วันพฤหัสบดีที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2551

เปียกหมดเลย

ขับรถกลับบ้านเย็นนี้
ฝนเอ๋ย ดันตกลงมา
ขับยังไม่ถึงบ้านเลย ตกมาซะแล้ว
แถมตกหนักอีกด้วย ไม่มีแล้ว
เสื้อผ้า ผมเผ้า เปียกโชก
หมดสภาพเลยเรา ความงามหายหมด
55555
ส่องกระจกดูตัวเอง แล้ว น่าขำสุดๆ
หัวยุ่งๆ ตัวเปียกๆ เหมือนลูกหมาตกน้ำ
ยังไงยังงั้น
น่าเกียจสุดๆ

สงสัยหวัดต้องรับประทานอีกแน่ๆ คราวนี้

ความจริงฝนตกก็ดีไปอย่างนะ
เย็นสบายดี นอนหลับสบาย ขออย่างเดียว
อย่าตกตอนไปทำงานก็แล้วกัน
ไม่ไหว เสียทรงหมด ขี้เกียจใส่เสื้อกันฝน
ก็ขับมอไซด์นี่คะ จะกางร่มขับรถคงไม่ไหว
ไม่เอาแล้ว เข็ดจนตาย
มีครั้งหนึ่งเคยขับรถแล้วกางร่มนี่แหละ
ขับอยู่ดีๆ ดันไปชนท้ายรถกะบะ ที่เขาจอดไว้เฉยๆ
น่าอายจริงๆ
รถเขาไม่เป็นไรเลย แต่รถมอไซด์เราดิ
ตระกร้าพังเลย
แถมเรายังเลือดกำเดาไหลไม่หยุด
สุดท้ายคับท่าน เราเป็นลมตอนไหนก็ไม่รู้
มารู้ตัวอีกที อยู่โรงบาลแล้ว

นึกว่าตัวเองตายแล้วซะอีก
หันซ้ายหันขวา มองไปรอบๆ เตียง
เห็นแม่นั่งร้องไห้อยู่
โอ พระเจ้า สงสารแม่จริงๆ
สัญญากับตัวเองไว้เลยว่า ชีวิตนี้
จะไม่กางร่มขับมอไซด์อีกแน่ๆ

สัญญาคะ

*-*
จะไม่ทำอีกแน่ๆ เข็ดจนตาย

ไม่มีความคิดเห็น: