วันนี้ตื่นตีสี่ละ นอนต่อ แม่มาปลุกตีห้า โอยยยยยย
ยังง่วงอยู่เรย ไม่อยากลุก บิดไปบิดมา เกือบสิบนาทีจะลุกได้
วันนี้พาแม่ไปหาหมอ ความจริงไปเจาะเลือดตั้งแต่วานเย็นแร้ว
จะได้ผลเร็วหน่อย จะได้ตรวจเร็วๆ
กลายเป็นว่าผิดคาดค่ะ วันนี้หมอเข้ามาแค่รอบเดียว
ตอนสิบโมง ปกติ หมอจะเข้ามาสองรอบ
รอบแรก แปดโมง กะ สิบโมง
เลยต้องนั่งรอง่วงแล้วง่วงอีก มาถึงโรงบาล เจ็ดโมงเช้า
ได้เจอหมอ สิบโมงฝ่าๆๆ สายธารไม่ไหว นอนหลับคาโต๊ะในโรงบาลเลย
กลายเป็นแม่เฝ้าเข็มซะงั้น
โรงบาลคนแยะมาก ๆ มีแต่คนป่วยมะเร็งเต็มไปหมดเลย
มองไปทางไหนๆ ก็เจอแต่คนป่วยมะเร็ง
เฮ้อออ คนป่วยมะเร็งไม่ได้เป็นแค่แม่เราคนเดียว
แยะมากมาย คิดแล้วใจหาย
มานั่งคิดๆ คำของหมอ
เคยถามหมอว่า ถ้าแม่ไม่ทำคีโมจะมีโอกาสหายมั้ย
หมอบอกว่า ถ้าไม่ทำแม่มีโอกาสอยู่บนโลกนี้ได้ไม่เกิน 3 เดือน
เพราะแม่เป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเฉียบพลัน
ซึ่งรุนแรงมาก โอกาสตายมีสูง ถ้าไม่รีบรักษา
แล้วโอกาสเสียงทางพันธุกรรมก็มีมาก
เลยมานั่งคุยกันระหว่างรอหมอมาตรวจ
แม่บอกว่ายายก็มีอาการแบบนี้ก่อนที่ยายจะเสีย
แต่สมัยนั้น แม่อยู่บ้านนอก ห่างไกลโรงบาล
บ้านแม่อยู่บ้านดง เวียงป่าเป้า ไม่มีรถยนต์ มีแต่รถมอไซด์
แต่โรงบาลก็ไกลมาก ยายคิดว่าตัวเองไม่เป็นไรมาก
อาการก็คล้ายๆของแม่เลย แต่ไม่ได้หาหมอ สมัยนั้นตาไม่มีเงิน
ยายป่วยได้ไม่ถึงเดือนก็เสีย แม่บอกว่ายายซีด เหลือง
อ่อนเพลีย วันๆ ลุกไม่ขึ้น นอนอย่างเดียว
สรุปคืออาการเดียวกะแม่ตอนป่วยช่วงแรก ๆ
ของแม่เราก็ไม่ได้คิดว่าแม่จะเป็นไรมากหรอก
เลยไม่ได้พาหาหมอ แม่ก็นอนพักอยู่บ้าน กินยาพาราแก้ไขแก้ปวดอยู่สอง-สามวัน
สาเหตุที่เปลี่ยนใจพาแม่มาหาหมอก็เพราะว่า แม่เลือดกำเดาไหล
เลยได้พามาตรวจ โชคดียังเข้าข้างเราอยู่
ถ้าแม่เลือดกำเดาไม่ไหลเราคงไม่มีแม่อยู่ถึงขณะนี้
และขอขอบคุณแพทย์หญิงพัชรี แฟนหมอเสรี (คลีนิคเวชบัณฑิต)
ที่ตรวจเบื้องต้นและแนะนำให้แม่ไปตรวจเลือด
เพราะถ้าเป็นหมอคนอื่นๆ แม่คงได้แต่ยาแก้ไขไปกินรอความตายแน่ๆ
เฮ้อ ส่งแม่ตรวจผ่านพ้นไป
แหบมอไซด์ไป สหกรณ์การเกษตรอีก โคตรไกล ร้อนก็ร้อน
แค่เราคนเดียวไม่มีปัญหา แต่แม่กะ สงสารต้องตากแดดไปด้วย
ไม่มีรถยนต์อะ เดี๋ยวจะถอยมาคันหนึ่งให้ดู
จากสหกรณ์การเกษตร ไปไถ่ถอนโฉนดที่ดินเรียบร้อย
ต้องขับรถกับมาสำนักงานที่ดินอีก
มาถึงเค้าพักเที่ยง โอ... บอกให้มาบ่ายโมง
รอต่อไป
เลยต้องขับรถพาพ่อมาโรงบาลอีกรอบ
ทำบัตรจ่ายตรง ใช้เวลาก็ไม่ถึงสิบห้านาที
ลัดคิว โชคดีมีหน้าตาเป็นอาวุธ
หุหุ ป่าวหรอก รู้จักกะพี่เค้าที่เป็นเจ้าหน้าที่
เลยลัดคิวทำให้ ธุระของพ่อเรียบร้อย
ขับรถกับมาที่ดินอีกรอบ
กินข้าวกะป๊ากะม๊า ที่สำนักงานที่ดิน
แล้วก็ทิ้งสองคนนั้นให้รอยื่นแบ่งโฉนดที่ดินต่อไป
คนแยะเหมือนเดิม ป่านฉะนี้ บ่ายสามละแม่โทรหา ยังไม่ได้ทำไรสักอย่าง
แม่บอกง่วงเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวอยากพักมาก
สงสารแม่จัง ร้อนก็ร้อน ไม่ได้นอนทั้งวันเลย
สงสัยวันนี้คงไม่เสร็จแน่ๆ พรุ่งนี้ต้องมาอีกรอบแน่เลย
เอ็นดูแม่ขนาดเลย
ความจริงก็ไม่อยากให้แม่กะพ่อลำบากนะ
แต่แม่บอกว่าอยากแบ่งที่แบ่งทางให้เรียบร้อย
เราจะได้ปลูกบ้านใหม่แล้วเหรอ เหอะๆ ๆ ช้านจะเอาตังไหนมาเนี่ย
เข้าแบ้งตามคนจน เหอะๆๆ ผ่อนกะธนาคารเอา
สู้ๆ นะเข็ม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น