วันศุกร์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2551

ไม่อยากอยู่แล้ว บนโลกใบนี้...

ทุกวันนี้มีชีวิตอยู่ได้ ก็เพราะมี "พ่อกับแม่"
พ่อ กับ แม่ เป็นผู้มีพระคุณอันล้นฟ้า หาอะไรเปรียบได้
แต่เราซิ ทำให้ท่านเดือดร้อนอยู่เสมอ
หาแต่เรื่องมาให้ไม่หยุดหย่อน
แต่แม่กับพ่อก็ยังให้อภัยเสมอ
ทำไมเราถึงเป็นคนอย่างนี้ก็ไม่รู้
ต่อไปนี้ลูกคนนี้จะเป็นคนดีเพื่อพ่อ กับ แม่
จะไม่ทำให้ท่านต้องเดือดร้อนอีกเป็นแน่
ทำไมคนที่เรารัก เขาไม่เคยรักเราเลย
มีแต่จะหาเรื่องมาให้ไม่หยุด
เราทะเลาะกันถี่ขึ้นทุกวัน ถี่ขึ้นทุกวัน
จนกลายเป็นความเครียด
ทุกวันนี้เครียดจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
ต่อไปจะทำไงต่อ ถ้าต้องอยู่คนเดียว
มันก็ต้องมีสักวัน ที่เราคงต้องเหลือแค่ตัวเปล่า
เพราะตอนนี้ถามเรื่องเลิกกันบ่อยขี้น
แต่ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ เราก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไป
ทำไงได้ ถ้าเขาไม่รักเราก็ไม่อยากจะฉุดเขาให้มาอยู่กับเราอีกต่อไป
เขาก็คงอยากจะไปหาคนใหม่ คนอื่นที่ดีกว่าเราคงมี
เพราะถ้าไม่อย่างนั้น เขาคงไม่หาเรื่องเลิกกันหรอก
ตอนนี้เราทำใจได้แล้ว ถ้าจะเลิกกันจริงๆ
เราก็คงอยู่ลำพังได้
แต่เรายังมีคนที่รักเราอยู่
"พ่อกับแม่" ไง คนที่รักเรามากที่สุด
และคงไม่มีใครที่จะรักเรามากไปกว่านี้อีกแล้ว
เราก็รักพ่อกับแม่ มากๆ เหมือนกัน

^-^
ขอบคุณที่ยังมี "พ่อ กับ แม่"
ขอบคุณที่คนบางคนให้บทเรียนชีวิตอันยิ่งใหญ่
ขอบคุณที่คนบางคนทำให้เราเข้มแข็ง
ขอบคุณที่คนบางคนทำให้เรารู้จักรักตัวเองให้มากกว่านี้
ขอบคุณที่คนบางคน เคยทำให้เรารัก
ขอบคุณที่คนบางคน เคยรักเรา

ไม่มีความคิดเห็น: