เป็นหนึ่งวันในรอบปี ที่ได้ตื่นสาย
เพราะไม่รู้จะตื่นเช้าไปทำไม 55+++
ก็ไม่ได้สายหรอก
แค่เจ็ดโมงกว่าๆนิดๆ
ลงมาเดินหน้าบ้าน
สูดอากาศเย็นๆ ฝนก็ปรอยๆ ดี้ดี
สายๆหน่อย จนท. กองสวัสดิการฯ ทน.ชร.
นำถุุงยังชีพมามอบให้
รู้สึกแบบ โอ้ นึ่ขนาดนี้เลยเหรอ
เรามาถึงจุดๆ ที่มีคนมาส่งข้าวส่งน้ำ
นำถุงยังชีพมาให้ เฮ้ออออ ความจริงก็มีคนนำมาให้หลายคนอยู่นะ
ก็ไม่ใชใคร แม่ใหญ่ น้าน้อง น้านิท พี่ตี้
ญาติๆ ของเรา น่ารักที่สู้ดดดด
วันนี้ ตามา (พ่อของบี) ก็ฝากให้โย หลานชาย เอาเสบียงมาให้
เพราะความเป็นห่วงนั่นแหละ
ขอขอบคุณทุกๆ คนนะคะ
หลายสิ่งหลายอย่าง
ที่ได้เห็นยามก็ตอนที่เราลำบาก
นี่แหละ
ญาติพี่น้อง หยิบยืนสิ่งของต่างๆ มาให้
โทรหา ถามว่าเป็นไงกันบ้าง
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
นี่แหละ น้ำใจ *-*
*-* ตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น