี่โมงเนี่ย
สงกะสัยคงดึกอีกแน่เลย
หุหุ...

วันอังคารที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

ขอโดดงานสักครึ่งวัน

วันนี้มีความรู้สึกว่าไม่อยากทำงานนะ
อยากอยู่เฉยๆ

*-*

แต่ก็ต้องมาถึงที่ทำงานก่อน 7.30 น.
เพราะว่ามีนัดต้องตรวจสุขภาพประจำปี
เอ ... รึปล่าวนะ
รึว่าตรวจปีละ 2 ครั้ง เหมือนจะเพิ่งตรวจไปนี่เองนะเนี่ย
รอบนี้ผ่านฉลุยคะ เรื่องความดัน เบาหวาน ไม่มีให้เห็น
แต่หมอบอกว่า น่าจะเพิ่มน้ำหนักให้เยอะกว่านี้
อีกนิดจะดีมาก สัก 48-50 กำลังดี
ก็ตอนนี้หนัก 47 เหลืออีกโลก็จะพอดีแล้ว
แต่ไม่ไหว ถ้าให้น้ำหนักเยอะกว่านี้
คงใสกางเกงไม่ได้แน่ๆ
เพิ่งซื้อยืนส์ มาใหม่ด้วย ได้ใส่แค่ครั้งเดียวเอง
ไม่เอาๆ เสียดายแย่
ขอแค่นี้ก็พอนะคะหมอ ไม่อยากเพิ่มน้ำหนักแล้ว

^^..^^

ที่สำคัญมีเคืองพยาบาลคนหนึ่งคะ
เจาะเลือดเราเจ็บมาก
กดเข็มซะลึกเลย
โอ ...น้ำตาแอบเล็ดนิดดๆ ก็มันเจ็บจริงๆนะ
พยาบาลบ้าไร หน้าตาก็สวยดีหรอก
แต่มือหนักอย่างแรง...ขอบอก
ทำนิ้วมือช้ำเลยนะ
สงสัยคงเขียวไปอีกหลายวัน
เซ็ง จริง เลย

บ่ายๆ เริ่มไม่อยากทำไรเลย
ง่วง เจ็บมือ เซ็ง อย่างไม่มีเหตุผล
เลยสตอนิดหน่อย
บอกหัวหน้าว่าขอออกไปทำธุระส่วนตัว
แล้วก็จะเลยกลับบ้าน พี่เค้าก็ให้ไปด้วยแหละ
เพราะคงเห็นว่าไม่มีไรจริงๆ
สบายเราเลย
แต่กลับมาบ้านก็ยังไม่มีไรทำอีก
แวะบ้านปู่ ส่งน้าไปทำธุระ
แล้วก็กลับบ้านนอน
ตื่นอีกที 6 โมง สลืมสลือมากๆ
ไม่ได้นอนกลางวันยันเย็นอย่างนี้มานานมากโขเลยนะ
รู้สึกสดชื่นดีเหมือนกัน

พรุ่งนี้สู้ๆ ทำงานต่อ

เฮ้อ....^^
แต่ก็ขี้เกียจนิดๆ นะ

ความคิด

หลายๆ คนคงจะเคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้มาบ้าง
เพราะบางครั้ง ก็ไม่สามารถที่จะหวนกลับคืนมาได้
ลองฟังเพลงนี้ แล้วคุณจะรู้ว่ามันจริง



ความคิด ( Demo ) - Stamp
ยังเดินผ่านทุกวัน ที่ที่เราพบกันเมื่อก่อน
ยังจำซ้ำๆ ได้ทุกตอน ราวกลับมีใครมาหมุน ย้อนเวลา

แต่ก็คงจะหมุนย้อนได้แค่ในความคิด
ในชีวิตจริง คงไม่เจอกันอีกแล้ว
ยืนอยู่ตรงที่เดิม แต่ไม่มีวี่แวว
เธอจากไปแล้ว และคงไม่ย้อนคืนมาหา

ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้ เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอ ตลอดมา
ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้ อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้ อยู้ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ

อยากเจอเธอเหลือเกิน เพราะก่อนที่เราต้องเดินแยกทาง
ฉันมีความคิดหลายๆ อย่าง หลายอย่างเหลือเกิน ที่ฉันไม่ได้พูดไป

แต่กลับมานึกขึ้นได้ในเวลานี้ ในเวลาที่เธอเดินจากฉันไปแสนไกล
หากเธอนั้นยังอยู่ จะกอดเธอให้ชื่นใจ
และคอยพูดออกไป ทุกสิ่งที่อยู่ในใจฉัน

ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้ เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอ ตลอดมา
ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้ อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันได้ฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ

ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้ อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันได้ฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า..

Positive thinking

สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่โลกมีแง่มุมมากมายให้มอง
แต่อยู่ที่เราจะเลือกมองมุมไหน
โลกใบนี้ มีมุมดีๆให้มอง
แค่มองเห็นว่า....


* คนทุกคนมีเหตุผลในการทำสิ่งต่างๆ เสมอ
* ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้...แต่ทุกปัญหาแก้ไขได้
* สิ่งร้ายๆ จะมาพร้อมกับสิ่งดีๆ เสมอ
* ความมืดในเวลากลางคืนมีแต่ 12 ชั่วโมง
* หลังฝนตกหนักแล้วฟ้าจะปลอดโปร่ง
* ของบางอย่างไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของเรา
* ชีวิตเป็นของเรา
* ถนนบางสายไกลหน่อย แต่ก็ยังมีวันถึง
* ฝันร้ายเป็นแค่ความฝัน
* อุปสรรคทำให้ชีวิตมีสีสัน
* ความเจ็บปวดทำให้หัวใจแข็งแกร่ง
* ทุกๆอย่างมีระยะเวลาของมัน
* การร้องไห้ทำให้ดวงตาใสขึ้น
* ตัวเรายังไม่ได้อย่างใจเรา แล้วคนอื่นจะเป็นได้อย่างไร
* เมื่อมาถึงจุดที่หนักที่สุดแล้ว หลังจากนั้นทุกอย่างจะผ่อนคลายลงเรื่อยๆ
* มีไม่มากแต่ก็มีพอ
* ไม่มีเงินแต่ยังมีแรง
* ความอ้วนทำให้ใบหน้าอิ่มเอิบ
* ความผอมทำให้เสื้อผ้าดูดี
* ถ้าวิ่งที่ถึงเร็วขึ้น
* ถ้าค่อยๆเดิน จะไม่เหนื่อย

วันจันทร์ที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

ลองใช้ใจมอง


เชื่อในพรหมลิขิตไหม ?
ถ้าไม่ . . . แล้วอะไรล่ะ ที่ทำให้เรามาพบกับคนหลายคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน

ถ้าไม่ . . . แล้วอะไรล่ะ ที่ทำให้เราถูกชะตาจนเรียกคนๆ นั้นว่า "เพื่อน"

เพื่อน . . . คนที่ครั้งหนึ่งก็เป็นได้แค่คนแปลกหน้า

เวลาผ่าน เวลา คนแปลกหน้าคนนั้นก็กลับกลายมาเป็นคนที่เรา "ไว้ใจ"


เพื่อน . . . คนที่พร้อมอยู่กับเราเสมอๆ ไม่ว่า สุข ทุกข์ เหงา เศร้า

เพื่อน . . . คนที่พร้อมแชร์ความรู้สึกต่างๆโดยไม่เคยเอ่ยปากว่า "ถ้าทำอย่างนั้นแล้วฉันจะได้อะไร"

เพื่อน . . . คนที่ไม่เคยสนใจว่าเราจะหน้าตาดี มีสกุล ร่ำรวย ยากจน สูง ต่ำ ดำ ขาว หรือไม่

เพื่อน . . . คนที่ไม่เคยเสแสร้ง แกล้งทำ

แต่ . . . เพื่อนตายหายากเหลือเกิน



เรามองด้วยตาเปล่าไม่ได้ว่า . . . คนๆ นี้เป็นเพื่อนตายของเราหรือไม่

เรามองด้วยตาเปล่าไม่ได้ว่า . . . คนๆ นี้ เป็นคนที่พร้อมจะเคียงข้างเราเสมอไปไหม

เรามองด้วยตาเปล่าไม่ได้ว่า . . . คนๆ นี้จริงใจกับเราแค่ไหน



ทั้งหมดนี้ เราใช้ "ตา" มองไม่เห็น

แต่ทั้งหมดนี้เราใช้ "ใจ" มองเห็นได้



เมื่อบทความ ล่วงเลยมาถึงตอนนี้ คุณล่ะ?

ใช้ "ตา" มองเพื่อน หรือใช้ "ใจ" มองเพื่อน

เราบอกไม่ได้ว่าคนๆ ไหนดี ไม่ดี จนกว่าเราจะมีโอกาส รู้จักกับคนๆ นั้น

แล้วใช้ใจของเราสัมผัส . . . การคบใครสักคน คบเพียงกายก็ไร้ประโยชน์

แต่การคบใครสักคน จำเป็นต้องคบกันด้วย "ใจ"


วันนี้ . . . คุณใช้อะไร คบเพื่อนของคุณ

อย่าบอกนะว่า . . . คุณก็เป็นคนที่คบเพื่อนแค่ "ตา"
เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น คุณก็คงเป็นคนที่ไม่น่าคบคนหนึ่ง



อย่าลืมบอกรัก "เพื่อน"

หรือมองเพื่อนด้วยใจ . . . ด้วยความรักนะคะ
แล้วคุณจะเจอเพื่อนแท้ และรักคุณ

ทำไมถึงเป็นแบบนี้

ช่วงนี้อากาศเริ่มป่วนๆ แล้ว
ตอนเช้าอากาศเย็น แถมมีหมอกอีกต่างหาก
แต่พอสายมาหน่อยร้อนดับจะแตก
ปรับตัวแทบไม่ทัน เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวเย็น
ไข้หวัดจะถามหาซะให้ได้
ยิ่งงานก็แยะ ได้พักน้อยๆ อยู่ด้วย
ผมเผ้า หน้าตา ดูไม่ได้ ยิ่งกว่าผีสิงเลย
หน้าซีดๆ เซียวๆ หัวก็กระเซิงซะ ดูไม่จืด

ที่หนักไปกว่านั้น
ตื่นมาตอนเช้าดีๆ ดันขาแพลงอีก
มันเป็นเองนะเนี่ย
ถึงว่าเดินเต็มๆติงไม่ได้เลย
เอ... เราก็ไม่ได้ไปทำไร หรือเดินเตะไรมานะ
เดินแรงๆ เหมือนเอ็นข้อเท้าจะขาด
เจ็บสุดๆ กลายเป็นสวยเป๋เลยแหละ
ใครๆ เห็นก็บอกว่าน่าสมเพชจริงๆเลย
เดินกระเพลกๆๆ ทุเรศตัวเองมากๆ

วันศุกร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

แทบไม่ได้หายใจเลยนะเนี่ย

อาทิตย์นี้งานตรึม งานเยอะแยะ
มือแทบไม่ได้พัก หัวสมองมึนตึบ
แทบจะล้มทั้งยืน หน้างี้โทรมๆ ซีดๆ
เหมือนกับคนไม่สบายยังไงยังงั้น
ทุกวันมีเรื่องให้รมณ์บ่จอยได้ ตลอด
ที่แย่ๆ ไปกว่านั้น เจ้าภูมิลงวินโดร์ใหม่
งานเราที่เก็บๆ ไว้ หายเกลี้ยงเลยคะ
รูปเริบก็หายหมด เสียรมณ์จริงๆ
จะถามสักคำนะ มีมั้ย ทำไมถึงทำกับฉันได้
เฮ้อ.....หงุดหงิด ๆ ๆ ๆ
ถ้าเป็นมดละก่ คงเหยียบให้ตายแล้วแบนไปหลายรอบ
แต่นี่เป็นคนนะ ทำไรไม่ได้เลย

เฮ้ยๆๆ เบื่อๆ เซ็งๆ

ทำไมงานมันแยะอย่างนี้เนี่ย
ไม่อยากทำแล้วนะ
ทำไปก็กลับมาแก้
ไม่รู้จะแก้กันไปถึงไหน พวกเจ้านายนี่เอาใจยากจริงๆ

เสาร์นี้ไม่รู้จะได้พักปล่าวเนี่ย
ไม่รู้จะมีไรอีก
สาธุ ขออย่าได้มีไรอีกเลย
ขอพักให้หายเหนื่อยสักวันเถอะนะ

ง่วงละนะ ขอพักกำเน้อ
ไปนอนละ
ฝันดี พรุ่งนี้จะนอนตื่นสายๆ เด้อค่ะ

วันอังคารที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

เหนื่อยแต่กาย ใจไม่เหนื่อย

ช่วงนี้งานตรึม
ไม่ได้ว่างได้เว้น ตั้งแต่วันเสาร์มาแล้ว
ไปประชุมงานวันจบหลักสูตรน้องชาย
ก็หนุกดีนะ ไม่เคยไปงานของใคร
แต่นี่เป็นแกมบังคับ พ่อบอกให้ไปแทนหน่อย
เข้าใจจัดนะ จัดในวันวาเลนไทน์ซะด้วย
เด็กๆ ดีใจกันใหญ่ จบกันซะที
ครานี้ก็ต้องวุ่นวายหาที่เรียนกันใหม่อีก
สู้ต่อไป เพราะนี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น





งานยุ่งจังช่วงนี้ คุยกับคนก็ไม่ค่อยเข้าหูเอาซะเลย
แต่เราก็ไม่ท้อนะ เพราะคิดว่าทำๆ ไป เดียวก็ดีเอง
แม้ว่าจะเหนื่อยสายตัวแทบขาด
สู้ๆ

มีคนทำให้ ขอบคุณนะคะ

http://www.youtube.com/watch?v=fbJw0BAxnsw&feature=channel

http://www.youtube.com/watch?v=FGk-_bhGK38&feature=channel


วันเสาร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

Happy Valentine Day

วันวาเลนไทน์ มีความหมายของคำว่ารัก
เรารักทุกวัน รักใครต่อใคร
แม้ไม่มีวันวาเลนไทน์ เราก็ยังรักทุกคนได้ตลอด
ฉะนั้นวันวาเลนไทน์จึงไม่มีความสำคัญกับเรานัก
เพราะทุกๆ วันของเราก็มีค่าเหมือนวันวาเลนไทน์

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

ขอให้ทุกๆ คนมีความสุขมากๆ นะคะ

วันพฤหัสบดีที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

โรคเก่ากำเริบอีกแล้ว

เดินอยู่ดีๆ ตกบันไดอีกแล้ว
ซุ่มซ่ามไม่เคยหาย
ใจก็ไม่ลอย
หน้าขางี้บวม เขียวปัดเลย
พรุ่งนี้คงช้ำกว่านี้
เจ็บอะ
สวยซุ่มซ่ามอีกแล้วเรา

ช่วงนี้ยังไม่มีอารมณ์เขียนยล็อก
เพราะคิดไม่ออก
ว่างก็ว่างอยู่นะ
แต่ไม่มีเวลาเขียนมาก
ขอแค่นี้ก่อน พอหอมปากหอมคอ

*-*
เขียนวันละนิดจิตแจ่มใส
หุหุ

วันพุธที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

กลับมาเป็นคนเดิมแล้ว

เมื่อคืนนอนไม่หลับนะ
มัวแต่คิดว่าเราเป็นไรไป
มีหลายๆ คนถามว่าเป็นไร
เราก็ยังไม่รู้สาเหตุ ตอบไม่ได้
แต่ตอนนี้กลับมาเป็นคนเดิมแล้ว
คิดว่าคงจะเป็นคนเดิมนะ แต่ยังไม่เต็มร้อย
ได้คุยกับน้าแล้วสบายใจนะ
ทำไมเราคิดถึงแต่ว่า อยากไปหา อยากอยู่ใกล้ๆ
ทั้งๆ ที่โทรคุยกันเกือบจะทุกวัน
ก็เห็นน้ายุ่งๆ ก็ไม่อยากโทร แต่น้าก็เหมือนจะรู้ว่าเรามีอะไรในใจอยู่
แกก็โทรหาตลอด รู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว
รักมากมาย คิดถึงสุดๆ

เหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียวนะ เข็มจะไปหาน้าสุดที่รัก
นึกภาพตัวเองออกเลย
เวลาเจอน้าทีไร ต่อมน้ำตามันจะแตกทุกที
ไหลยังกะเปิดก๊อก เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง
บางทีขนาดคุยกันทางโทรศัพท์ ยังร้องไห้ก็มีเลย
สงสัยจะคิดถึงมากไป
คิดถึงมาก ๆ สุดเกินบรรยาย
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

วันอังคารที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

อาการเซ็งยังไม่หาย

รู้สึกเบื่อโลก
อยากหนีไปอยู่ไกลๆ
ไปที่ที่ไม่มีใครรู้จัก
อยากพักสมอง
พักสายตา ให้หายเครียด
เฮ้อ...
เบื่อนะ
ปวดหัวจัง
คิดไรก็ไม่ออก
บล็อกก็ไม่เข้าท่าเอาซะเลย
ว้าแย่จัง

วันจันทร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

เรื่อยๆ ว่างๆ เบื่อๆ เซ็งๆ

ไม่มีไรทำ ขับรถเล่นไปเรื่อยๆ
ชมวิวไป ดีเหมือนกัน
ไม่ต้องคิดไรมาก คิดมากๆ ก็ปวดหัว
เครียดไปก็เท่านั้น ปล่อยใจให้สบาย
แล้วอะไรๆ ๆ ก็จะดีเอง
เฮ้ยยยย
เป็นไรไปเนี่ย
เซ็งๆๆ ๆ
เบื่อโลก เบื่อคน เบื่อชีวิต เบื่อๆๆๆๆๆๆ

เอเปคไม่สบายอะ

กะว่าจะอาบน้ำเจ้าตัวเล็ก
ดันไม่สบายซะนี่
ถึงว่า เห็นหง๋อยๆ ซึมๆ ไม่กิน ไม่เล่น
เอาแต่นอนอย่างเดียว
น่าสงสารจริง
เลยต้องอดอาบน้ำก่อน
เจ้าตัวอื่นๆ ก็เลยพลอยสบายไปด้วย
ยกยอดไปเสาร์หน้าแล้วกัน
กินยา กินข้าว แล้วก็นอนก่อนแล้วกันนะ
รักแกสุดๆ เลย
เจ้าเอเปคเอ๋ย

วันอาทิตย์ที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

วันว่างๆ กับใจที่ห่างทุกข์

ในแต่ละสัปดาห์..
เรามีวันเสาร์ - อาทิตย์.. เป็นวันหยุดสัปดาห์..
เป็นวันพักผ่อนหย่อนใจ..
จากภาระหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบต่างๆ มากมาย..


หนึ่งวัน 24 ชั่วโมง..
วันเสาร์ - อาทิตย์ รวม 2 วัน 48 ชั่วโมง..
เป็นวันลาหยุดพักของความทุกข์..
ที่หลายคนบอกว่า..
วันเสาร์ - อาทิตย์.. เป็นชั่วโมงที่มีความสุขที่สุด..

แต่ใครจะรู้บ้างว่า..
ความสุขกับความทุกข์.. ก็มีวันหยุดเช่นเดียวกัน..
ทำให้เราจึงค้นพบว่า..
บางวัน..เราก็มีความสุข..
บางวัน.. ก็แสนทุกข์ทรมาน..
ชั่วโมงนี้.. อาจจะสุข..
อีกไม่กี่วินาที.. อาจจะทุกข์ก็เป็นได้..

หากเราได้เรียนรู้..
วันเวลาแห่งความสุข-ทุกข์..
ที่คละเคล้าชั่วโมงยามแห่งความรู้สึกต่างๆ มากมาย..
ทั้งสุขและทุกข์..สมหวัง..ผิดหวัง..เศร้า..เสียใจ.. ฯลฯ

เพราะฉะนั้น..
เราควรแบ่งวันเวลา..
หยุดพักความทุกข์ไว้เสียบ้าง..
ทำให้เป็นเหมือนวันหยุดเสาร์ - อาทิตย์.. สุดสัปดาห์..

เพื่อที่เราจะได้เติมเต็มความสุข..
กับวันจันทร์ - ศุกร์..
กับหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบ..
ให้มีความสุขกับการทำงาน..
ให้มีสติในการทำงาน..
เพื่อเป็นการเพิ่มระดับความสุขลงในจิตใจ..

วันพักผ่อนอันแสนสั้น

วันหยุดพักผ่อนอันแสนสั้น
กำลังจะหมดไป
เพราะแค่ทำงานบ้านก็หมดไปทั้งวันแล้ว
หนำซ้ำ น้องหมา 4 ตัวก็ยังไม่ได้อาบน้ำอีก
เหม็นมากๆ ขนงี้ยุ่งพันกันไปหมด
น่าสงสารสุดๆ
กะว่าวันนี้จะอาบให้แน่ๆ
แม่สัญญานะลูกหมาตัวน้อย
วันนี้เตรียมตัวเตรียมใจเล่นน้ำกันได้เลย
อิอิ....
คงต้องได้วิ่งไล่จับกันรอบบ้านแน่ๆ

เหนื่อยจัง
แต่ก็มีความสุข กับการที่ได้ทำ
แม้ว่าจะวุ่นวาย ก็ตาม

วันเสาร์ที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

วันศุกร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

มิตรภาพและความรัก

มิตรภาพและความรัก
ต่างก็ต้องใช้เวลาในการค้นหา
เพื่อนดีๆ สักคน อาจไม่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณง่ายๆ
คนรักดีๆ สักคน ก็อาจไม่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณง่ายๆ เช่นกัน

มิตรภาพและความรัก
ต่างก็สามารถทำให้คุณมีความสุขได้
เพื่อนดีๆ สักคน อาจทำให้คุณยิ้มและหัวเราะได้ทั้งวัน
คนรักดีๆ สักคน ก็อาจทำให้คุณยิ้มและหัวเราะได้ทั้งวันเช่นกัน

มิตรภาพและความรัก
ต่างก็มีผลต่อชีวิตคุณได้
เพื่อนดีๆ สักคน อาจกลายเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตคุณได้
คนรักดีๆ สักคนก็อาจกลายเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตคุณได้เช่นกัน

มิตรภาพและความรัก
ต่างก็อาจแตกหักได้เพราะระยะทาง
เพื่อนดีๆ สักคน อาจลืมคุณได้ เมื่อความห่างอยู่ระหว่างคุณสองคน
คนรักดีๆ สักคน ก็อาจลืมคุณได้ เมื่อความห่างอยู่ระหว่างคุณสองคนเช่นกัน

มิตรภาพและความรัก
ต่างก็สามารถทำให้คุณมีน้ำตา
เพื่อนดีๆ สักคน อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณต้องร้องไห้ได้
คนรักดีๆ สักคน ก็อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณต้องร้องไห้ได้เช่นกัน

มิตรภาพและความรัก
ต่างก็สิ้นสุดลงได้จากความไม่เข้าใจ
เพื่อนดีๆ สักคน อาจทิ้งคุณได้ถ้าคุณไม่ยอมเข้าใจ
คนรักดีๆ สักคน ก็อาจทิ้งคุณได้ถ้าคุณไม่ยอมเข้าใจเช่นกัน

สร้าง "ที่อยู่" ให้กับ "ความคาดหวัง"

ฉันเคยสงสัยว่า คนที่สมบูรณ์แบบ มีอยู่จริงในโลกนี้ไหมนะ
แต่เท่าที่พบเจอ และเรียนรู้นิสัยของคนหลายๆ รูปแบบ
ก็พอจะสรุปได้ว่า "โลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ" สำหรับใครได้
ทุกอย่างล้วนอยู่ที่ "หัวใจ" ของเราเอง
ว่าจะมองคนที่เรารัก ด้วยสายตาแบบไหน
การไปตั้งความคาดหวังให้เขาถูกใจเราหมดทุกอย่าง
จึงเป็นไปไม่ได้เลย

วันอังคารที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

พึงรู้ว่า คือ ...ความรัก

ความรักสามารถเปลี่ยนทุกสีบนโลกให้กลายเป็นสีชมพู
ความรักเป็นส่วนเติมเต็มที่ทำให้มนุษย์ได้มีชีวิตที่สมบูรณ์
ความรักจึงเป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนาและไขว่คว้าที่จะได้ครอบครอง
และแม้ว่าความรักจะมีหลายรูปแบบ
แต่ทุกรูปแบบของความรักก็ล้วนแต่เพื่อหล่อหลอมให้มนุษย์มีจิตใจที่เป็นสุข
และนี่ จึงเป็นสาเหตุให้ทุกคนมองว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม
จนลืมไปว่า สิ่งที่เราเรียกว่าความรักที่แหละ
ในบางครั้งมันก็ทำให้เราเป็นทุกข์ได้เหมือนกัน

สำหรับฉันความรักมีมากมายหลายรูปแบบ
และทุกรูปแบบของความรักก็ล้วนแต่เป็นส่วนเติมเต็มให้ฉันได้มีชีวิตที่สมบูรณ์
ความรักของแม่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและจริงใจ
ความรักของพ่อเต็มไปด้วยความเข้มแข็งและอดทน
ความรักของพี่น้องเต็มไปด้วยความห่วงใยและเอื้ออาทร
ในขณะที่ความรักของเพื่อนเต็มไปด้วยความผูกพันและความเข้าใจ

*-*
ใกล้จะถึงวันแห่งความรักแล้ว

อีกครึ่งของฝัน


อีกครึ่งของฝัน - ไม้เมือง
ครั้งแรกที่เจอรู้สึกเหมือนเคยเห็นเธอมาก่อน
มีเหตุสังหรณ์ว่าเธอกับฉันเคยคบกันมา
ทั้งที่ความจริงแค่ไม่กี่ครั้งที่เราพบหน้า
รู้สึกว่าถูกชะตาเหมือนกับว่าใจเราคุ้นเคย

ยามเธอยิ้มมาอยากบอกเธอว่าโลกนี้น่าอยู่
ยามเราเคียงคู่คลำหัวใจดูก็อุ่นจังเลย
ชิ้นส่วนสุดท้ายของคำตอบใจคอยเธอเอื้อนเอ่ย
ระหว่างรอเธอเฉลยอยากบอกไว้เลยฉันรู้สึกดี

เพราะเชื่อว่าคือเธอ คืออีกครึ่งฝันที่ฉันตามหา
เราอาจพลัดพรากกันมาจากชาติก่อนหน้าจนเจอชาตินี้
หากหัวใจเธอรู้สึกตรงกับฉันพอดี
ก็อยากให้สองเรานี้อย่าได้มีวันพรากจากกัน

เธอบอกให้คอย ฉันก็จะคอย รักไม่เคยเปลี่ยน
คืนวันหมุนเวียนยังเก็บครึ่งใจเอาไว้ตามฝัน
ขอให้เวลาช่วยบอกเธอฉันรักคงมั่น
หากเราเกิดมาเพื่อกันคงมีเธอฉันในวันลงเอย

หากเราเกิดมาเพื่อกันคงมีเธอฉันในวันลงเอย

หาเรื่องเจ็บตัวได้ตลอดเวลา

มีเรื่องโก๊ะๆ อยู่ได้ทุกวัน
วันนี้เอาอีกแล้ว
กำลังจะนั่งเก้าอี้
แต่มันดันไหลตอนไหลก็ไม่รู้
ไอ้เราก็ตั้งใจนั่งซะเต็มที่เลย
สุดท้าย ต้องไปนั่งพับเพียบอยู่ข้างล่าง
เจ็บสุดๆ ก้นฉัน...
พังซะแล้ว คงช้ำไปอีกหลายวัน
มีคนหัวเราะเยาะอีกแล้ว
จะใครที่ไหนละ ก็เจ้าเกียรติ กับอ้ายกุ้งนั่นแหละ
เออ...
หัวเราะเข้าไป ไม่ตกบ้างให้รู้บ้าง
เชอะ (ไม่ได้อายเลย แต่เจ็บอะ)

หนำซ้ำบ่ายๆ นิด
เดินไปเข้าห้องน้ำ
รองเท้าเปียกน้ำ ดันลื่นกับผ้ากันเปื้อนอีก
หัวคะมำอีกแล้ว
ดีนะ ไม่มีคนเห็น

สงสัยวันนี้ต้องกินข้าวเหนียวแน่ๆ เลย
ปวดท้องทั้งคืน แทบตาย
นอนไม่หลับ กินยาก็แล้ว ทายาก็แล้ว ไม่หาย
กว่าจะได้นอน ก็เกือบจะตีสองแล้วมั้ง
แล้วก็ต้องตื่นมาอีก ปวดเป็นระยะๆ
สงสัยต้องหาหมอแล้วละเรา
แม่บอกว่า สาเหตุน่าจะมาจากกินข้าวเหนียวแน่ๆ
อะไรละ ก็กินบ่อยๆ ไม่เห็นเป็นไร
ทำไมวันนี้จะเป็นจะตายซะให้ได้
ทรมานสุดยอด ตื่นมาตอนเช้า นึกว่าตายซะแล้วนะเนี่ย
เฮ้อ ยังไม่หายดีเลย
ทำไงดี

วันอาทิตย์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

ฝันดี พรุ่งนี้ทำงานต่อ

วันอาทิตย์ วันหยุดของเราได้หมดเวลาแล้ว
หลังจากภารกิจต่างๆนานา ได้ทำไปบ้าง
แต่ก็ยังไม่เสร็จไปทุกอย่าง
พรุ่งนี้ก็ต้องทำงานต่ออีกแร้วววว

สู้ๆๆ เรามันมนุษย์เงินเดือน
ก็ต้องทนทำกันไป
ไม่มีงานก็ไม่มีเงิน
คนเราต้องมีภาระหน้าที่ของตัวเอง
ไม่ว่าเด็ก ผู้ใหญ่ ล้วนแต่มีหน้าที่
แม้ว่ามันจะไม่เหมือนกัน
แต่เราก็ต้องปฏิบัติหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด

เฮ้อ...
ไปนอนดีกว่า
เดี๋๋ยวตื่นมาตาบวม จะไม่สวย อิอิ ...

แต่พูดไปพูดมา ก็ขี้เกียจไปทำงานจังเลย
กะจะหาวันลาสัก วันสองวัน
ดูสถานการณ์ก่อน ไว้ค่อยตัดสินใจ
เอ้าลุยต่อไป
สู้ๆ ๆ

ไม่ต้องรักกันเพิ่มขึ้น แค่อย่าให้ความใส่ใจลดน้อยลง

ความรัก...มักจะหวือหวาในตอนแรก
แต่เมื่อคนสองคนได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น ระดับความตื่นเต้นก็จะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ
พอเป็นแบบนี้ หลายคนเริ่มมีคำถามโผล่ขึ้นมาในใจว่า "เขายังรักเราอยู่หรือเปล่า"
เริ่มรู้สึกว่าตัวเอง "ไม่ค่อยมีความสำคัญ" สำหรับเขาเหมือนเดิมแล้ว

เมื่อคนหนึ่งรู้สึกว่าตัวเองได้รับความเอาใจใส่จากคนรักน้อยลง
มักจะคิดว่าความรักที่เขามีต่อตัวเองก็ "น้อยลง" ตามไปด้วย

ฉันคิดว่าคนเราไม่จำเป็นต้องแสดงออกตลอดเวลาว่ารักมากหรือรักน้อย
เพราะถ้าความรักยังอยู่กับเราเหมือนเดิม ก็ไม่เห็นจะมีอะไรน่าเป็นห่วง
ลองคิดดูสิว่า หากเขาดูนิ่งๆ ไม่ค่อยใส่ใจ แต่เขาก็ไม่ได้นอกใจเราแม้แต่นาทีเดียว
กับการที่เขามีเรื่องเซอร์ไพรส์ให้เราตื่นเต้น และคอยเอาใจเราเป็นอย่างดี
แต่เขาแอบคบคนอื่นไปพร้อมๆ กันอีกสามคน
ถ้าให้เลือก…เราจะเลือกคนแบบไหนล่ะ
ก็ต้องเป็นคนที่ "รักเราคนเดียว" อยู่ดีนั่นแหละถูกไหม
ดังนั้นการที่เราให้ความสำคัญกับสิ่งที่เขาแสดงออก
แล้วตัดสินใจว่าเขารักน้อยลง เพราะทำดีกับเราน้อยลง อาจทำร้ายจิตใจกันและกันทั้งสองฝ่าย

แต่ถ้าเรายอมรับความจริงจุดนี้ได้ แต่เขาก็ยังเอาใจใส่เราน้อยลงอยู่ดี
ก็เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องกล้าพูดในสิ่งที่เราค้างคาใจ
ก่อนจะเปิดใจคุยกัน เราต้องรู้เสียก่อนว่า "เราต้องการอะไร" แล้วพูดออกไปตามที่รู้สึก
ฉันมั่นใจว่าเขาต้องยอมรับฟัง และเก็บเอาไปแก้ไขปรับปรุงแน่

ไม่มีอะไรที่คนรักกันจะทำให้กันไม่ได้
หากเรื่องที่ร้องขอ…ก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ยากลำบากอะไร
เขาอาจโทร.หาเราบ่อยขึ้น หากเขารู้ว่าเราจะไม่สบายใจ ถ้าเขาหายไปทั้งวันโดยไม่บอกกล่าว
หรือเขาคงเลือกที่จะอยู่กับเราให้มากกว่าเดิม
หากรู้ว่าเราน้อยใจ ที่เขาเอาแต่ออกจากบ้านไปเจอเพื่อนฝูง

ทุกปัญหาล้วนมีทางออก แต่เราต้องค้นให้เจอก่อนว่าอะไรคือปัญหา
ผู้หญิงจะชอบคิดว่า "เรื่องง่ายๆ แค่นี้ ทำไมทำให้กันไม่ได้"
ผู้ชายจะคิดว่า "เขาก็เป็นของเขาแบบนี้แหละ"
บางทีผู้ชายก็เบื่อที่จะเอาอกเอาใจแฟนตัวเอง เพราะเจอกันทุกวัน บางคนก็อยู่ด้วยกันทุกวัน
เขาอาจจะคิดว่า "ทุกอย่างก็ดีอยู่แล้ว"
ยิ่งเราไปโวยวายจะให้เขาเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ เขาก็จะเริ่มรู้สึกว่าถูกออกคำสั่ง
ซึ่งผู้ชายจะ "เกลียดที่สุด" ถ้าผู้หญิงมาสั่งให้เขาทำโน่นทำนี่ตามใจชอบ

ตราบใดที่ความรักเคลื่อนไหวอยู่ในหัวใจของคนสองคน
ก็ไม่ต้องกังวลหรอกว่ามันจะ "มาก" หรือ "น้อย"
แต่เราควรดีใจที่ได้รู้ว่า ในหัวใจของเรายังมี "ความรัก" ให้กันและกันอยู่
เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอ

อยากให้ถึงไวๆ จัง


น้องสาวจะแต่งงานแล้วคะ
เหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียว
วันงานก็จะมาถึง
วันนี้เลยนั่งทำการ์ดแต่งงานกัน
รู้สึกว่าอุปสรรคจะมีมากเหลือเกิน
เดี๋ยวคอมแฮ้ง
เดี๋ยวเครื่องปริ้นพัง
เดี๋ยวหมึกหมด
ต้องออกไปซื้อกันอีก
โอย ร้อนก็ร้อน เสื้อแขนยาวก็ไม่ได้เอามา
ใส่เสื้อแขนสั้น กางเกงขาสั้น
ตายแน่ๆ จะดำมั้ยเนี่ย
วันนี้อากาศก็ร้อนมากๆ เลย
จะเปิดพัดลมก็ไม่ได้ เดี๋ยวกระดาษจะปลิวซะหมด
โอย แทบตายเลย
แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดีคะ
การ์ดเรียบร้อย โอเค สวยแบบเรียบๆ
เสร็จไปอีกอย่าง
ที่เหลือ ต้องถามผู้ใหญ่ก่อน ว่าจะให้ทำไรกันต่ออีก
หนุกหนานดี
ถ้าถึงวันงานจริงๆ คงวุ่นกว่านี้แน่ๆ

แต่ก็อยากให้ถึงไวๆ อยากเห็นๆๆ