โทรหาติดแล้ววววว

ไม่รู้ว่ากี่ปีแล้ว ที่ไม่ได้เจอหงิม
เกือบ 6 ปีแล้วมั้ง ตั้งแต่ไปงานศพแม่หงิม
คิดถึงเพื่อนซี้คนนี้เหมือนกันแฮะ

หงิมเป็นเด็กเรียนดี ถึงขั้นดีมากๆ
ซึ่งต่างกับเราหน้ามือเป็นหลังมือ
ก็เราขี้เกียจอ่านหนังสือ เลยเอ็นไม่ติด
เพื่อนๆ เขาเรียน มช. กัน เราดันมาเรียน
อยู่ที่ ราชภัฏเชียงรายนี่
ก็แม่ไม่ให้ไปเรียนไกลอะ
บอกว่าเป็นห่วง (สงสัยลูกสาวสวย เลยหวง)
5555

ความจริงเราก็ไม่เคยลืมหงิม นะ
แต่ไม่รู้จะติดต่อยังไง
พอดีอาทิตย์ก่อนมีประชุม ประชาคม
เจอพ่อหงิมด้วย ก็ขอเบอร์โทรมา
เฮ้อ.....
โทรหาเป็นร้อยครั้งแล้วมั้ง (ไม่ได้นับ)
หงิมไม่เคยรับเลย

สงสัยเบอร์แปลกๆ คงไม่รับ
แห้วเลยเรา

คิดว่าคงจะไม่ได้คุยกันอีกแล้ว
โชคยังเข้าข้างเราอยู่บ้าง
เจอพี่แป๋ว ลูกพี่ลูกน้องของหงิม
ก็ขอเบอร์มาใหม่อีกครั้ง
อ้าว มันก็เบอร์เดิมนี่นา
แต่มันก็ยังไม่รับอีก

อ้าว ยุ่งไปใหญ่
คิดออกแล้ว เอาเบอร์หงาที่พี่แป๋วให้
โทรหาหงาติดด้วย ดีใจจริงๆ
คุยกันเป็นชั่วโมงอะ


ลองโทรหาหงิมอีกที
โอ้พระเจ้าช่วย หงิมรับแล้ว
ดีใจสุดๆ ไปเลย
ได้คุยกันนิดเดียวเอง ไม่ถึงชั่วโมง
เพราะวันนี้หงิมทำงานอยู่
แต่ก็ยังดี ที่ได้คุยกัน
ดีใจ้ ดีใจ

*-*
คิดถึงหงิมอะ