วันเสาร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2552

ไดอารี่มีชีวิต 3

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ไม่ได้เป็นนักเขียนจะไม่ช่ายคนที่เขียนไม่ดี
และคนที่เป็นนักเขียนก็ช่ายว่าจะเป็นนักเขียนที่ดีทุกคน
หากสิ่งสำคัญมันอยู่ที่ "ความรู้สึก"
ถ้าอยากเขียนแล้วเขียนด้วยใจ  ไม่ใช่เขียนด้วยความหวัง
ไม่ว่าสิ่งสุดท้ายที่เราเขียนมันจะกลายเป็นหนังสือสักเล่ม
หรือมันจะกลายเป็นแค่เพียงไดอารี่ที่มีเราเพียงคนเดียวได้อ่าน
แต่ฉันว่ามันก็มี  "ชีวิต"  ในตัวของมันเองแล้ว

^^

กะเพาะกำเริบอีกแน่ๆ ปวดท้องจังเยยย

ไม่มีความคิดเห็น: