สองสามวันมานี้ งานก็แยะ
การบ้านก็เยอะ
การบ้านของใคร ต่อ ใคร
มีแต่ของหลานๆ ทั้งน้านเลย
วุ่นซะไม่มี ไม่ทำให้ก็สงสารเด็กมัน
ก็หลานทั้งคนนี่
ขนาดทำไปให้แค่นั้น
มันยังร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร
หาว่าหามาได้ก็นิดเดียว ทำไมไม่หาให้เยอะๆ กว่านี้
อ้าว ยัยหลานบ้า...
ฉันก็มีงานของฉันต้องทำเหมือนกัน
เลยต้องกลับมาหาให้ใหม่อีก
เฮ้อ....เวรกรรม
วันหน้า ถ้าฉันมีลูก สงสัยต้องช่วยลูกหาการบ้านแน่ๆ เลย
ปวดหมองจัง เด็กๆ นี่ วุ่นวายซะจริงๆ
^-^
หาข้อมูลอะไรก็ไม่รู้ หาไม่เจอ
หิวข้าวววววว
หาอะไรกินก่อนดีกว่า
กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
*-*
แต่มันก็น่ารักดีนะ อยู่กับเด็กๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น