เกิดมาเพิ่งเคยไป อ.พร้าว จ.เชียงใหม่
ครั้งแรกในชีวิต อะไรจะทรหดขนาดนั้น
โห ไรจะโค้งเยอะได้ใจขนาดนี้
ทั้งมึนหัว เวียนหัว อยากอ๊วก มีในนี้หมดเลย
บอกอาการไม่ถูก ใจไม่ดี
ว่าจะถ่ายรูปมาให้ดูสักหน่อย
ไม่ไหวอะ ลุกนั่งไม่ได้ นอนหนุนตักพี่แอนตลอดทางเลย
พี่แอนก็ดีแสนดี ให้น้องนอนมาตลอดทั้งขาไป-ขากลับ
ไม่รู้ว่าจะปวดขาป่าว ขอบคุณนะคะหัวหน้าคนงาม
ตื่นมาเช้านี้ยังมึนหัวไม่หายเลย
ปวดหัวตุ๊บๆ
ว่าไปแล้ว เราต้องจากกะพี่แอนแล้วนะ
พี่แอนจะย้ายงานแล้ว
ต่อไปนี้เราจะคุยกะใครละ
หมายถึงในเรื่องบางเรื่องนะ
นั่งโต๊ะก็เห็นหน้ากันทุกวัน
กินหนมก็แบ่งกันกิน
ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันบ่อยๆ กินติมหลังจากข้าวเที่ยงประจำ
เดินช็อปปิ้งกระจาย
ต่อไปนี้ คงเหงาแน่ๆ คิดแล้วก็เศร้า
แม้ว่าจะแค่ย้ายไปอยู่ศูนย์น้ำลัด
แต่โอกาสเจอกันมันก็ยาก
เศร้า.......
จะถึงวันออกพรรษาแล้ว
หาซื้อของใส่บาตรดีกว่า
ทำบุญกันหน่อยเร้วววววววว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น