คิดถึงนะ

เก็บของเสร็จแล้ว
เตรียมตัวเดินทางต่อ
วันนี้จะไปงานศพเก๋
ความจริงก็นอนตั้งแต่ยังไม่สี่ทุ่มแล้ว
แต่มีความรู้สึกว่าต้องตื่นละ
ปวดหัว ปวดท้องมาสองวันละ ไม่รู้เป็นไร
ไปหาหมอก็คงได้ยาชุดเดิมๆ สู้ไม่ไปคงดีกว่า
ไม่อยากได้ยา เบื่อกับการกินยา

นั่งอ่านข้อความในเฟสที่พี่เอกเขียนให้เก๋
อ่านไปน้ำตามันก็ไหลไป
หวนคิดถึงตอนเราเด็กๆ   นอนด้วยกันกินด้วยกัน
ไปเที่ยวด้วยกัน
มีพี่ดา พี่มี เก๋ ดวน เข็ม ขวัญ เราหกคนพี่น้อง
ชอบเข้าไปเล่นในป่ากลางทุ่งนาด้วยกันเสมอ
ไปเก็บของป่า ไปหาของป่าเล่น ไปเล่นซ่อนแอบกันบ่อยๆ
พอโตมาได้หน่อย ก็แยกย้ายกันไปเรียน
เก๋ ดวนก็ย้ายไปภูเก็ต ตามด้วยไปเรียนทำงานแล้วก็แต่งงานมีครอบครัวอยู่กรุงเทพ
ส่วนพี่ดา  กับพี่มี ก็แต่งงานแล้วย้ายไปทำงานภูเก็ต 
ทิ้งให้น้องสองคน เข็มกับขวัญ  อยู่กันที่เชียงราย
แต่ตอนนี้ ก็เหลือเข็มคนเดียว  เจ้าขวัญน้องชายคนเล็กก็ไปอยู่เชียงใหม่
ทิ้งให้เข็มอยุ่เชียงรายคนเดียวทุกคนไปอยู่ที่อื่นๆ  กันหมด
เอ้ออ   คิดถึงวันเก่า   เหงา   อยากย้อนเวลาได้จัง

เย็นๆเข็มกะคนทางเชียงรายและน่านก็ถึงละ
จะไปเยี่ยมและไปส่งเก๋เป็นครั้งสุดท้าย
ตอนนี้แม้ว่าเก๋จะไม่อยู่กะเราแล้ว
แต่ก็แค่ตัวเท่านั้นแหละ
เก๋จะอยู่ในใจพวกเราเสมอ
ยังรักและคิดถึงตลอดเวลา
ขอให้เก๋หลับให้สบาย
รักเก๋นะ