ไอ้การที่เราต้องมานั่งรองรับอารมณ์คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นหัวหน้า (เหรอ)
มันดูน่าเบื่อนะ เช้ามาก็ต้องมาดูกันว่า วันนี้หัวหน้าเราเป็นไง
รมณ์บ่อจอยอะป่าว หน้าตาบูดหรือยิ้ม
วันนี้ก็เช่นกันนะ มายังกะพายุโหมใส่
ใครต่อใครโดนกันเป็นแถว ๆ
ดีที่เราไม่โดนไรมาก แค่เฉียดๆ คิดก็ขำนะ
คนอาไร้ บ้าๆ บอๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
บทจะดีก็ดีใจหาย บทจะร้ายยังกะพายุ
วัยทองก็เงี้ย ทำใจกะเค้าหน่อยแล้วกัน
ปวดท้องมากๆ ปวดทั้งวันเลย
แล้วที่แย่ไปกว่านั้น
ต้องเดินไปเดินมาทั้งวันด้วย
ไม่ปวดแบบนี้มานานมากแล้ว
เดือนนี้ปวดเกินกินยาไปสองเม็ด ยังเอาไม่อยู่
อยากกลับบ้านใจจะขาด แต่ก็กลับไม่ได้ ....
แต่ถ้าเราจะกลับซะอย่าง มันก็กลับได้อยู่แล้ว
แต่ความรับผิดชอบที่ต้องทำงานให้เสร็จมันยังมีอยู่
ก็จะให้ใครมาทำแทนละ ใครก็ทำแทนไม่ได้
ใครก็ไม่อยู่ สักคน ความจริงก็มีคนอยู่นะ
แต่ แต่ละคนก็ต้องทำหน้าที่ของแต่ละคนไป
ไม่ไหวๆ ปวดจริงๆ
กลับถึงบ้านนอนเลย ปวดม้ากมาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น