มันก็ดีนะ ที่ได้กักตัว
มันทำให้เรา
ด้ทำงานบ้าน เยอะขึ้น ซักผ้าแยะขึ้น
สวนหยุอมหน้าบ้าน ไม่มีหญ้าขึ้น
ดอกไม้สวยงาม เพราะดูแลอย่างดี ใส่ปุ่ย รถน้ำตลอด
มีเวลาพักผ่อนมากขึ้น
เวลาเหลือจากทำงานบ้านแล้ว
ก็ไม่มีไรทำละ นอกจากกินแล้วก็นอน
แต่........
ข้อเสียก็คือ
ออกไปนอกบ้านไม่ได้
ของในตู้เย็นขาด เพราะไปตลาดไม่ได้
จะวานให้คนอื่้นซื้อมาให้ก็เกรงใจเขาป่าว
เพราะทุกคนก็กัวจะติดเชื้อ
ขึ้นชื่อว่าโควิด ใครๆ ก็กลัว
ไม่มีใครอยากให้เกิดกับตัวเราหรือคนในครอบครัวหรอก
เพราะมันกระทบไปหมด
คนป่วยก็น่าสงสาร กว่าเราอีก
ไปไหนไมได้ อยูแค่ในห้องสี่เหลี่ยม ใน รพ / บ้าน แค่นั้น
คนรอบข้างที่ไม่ได้ป่วย ก็ออกไปไหนไม่ได้
อยากกอดลูก กอดหลาน กอดคนรัก
ก็ทำไม่ได้
รู้เลย ว่าความรู้สึกนั้นเป็นอย่างไร
เพราะวันที่ บี กับมาวิน ถึงบ้าน
เรากับมาวินกอดกัน
น้องมาวินร้องไห้หนักมาก
โคตรสงสารหลานเลย
แต่ตอนนี้ นับเวลาอีกไม่กี่วัน / ชั่วโมง
ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นปกติ
ขอให้ทุกคนปลอดภัย
อยากเห็นทุกคนมีความสุข
รักทุกคนนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น