วันอังคารที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2554

เศร้า

เป็นข่าวร้ายที่ไม่อยากได้ยิน
พี่เก๋เสียแล้ว
ความจริงเราก็รู้ๆ กันอยู่ว่า
พี่เก๋ป่วยมาเป็นปีแล้ว
แต่มันเร็วยังไม่ทันตั้งตัวกันเลย
อาทิตย์ก่อนเรายังไปหาคุยกันจ้อเลย
เหมือนกับว่าพี่เก๋จะยังไม่หายไปไหน
พี่เก๋บอกว่า อยากเห็น เอมิล ใส่ชุดนักเรียน
รู้ว่าห่วงลูก  เราคนข้างหลังจะดูแลหลานเป็นอย่างดี
แค่พี่เอกคนเดียวก็เกินพอแล้ว
ทุกวันนี้พี่เอกก็ดูแลพี่เก๋น้องเอมิลเป็นอย่างดี
ดีมาก ดีที่สุด ทุกคนเห็นพ้องต้องกัน
ถ้าผู้ชายทุกคนรักครอบครัวเหมือนพี่เอก
ดูแลเอาใจใส่คนในบ้าน ไม่เคยขาดตกบกพร่อง
ก็คงจะดีนะ ขอให้รักษาความดีแบบนี้ต่อไป

ต่อไปนี้เราคงได้แต่ระลึกถึงความดีของพี่เก๋
ดูภาพถ่ายกัน ที่เราเคยถ่าย
คิดถึงภาพเก่าๆ  สมัยเราเป็นเด็ก
วิ่งเล่นกันในทุ่ง ในป่า
หาของป่า ทำกับข้าวในป่ากินกัน
(บ้านเราชนบทสุดๆ  แฮะๆ  เพราะในหมู่บ้านล้อมรอบไปด้วยทุ่งนา
แล้วก็ป่าเขา  แต่บัดนี้ มีแต่หมู่บ้านจัดสรรไปแล้ว ภาพเก่าๆ  ที่เคยผ่านมา
มันก็จะยังอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป )
ขอให้พี่เก๋ พี่สาวคนสวย พี่สาวที่รัก หลับให้สบาย
อย่าได้เป็นกังวล คนข้างหลังจะรักและคิดถึงพี่ตลอดไป

ไม่มีความคิดเห็น: