วันอังคารที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2553

วันจันทร์ที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2553

น่ารักจัง

ปีใหม่

ปีใหม่ใหม่

เดินตามถนนผู้คนมากมายไม่มีรอยยิ้ม
หลายคนก็ดูเหน็ดเหนื่อยแต่กลับไม่เป็นตามใจที่ต้องการ
เราเองก็น้อยใจกับชะตาตัวเองแบบนั้น
เฝ้าถามตัวเองตลอดเมื่อไหร่จะดีเหมือนคนทั่วไป
อย่าท้อกันเลยหาทางใหม่ๆ
ไม่ว่าปีนี้ หรือว่าปีไหนต้องดีกว่าเดิม
หากเราล้มจนยืนเรี่ยวแรงยังมี อย่าเก็บไปคิดแล้วไม่ต้องใส่ใจ
 ให้เป็นปีสุดท้ายจะไม่ยอมให้เรื่องเลวร้ายทุกทีที่เจอซ้ำๆ
ตอกย้ำข้างในหัวใจ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้า
ตื่นขึ้นมามองที่ปลายฟ้าแล้วค่อยลองเดินอีกครั้ง
ชีวิตยังมีความหวังในปีใหม่ๆ
 เราเองก็เหงาใจจากเป็นคนที่มีเจ้าของ หัวใจเคยมีคนจอง
 แต่มาวันนี้ไม่มีแม้ใคร เราเคยอิจฉาคนที่จูงมือเดินกันแบบนั้น
 ยิ่งเห็นก็ยิ่งโดดเดี่ยวไม่มีใครเหลียวมามองฉันเลย
อย่าท้อกันเลยหาทางใหม่ๆ
ไม่ว่าปีนี้ หรือว่าปีไหนต้องดีกว่าเดิม
หากเราล้มจนยืนเรี่ยวแรงยังมี อย่าเก็บไปคิดแล้วไม่ต้องใส่ใจ
ให้เป็นปีสุดท้ายจะไม่ยอมให้เรื่องเลวร้ายทุกทีที่เจอซ้ำๆ
ตอกย้ำข้างในหัวใจ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้า ตื่นขึ้นมามองที่ปลายฟ้าแล้วค่อยลองเดินอีกครั้ง
ชีวิตยังมีความหวังในปีใหม่ๆ เรื่องราวผ่านมาข้ามปีต่อไป
ยังมีสิ่งใหม่ที่ยังรอเราอยู่ตรงนั้น
ให้เป็นปีสุดท้ายจะไม่ยอมให้เรื่องเลวร้ายทุกทีที่เจอซ้ำๆ
ตอกย้ำข้างในหัวใจ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้า ตื่นขึ้นมามองที่ปลายฟ้าแล้วค่อยลองเดินอีกครั้ง
 ชีวิตยังมีความหวังในปีใหม่ๆ ชีวิตยังมีความหวัง ชีวิตต้องมีความหวังในปีใหม่ๆ

วันพฤหัสบดีที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2553

หาย


คำสั้น ๆ คำหนึ่ง ที่นึกถึงขึ้นมาเฉย ๆ เมื่อกี้ว่า เมื่อไหร่ตัวเองจะ...หาย
คำนี้ถ้านำมันไปต่อท้าย อะไรต่อมิอะไรในชีวิตละก็ มันทุกข์เห็น ๆ
ไอโฟน ... หาย
เงิน ... หาย
รถ ... หาย
ความสุข ... หาย
แต่ถ้ามันมานำหน้า อีกหลายคำที่ไม่ค่อยจะดี มันก็จะกลายเป็นคำดีๆ เป็นสุขขึ้น
มาได้ซะงั้น
หาย ... ป่วย
หาย ... ฟุ้งซ่าน
หาย ... เจ็บ
หาย ... ทุกข์
พอคิดไปมากกว่านั้น ว่าที่แท้มันก็คือความจริง ที่ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่จะ ... หาย
ความสุข ... ก็หาย
ความทุกข์ ... ก็หาย
ตัวเรา ... ก็หายไปในที่สุด

เพราะไม่มีอะไรเลย ที่จะเป็นของเราอย่างแท้จริง
ดังนั้น ถึงตอนนี้ จะยัง  ใจ ... หาย

แต่ก็โชคดีที่เรายังหาย ... ใจ

วันนี้เรายังโชคที่ที่ยังหายใจ ถ้าหมดลมหายใจไปแล้วเราก็จะไม่มีโอกาสได้ทำอะไรอีกเลย

เพราะฉะนั้น จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด ก่อนที่มันจะสายไป

!!!!!!!!!!!!


การที่เรารักใครสักคน . . . ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลว่า
ทำไมเราจึงรักเขา
แต่ให้รู้ว่า . . . ทุกวันนี้เรารัก
และต้องรักให้ดีที่สุดก็พอ
การที่เรารักใครสักคน . . . ไม่ต้องสน
ว่ามีอุปสรรคมากมายเท่าใด
แต่ควรจะนึกขอบคุณโชคชะตา
ที่สร้างให้มีอุปสรรค . . .
เพื่อให้เราได้ร่วมฟันฝ่าไปด้วยกัน
การที่เรารักใครสักคน...ไม่ต้องเสียเวลาคิด
ว่าเค้าทำอะไรเพื่อเราบ้าง
แต่ควรถามตัวเองว่า . . .
วันนี้เราทำอะไรเพื่อคนที่เรารักหรือยัง
การที่เรารักใครสักคน...ไม่ต้องไประแวงว่า
เค้าจะมีคนอื่นนอกเหนือจากเรา
แต่ควรระวังใจของเราเอง . . .
ที่จะไปรับคนอื่น เข้ามาแทนที่เค้า
*
เพราะ "ความรัก" เป็นบทเรียนดีๆ
ที่ไม่อาจเข้าใจได้ถ่องแท้ . . .
ถ้าไม่ได้สัมผัสด้วยตนเอง
* ___*

วันพุธที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2553

*___*


~> จงมองไปข้างหน้า เพื่อสร้างความหวัง
จงมองไปข้างหลัง เพื่อแก้ไขสิ่งผิด
ถ้าไม่มีความหวัง ก็เหมือนคนสิ้นคิด
ถ้าไม่เคยมีความผิด ก็เหมือนไม่ใช่คน <~๐
**-*-*
*
ล้มแล้วลุกสู้ไปให้จริงจัง เพราะเรายังไม่แพ้อย่างแท้จริง
ก้าวเดินไปก้าวใหม่ให้ก้าวหน้า ก้าวให้ทันเวลาอย่าหยุดนิ่ง
ก้าวให้ถึงซึ่งหวังตั้งไว้จริง เพราะทุกสิ่งที่หวังยังไม่ไกล
ขอเพียงแต่เรามีใจที่จะสู้ ต่อศัตรูข้างหน้าอย่าหวั่นไหว
ขอเพียงสร้างฝันอย่างมั่นใจ แล้วก้าวไปให้ถึงฝันอย่างมั่นคง
หากพลาดพลั้งล้มลงจงอย่าท้อ สร้างฝันต่อด้วยใจไม่สิ้นหวัง **-*
*
ใช้ใจมองอย่างลึกซึ้ง จะรู้ถึงคุณค่าแห่งความรัก.....
จะรวยหรือจน ก็คนเหมือนกัน....
อย่าให้อดีต มากีดกันอนาคต.....

ความร่ำรวย

ยิ่งรวยเงิน ยิ่งเห็นแก่ตัว


ยิ่งรวยธรรม ยิ่งเห็นแก่ผู้อื่น

ถ้ารวยเงินเท่ากับรวยธรรม

จะไม่เป็นคนเห็นแก่ตัว

ถ้ารวยธรรมยิ่งกว่ารวยเงิน

จะเป็นคนเห็นแก่ผู้อื่นยิ่ง





ยิ่งรวยเงิน ยิ่งโลภมากอยากรวยขึ้น

ยิ่งรวยธรรม ยิ่งอยากแผ่เผื่อเจือจาน

ถ้ารวยเงินเท่ากับรวยธรรม

จะไม่เป็นคนโลภมากอยากรวยขึ้น

ถ้ารวยธรรมยิ่งกว่ารวยเงิน

จะเป็นคนอยากแผ่เผื่อเจือจานยิ่ง





ยิ่งรวยเงิน ยิ่งทำตามใจชอบ

ยิ่งรวยธรรม ยิ่งทำตามถูกตามควร

ถ้ารวยเงินเท่ากับรวยธรรม

จะไม่เป็นคนทำตามใจชอบ

ถ้ารวยธรรมยิ่งกว่ารวยเงิน

จะเป็นคนทำตามถูกตามควรยิ่ง





ยิ่งรวยเงิน ยิ่งหงุดหงิดง่าย

ยิ่งรวยธรรม ยิ่งมีใจใสนิ่งสงบเย็น

ถ้ารวยเงินเท่ากับรวยธรรม

จะไม่เป็นคนหงุดหงิดง่าย

ถ้ารวยธรรมยิ่งกว่ารวยเงิน

จะเป็นคนมีใจใสนิ่งสงบเย็นยิ่ง





ยิ่งรวยเงิน ยิ่งรักง่ายหน่ายเร็ว

ยิ่งรวยธรรม ยิ่งพอใจในสิ่งที่ตนมี

ถ้ารวยเงินเท่ากับรวยธรรม

จะไม่เป็นคนรักง่ายหน่ายเร็ว

ถ้ารวยธรรมยิ่งกว่ารวยเงิน

จะเป็นคนพอใจในสิ่งที่ตนมียิ่ง





ยิ่งรวยเงิน ยิ่งหยิ่งยะโส

ยิ่งรวยธรรม ยิ่งอ่อนน้อมถ่อมตน

ถ้ารวยเงินเท่ากับรวยธรรม

จะไม่เป็นคนหยิ่งยะโส

ถ้ารวยธรรมยิ่งกว่ารวยเงิน

จะเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนยิ่ง





ยิ่งรวยเงิน ยิ่งบ้าอำนาจ

ยิ่งรวยธรรม ยิ่งกระจายอำนาจ

ถ้ารวยเงินเท่ากับรวยธรรม

จะไม่เป็นคนบ้าอำนาจ

ถ้ารวยธรรมยิ่งกว่ารวยเงิน

จะเป็นคนกระจายอำนาจยิ่ง





ยิ่งรวยเงิน ยิ่งเห็นโลกบิดเบี้ยว

ยิ่งรวยธรรม ยิ่งเห็นโลกตรงจริง

ถ้ารวยเงินเท่ากับรวยธรรม

จะไม่เป็นคนเห็นโลกบิดเบี้ยว

ถ้ารวยธรรมยิ่งกว่ารวยเงิน

จะเป็นคนเห็นโลกตรงจริงยิ่ง





ความเหมือน



ยิ่งรวยจริง ยิ่งอิ่มใจ

ยิ่งรวยจริง ยิ่งรู้สึกมั่นคง

ยิ่งรวยจริง ยิ่งบารมีมาก

ยิ่งรวยจริง ยิ่งเสียงดัง

ยิ่งรวยจริง ยิ่งทรงกำลังกระทำกิจ

ยิ่งรวยจริง ยิ่งเนื้อหอมน่าพิสมัย

ยิ่งรวยจริง ยิ่งถูกจับตา

ยิ่งรวยจริง ยิ่งเข้าใจยาก

ยิ่งรวยจริง ยิ่งแตกต่างจากคนอื่น





แม้รวยเท่าใด อย่างไรก็รักสุขเกลียดทุกข์

ไม่มีใครอยากทุกข์กายทุกข์ใจ

หากทุกข์ต้องรีบแก้ไขให้หายทุกข์

ระมัดระวังไม่ก่อเหตุให้เกิดทุกข์ซ้ำซาก





แม้รวยเท่าใด อย่างไรก็ต้องหายใจ

ไม่มีใครรอดชีวิตเพียงด้วยความรวย

หายใจยาวได้เป็นก็สุขมาก

ถ้าหายใจสั้นไม่เอาไหนก็สุขน้อย





แม้รวยเท่าใด อย่างไรก็ต้องตาย

หอบหิ้วไปได้แต่บุญบาป

ไม่มีใครรวยแล้วรวยเลย

จะเป็นสุขในปรโลกได้ก็เพียงด้วยบุญที่สั่งสมไว้





แม้รวยเท่าใด อย่างไรก็ต้องเกิดตายไม่สิ้นสุด

จะหยุดได้ก็เพียงด้วยยอดแห่งบุญ

คือรู้วิธีเห็นโลกตามจริงจนถอนความติดใจ

หลุดพ้นขาดจากความอยากมีอยากเป็นสิ้นแล้ว





รวยเงินแค่ห่างหนี้

รวยธรรมแค่ห่างบาป

รวยความว่างจึงห่างทุกข์





ที่มา...คิดจากความว่าง 3 จากคอลัมน์ในเนชั่นสุดสัปดาห์

โดย ดังตฤณ

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=35800





ไอแค๊ก แค๊ก

ไอมาเกือบเดือนละ มะหายสักที
ไอจนเจ็บหน้าอก
เหอะๆๆ ใกล้ตายแล้วมั้ยเนี่ย
หาหมอก็มะหาย กินยาจนจะอ๊วกแล้ว
เล่นเอากันไม่ได้หลับได้นอนเลย
ชอบตื่นมาไอตอนกลางคืน
ตื่นมาไอ ไอ แล้วก็ไอ  แล้วก็กว่าจะนอนได้
ก็ปาไปเกือบชั่วโมง แล้วก็ตื่นมาไออีก
สรุปเล่นเอากันมะได้นอนก็ว่าได้

55++++

กลางวันก็ง่วงเลย
อยากกับบ้าน
อยากกับไปนอนห่มผ้า
อยากนอนอยู่เฉยๆ 
อยาก......

เลือดลอย

เลือดลอยสาเหตุที่บริจาคเลือดไม่ได้






เมื่อเจาะเลือดจากปลายนิ้ว หยดลงในน้ำยาสีฟ้า
(สารละลายจุนสีหรือCopper sulphate)แต่หยดเลือดของคุณไม่จม
และเมื่อได้ตรวจความเข้มข้นของโลหิต (Hemoglobin)
พบว่าความเข้มข้นไม่ถึง 12 g/dL ในผู้หญิง
หรือไม่ถึง 13 g/dL ในผู้ชายแสดงถึงภาวะโลหิตจาง
คุณ! อาจเป็นพาหะโรคโลหิตจางธาลัสซีเมีย หรือโรคโลหิตจางเนื่องจากขาดธาตุเหล็ก

ยาธาตุเหล็กสำหรับผู้บริจาคโลหิต โดยปกติ ร่างกายจะเสียธาตุเหล็ก
จากการหลุดลอกของเซลล์ ผนังลำไส้ และเซลล์อื่นๆในปริมาณที่น้อยมาก

คือ ประมาณ 1 และ 1.5 มิลลิกรัม ในผู้ชายและผู้หญิง ตามลำดับ
เท่ากับที่ได้รับจากอาหาร
การมีประจำเดือนแต่ละเดือนผู้หญิงจะสูญเสียธาตุเหล็กประมาณ 30-40 มิลลิกรัม
ส่วนการบริจาคโลหิตแต่ละครั้งจะเสียธาตุเหล็กประมาณ 150-200มิลลิกรัม
ซึ่งเห็นได้ว่าเป็นปริมาณที่สูงมากจำเป็นต้องมีการทดแทน

เพื่อป้องกันภาวะโลหิตจางจากการสูญเสียธาตุเหล็ก
จากการศึกษา เกี่ยวกับผู้บริจาคโลหิตของโรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่
พบว่าร้อยละ 37 ของผู้ที่ไม่สามารถบริจาคโลหิตได้โดยเฉพาะผู้หญิง คือ เลือดลอย
หรือความเข้มข้นของโลหิตต่ำกว่ามาตรฐานในการบริจาค (12.5 gm/dL)
ซึ่งถ้าสาเหตุมาจากการขาดธาตุเหล็กก็ควรต้องกินยาเสริมธาตุเหล็ก
 และเพิ่มอาหารที่มีธาตุเหล็กให้มากขึ้น



หากท่านได้ปฎิบัติตามคำแนะนำดังกล่าวท่านจะไม่เกิดภาวะโลหิตจาง
จากการขาดธาตุเหล็กแน่นอน โลหิตจะเข้มข้นเพียงพอที่จะบริจาคทุกครั้ง
 การบริจาคโลหิตจะเป็นการกระตุ้นให้ไขกระดูกทำงานผลิตโลหิตใหม่
หมุนเวียนทดแทนโลหิตเก่าที่ออกไป ส่งผลให้เป็นผู้มีผิวพรรณสดใส
ไม่อ่อนเพลีย มีสุขภาพอนามัยที่สมบูรณ์ตลอดไป



เอกสารอ้างอิง

1. ข้อมูลเผยแพร่ทางวิชาการของศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ
สภากาชาดไทย เรื่อง ความสำคัญของธาตุเหล็กที่มีต่อการบริจาคโลหิต 2545

2. ข้อมูลเผยแพร่ทางวิชาการของมูลนิธิโรคโลหิตจาง

ธาลัสซีเมีย 2545

3. Technical Manual 12 thAmerican Association of Blood banks.



รวบรวมและเรียบเรียงโดย

ทีมพัฒนาคุณภาพงานธนาคารเลือด โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ โทร.0-5394-5624

 
 

วันจันทร์ที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2553

บทความดีๆ ที่อยากให้คุณอ่าน

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้นแต่ความอดกลั้นน้อยลง
 เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง
 เรามียาใหม่ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง
เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น
เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า
 แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น...
เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง
 เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง เรามีอาหารดีๆ
มากขึ้นแต่สุขภาพแย่ลง ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน
แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น
ดังนั้นจากนี้ไป...ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดีๆ ไว้
โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ
เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้ว
 กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป
ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด
 จงแสวงหา การหยั่งรู้
จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่
โดยไม่ใส่ใจกับความอยาก...
จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น...
เอาคำพูดที่ว่า......สักวันหนึ่ง......ออกไปเสียจากพจนานุกรม
บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน
อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น!!!
*แล้วคุณล่ะคะ เห็นด้วยกับบทความในข้างต้นนี้หรือไม่?

ขอบคุณข้อมูลจาก www.teenee.com

ดีไม่ดี อยู่ที่ใจเรา

เหลืออีกกี่วัน

วันเสาร์ที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2553

อยากรักก็รักเลย











ซวยอีกแระ

ม่ายรู้ช่วงนี้เป็นไงนะ
เจอแต่เรื่องซวยๆ 
วันก่อนก็ปัญหาเรื่องงาน
ต่างๆ นานา แยะไปหมด
เมื่อคืนนี้อีก
เดินอยู่หน้าบ้าน
ดั้นเดินตกหลุมซะงั้น
ขาแทบเดี้ยงเรย
ดีนะ ถลอกนิดหน่อยไม่มาก
มะงั้นขาเป็นรอยแย่เลย
เฮ้อออ  เซ็งวะ

วันพฤหัสบดีที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2553

วันอังคารที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2553

เหอะๆ เหนื่อย

กับมาแล้ว
เหนื่อยสุดๆ
นั่งรถโคตรทรมาน
นั่งรถโคตรอึด
เหอะๆ  ได้ใจจริงๆ
ทำข้อสอบได้บ้างมะได้บ้าง

แว่วๆ มาว่ามีการทุจริตในการสอบ จับได้ด้วย
จาสอบใหม่อีกรอบป่าวเนี่ย
สอบใหม่ๆๆๆๆ
สอบใหม่ก็ไปอีก  เหอะๆๆ 
นั่งรถเหนื่อยแทบตาย จาสอบใหม่อีกเหรอเนี่ย
เอาวะ สอบใหม่ สู้ไหวอยู่นะ คิคิ

วันพุธที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2553

สุดๆๆ

จามีอีกมั้ย
ที่แย่ไปกว่านี้อีก
โคตรเซ็ง

วันอังคารที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2553

วันอาทิตย์ที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2553

อยากไปดูหนัง





ภาระ

มนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมหน้าที่




มนุษย์ทุกคนที่มีหน้าที่ยอมมีภาระ



แล้วภาระที่แบกอยู่..มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะแบกเอาไว้ง่ายๆ



ไม่มีใครหรอก..ที่จะยินดี กับการมีภาระ



คนบางคนเลือกแบกภาระด้วยความพยายาม



คนบางคนเลือกแบกภาระด้วยกำลังใจ



คนบางคนเลือกแบกภาระเพื่อความฝัน



ขณะที่คนบางคนเลือก..ทิ้งภาระ เพื่อความสบาย...

อยาก.....

อยาก....
อยาก....
อยาก....
อยาก.....

พ่อ

ในวันที่ฉันอ่อนแอเหลือเกิน
ในวันที่ฉันเหนื่อยล้ามากมาย
ในวันนั้น ฉันเองจะมองคนข้างกาย
จะล้มยังไงก็หายแล้วลุกขึ้นยืน...

เมื่อหนึ่งคนนี้ เหนื่อยมาแสนนาน
อดทนเพื่อฉัน ไม่ว่าเรื่องใด
และวันนี้ก็ยังต้องเป็นที่พักใจ
ไม่มีใครอีกแล้วพ่อของเรา...

คนที่เหนื่อยกว่าเรา 1 เท่าของชีวิต
ทำให้คิดว่าฉันต้องเดินต่อไป...
แม้เส้นทางมืดมนทุกข์ทนสักเท่าไหร่
พ่อยังเดินผ่านไปอย่างงดงาม...




T--T

พ่อต่อสู้ทุกทางสร้างฐานะ                   เสียสละเพื่อลูกทุกวิถี
พ่อเป็นช้างเท้าหน้า พาชีวี                 ให้ลูกนี้  มีชีวิตดำรง
ในโลกนี้มีพ่อให้กำเนิด                    ควรเชิดชูท่านไว้ให้สูงส่ง
พ่ออุทิศทุกอย่าง  ด้วยรักลูกมั่นคง     ขอกราบลงตรงหน้าบูชาคุณ
คำว่าพ่อ  นี้เพราะเสนาะแท้               คู่กับแม่  ผู้ให้ความอบอุ่น
พ่อคือความภูมิใจ  ลูกได้สืบสกุล         เนื้อนาบุญของบุตรสุดบูชา
ในวาระเป็นศุภ(ะ)นิมิต                     ขอเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกทิศศา
โปรดบันดาลดลให้ชีวิตพ่อเจิดจ้า       ทุกเวลา  ขอให้พ่อเป็นสุขใจกาย




รักพ่อที่สุดในโลก

ในโลกใบนี้
มีคนหนึ่งคนที่เรารักมากที่สุด
ก็คือ  "พ่อ"
ความจริงก็มีแม่กะน้าคำ
ที่รักมากที่สุด
ให้ตายแทนก็ยังได้
สรุปก็สามคน เหอะๆ
วันพ่อปีนี้ก็เหมือนทุกๆปี
กราบเท้าพ่อขอพรจากพ่อ
แต่ก็ไม่เหมือนกับทุกๆปี เพราะปีนี้กราบพ่อคนเดียว
เจ้าขวัญไม่ได้กับบ้าน งานยุ่ง เลยไม่ได้กับ
ก็เลยต้องทำคนเดียว

ก็ไม่ขออะไร
วันพ่อก็ขอให้พ่อมีความสุข
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
ที่สำคัญอยากให้พ่อเลิกบุหรี่
ขออะไรก็ขอได้หมดเลย แต่อันนี้ ขอไม่ได้สักที
อยากให้พ่อเลิกบุหรี่ เมื่อไหร่น้อพ่อจะเลิกได้ก็มะรู้

เข็มไม่มีของขวัญไรจะให้พ่อหรอกนะ
นอกจากขอให้พ่อมีความสุข
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
อยู่กะครอบครัวแบบนี้ไปนานๆ
รักพ่อที่สุดในโลกเลย

วันเสาร์ที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ไม่ท้อ

ใจที่อ้างว้าง..แบกความหวังเปี่ยมล้น
อยู่เมืองวุ่นวาย สับสน เฝ้าคิดถึงคนที่บ้านเรา
แม่คงยังเฝ้ารอ.. พ่อคงเฝ้าห่วงหา..

คืนนี้ ที่ดาวเกลื่อนฟ้า คงเฝ้ามองดาวดวงเดียวกัน

คำว่ารักส่งมาจากฟากฟ้า ไกล เป็นกำลังใจให้กับฉัน...

เหนื่อยเพียงใด แต่ฉันไม่ท้อใจ ต้องอดทน ต้องไขว่คว้า...
เพราะรู้...ว่า มีคนข้างหลังยังคอย คือทุกคนที่ฉันรัก

มองดูจันทร์สวยเย็น บอกกับสายลมหนาว

เรื่องราว ที่ใจเอ่ยขอ ให้พ่อแม่นอนหลับสบาย

คำว่ารักส่งมาจากฟากฟ้าไกล เป็นกำลังใจให้กับฉัน...

   สิ่งเดียวที่ใจเอ่ยขอ...ให้พ่อแม่นอนหลับสบาย


วันศุกร์ที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2553

อ่วมเลยเรา

สามสี่วันมานิ
ทำงานทั้งวันทั้งคืน
แทบแย่เลยเรา
เสียงก็เซ็กซี่เหลือเกิน 
พี่ๆ เค้าบอกว่าแหบเสน่ห์
55++++  ตรงไหนมะทราบ

วันนี้ก็วันที่สามนะที่ต้องทำงานกลางคืน
ช้านกลายเป็นคนกลางคืนเหรอเนี่ย
เริ่มโทรมแล้วเรา เหนื่อยจริง ๆๆ
เดี๋ยวก็ได้พักแล้ว หยุดสามวันรวด
แต่ก็ต้องลุยงานบ้านอีก แย่แร้ววววว 
งานบ้านตรึมเลยนิ

วันพุธที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2553

เข้าใจ

ทุกคนต่างก็ล้วนแต่มีปัญหา
ว่าแต่ปัญหาของใครจะหนักหนา
แค่ไหน
ใครจะแก้ได้
ใครจะแก้ไม่ได้
ของเราก็เช่นกัน
มันก็ยังไม่หนักหนาไร
ก็ยังจาพอแก้ได้
แต่ว่าจาแก้เมื่อไขเมื่อไหร่ละ

จะให้มันเคลียร์ๆๆๆๆๆจาได้จบๆกันไปซะที

อืมมมมม

เหนื่อยนะ
กะปัญหาทั้งหลาย
กะความวุ่นวาย
ที่เกิดขึ้น
เมื่อไหร่มันจาจบๆ ไปซะที
เมื่อไหร่ ?

--**--

วันจันทร์ที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

อย่ากลัว

อย่ากลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว
ในความโดดเดี่ยวที่อ้างว้าง
เราจะได้อยู่กับตัวเองให้มากขึ้น

คุณค่าของชีวิต
ความจริงไม่ได้อยู่ที่ผลของความสำเร็จ
แต่อยู่ที่ว่าเราใช้ชีวิตอย่างไร
และเราได้ทำอะไรไปอย่างไรบ้าง
ถึงแม้ว่าเราจะเดินไปถึงจุดฝันได้หรือไม่
แต่ชีวิตเราก็ไม่ได้ว่างเปล่าเสียทีเดียว
ด้วยว่าระหว่างทางนั้น เราทำอะไรไปมากมาย 
ทั้งที่ดีต่อตัวเองและดีต่อคนอื่นๆ 
แม้ว่าเค้าจะมองไม่ค่อยเห็นความดีที่เราทำนั้นก็ตาม
แต่ก็จะทำต่อไป
ทำต่อไป  สู้ต่อไป 

นอนไม่หลับทำไงดี

กะว่าตื่นมาแต่เช้าเนี่ย
จะมาอ่านหนังสือนะ
แต่ความจริงไม่ได้ตั้งใจจะตื่นหรอก
แค่ว่ามันนอนไม่ค่อยหลับ
หลับๆตื่นๆเป็นแบบนี้มานานละ
สงสัยช้านจะเริ่มเข้าวัยทองแล้วมั้ยเนี่ย
ทำไมถึงเป็นแบบนี้

บอกไม่ถูก
เฮ้อออ
เป็นไรหว่า......
ช่วงนี้งานยุ่งนะ
ทำงานไม่มีวันหยุด
แหะๆๆว่าไปนั่น
เพิ่งได้ทำเมื่อวานนี้เอง
ก็เตรียมงานวันที่1-3แต่ยุ่งโคตรๆ
เล่นเอาคนรอบข้างเหนื่อยไปตามๆกัน
ต้องให้เค้าช่วยด้วย ทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ไรของเค้ากันเลย
แต่ก็ต้องมาช่วยเพราะเราทำเองไม่ไหว
ขอบคุณพี่ๆน้องๆ  แม่กะพ่อ ที่ช่วยเราทำงาน
มะมีโอทีให้นะ  เพราะเข็มก็ม่ายได้เหมือนกัน
งานนี้ฟรีๆ  ช่วยชาติเต็มๆ
คนที่ได้หน้าได้ตาเหรอ มะรู้เหมือนกันว่าใครได้
ขี้เกียจจาพูด  ใครอยากได้ก็เอาไปเหอะ
มันไม่ได้สำคัญไรนักหนาเลย กะแค่งานแบบนี้
ปล่อยวาง...

ทุกวันนี้มีชีวิตอยู่ได้ก็เหมือนไม่มี
ยังกะอยู่ไปวันๆ 
ความจริงจะว่าอยู่ไปวันๆ ก็ไม่ได้
ยังมีความหวังอันริบหรี่ให้รออยู่
แม้ว่าความหวังนั้นจะอยู่ไกลแสนไกลก็ตาม
แต่...ในความหวังนั้นก็ยังแอบหวังอยู่ลึกๆ  ว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมา

บางครั้งการทำไรไปโดยไม่ได้คิด
ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่มีสมอง
เพราะมันก็อาจจะไม่ใช่เรื่องผิดร้ายแรงนักหนา
แต่มันอาจจะทำไปโดยไม่ได้คิดเท่านั้นเอง
แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลเสียให้กับใคร
แต่มันสะท้อนมาหาตัวเราแค่นั้นเอง
แล้วมันผิดด้วยเหรอ
ทุกวันนี้ทำไรไม่เคยถูกเลยเหรอ
ทำไรมันก็ผิดไปทุกอย่างเลยเหรอ
อยากทำ แต่อาจจะไปขัดหูขัดตาใคร มันผิดเหรอ
เอ้ยยยย  คิดไรพูดไรวะเนี่ย
เปลี่ยนๆๆ เรื่องได้ละ
งงกะตัวเอง
งงกะชีวิต
งงกะความรู้สึก
งงกะ........
งงงง

ตัวจริงหรือว่าตัวปลอม

วันเสาร์พาเด็กๆ  ไปอาบน้ำตัดผม
เพราะสกปรกกันมากมาย
เอาไปทิ้งไว้ที่ร้านเพื่อนน้า เกือบเที่ยงละ
เค้าบอกว่าให้ไปรับได้ตอนห้าโมงเย็น
พอถึงเวลาปุ๊บก็รีบไปรับ
ปรากฏว่า น้องหมาเราหาย
โดนสลับกะหมาคนอื่นไปซะแล้้ว
บ้าจริงๆคนมารับหมาก็ไม่ช่ายเจ้าของหมา
เลยมะรู้ว่าเป็นหมาของตัวเองรึป่าว
ส่วนคนรับหมาตอนอาบน้ำก็มะได้เขียนชื่อหมาติด กะเบอร์เจ้าของหมาไว้
สรุปคือ  หมาสลับกัน
ถ้ามันพูดได้ มันคงอยากจะบอกกะคนที่มารับไป
"รับหมาไปผิดตัวแล้ว"  55555

รอเกือบชั่วโมง เจ้าของร้านอาบน้ำหมาก็ม่ายอยู่
ทำไงดีหว่า......
เจ้าเอเปคกะเพนเค้กของเรา  จาเป็นไงบ้างเนี่ย
น่าฉงฉานจริงๆ  รอแล้วรอเล่า  เกือบจะกับบ้านแล้ว
ดีนะ เจ้าของร้านอาบน้ำหมาตามหาให้เจอแล้วเอามาส่ง
น้องหมาของเราดีใจจนเนื้อเต้นเลย   คิคิ 
นึกว่าจะไม่ได้คืนซะแล้ว

กับมาถึงบ้าน ทุกคนตกใจกันใหญ่ 
กลายเป็นโจ๊กประจำบ้าน 
นี่คือเอเปคของเราจริงๆอะป่าว
นิสัยเปลี่ยนไปหลายอย่าง
กินข้าวมูมมามอย่างเป็นที่สุด
กินไปสองจานเต็มๆ
เหตูก็๋คือ  ทั้งวันมันไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากน้ำเลยหิวจัด

แล้วที่เปลี่ยนคือ
มันไม่ยอมเล่นกะใคร
นอกจากนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม
เหตุก็คือ  โดนตัดขนเกรียนเลยหนาว
ต้องนอนซุกอยู่แต่ในผ้าห่ม

เปลี่ยนไปหลายๆๆอย่าง 
เอ...ซักจายังไง ๆ ซะละ
ยังนึกอยุ่เลยเนี่ย
ว่าหมาเราเปลี่ยนไป ....
มันคือตัวจริงหรือตัวปลอมกันแน่
อยากถามมันจริงๆ เหอะๆๆๆ
ถ้ามันพูดได้นะ



วันอังคารที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

ไม่เข้าใจ

การกระทำบางอย่างมันมีเหตุผลในตัวของมันเสมอ
แต่ในความรู้สึกของใครบางคนอาจจะดูว่าไร้เหตุผล
แต่ในความไร้เหตุผล มันก็มีเหตุผลแฝงอยู่ในนั้นเสมอ
แม้ว่าเหตุผลนั้นจะฟังไม่ค่อยขึ้นเท่าไหร่
แต่มันก็..............

ตอบได้ไหม


ตอบได้ไหมว่า..ได้ไหม - เบล สุพล

คลับ music-is-life : ตอบได้ไหมว่า..ได้ไหม - เบล สุพล

วันจันทร์ที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

วันอาทิตย์ที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

จะสู้หรือว่าจะถอย

สอบอยุธยารอบนี้ก็คงกินแห้วตามเคย
เหอะๆๆๆ  แค่เจอข้อแรกช้านก็มึนแล้ว
อารายกันเนี่ย
ดอกเตอร์ออกข้อสอบโคตรยาก
ไว้ไปเจอกันใหม่ที่ประจวบดีฝ่าาาาาาาา

ความจริงนะรู้สึกเริ่มท้อตั้งแต่ก่อนสอบละ
แต่มาตอนนี้ความรู้สึกนั้นเริ่มหายไป
ตั้งแต่ได้มานั่งคุยกะหลายๆ คนที่ไปสอบด้วยกัน
มีอีกหลายคนนะที่โชคดีสอบผ่านหลายสนาม
แต่ก็ในความโชคดีนั้นก็ยังมีความโชคร้ายแฝงอยู่ในนั้นด้วย
สอบผ่านก็จริงแต่ไม่ยักกะเรียกซะที
บางคนรอมาจนบัญชีหมดอายุรอแล้วรออีก
รอจนแก่เลย  เหอะๆๆๆแต่เค้าก็ยังไม่ท้อ
รวมๆ  ค่าไปสมัครสอบก็ปากันไปราว ๆ เกือบแสนมั้ง น่าจะเป็นไปได้
เหนื่อยใจจริงๆ ๆ

ก็เช่นกันอีก ในห้องสอบที่เราสอบก็ยังมีอีกหลายๆ  คน
ที่อายุมากแล้วสี่สิบอัพแล้วเค้าก็ยังมาสอบกัน
แต่ประทับใจจากเรื่องเล่าสืบๆ  มาว่า
ในชีวิตนี้อะไรๆๆ ลุงก็มีแล้ว
ทั้งบ้าน รถ เงิน ครอบครัว
เหลืออย่างเดียวในชีวิตนี้ก็คืออยากมีบั้งติดบนไหล่
เอาไว้เป็นเกียรติในชีวิต วงค์ตระกูล
แม้ว่าจะมีอายุราชการอีกแค่ปีเดียวถ้าด้  ลุงก็จะยินดีรับไว้
แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้สักที  ก็ยังคงต้องสอบกันไป
แล้วเราละ อายุแค่สามสิบเอง  เหอะๆๆๆ 
ห้ามท้อ ห้ามถอย
เราก็อยากจะมีสักวันเหมือนกันกับคำพูดของลุงคนนั้น
มันก็อยู่ที่ตัวเราเองแล้วแหละ
ว่าจะสู้หรือจะถอย  แค่นั้นเอง.......

วันพฤหัสบดีที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

งานแต่งหงิม




ไม่ว่าง

ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง
งานก็แยะ
จะสอบวันเสาร์
ไอ้เราก็ยังอ่านหนังสือไม่เข้าหัว
สงกะสัยเราจะเป็นปลาทองจริงๆ
ทำไงดีน้อ

ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายไรต่อมิไร
จับต้นชนปลายไม่ถูก
เลยไม่ได้มาอัพเดท
แต่ก็คิดถึงอยู่ตลอด ก็มิได้ห่างหายไปไหน
แค่สับสนกับชีวิตตัวเองแค่นั้น
เฮ้ออออ  เหนื่อย

วันพฤหัสบดีที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553