กลับมาแล้วจ้า.....

การเดินทางที่สุดแสนจะเหนื่อย
เจออุปสรรคมากมาย
แต่เราก็ฟันฝ่ามาได้ด้วยฝืมือล้วนๆๆๆ
คริๆๆๆ ตลกแล้ว
เริ่มจากการเดินทางไปกรุงเตบดิ
เหนื่อยโคตรๆ เจอแต่รถติด
อากาศเป็นพิษ
อะไรๆๆ ก็แพงไปหมด
ก้าวขาออกจากบ้านที ก็ต้องเสียตังแล้ว
เหนื่อยสุดๆ ให้กลับไปอยู่อีกเหรอ
เชอะ ไม่มีทาง
แต่ก็หนุกไปอีกแบบ
นานๆ จะได้เจออะไรแปลกหูแปลกตาบ้าง ก็ดี เปลี่ยนบรรยากาศ


แต่ไหนเลยจะสู้บ้านเรา ไม่มีแล้ว....
อากาศดี รถไม่ติด ไปไหนมาไหนก็สบาย
ไม่ต้องแย่งใครขึ้นรถ ให้เหนื่อย วุ่นวายอีกด้วย
ความจริงก็ดีนะ ฝึกเราให้แกร่ง
กล้าที่จะเผชิญกับโลกภายนอก
แถมสอนให้เราประหยัดอีกด้วย
จะไม่ให้ประหยัดได้ไง
ก้าวขาออกมาจากบ้านก็เสียตังค่ารถแล้ว
สรุปคือ ไปไหนที่ไม่ไกล เดินเอาคะ
ออกกำลังกายไปในตัว
แต่ก็เหนื่อยนะ เจอกับอากาศที่ร้อนมากๆ
ยังไงอะไรๆๆ ก็สู้บ้านเราไม่ได้อยู่ดีแหละ ว่ามั้ย

หาดแม่รำพึง จังหวัดระยอง
น้ำทะเลไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
คนเลยเที่ยวไม่มาก ก็ดี เป็นส่วนตัวดีนะ

หาดแม่รำพึงก็ ผู้คนไม่มาก แลดูเศร้าๆ
เหมือนกับว่ามีใครบางคนรอคอยการกลับมาของใครอีกคน
ที่คนไม่มากก็คงมีประวัติแหละ
เพราะมีคนตายมากไปหน่อย
ไอ้เราก็เล่นไปเสียวไป


พี่สาวกะน้องสาว ดูเอาเองแล้วกัน ใครสวยกว่ากัน คิๆๆ



พักเอาแรง หม่ำกันหน่อย ปูตัวเบ้อเร่อเลย




เดินทางกันต่อ ไปหาดสวนสนกันคะ


ไม่อยากจะบอกเลยนะ
ว่าเป็นพี่น้องกันเนี่ย
คนหนึ่งดำ อีกคนขาว
ใครเห็นก็บอกว่าเป็นแฟนกัน เฮ้อ
เหนื่อยใจจิงๆๆ




ตัวนี้ เจ้าน้ำหวาน
น่าสงสารต้องทำงานหาเงินช่วยเจ้าของมัน
กะว่าจะพาไปเลี้ยงที่บ้านสักหน่อย
ไหงได้ ตัวละตั้ง เจ็ดแสนกว่า
ซื้อไม่ไหวแร้ววววว
เอาอ้อยไปกินก่อนแล้วกันนะ
น่ารักดี ช้างน้อย

ถึงแล้ว หาดสวนสน
ตามชื่อ แหละนะ
มีแต่ต้นสนเต็มไปหมด
ผู้คนก็ไม่มากเท่าไหร่
เราก็เลยเดินเล่น วิ่งเล่นกันซะเหนื่อย หนุกมาก



กำลังจับปูกันอยุ่ค่ะ
ได้มาแล้วตัวหนึ่ง
ขอบอกว่าจับยากมากๆ
เพราะมันวิ่งเร็วสุดๆ เลย
จับได้ตัวเดียวแทบแย่เลย