วันพุธที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2551

ฝนตกก็ใช่ว่าจะดีนะเนี่ย

ลืมเล่าไป
เมื่อคืนฝนตกหนักมากๆ
ชนิดที่เรียกว่า ฟ้ารั่ว ก็น่าจะได้นะ
ดูดิ น้ำท่วมซอยเข้าบ้านเลย
แฉะน่าดู


ลำบากแท้ๆ บ้านนอกก็งี้แหละ
ถนนหนทางยังไม่ได้รับการพัฒนาเท่าไหร่นัก



เอ แต่ว่าไป บ้านเราก็อยู่ในเขตเทศบาลนะ
แถมเทศบาลนครเชียงรายอีกด้วย
ไหงไม่มาดูแลกันเลย




ท่านนายกเจ้า
มาซ่อมให้หน่อยเตอะเจ้า


นี่คือสภาพที่เริ่มแห้งแล้ว
แต่ก็ยังมีโคลนอยู่ดีแหละ


ค่อยดีขึ้นมาหน่อย

ฝนตกพรำๆ เย็นดี

เช้านี้ตื่นมาฝนตกอะ
ความจริงก็ดีใจอยู่หรอกนะ อากาศกำลังดี
เย็นสบาย หายใจโล่ง
แต่ไม่อยากใส่เสื้อกันฝนไปทำงาน
ว่าจะเอารถยนต์มา ก็เปลืองน้ำมัน
คิดแล้ว เอามอไซด์มาดีกว่า
ใส่เสื้อกันฝนมาถึงครึ่งทาง
อ้าว ดันไม่ตก

หิวข้าว ตื่นมายังไม่ได้กินอะไรเลย
แวะตลาดหาซื้อกับข้าวไปกินที่ทำงานดีกว่า
เฮ้อ.... ก็ไม่มีอะไรเลย อาหารไม่ถูกปาก
เซ็งอีกแล้ว

*-*
ฝนตกอย่างนี้ อยากนอนอยู่บ้าน
ขี้เกียจ

วันอังคารที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2551

มาแล้ว รูปเจ้าหลานชาย


น้องเอ -มิล
น่ารักปล่าว



อิจฉาจัง เห็นแล้วอยากมีบ้าง

*-*
น่ารักสุดๆ ไปเลย
อิจฉาจัง

วันจันทร์ที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2551

มีเรื่องน่าอิจฉาอีกแล้ว....

อิจฉาพี่สาวเราจริงๆ
คลอดลูกชายสุดแสนน่ารักแล้ว
คลอดตั้งแต่วันที่ 26 แล้ว แต่กลับ
เพิ่งมาบอก เฮ้อ.... สงสัยคงจะตื่นเต้น
ก็ลูกคนแรกนี่นา
อิจฉา เราก็อยากมีบ้างนะ
อยากมีลูกจัง ความจริงอยากมีลูกสาวนะ
แต่ตอนนี้จะมีหญิงหรือชายก็ได้ทั้งนั้นแหละ
ขอให้มีก่อนเถอะ สาธุ อยากมีจริงๆ เลย

ไม่รู้หน้าตาหลานชายเราจะเหมือนใครกันน้า
อยากเห็นเร็วๆ จัง
พี่เอกบอกว่า พี่เก๋คลอดเองด้วย เก่งจัง
ตัวโตมากๆ น้ำหนัก 3,000 กรัมแน่ะ
อยากเห็นหน้าหลานตัวน้อยเร็วๆ จัง
พรุ่งนี้พี่เอกจะส่งรูปมาให้ดู
พี่เขยเรา นี่บ้าเฮ่อลูกชายเอามากๆ
แต่ถ้าเป็นเรา ก็คงเฮ่อเหมือนกันแหละ
ลูกของใคร ใครก็ต้องรัก ต้องหลง
เราอยากมีลูก

*-*
ฮือๆ อิจฉาจังเลย อยากมีบ้าง

เหมือนอยู่ในตลาดเลย เซ็ง

วันนี้มีประชุมกันในห้อง คะ คนตรึม
ทำไมเขาไม่ไปประชุมกันที่ห้องประชุมกันก็ไม่รู้
ดันพากันมาประชุมในห้อง ยิ่งแคบๆ อยู่ด้วย
คนประชุมตั้ง 30 กว่าคน ก็เลยต้องวิ่งหาเก้าอี้กันให้วุ่นเชียว
แย่งกันหายใจใหญ่เลยแฮะ เบื่อๆ เสียงดังด้วย
พวกพยาบาลนี่ มันประชุมรึว่าเถียงกัน
บรรยากาศเหมือนอยู่ในตลาด เลย
เหมือนกับว่าแย่งกันขายของ แย่งกันเรียกลูกค้า
อะไรประมาณนั้นเลย
5555 น่าสงสารจริงๆ เหมือนคนเก็บกด
สงสัยอยู่บ้านไม่ได้พูด พอมีประชุมทีหนึ่งถึงได้พูดๆ ไม่หยุดปากเลย
แถมพูดก็ไม่พูดดีๆ ด้วยนะ มีประชดประชัน+เหน็บแนมกันด้วย
เบื่อจริงๆ พวกชอบอิจฉาตาร้อนกันเนี่ย

*-*
รำคาญ

วันอาทิตย์ที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2551

ไม่รู้จะทำอะไร ว่างๆ เซ็งๆ

หยุดอยู่บ้านอย่างนี้ก็ดีนะ
แต่ก็ไม่รู้จะทำไรเหมือนกัน จะออกไปข้างนอก
รึก็ร้อน แล้วก็ไม่รู้จะไปไหนด้วย
มีอะไรก็ทำจนเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว
นอนไปหลายรอบเหมือนกันนะวันนี้
ตื่นมายังไม่ค่ำเลย
เฮ่้อ.......
ทำไมน่าเบื่ออย่างนี้

คนบางคนก็เอาแต่โหลดหนัง ฟังเพลง
สนใจแต่เล่นอินเตอร์เน็ต
ไม่สนเราเลย น่าเบื่อจริงๆ
อยู่บ้าน ขายของ ก็ไม่ค่อยมีลูกค้าเลย
ไม่รู้เหมือนกันว่าหายไปไหนหมด
เออ ลืมไปว่าวันหยุด
เขาคงหยุดอยู่บ้านเหมือนเรานั่นแหละ
ร้อน ก็ ร้อน อยากไปพักผ่อนที่เย็นๆ บ้าง
ก็ไม่ได้ไป
ทุุกวันนี้เราเป็นไร ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ทำไมเป็นคนเบื่ออะไรง่ายอย่างนี้
ขี้หงุดหงิด ขี้โมโห อารมณ์แปรปรวน
เหมือนหมาบ้าเลย
ใครพูดไม่ถูกหู รึทำอะไรให้ไม่พอใจนี่
โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ห้ามอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ด้วย
สงสัยใกล้จะบ้าแล้วแน่ๆ

ไม่มีเพื่อนคุยเลย
วันๆ คุยอยู่แต่กับน้องหมา
ก็ดีเหมือนกัน เจ้าเอเปค แพนเค้ก ปาร์ตี้ กับโปรเต้
มันพูดไม่ได้ คอยฟังอย่างเดียว
ยังดีที่มันรักเรา ชอบให้เราลูบหัว เล่นตัวมัน
มีเจ้า 4 ตัวเป็นเพื่อน ดีแล้ว มันเข้าใจเราทุกอย่าง
ไม่เหมือนกับคน บางครั้งพูดด้วยยังไม่เข้าใจเราเลย
สรุปแล้วมีหมาเป็นเพื่อน ดีที่สุด
รักทุกตัวเลย เลี้ยงเหมือนเป็นลูก
อาบน้ำทุกอาทิตย์เลย หาขนมมาให้กินทุกวัน
เวลาเรากลับจากทำงานเหนื่อยๆ มันวิ่งเข้ามาหา
อ้อนเรา ทำให้ใจชื้นขึ้นมา มีกำลังขึ้นมาบ้าง
ซึ่งต่างกับคนที่เราอยากจะให้เขาสนใจบ้าง
กับไม่สนใจเราเลย

*-*
ไม่เป็นไร อยู่กับหมาสุขใจแล้ว

วันเสาร์ที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2551

ทำไงดี หน้าถึงจะหายโทรม

สงสัยจะนอนดึกติดกันหลายๆ วัน
แย่เลย ทำให้หน้าโทรมอีกแล้ว
หน้าตายิ่งโทรมๆ ดันเป็นหวัดอีก
เอ้า โทรมเข้าไปอีก แย่อะ
ไม่ไหว วันนี้จะนอนแต่หัวค่ำให้ได้
แล้วพรุ่งนี้กะจะตื่นสายๆ สักหน่อย
ไม่ได้ไปไหน กะจะอยู่บ้านทั้งวัน
ใครมาชวนไปไหนก็จะไม่ไปทั้งนั้น

จะทำได้ปล่าวก็ไม่รู้
ยิ่งชอบเที่ยวอยู่ด้วย
เฮ้อ....

ต้องถูกบังคับให้กินยาอีกแน่ๆ
ไม่ได้ซิ เราต้องทำตัวให้เป็นปกติที่สุด
ไม่อยากกินยา เป็นไรที่ไม่ชอบสุดๆ กับยานี่

*-*
คอยดู จะทำให้หน้ากลับมาใสเด้งเหมือนเดิมให้ได้เลย
5555 มีคนบางคน บอกว่าจะคอยดู

วันศุกร์ที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2551

หวัดรับประทานอีกแน่ๆ เลยเรา

เมื่อวานโดนฝนนิดเดียวเอง
มาวันนี้ไม่ไหวอะ ปวดเมื่อยตัวไปหมด
ทำอะไรนิดหน่อย เหมือนจะไม่มีแรง
หายใจก็ลำบาก ฟิดๆ อีกแล้ว
น้ำมูกเริ่มไหลคะ เป็นหวัดอีกแน่ๆ
ไม่อยากเป็นหรอก กว่าจะหายคงอีกหลายวัน
บางครั้งเป็นทีหนึ่ง ตั้งห้าหกวัน เฮ้อ.....

งานก็เยอะ ปวดสมองเหมือนกันแฮะ
ยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย
ทำไมต้องเป็นก็ไม่รู้

*-*
ไม่ไหว ๆ ต้องกินยากันไว้ก่อน

ศุกร์นี้ทำไมยุ่งจัง

วันศุกร์เป็นวันที่น่าจะสบายที่สุด
กลับกลายเป็นวันที่วุ่นวายสุดๆ เลย
ประชาชนก็แยะ ร้องเรียนหลายเรื่อง
วันนี้เป็นวันอะไร ยุ่งสุดๆ คนในห้องก็เสียงดัง
คุยกันยังกับอยู่ในตลาดสด
เฮ้อ.....
วุ่นวายจริงๆ

เบื่อๆ กับบรรยากาศอย่างนี้
ข้างนอกห้องก็อากาศร้อน
ในห้องก็วุ่นวาย
ทำอะไรก็ไม่เสร็จสักอย่าง
กำลังจับงานชิ้นนี้ ดันมีชิ้นใหม่มาอีก
ประชาชนก็มากันให้วุ่นซะ ปวดหัว
ยุ่งๆๆ

หิวๆ เย็นแล้ว กลับบ้านดีกว่า
แม่ทำไรกินก็ไม่รู้
หิวข้าวจังเลย
ตอนเที่ยงดันกินไปนิดเดียว
อาหารไม่ถูกปาก อะ
ไม่อร่อย
เซ็งๆๆ

*-*
เฮ้อ....วันนี้แย่จัง

วันพฤหัสบดีที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2551

เปียกหมดเลย

ขับรถกลับบ้านเย็นนี้
ฝนเอ๋ย ดันตกลงมา
ขับยังไม่ถึงบ้านเลย ตกมาซะแล้ว
แถมตกหนักอีกด้วย ไม่มีแล้ว
เสื้อผ้า ผมเผ้า เปียกโชก
หมดสภาพเลยเรา ความงามหายหมด
55555
ส่องกระจกดูตัวเอง แล้ว น่าขำสุดๆ
หัวยุ่งๆ ตัวเปียกๆ เหมือนลูกหมาตกน้ำ
ยังไงยังงั้น
น่าเกียจสุดๆ

สงสัยหวัดต้องรับประทานอีกแน่ๆ คราวนี้

ความจริงฝนตกก็ดีไปอย่างนะ
เย็นสบายดี นอนหลับสบาย ขออย่างเดียว
อย่าตกตอนไปทำงานก็แล้วกัน
ไม่ไหว เสียทรงหมด ขี้เกียจใส่เสื้อกันฝน
ก็ขับมอไซด์นี่คะ จะกางร่มขับรถคงไม่ไหว
ไม่เอาแล้ว เข็ดจนตาย
มีครั้งหนึ่งเคยขับรถแล้วกางร่มนี่แหละ
ขับอยู่ดีๆ ดันไปชนท้ายรถกะบะ ที่เขาจอดไว้เฉยๆ
น่าอายจริงๆ
รถเขาไม่เป็นไรเลย แต่รถมอไซด์เราดิ
ตระกร้าพังเลย
แถมเรายังเลือดกำเดาไหลไม่หยุด
สุดท้ายคับท่าน เราเป็นลมตอนไหนก็ไม่รู้
มารู้ตัวอีกที อยู่โรงบาลแล้ว

นึกว่าตัวเองตายแล้วซะอีก
หันซ้ายหันขวา มองไปรอบๆ เตียง
เห็นแม่นั่งร้องไห้อยู่
โอ พระเจ้า สงสารแม่จริงๆ
สัญญากับตัวเองไว้เลยว่า ชีวิตนี้
จะไม่กางร่มขับมอไซด์อีกแน่ๆ

สัญญาคะ

*-*
จะไม่ทำอีกแน่ๆ เข็ดจนตาย

24 เมษา วันเทศบาล

วันนี้เป็นวันเทศบาล (วันเกิดเทศบาล)
วันเกิดจริงๆ แต่ไม่มีหนมเค้ก
มีแต่แกงฮังเล น้ำพริก
กับข้าวเหนียว อิ่มค่ะ
บ่ายๆ มาง่วงนอนอะ
ก็กินไปซะเยอะขนาดนั้น
ทำไงได้ หิวนี่นา
ตั้งแต่ตื่นมา จนเที่ยง
ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย
กินแต่น้ำแก้วเดียว

วันเทศบาลก็จริงอยู่หรอก
แต่ไม่ได้หยุด ปกติทุกปี จะมีกีฬา
มีเลี้ยงสังสรรค์ กัน แต่ปีนี้ ทำไม่ได้
เพราะอยู่ในระหว่างการเลือกตั้ง สว.
อดเล่นฟุตบอลเลย
ปีที่แล้วเกือบตาย วิ่งจนขาลาก ไม่ได้แตะสักลูก
คิดแล้วตลกตัวเอง วิ่งอยู่ในสนาม วิ่งอยู่นั่นแหละ
แต่ไม่ได้แตะลูกบอลเลย
ก็ไม่เคยเล่น พี่ๆ เขาจับให้เล่น ก็หนุกดี
เสียดายปีนี้ไม่มี ปีหน้า รับรอง มีแน่ๆ

*-*
อิ่ม มากๆ ไม่ไหว ง่วงอะ

วันพุธที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2551

เบื่อๆๆ เซ็งๆๆๆๆ กับหลายๆ เรื่อง

รู้สึกเบื่อๆ แบบบอกไม่ถูก ไม่รู้จะบอกใครยังไงดี
รำคาญตัวเอง หงุดหงิดบ่อยจังช่วงนี้
เห็นอะไรไม่ชอบไม่ได้ พาลไปหมดเลย
รู้สึกขวางหูขวางตา ชอบกล
สงสัยใกล้จะเป็นบ้าแล้วเรา
อาการเริ่มแรกแน่ๆ ก็มันเป็นจริงๆ นะ
ใครพูดไม่ถูกหู เจอด่าไปหมด
วันนี้ที่ทำงานโดนมาหลายคนแล้ว
ความจริงวันนี้อากาศก็ไม่ร้อนนะ แต่เราเป็นไรก็ไม่รู้

เบื่อๆ อยากไปไหนสักที่ ที่สบายใจ
ชวนใครไปไหนก็ไม่ไป อยากไปเที่ยวที่เย็นหูเย็นตา
เที่ยวไหนก็ได้ แต่ชวนแล้วไม่มีใครไปเป็นเพื่อนเลย เซ็งสุดๆ
รำคาญตัวเอง อยากพักบ้าง อยากไปเที่ยว ฮืออออออ
จะมีใครเข้าใจเราบ้างมั้ยน้อ ว่าเราเหนื่อย
ทุกวันนี้ทำงานมาก็เหนื่อยแล้ว
ต้องมาทำงานบ้านอีก
ยิ่งอยู่บ้าน 2 หลัง นี่ร้ายใหญ่เลย
ทำงานบ้านอยู่คนเดียว เหนื่อยสายตัวแทบขาด
ยังไม่มีใครเข้าใจอีก
ไม่มีใครช่วยทำ มีแต่คนช่วยทำให้รก ทำให้ยุ่ง
เฮ้อ..... เหนื่อยแท้ๆ

คอยดูนะ ถ้าไม่มีใครไปด้วย จะไปคนเดียวให้เข็ดเลย
เอ แต่ว่าเราจะไปไหนดีละ มีแต่มอไซด์
ไม่เป็นไร ขับไปเรื่อยๆ ก็ได้นี่ เมื่อยก็พักข้างทาง
ท่าจะหนุกแฮะ แล้วจะได้ไปเมื่อไหร่นี่ เฮ้อ....คิดไม่ตกเลยเรา


*-*
เซ็งคะ

ฝนตกด้วย

เช้านี้ตื่นมาพร้อมกับความสดชื่นแจ่มใส
ก็ฝนตกปรอย ท้องฟ้าโปร่ง โล่ง
ได้กลิ่นไอดินนิดๆ เหมือนกับไม่ได้เจออากาศแบบนี้
มาเป็นปีเลย สดชื่นจริงๆ เลย

บ่ายๆ มานี้ โหแย่จัง ฝนตกแดดออก
จะไปไหนก็ลำบากจริงแฮะ
แต่ก็เย็นสบายดี
อยากเห็นรุ้งกินน้ำอีก ไม่เห็นนานแล้ว
วันนี้หัวหน้าจะพาไปกินข้าว
จะเลี้ยงได้ขั้น ดีใจ ได้กินข้าวฟรีอีกแล้ว
ก็ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ ยิ่งวันนี้อยู่เวรด้วย
แต่ก็จำใจต้องไป
เฮ้อ..... ไปกินแป๊บเดียว ก็มาแล้ว

วันจันทร์ที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2551

อยากลงไปแช่ในน้ำ

โอ พระเจ้า ทำไมถึงได้ร้อนอย่างนี้
ขนาดทำงานอยู่ในห้องแอร์นะเนี่ย
เหงื่่องี้ไหลเป็นทางเลย
ร้อนมาก ขอบอก
ร้อนๆ อย่างนี้ อยากลงไปแช่น้ำ
คงจะเย็นชื่นใจอย่าบอกใคร
คิดแล้วอยากไปเล่นน้ำ อยากแช่อยู่ในน้ำให้ปอดชื้นสักหน่อย

คงไม่ได้ไปหรอก เราต้องทำงานแล้ว
และก็คงไม่มีเวลาไปด้วย งานตรึมเลย
ยิ่งมีหัวหน้าใหม่ด้วยซ้ำแล้ว
คนนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้าง
จะใจดีรึปล่าวก็ไม่รู้
หน้าตานะใจดีอยู่หรอก
ก็ต้องดูต่อไป ว่าจะเป็นไง ในวันข้างหน้า
คงไม่มีปัญหาอะไรมากหรอก
เพราะปัญหาอื่นเราเคยเจอมาเยอะกว่านี้อีก
เรายังสู้ได้ มาจนถึงทุกวันนี้
ยังไม่เห็นเป็นไรเลย

T_T

เราต้องยืนได้ด้วยลำแข้งของตนเอง
สู้ๆ คะ

เย้ เย้ เย้ ...

ยุ่งจริงๆ

หลังจากที่ลาไป 1 วัน
กลับมาวันนี้ งานตรึม
แถมได้หัวหน้าใหม่อีกแล้วคะ

เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
ไม่ว่าโต๊ะ เก้าอี้ ชั้นวางเอกสาร
มองดูแล้วเรียบร้อย งามตา สะอาดดี
ปรากฏว่า หาของไม่เจอค่ะ สงสัยเก็บดีเกินไป
จริงๆ นะหาอะไรไม่เจอเลย ปวดหัวอะ

งานตรึม ยุ่งเหยิง ประชาชนก็แยะ

แถมวันนี้ นายกคนใหม่ก็มาทำงานแล้ว
ตัวอ้วนๆ ดูภูมิฐานเหมือนกันแฮะ
หวังว่าคงจะใจดีนะคะ
ให้โบนัส สัก 5 เท่าก็ดี จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งเลยคะ
555
แต่ผู้ติดตามนายกแต่ละคน เฮ้อ... ดูไม่ค่อยได้
หน้าตายังกะโจรห้าร้อย
แต่งตัวไม่ค่อยจะเข้าท่า แต่ถ้าแต่งให้ดีกว่านี้ ก็โอเคนะ
ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นไง บ้าง
แต่ที่แน่ๆ วันนี้เปลี่ยนไปทุกอย่างเลย
ไม่เหมือนเดิม
ทุกอย่างเปลี่ยน
Exchange

วันอาทิตย์ที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2551

เมื่อรักมาทักทาย....

เมื่อรักมาทักทาย....
ก็เพิ่งได้เจอกับตัวเอง
สิ่งที่เขาพูดกันว่าเมื่อไหร่ที่รักเข้ามา
ไม่มีหัวใจดวงใดจะต้านทานมันอยู่
และเมื่อไหร่ที่รักมันเริ่มก่อตัวก็ทำให้หัวใจหวั่นไหว
ทันทีทันทีที่ถูกความรักมาทักทาย
หัวใจและโลกใบเล็กๆใบนี้ก็เปลี่ยนไป
ในทันทีสิ่งที่เหมือนเคยเคย
ก็คล้ายว่าแปลกจากเดิม
แล้วทันทีที่ถูกความรัก เข้ามา ทักทาย
เหมือนว่าเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในใจ
ก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มกันมาเมื่อไร
แต่เมื่อรู้ตัวอีกที
ข้างในหัวใจก็บอกว่ารักการที่เราได้พบกับใครสักคน
บางครั้งมันอาจจะไม่ใช่เหตุบังเอิญ
จะมีสักกี่คนที่เดินผ่านเราไปแล้วไม่ทักทาย...
แล้วที่เราไม่รู้จักและจะมีอีกสักกี่คน...
ที่เราบังเอิญเดินผ่านเขาแล้วเป็นความบังเอิญ
ที่ทำให้เราได้รู้จักกันเหมือนกับที่ฉันกับเธอ...
ฉันคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ
ขอบคุณที่ทำให้อยากทำอะไรดีๆ ...
มากขึ้นกว่าเดิมโลกนี้เป็น สีชมพู
เมื่อฉันคิดถึงเธอ...

เอารูปเจ้าของลงบ้างก็น่าจะดี







ไม่มีคำบรรยายใดๆ โปรดดูเองคะ 555+

บ้านสวน


ตาภูมิเข้าไปเก็บหน่อข่า มาต้มกับน้ำพริก
ท่าจะอร่อย เก็บสด ๆ จากสวนเลย


เก็บใหญ่เลย ก้มมากก็ไม่ได้ หนามเยอะไปหน่อย



เห็นบางตาอย่างนี้ หน่อข่าเยอะมากๆ ขอบอก



ยังมุดเข้าไปในดงข้าวโพดอีก น่าน ยุงตรึม


สวยมั้ยคะ ข้างหลังนะ ข้าวโพดสวยมากๆ




สวนข้าวโพด สวยจริงๆ






ยาวสุดลูกหูลูกตาเลย กว้างด้วยนะเดินจนเมื่อยเลย






วัวของพ่อ เจ้าสีมอย น่ารักมากๆ กินกล้วยเก้งเก่ง
ให้เท่าไหร่ กินหมด ไม่รู้จักพอ






เจ้าขาว กับเจ้าดำ ตัวโตไปหน่อย น่ากลัว






ยิ่งตัวนี้ยิ่งน่ากลัวใหญ่เลย มีเขาด้วย






ไปเที่ยวบ้านสวนมาค่ะ
บรรยากาศดีมากๆ
อากาศเย็นสบาย อย่างบอกไม่ถุก
เหมือนอยู่อีกโลกเลยแฮะ
ทั้งที่แดดก็ร้อนนะ แต่ยังมีลมพัดเย็นๆ ชื่นใจ

เจอเพื่อนอีกแล้ว ดีใจจัง

ไปเที่ยวบิ๊กซีมา เจอเพื่อนเก่าสมัยมัธยม
เลยชวนไปกินข้าวด้วยซะ
ไม่ได้เจอกันเกือบ 5 ปีแล้วมั้ง
อั้นยังคุยเก่งเหมือนเดิม คุยจ้อไม่หยุด
เราได้แต่อ้าปากค้าง พูดไม่ทันเหมือนเดิม
เลยขอเป็นผู้ฟังที่ดีก็พอแล้ว
อั้นบอกว่า จะแต่งงาน ประมาณสิงหา
เราก็บอกตามตรงไปเลย ว่าคงไปไม่ได้
ไหงแต่งซะไกลเลย กรุงเทพโน่น
ถ้าเชียงรายว่าไปอย่าง
ไม่เข้าใจ ทำไมถึงไปแต่งบ้านเจ้าบ่าว ก็ไม่รู้
ก็แสดงความยินดีล่วงหน้าก่อนใครเพื่อน

บ่าย 2 กว่าแล้ว อั้นไม่มีรถกลับบ้าน
ก็เลยขับมาส่ง ขนส่งซะเลย
พอดีแหละ เราต้องเอาชุดครุยที่เช่ามาไปส่งร้าน
ดันลืมเอาใบรับประกันมา ทางร้านเกือบไม่คืนเงินประกันให้
ดีนะ ที่เจ้าของเจ้ามาพอดี แล้วจำเราได้ โชคดีไป
เกือบไม่ได้คืนซะแล้ว ตั้ง หนึ่งพันแหนะ

วันศุกร์ที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2551

ภาพถ่ายจากงานเลี้ยงรุ่นคะ หนุกมากขอบอก












อากาศร้อนจริงๆ

เข้าไปรับถ่ายรูปกับบัณฑิตใหม่ใน มอมา
อากาศร้อนโคตรเลย
คนก็เยอะ ตรึม อากาศก็ร้อน
จะโทรศัพท์ติดต่อกับใครก็ยากเหลือเกิน
สงสัยจะมีคนใช้เยอะไปหน่อย
คลื่นก็เลยติดๆ ขัดๆ บ้าง
หงุดหงิดนะเนี่ย
เดินจนเมือยเลย แต่ก็ได้ถ่ายรูปไม่กี่ใบ
หาคนถ่ายให้ไม่ถูกใจให้เจ้าตัวเล็กถ่ายให้
ก็ไม่ได้เรื่อง เซ็ง จริงๆ
บรรยากาศใน สวนสมเด็จ (สวนอุ้ย) นี่สวยจริงๆ
ว่างๆ จะชวนภูมิมาเที่ยวดีกว่า ถ่ายรูปใหม่
เอาให้หนำใจไปเลย
ชดเชยที่วันนี้ได้ถ่ายไปแค่นิดเดียวเอง


จะต้องมาให้ได้
คราวหลังมาจะมาตอนเย็นๆ ดีกว่า อากาศจะได้ไม่ร้อนด้วย
ถ่ายรูปออกมาจะได้สวยๆ

H: ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตใหม่ด้วยนะคะ
L: อากาศร้อนโคตรเลย หน้ามันจนจะทอดไข่ได้

ปริญญา


น้องเอิร์ธสุดที่รักของพี่โหน่ง





คนเยอะมากๆ เลย






ขอถ่ายบ้าง






ถ่ายกับเจ้าหมูอ้วน




ลิงน้อยสองตัว

รับปริญญาน้องชาย



นี่ไง เจ้าของงาน



ลุงกับป้า และหลานๆ





รวมญาติ วิวข้างหลังไม่เห็นเลย แต่สวยมากๆ


หลานๆ ไม่ค่อยชอบถ่ายรูปกันเท่าไหร่เลย



ถ่ายคู่กับน้องชาย สงสัยจะง่วงนอน หลับตาปรือเลย






หลานชายน่ารัก มากๆ เก็กหล่ออีกแล้ว









รูปนี้เฉพาะวัยรุ่นค่ะ







สองเราพี่น้อง






ถ่ายกับแม่และก็บัณฑิตใหม่

วันพฤหัสบดีที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2551

ร้อนๆๆๆ ค่ะ ทำไงดี

อากาศบ้านเราเปลี่ยนไปมาก
กำลังอยู่ในภาวะโลกร้อน (อย่างแรงคะ)
มลพิษทางอากาศ ทุกๆ อย่าง
มาจากการกระทำของมนุษย์
ไม่งั้นโลกคงไม่ร้อนอย่างนี้
เพื่อนๆ คิดเหมือนกันมั้ย
ทุกวันนี้ ร้อนยิ่งกว่าสมัยอดีตอีก
ร้อนขึ้น ร้อนขึ้น
เบื่อคะ ไม่รู้จะทำไงแล้ว

ต้องทำใจ ทำใจอย่างเดียว
ทำใจให้สบาย แล้วทุกอย่างจะดีเอง

ดังคำท่านสอนไว้ว่า
"พึงทำจิตให้ตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์อันเดียว"
คือพุธโธ
เป็นของเลิศในโลก

แต่ทำบ่อยๆ จะไหวมั้ยเนี่ย เรายิ่งใจร้อนอยู่ด้วย

ต้องทำได้ซิ
สู้ๆๆๆ

รับปริญญาน้องชาย

พรุ่งนี้กะว่าจะหยุดงาน อีก 1 วัน
จะไปแสดงความยินดีกับน้องชาย ลูกพี่ลูกน้องสักหน่อย
ที่ทำงานคงไม่มีไรมาก งานก็เคลียร์เสร็จหมดแล้ว
อีกอย่างพรุ่งนี้เขาจะมีการดำหัว ผอ. ปลัด รองปลัด กัน
เราไม่อยู่แค่คนเดียวคงไม่เป็นไรหรอก
ก็ติดธุระจริงๆ นี่

ความจริงก็ไม่อยากลาหรอกนะ
กลัวว่าพรุ่งนี้อ้ายกุ้งจะยุ่ง
ไม่รู้ว่าเกียรติจะมาปล่าว เพราะวันนี้มันลาป่วย
ก็ดันเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ไปเหยียบเศษแก้ว
บาดเท้าเลือดไหลซิบๆ เป็นบาดทะยักรึปล่าวก็ไม่รู้
(น้าน พูดซะดีเกิน เลย)

แต่อยากเจอพี่ๆ น้องๆ มากกว่า
ญาติๆ จะมาเที่ยว และมารับปริญญาน้องชายด้วย
ไม่ได้เจอกันนานเลย
อยากเจอหลานตัวน้อยด้วย คิดถึง
เอ พี่สาวจะพามามั้ยน้อ อยากเจอๆๆๆๆ


อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ
จะไปถ่ายรูปให้หนำใจเย็น

แม่น้ำคด น้ำไม่คด

แม่น้ำคด ส่วนน้ำ นั้นไม่คดไม่แกล้งปด
ดูให้ดี มีเหตุผลกายกับใจ ไม่ลามก
ไม่วกวนแต่กิเลส
แสนกล นั้นเหลือคด
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
จิตล้วนล้วน นั้นเป็น
ประภัสสรกิเลสจร ครอบงำ
ทำยุ่งหมดกิเลสเปรียบ ลำน้ำ
ที่เลี้ยวลดจิตเปรียบน้ำ ตามกฎ
ไม่คดงอ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
อันจิตว่าง มีได้ ในกายวุ่นในน้ำขุ่น มีน้ำใส
ไม่หลอกหนอในสงสาร มีนิพพาน
อยู่มากพอแต่ละข้อ งวยงง ชวนสงกา
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
พระตรัสให้ ตัดป่า
อย่าตัดไม้ไม่เข้าใจ ตัดได้
อย่างไรหนารู้แยกน้ำ จากแม่น้ำ
ตามว่ามาจึงนับว่า ผู้ฉลาด สามารถเอย
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
"หัวข้อธรรมในคำกลอน"
พระธรรมโกศาจารย์
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

วันพุธที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2551

เลี้ยงรุ่นกัน หนุกดี

ลืมเล่าไปว่าวันที่ 13 ไปเลี้ยงรุ่น ศิษย์เก่าดำรงฯ มา
สนุกอย่าบอกใครเลย
ตอนแรกนัดกันว่า หกโมงเย็น ไอ้เราก็นั่งรอ
ว่าเมื่อไหร่มันจะมาถึงกันซักที ไหนได้
มันดันเปลี่ยนเวลากัน แล้วไม่ได้บอกเรา เฮ้อ...
กลับบ้านไปอีกรอบ เกือบทุ่มแล้ว
ดันโทรมาบอกว่าถึงร้านกันแล้ว ต้องขับรถกลับมาอีกรอบ
มาถึงไม่ทันไร ทักทายเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนานนม
กำลังคุยกันหนุกเลย ฟ้าฝนเริ่มไม่เป็นใจ
ลมกรรโชกแรง พายุเข้าแน่ๆ
ฝนตกหนักมาก ลมพัดน่ากลัวสุดๆ
สงสัยจะไม่ได้คุยกันแล้ว คงต้องกลับบ้านใครบ้านมันแน่ๆ เลย
สุดท้ายฟ้าก็ยังเข้าข้างเรา เห็นใจที่เราไม่ได้เจอกันนาน
ตกได้สักพักก็หยุด เราก็เริ่มคุยกันต่อ
โห สนุกมาก เพื่อนๆ มากันสิบกว่าคน ที่ไม่ได้มาอีก แยะเลย
ถ้ามาครบทุกคนคงเหมือนนกกระจอกเข้ารังแน่ๆ
เพราะไม่รู้จะคุยกับใครก่อนดี แย่งกันคุยให้วุ่นไปหมด
เกือบห้าหกปีแล้วมั้ง ที่เราไม่ได้เจอกัน
แต่ก็แปลกเหมือนกันนะ
เพราะร้านที่เรานัดเจอกัน
มีแต่เพื่อนๆ สมัยดำรงกันทั้งนั้นเลย แต่อยู่คนละห้องกัน
ซึ่งต่างก็นัดกันวันและสถานที่เดียวกันทั้งนั้น
น่าแปลกจริงๆ ก็เลยได้เจอเพื่อนห้องข้างๆ เพียบเลย
แต่ละคนเปลี่ยนไปมากเลย
เป็นผู้ใหญ่ขึ้น สวยขึ้น บ้างก็อ้วนขึ้น 555 บางคนนะ
บางคนก็แต่งงานกันไปแล้วบ้าง
ถ่ายรูปไว้เยอะมากเลย แต่ไม่รู้อยู่ที่ใครบ้าง
ไว้จะไปหาก่อน ถ้าได้แล้วจะเอามาลงใหม่

H: ดีใจ ได้เจอเพื่อนเก่าสมัยม.ปลาย หนุกที่สุด
L: พายุฝนไม่น่าตกเลย ก็ยังดีที่หยุดนะ ไม่งั้นแย่เลย

สงกรานต์นี้อดเล่นสาดน้ำ

สงกรานต์ปีนี้ จะว่าหนุกก็หนุกนะ
เสียอย่างเดียว ไม่ได้เล่นสาดน้ำกับคนอื่นเค้า
ก็เราดันเป็นประจำเดือนนะสิ เซ็งอย่างบอกไม่ถูก
ได้แต่นั่งดูเด็กๆ เล่นสาดน้ำกันอย่างสนุก
เฮ้อ....น่าเศร้าจริงชีวิตเรา
แต่ก็ยังมีเรื่องดีๆ ให้น่าจดจำอีกเยอะ
ไม่เสียใจหรอก
ปีนี้ภูมิไม่เมาเลอะเทอะเหมือนปีก่อน
ปีที่แล้วไม่ไหวเลย
คิดแล้วยังน่าอายแทนอยู่เลย เฮ้อ....แฟนเรา
เมาซะจนไม่รู้เรื่อง
สงสัยปีนี้เริ่มปรับตัวได้แล้ว
ปีนี้ภูมิกินข้าวเช้าเยอะเป็นพิเศษ กลัวไปบ้านย่าแล้วจะโดนมอมเหล้าอีก
ภูมิบอกว่าถ้ากินข้าวรองท้องจะไม่ค่อยเมา
แต่ถ้าท้องว่างแล้วกินแต่เหล้า เมาแน่ๆ
เลยทำให้เราค่อยอารมณ์ดีมาหน่อย
ไม่ต้องมาคอยดูแลเหมือนทุกปีที่ผ่านมา เมาพูดไม่รู้เรื่องเลย เซ็งมากๆ นะ ขอบอก....

แต่ก็ยังมีเรื่องน่าเศร้าอยู่ดี อยากเล่นน้ำ
ก็เล่นไม่ได้ อิจฉาเด็กๆ จัง
คอยดูนะ วันเสาร์นี้จะชวนภูมิไปเล่นน้ำพัทยาให้ได้
เอาคืนช่วงสงกรานต์ไม่ได้เล่น
ถ้าลูกค้าไม่เยอะนะ ต้องไปให้ได้เลย
อยากเล่นน้ำใจจะขาดแล้ว

พักสงกรานต์หลายวัน


ขวัญใจของลูกๆ หลานๆ


พ่อกับป้าๆ กำลังล้างเท้าให้ย่า

ตาภูมิก็กำลังจะล้างเท้าให้ย่าเหมือนกัน


เราในฐานะหลาน ก็กำลังขอพรจากย่า ขอให้สวยๆ รวยๆ คะ


แม่ก็ขอเหมือนกัน ขอให้ถูกหวยด้วยเถอะ สาธุ 555+



หยุดสงกรานต์นี้ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย


อยู่บ้านทำความสะอาดบ้าน


อาบน้ำน้องหมา


เก็บห้อง ซักผ้า โอย สารพัดเลย


เหนื่อยมากๆ


เพราะนานๆ ทีจะได้หยุดพักยาว


ก็เลยมีอะไรให้ทำก็ทำๆ ให้เสร็จๆๆ ไป


จะได้ไม่ค้างคา


ความจริงก็อยากไปเล่นน้ำอยู่หรอก


แต่ติดอยู่อย่างเดียว ดันเป็นประจำเดือนซะนี่


แย่สุดๆๆ เซ็งมากๆ เลย


อดเล่นสาดน้ำเลย





ไปพะเยาก็อยู่บ้านอีก


พอวันที่ 15 ก็ไปบ้านย่า


รวมญาติกันค่ะ คนตรึม มีแต่หลานๆ ทั้งนั้น


ชาวเหนือเรียกว่าวันรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่


เพื่อขอพรให้เป็นศิริมงคลกับชีวิต


ทุกคนก็จะมีดอกไม้ ธูปเทียน ขนม นมเนยต่างๆ แล้วแต่ว่าใครจะเอาอะไร


บ้างก็เป็นเสื้อผ้า เครื่องนุ่มห่ม ใครทรัพย์เยอะก็ใส่ซองบ้าง


ก็เอาอะไรก็ได้มาดำหัว ตามแต่จะเลือกหาซื้อมา


เออ ที่ขาดไม่ได้เลย คือน้ำส้มป่อย สำคัญมากอันนี้


แล้วผู้ใหญ่ก็จะให้พร จากนั้นเราก็พนมมือรับพรจากท่าน


พอเสร็จท่านก็จะเอามือแตะน้ำส้มป่อยแล้วมาลูบหัวตัวเอง


เป็นอันเสร็จพิธี





จากนั้นก็จะมานั่งกินข้าวด้วยกัน


แย่งกันกินอีกแล้ว อูย พูดผิด แบ่งกันกินหลายๆ คน


เป็นวันที่มีความสุขมากๆ อีกวันหนึ่ง


ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ญาติพี่น้อง


เป็นบรรยากาศที่บางคนหาดูได้ยาก