วันอังคารที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ไม่รู้จาเล่ากันทำไมเนี่ย

ทำโอทีกันตอนเย็น ก็หนุกดี
บรรยากาศเงียบๆ มีคนทำงานสามสี่คน
ในห้องโล่งๆ  ได้ยินแต่เสียงรถที่วิ่งผ่านถนนไปมา
อาการหิวเริ่มถามหา ก็ปาเข้าไปเกือบหกโมงเย็นแล้ว
ยังไม่ได้กินไรกันเลย
หัวหน้าเราก็น่ารักซะ พากันกับบ้านก่อน ทีละคน
สุดท้ายหัวหน้าสามคนก็หนีกับบ้านกันหมด
ทิ้งลูกน้องตาดำๆ  ให้นั่งทำงานกันอยู่ในห้อง
อยู่ๆ  ลุงกุ้งก็ดันอยากพูดเรื่องผีขึ้นมาซะงั้น
พูดเรื่องละครตุ๊กตาผี  โอยๆๆๆ   ได้ยินแล้วแทบแย่
เป็นละครที่ดูแล้วตอนเด็ก ๆ กัวมาก ๆ 
กัวที่สุด นอนคนเดียวไม่ได้หลายเดือนเลยนะ
ต้องนอนกะแม่กะเจ้าขวัญตลอด 
คุยๆ  เสร็จก็บอกว่าจะกับแล้ว
ดันปิดไฟใส่เราอีก
ทำไมใจร้ายกะน้องอย่างนี้
รู้ๆ  อยู่ว่ากัวนะ ยังจะแกล้งกันอีก
กับถึงบ้านก็ปาไปสองทุ่มละ
กว่าจะได้กินข้าวอาบน้ำ ก็สามทุ่มครึ่ง
กว่าจะได้นอนอีก  ปาไปเกือบเที่ยงคืน
เฮ้อออ  เล่นทำกันนอนไม่หลับเลยนะ กัวผีน่อ

ปล.  วันนี้มาทำงาน ง่วงซะ  หาวไม่หยุดเลยเรา

ไม่มีความคิดเห็น: