วันจันทร์ที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2555
วันศุกร์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2555
เฮ้อออ ...นอนไม่หลับ
แปลกจัง สองสามวันมาเนี่ย นอนบ่อหลับ
นอนก็หัวค่ำนะ มึนๆ หัวไงมะรู้
หรือว่าจะนอนเร็วไป เลยชอบตื่นมาตอนดึกๆ
แล้วก็ไม่หลับไ่ม่นอน ดิ้นกระเด่วๆ อยู่ในผ้าห่ม
ไม่ไหวๆ เลยต้องลุกมานั่งเล่นเกม 555
ปวดท้อง ปวดหัว ตัวร้อน เป็นหวัด
เป็นมันทุกอย่าง ดีนะที่ไม่ไอละ
ได้ยาดี ป้าภัทรบอกให้ไปซื้อยาแก้ไอตัวนี้มาลองใช้
ปรากฏว่าหายแฮะ ดีๆ ต่อไปถ้าไออีกจะซื้อตัวนี้มากิน
เพราะว่ากินไปหลายขนานเหลือเกิน กว่าจะหาย เล่นเอากันไม่ได้นอนทั้งคืน
ก็มัวแต่ไออยู่นั่นแหละ แต่ตอนนี้ไม่ไอละ ก็ยังนอนไม่หลับอีก
เหนื่อยๆ ไงมะรู้ มึนหัวด้วย เฮ้ัอออ แก่แ้ล้วก็เป็นอย่างนี้นี่เองเหรอ
เป็นนั่นเป็นนี่อยู่นั่นแหละ รำคาญตัวเองจิงเลย
ใกล้จะปีใหม่แล้วนิ ช้านจะแก่ไปอีกปีแล้ววววว
คิดภาพตัวเองตอนแก่ท่าจะขำ
เหอะๆๆ ซุ่มซ่ามซะขนาดนั้น
สงสัยถ้าเมื่อวานได้ฆ่าคนคงจะนอนหลับ 555
คิดแล้วแค้นฝังหุ่นที่สุด
เกลียดคนนิสัยแบบนี้ที่สุดในโลก แม่งไม่เป็นลูกผู้ชายเลยนิ
นิสัยโคตร..... อยากด่า แต่ไม่รู้จะหาคำไหนมาด่า
คนไรวะ ... มิน่าถึงไม่มีใครอยากคบด้วย
นิสัยมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
เฮ้ยยยย ไอ้บ้าเอ้ย คิดแล้วแค้น แค้นจิงๆๆๆ
คุณทำตัวคุณเองนะ
แกล้งเราเหรอ
โดนคนใหญ่กว่าจัดการซะ หน้าหงายเลย ฮึ สมน้ำหน้า
อำนาจ นะ ใช้ให้มันถูกที่ ถูกทาง ก็ดีนะ แต่ใช้ไม่ถูกทาง
ก็ต้องเจอแบบนี้แหละ ให้มันรู้กันไปข้างหนึ่ง
อย่าได้มายุ่งกะช้านอีกนะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน
ความจิงก็ไม่อยากจะทำให้เสียหน้านะ แต่ก็สะใจ 5555
นอนก็หัวค่ำนะ มึนๆ หัวไงมะรู้
หรือว่าจะนอนเร็วไป เลยชอบตื่นมาตอนดึกๆ
แล้วก็ไม่หลับไ่ม่นอน ดิ้นกระเด่วๆ อยู่ในผ้าห่ม
ไม่ไหวๆ เลยต้องลุกมานั่งเล่นเกม 555
ปวดท้อง ปวดหัว ตัวร้อน เป็นหวัด
เป็นมันทุกอย่าง ดีนะที่ไม่ไอละ
ได้ยาดี ป้าภัทรบอกให้ไปซื้อยาแก้ไอตัวนี้มาลองใช้
ปรากฏว่าหายแฮะ ดีๆ ต่อไปถ้าไออีกจะซื้อตัวนี้มากิน
เพราะว่ากินไปหลายขนานเหลือเกิน กว่าจะหาย เล่นเอากันไม่ได้นอนทั้งคืน
ก็มัวแต่ไออยู่นั่นแหละ แต่ตอนนี้ไม่ไอละ ก็ยังนอนไม่หลับอีก
เหนื่อยๆ ไงมะรู้ มึนหัวด้วย เฮ้ัอออ แก่แ้ล้วก็เป็นอย่างนี้นี่เองเหรอ
เป็นนั่นเป็นนี่อยู่นั่นแหละ รำคาญตัวเองจิงเลย
ใกล้จะปีใหม่แล้วนิ ช้านจะแก่ไปอีกปีแล้ววววว
คิดภาพตัวเองตอนแก่ท่าจะขำ
เหอะๆๆ ซุ่มซ่ามซะขนาดนั้น
สงสัยถ้าเมื่อวานได้ฆ่าคนคงจะนอนหลับ 555
คิดแล้วแค้นฝังหุ่นที่สุด
เกลียดคนนิสัยแบบนี้ที่สุดในโลก แม่งไม่เป็นลูกผู้ชายเลยนิ
นิสัยโคตร..... อยากด่า แต่ไม่รู้จะหาคำไหนมาด่า
คนไรวะ ... มิน่าถึงไม่มีใครอยากคบด้วย
นิสัยมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
เฮ้ยยยย ไอ้บ้าเอ้ย คิดแล้วแค้น แค้นจิงๆๆๆ
คุณทำตัวคุณเองนะ
แกล้งเราเหรอ
โดนคนใหญ่กว่าจัดการซะ หน้าหงายเลย ฮึ สมน้ำหน้า
อำนาจ นะ ใช้ให้มันถูกที่ ถูกทาง ก็ดีนะ แต่ใช้ไม่ถูกทาง
ก็ต้องเจอแบบนี้แหละ ให้มันรู้กันไปข้างหนึ่ง
อย่าได้มายุ่งกะช้านอีกนะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน
ความจิงก็ไม่อยากจะทำให้เสียหน้านะ แต่ก็สะใจ 5555
วันพฤหัสบดีที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ฮึมมมมมมมม
แม่งถ้าฆ่าคนแล้วไม่ติดคุกจะทำไปละ
แม่งนิสัย คนอื่นเค้าก็ทำงานอยู่
แล้วมาใ้่ช้เราอีก
ถ้าว่างก็จะทำให้หรอก แต่นี่ไม่ว่าง
แล้วมาว่างอย่างนั้นอย่างนี้เหรอ
ใหญ่กว่าแล้วทำไม จะทำไรช้านได้
อย่าหาว่าไม่เตือนนะ แล้วจะรู้สึก
อยากฆ่าคนโว้ยยยยยยยยย
แม่งนิสัย คนอื่นเค้าก็ทำงานอยู่
แล้วมาใ้่ช้เราอีก
ถ้าว่างก็จะทำให้หรอก แต่นี่ไม่ว่าง
แล้วมาว่างอย่างนั้นอย่างนี้เหรอ
ใหญ่กว่าแล้วทำไม จะทำไรช้านได้
อย่าหาว่าไม่เตือนนะ แล้วจะรู้สึก
อยากฆ่าคนโว้ยยยยยยยยย
วันพุธที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2555
วันจันทร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2555
งานนัก ฮือออออออ
เมาหัวขนาด งานสุมหัวเข้ามาอย่างนัก
ไอ้เกรียติก็ย้ายไปอยู่ห้องอื่น
งานตกมาที่ช้านอีกตุ๊บใหญ่ๆ เลยนิ
ไค่ไฮ่ขนาดเลย ฮือ ๆๆๆๆ
ไอ้เกรียติก็ย้ายไปอยู่ห้องอื่น
งานตกมาที่ช้านอีกตุ๊บใหญ่ๆ เลยนิ
ไค่ไฮ่ขนาดเลย ฮือ ๆๆๆๆ
วันพุธที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ง่วง....
งานก็นักน่อ
คนก็วุ่นวาย
จะบ้าตายวันละหลายๆๆ หน
ไค่หลับขนาด
กินยาไปหลายขนาน
เมื่อใดจะหายหวัดน้อ....
คนก็วุ่นวาย
จะบ้าตายวันละหลายๆๆ หน
ไค่หลับขนาด
กินยาไปหลายขนาน
เมื่อใดจะหายหวัดน้อ....
วันพุธที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2555
12*12*12
>>-----> 12-12-12 <----- span="span">
วันนี้.. *ฤกษ์ดี* ~ ร้อยปี ~ > "มีครั้ง"
ขอให้.. *มั่งมี* ~ สิ่งดี ~ > "สมหวัง"
ประดัง.. *เข้ามา* ~ กายา ~ > "แข็งแรง"
แฝงด้วย.. *ลาภดี* ~ มีรัก ~ > "แท้จริง"
วันอังคารที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2555
เหนื่อยซิ
เคยมีคนถามนะ ว่าทำหลายๆ อย่างเนี่ย ไม่เหนื่อยเหรอ
เอาเงินไปเก็บไว้ที่ไหน ทำหลายอย่างเลย
ใครว่าไม่เหนื่อยละ เหนื่อยสายตัวแทบขาด
แต่ทำไงได้ละ คนเรามันไม่มีคำว่า "พอ" นิ
ทุกคนเป็นเหมือนกันหมดแหละ
อยากได้นั่น อยากได้นี่ ธรรมดาของสัตว์โลก
เราก็อีกคนนั่นแหละ ยังมีกิเลศในตัว
อยากได้ไม่มีที่สิ้นสุด อยากได้แล้วทำไงละ
แค่ลำพังเงินเดือนอันน้อยนิดเหรอ ม่าย ม่าย พอหรอก
ต้องหาเพิ่มซิ อยากได้ไรก็ต้องเก็บเงินซื้อ
ถ้ามันไม่หนักเกินไป หนักเกินความสามารถของเราละก่อ
เราทำได้ เราก็ทำ ไม่มีใครจะใจดีมาซื้อให้หรอกนะ
มันต้องทำงานแลกกับเงินไง
เพื่อที่จะได้ของสิ่งๆ นั้นมา
ตอนนี้เหรอ ในหัวสมองเนี่ย
อยากได้ไปซะทุกอย่างนะ
แต่ก็ดูกำลังทรัพย์ กำลังกายตัวเองด้วยแหละ
ว่าไหวมั้ย สู้ได้ป่าว
ตอนนี้ก็ทำๆๆ ไปบ้าง สู้ๆ บ้าง ถอยๆ บ้าง
ก็มันอยากได้นิ ต้องหาไง
พยายามต่อซิ แล้วสิ่งนั้นก็จะตามมาเอง
ตอนนี้เหรอ ค่าใช้จ่ายในบ้านนะมันแยะ
ค่ายาแม่ซึ่งเดือนๆ นึงก็ไม่รู้จะบอกไงละ
มันแยะมากๆ ซื้อยาแม่แต่ละทีก็เป็นหมื่นๆๆ แล้ว
ไม่รวมอาหารทึ่กินทุกมื้อ ของบำรุงกำลังต่างๆ อีกจิปาถะ
ใครว่าอะไรดี กินแล้วแม่จะหาย ซื้อมันทุกอย่าง
หมดเท่าไหร่ไม่ว่ากัน ขอให้แม่อยู่กะเราไปนานๆ
แม้เราจะไม่มีเงินซื้อก็จะต้องทำทุกวิถีทางให้แม่กินให้ได้
ยากะปุกพันห้า ก็ซ์้อให้กิน อาหารเสริมกระป๋องแปดเก้าร้อยก็ซื้อมาให้กิน
แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นเราซื้อคนเดียวนะ เจ้าขวัญมันยังจะจ่ายแยะกว่าเราอีก
เงินเดือนมันแยะกว่าเรานะ มันมีรายได้พิเศษมากกว่าเรา
555 มันก็เลยได้จ่ายแยะกว่าเป็นธรรมดา คิคิ
แต่ถึงยังไง ถ้ามียาอะไรดีๆเราก็จะหามาให้แม่กิน
หมดกี่ตังเราก็ไม่เกี่ยง ขอแค่ให้แม่อยู่กะเรานานๆ เท่าที่จะนานได้เท่านั้นพอ
ใครว่าเราไม่เหนื่อย เราไม่ท้อบ้างเหรอ
เราทั้งเหนื่อย และทั้งท้อ แต่เห็นหน้าแม่แล้ว ความรู้สึกนั้นมันหายไปหมด
คิดเพียงว่า ทำไงก็ได้ ให้แม่อยู่ แม้ว่าเราจะตายแทนก็ยังได้
ยิ่งเห็นพ่อทำงานคนเดียวแล้วยิ่งสงสาร
พ่อทั้งเหนื่อยกว่าเราอีกหลายเท่าตัว
ทำงานกลางแดดทั้งวัน ออกบ้านเช้ามืด กับอีกทีก็มืดเหมือนเดิม
เข็มรู้ว่าพ่อเหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่พ่อก็ยังทนได้
พ่อพูดเสมอว่า ต้องหาเงินให้มากๆ
เพื่อมารักษาแม่ มียาดีอะไรซื้อมาให้หมด
จะกี่บาทกี่ตังพ่อก็ไม่เกี่ยง ถ้าแม่กินแล้วหาย
ลูกค้าคนแรกของการเข้ามาขายประกันเราก็คือ พ่อ
พ่อคือลูกค้ารายแรกที่ทำกับเรา รู้สึกว่าเป็นเคสมงคลเหลือเกิน
แม้ว่าเราจะพูดไม่เก่ง พูดไม่รู้เรื่อง ไปขายให้ใครใครเค้าก็ไม่เอา
แถมยังวิ่งหนีอีก ชวนใครมาเป็นเพื่อนขาย ก็ไม่มีใครมา
แม้แต่คนใกล้ตัวเราแท้ๆ เค้ายังไม่อยากช่วยเราเลย
ช่ายซินะ มันเป็นอาชีพที่ทุกคนรังเกียจ ไม่อยากพบ ไม่อยากเจอ
แต่เราก็ไม่ท้อนะ พูดไปละ จะช่วยไม่ช่วยก็ตามใจ
แต่อย่ามาซ้ำเติมกันก็พอ
อย่ามาทำให้เสียความรู้สึกไปกว่านี้ก็แล้วกัน
เอาเงินไปเก็บไว้ที่ไหน ทำหลายอย่างเลย
ใครว่าไม่เหนื่อยละ เหนื่อยสายตัวแทบขาด
แต่ทำไงได้ละ คนเรามันไม่มีคำว่า "พอ" นิ
ทุกคนเป็นเหมือนกันหมดแหละ
อยากได้นั่น อยากได้นี่ ธรรมดาของสัตว์โลก
เราก็อีกคนนั่นแหละ ยังมีกิเลศในตัว
อยากได้ไม่มีที่สิ้นสุด อยากได้แล้วทำไงละ
แค่ลำพังเงินเดือนอันน้อยนิดเหรอ ม่าย ม่าย พอหรอก
ต้องหาเพิ่มซิ อยากได้ไรก็ต้องเก็บเงินซื้อ
ถ้ามันไม่หนักเกินไป หนักเกินความสามารถของเราละก่อ
เราทำได้ เราก็ทำ ไม่มีใครจะใจดีมาซื้อให้หรอกนะ
มันต้องทำงานแลกกับเงินไง
เพื่อที่จะได้ของสิ่งๆ นั้นมา
ตอนนี้เหรอ ในหัวสมองเนี่ย
อยากได้ไปซะทุกอย่างนะ
แต่ก็ดูกำลังทรัพย์ กำลังกายตัวเองด้วยแหละ
ว่าไหวมั้ย สู้ได้ป่าว
ตอนนี้ก็ทำๆๆ ไปบ้าง สู้ๆ บ้าง ถอยๆ บ้าง
ก็มันอยากได้นิ ต้องหาไง
พยายามต่อซิ แล้วสิ่งนั้นก็จะตามมาเอง
ตอนนี้เหรอ ค่าใช้จ่ายในบ้านนะมันแยะ
ค่ายาแม่ซึ่งเดือนๆ นึงก็ไม่รู้จะบอกไงละ
มันแยะมากๆ ซื้อยาแม่แต่ละทีก็เป็นหมื่นๆๆ แล้ว
ไม่รวมอาหารทึ่กินทุกมื้อ ของบำรุงกำลังต่างๆ อีกจิปาถะ
ใครว่าอะไรดี กินแล้วแม่จะหาย ซื้อมันทุกอย่าง
หมดเท่าไหร่ไม่ว่ากัน ขอให้แม่อยู่กะเราไปนานๆ
แม้เราจะไม่มีเงินซื้อก็จะต้องทำทุกวิถีทางให้แม่กินให้ได้
ยากะปุกพันห้า ก็ซ์้อให้กิน อาหารเสริมกระป๋องแปดเก้าร้อยก็ซื้อมาให้กิน
แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นเราซื้อคนเดียวนะ เจ้าขวัญมันยังจะจ่ายแยะกว่าเราอีก
เงินเดือนมันแยะกว่าเรานะ มันมีรายได้พิเศษมากกว่าเรา
555 มันก็เลยได้จ่ายแยะกว่าเป็นธรรมดา คิคิ
แต่ถึงยังไง ถ้ามียาอะไรดีๆเราก็จะหามาให้แม่กิน
หมดกี่ตังเราก็ไม่เกี่ยง ขอแค่ให้แม่อยู่กะเรานานๆ เท่าที่จะนานได้เท่านั้นพอ
ใครว่าเราไม่เหนื่อย เราไม่ท้อบ้างเหรอ
เราทั้งเหนื่อย และทั้งท้อ แต่เห็นหน้าแม่แล้ว ความรู้สึกนั้นมันหายไปหมด
คิดเพียงว่า ทำไงก็ได้ ให้แม่อยู่ แม้ว่าเราจะตายแทนก็ยังได้
ยิ่งเห็นพ่อทำงานคนเดียวแล้วยิ่งสงสาร
พ่อทั้งเหนื่อยกว่าเราอีกหลายเท่าตัว
ทำงานกลางแดดทั้งวัน ออกบ้านเช้ามืด กับอีกทีก็มืดเหมือนเดิม
เข็มรู้ว่าพ่อเหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่พ่อก็ยังทนได้
พ่อพูดเสมอว่า ต้องหาเงินให้มากๆ
เพื่อมารักษาแม่ มียาดีอะไรซื้อมาให้หมด
จะกี่บาทกี่ตังพ่อก็ไม่เกี่ยง ถ้าแม่กินแล้วหาย
ลูกค้าคนแรกของการเข้ามาขายประกันเราก็คือ พ่อ
พ่อคือลูกค้ารายแรกที่ทำกับเรา รู้สึกว่าเป็นเคสมงคลเหลือเกิน
แม้ว่าเราจะพูดไม่เก่ง พูดไม่รู้เรื่อง ไปขายให้ใครใครเค้าก็ไม่เอา
แถมยังวิ่งหนีอีก ชวนใครมาเป็นเพื่อนขาย ก็ไม่มีใครมา
แม้แต่คนใกล้ตัวเราแท้ๆ เค้ายังไม่อยากช่วยเราเลย
ช่ายซินะ มันเป็นอาชีพที่ทุกคนรังเกียจ ไม่อยากพบ ไม่อยากเจอ
แต่เราก็ไม่ท้อนะ พูดไปละ จะช่วยไม่ช่วยก็ตามใจ
แต่อย่ามาซ้ำเติมกันก็พอ
อย่ามาทำให้เสียความรู้สึกไปกว่านี้ก็แล้วกัน
มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น
นี่เป็นครั้งแรกของการถูกปฏิเสธ อย่างที่รับไม่ได้เลย
การที่เราเป็นคนขายประกัน มันก็อาจจะทำให้ทุกคนรังเกียจ
เราไปโดยปริยาย ก็อาจเป็นไปได้ ใครๆ เห็นก็วิ่งหนี หลบหน้าหลบตา
555 ขำวะ แต่กับคนนี้ เราไม่ได้คิดที่จะเข้าไปขายประกันให้กับตัวเค้าเลย
มีแต่ตัวเค้าต่างหากที่คิดจะมาทำประกันกับเรา
ชวนเราไปนั่งคุยเป็นดิบดี เฮ้อออ นัดวันเก็บเบี้ยอีกต่างหาก
โดยที่เราไม่ได้บอกไรสักอย่าง
โอเค เป็นอันรู้กัน ว่าวันนี้ต้องเก็บเบี้ย
สรุป หายหน้าแบบเห็นๆ ไอ้เราก็งง นัดเราซะดิบดี เบี้ยวซะงั้น
ไม่รับโทรศํพท์ ปิดเครื่องใส่ เอ๊ะ กลิ่นชักตุ๊ๆๆ ละ
ไปหาที่บ้าน เห็นเรายังกะเห็นผี รีบขับรถออกไป
โห มีงี้ด้วย
เราได้พูดไปแล้ว จะทำไม่ทำเรื่องของคุย
สุขภาพของคุณ การเงินของคุณ
ขอแค่ให้ช้านได้ไปพูดให้คุณฟังก็พอแล้ว
จะทำหรือไม่ ตามแต่ใจคุณ สรุปไม่ทำซะงั้น
อ้างสารพัดเรื่อง ไม่ทำก็ไม่เป็นไร
คุยกันดีๆ ได้ ช้านไม่ใช่ผี เห็นแล้ววิ่งหนีซะงั้น 555
ก็ดีไปอย่างนะ ได้เจอแบบนี้บ้าง
จะได้รู้ว่า คนเรา กลับกลอกมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
หน้ามือเป็นหลังมือมันเป็นไง ก็เพิ่งเห็นนี่แหละ
ไม่สน ไม่แคร์ หาลูกค้าคนต่อไป เหอะๆๆ
ไม่ได้บ้างให้มันรู้ไปซิ
ช้านต้องทำได้ซิ
ความพยายามอยู่ที่ไหน ก็ต้องหากันต่อไป แหะๆๆๆๆๆ สู้ๆๆ
จะไม่ยอมท้อเด็ดขาด
มาถึงขนาดนี้แล้ว จะถอยได้ไงละ ต้องสู้เท่านั้น
เข้าใจมั้ยเข็ม สู้ต่อไป
การที่เราเป็นคนขายประกัน มันก็อาจจะทำให้ทุกคนรังเกียจ
เราไปโดยปริยาย ก็อาจเป็นไปได้ ใครๆ เห็นก็วิ่งหนี หลบหน้าหลบตา
555 ขำวะ แต่กับคนนี้ เราไม่ได้คิดที่จะเข้าไปขายประกันให้กับตัวเค้าเลย
มีแต่ตัวเค้าต่างหากที่คิดจะมาทำประกันกับเรา
ชวนเราไปนั่งคุยเป็นดิบดี เฮ้อออ นัดวันเก็บเบี้ยอีกต่างหาก
โดยที่เราไม่ได้บอกไรสักอย่าง
โอเค เป็นอันรู้กัน ว่าวันนี้ต้องเก็บเบี้ย
สรุป หายหน้าแบบเห็นๆ ไอ้เราก็งง นัดเราซะดิบดี เบี้ยวซะงั้น
ไม่รับโทรศํพท์ ปิดเครื่องใส่ เอ๊ะ กลิ่นชักตุ๊ๆๆ ละ
ไปหาที่บ้าน เห็นเรายังกะเห็นผี รีบขับรถออกไป
โห มีงี้ด้วย
เราได้พูดไปแล้ว จะทำไม่ทำเรื่องของคุย
สุขภาพของคุณ การเงินของคุณ
ขอแค่ให้ช้านได้ไปพูดให้คุณฟังก็พอแล้ว
จะทำหรือไม่ ตามแต่ใจคุณ สรุปไม่ทำซะงั้น
อ้างสารพัดเรื่อง ไม่ทำก็ไม่เป็นไร
คุยกันดีๆ ได้ ช้านไม่ใช่ผี เห็นแล้ววิ่งหนีซะงั้น 555
ก็ดีไปอย่างนะ ได้เจอแบบนี้บ้าง
จะได้รู้ว่า คนเรา กลับกลอกมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
หน้ามือเป็นหลังมือมันเป็นไง ก็เพิ่งเห็นนี่แหละ
ไม่สน ไม่แคร์ หาลูกค้าคนต่อไป เหอะๆๆ
ไม่ได้บ้างให้มันรู้ไปซิ
ช้านต้องทำได้ซิ
ความพยายามอยู่ที่ไหน ก็ต้องหากันต่อไป แหะๆๆๆๆๆ สู้ๆๆ
จะไม่ยอมท้อเด็ดขาด
มาถึงขนาดนี้แล้ว จะถอยได้ไงละ ต้องสู้เท่านั้น
เข้าใจมั้ยเข็ม สู้ต่อไป
วันพุธที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2555
หนึ่งในไม่กี่คน
สุขสันต์วันพ่อนะคะ
เข็มรักพ่อนะ
รักพ่่อที่สุด
ขอให้พ่อมีความสุข
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
เป็นมิ่งขวัญของลูกๆ ตลอดไปนะ
รักพ่อ รักพ่อ รักพ่อมากที่สุดในโลกเลย
วันอังคารที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2555
อย่างโทรม
เหอะๆๆ ป่วยซะหลายวัน
ทำไงก็ไม่หาย
ไปนั่งๆ นอนๆ เล่นโรงบาลซะ
หายเลย เหอะๆๆๆ
ว่าไปก็ยังไม่หายดีนะ
ไม่รู้เปงไร
จิงๆ น่าจะตายๆ ไปซะ
เบื่อไม่อยากอยู่ละ
วันๆ เจอแต่ปัญหาโลกแตก
เครียดโว้ยยยย
เหนื่อยวะ
ทำไงก็ไม่หาย
ไปนั่งๆ นอนๆ เล่นโรงบาลซะ
หายเลย เหอะๆๆๆ
ว่าไปก็ยังไม่หายดีนะ
ไม่รู้เปงไร
จิงๆ น่าจะตายๆ ไปซะ
เบื่อไม่อยากอยู่ละ
วันๆ เจอแต่ปัญหาโลกแตก
เครียดโว้ยยยย
เหนื่อยวะ
วันศุกร์ที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
เหนื่อยแทน
ไม่รู้จะวุ่นวายไรกันนักหนา
คุยกันดีๆ ก็ได้
คนเหมือนกัน
ไม่น่าเลย
สงสารคนถูกนินทาซะจิง
แต่เค้าก็ทำตัวเค้าเองแหละนะ ถึงได้โดนขนาดนี้
น่าจะปรับปรุงตัวเองบ้างก็ดี
จะได้ไม่ต้องโดนด่า แถมประจาน
แต่ไอ้คนที่นินทาก็เหลือร้าย
ไม่รู้จะเจ้าคิดเจ้าแค้นไรนักหนา
กัวเหลือเกิน กัวได้ผิดใจกะเจ้าหล่อน
อึยยยยย น่ากัว
คุยกันดีๆ ก็ได้
คนเหมือนกัน
ไม่น่าเลย
สงสารคนถูกนินทาซะจิง
แต่เค้าก็ทำตัวเค้าเองแหละนะ ถึงได้โดนขนาดนี้
น่าจะปรับปรุงตัวเองบ้างก็ดี
จะได้ไม่ต้องโดนด่า แถมประจาน
แต่ไอ้คนที่นินทาก็เหลือร้าย
ไม่รู้จะเจ้าคิดเจ้าแค้นไรนักหนา
กัวเหลือเกิน กัวได้ผิดใจกะเจ้าหล่อน
อึยยยยย น่ากัว
วันอังคารที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
วันอังคารที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
จิงมั้ยละ
ฉันเชื่อว่ามีอยูี่สิ่งหนึ่งที่เราทุกคนต่างก็เหมือนๆ กัน
นั่นก็คือไม่มีใครจะมีความสุขได้ตลอดเวลา
หรือมีความทุกข์ได้ตลอดเวลา
ทุกครั้งที่ความสุขหมดลง
ความทุกข์ก็เข้ามาแทนที่ ....เป็นอยู่อย่างนี้
วนเวียนไม่รู้จบ
บางครั้ง ...ยังเคยถามตัวเองว่า
เกิดมาทำไม?
มีชีวิตเืพื่ออะไร ?
การที่เราทำงานหาเลี้ยงชีพ มุ่งมั่นสร้างความสำเร็จ
ความร่ำรวย ความมีชื่อเสียงให้กับตัวเองนั้น
ล้วนแต่เป็น "งานรอง" ทั้งสิ้น
แต่ทุกวันนี้เราใช้เวลาส่วนใหญ่ง่วนอยู่กับ "งานรอง" ทั้งนั้น
จนเข้าใจผิดคิดว่ามันคือ "งานหลัก"
ซึ่ง "งานหลัก" ที่แท้จิงก็คือ การตามดูใจ ดูแลตนเอง
ผลที่ตามมาจึงกลายเป็นว่าเรากำลังหลงทาง
และปล่อยให้ชีวิตตัวเองต้องไล่ล่าสิ่งที่อยู่ภายนอกโดยไม่สิ้นสุด
เพราะเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้ คือตัวช่วยเติมเต็มให้ชีวิตเรานั้นสมบูรณ์ได้
ดังนั้น ความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากสิ่งที่ว่านี้ ก็มีอยู่ 2 อย่าง คือ
ผิดหวังที่ไม่ได้มา กับ บังคับตัวเองไม่ได้ที่จะพอ อยู่เรื่อยไป
ใช่มั้ยละ
นั่นก็คือไม่มีใครจะมีความสุขได้ตลอดเวลา
หรือมีความทุกข์ได้ตลอดเวลา
ทุกครั้งที่ความสุขหมดลง
ความทุกข์ก็เข้ามาแทนที่ ....เป็นอยู่อย่างนี้
วนเวียนไม่รู้จบ
บางครั้ง ...ยังเคยถามตัวเองว่า
เกิดมาทำไม?
มีชีวิตเืพื่ออะไร ?
การที่เราทำงานหาเลี้ยงชีพ มุ่งมั่นสร้างความสำเร็จ
ความร่ำรวย ความมีชื่อเสียงให้กับตัวเองนั้น
ล้วนแต่เป็น "งานรอง" ทั้งสิ้น
แต่ทุกวันนี้เราใช้เวลาส่วนใหญ่ง่วนอยู่กับ "งานรอง" ทั้งนั้น
จนเข้าใจผิดคิดว่ามันคือ "งานหลัก"
ซึ่ง "งานหลัก" ที่แท้จิงก็คือ การตามดูใจ ดูแลตนเอง
ผลที่ตามมาจึงกลายเป็นว่าเรากำลังหลงทาง
และปล่อยให้ชีวิตตัวเองต้องไล่ล่าสิ่งที่อยู่ภายนอกโดยไม่สิ้นสุด
เพราะเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้ คือตัวช่วยเติมเต็มให้ชีวิตเรานั้นสมบูรณ์ได้
ดังนั้น ความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากสิ่งที่ว่านี้ ก็มีอยู่ 2 อย่าง คือ
ผิดหวังที่ไม่ได้มา กับ บังคับตัวเองไม่ได้ที่จะพอ อยู่เรื่อยไป
ใช่มั้ยละ
วันพฤหัสบดีที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
ทำไปเพื่ออะไร ????
ทุกวันนี้เราทำไรอยู่เหรอ
ทำงานทุกวัน
ขายหวย
ขายโคมลอย
ขายประกัน
ขายอะไรก็ได้
หรือทำอะไรก็ได้เพื่อให้ได้เงินมา
แล้วทำไปทำไมละ
หาเงินมาใช้หนี้ เหอะๆๆๆ
หนี้ท่วมหัวทุกวัน จะตายอยู่แระ
ทุกวันนี้ทำงานหามรุ่งหามค่ำ
ทำงานหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว
ลำพังแค่เงินเดือนประจำเนี่ย ไม่พอกินแระ
ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าเน็ต ค่ายาแม่ ค่าของใช้ในบ้าน
ค่ากับข้าว ค่าน้ำมันรถ (รถเครื่องหนา....) ค่าเครื่องสำอาง (5555)
ค่าจิปาถะ ซะป๊ะอย่าง แล้วที่กำลังตามมาติดๆ
ค่าน้ำประปา เพิ่งทำเรื่องเอาน้ำประปาเข้าบ้าน
ไม่น้อยเลย หมื่นฝ่าๆ หมื่นแปดประมาณนั้น
ยังหาไม่ได้เลยเนี่ย
ช้านเหนื่อยแทบกระอักเลือดแล้วนะ
ทำๆๆๆๆ ทำแล้วไม่มีเงินเก็บ
ช้านก็อยากมีบ้าน อยากมีรถเหมือนคนอื่นๆ เค้า
แต่ทำไมไม่มีละ ตอนนี้ก็อาศัยพ่อกะแม่อยู่
รถก็มีแต่รถเครื่อง จะไปไหนมาไหนก็ใช้มันอยู่แต่รถเครื่อง
ฝนตกฟ้าร้อง ไปทำงาน ไปรับ - ส่งแม่หาหมอ ก็รถเครื่อง
สงสารแม่แค่นั้นแหละ เฮ้อออ
อดทนหน่อยนะแม่ จะพยายามซื้อล๊อตลี่ เผื่อถูกหวยกะเค้า
เดียวซื้อรถใหม่เลย คิคิ
เคยมีคนถามบ่อยๆ นะ ว่าทำไมเข็มไม่มีลูกสักที
โห.... ขนาดไม่มีลูกจะตายวันละหลายๆ รอบละ
นี่ถ้ามีลูกคงให้ลูกกินแกลบแน่ๆ
ไม่เอาละ สงสารเด็ก
เค้าคงจะรู้นะ ว่าถ้ามาอยู่ด้วย สงสัยเค้าได้อดตายแน่ๆ
เหอะๆๆ คิดแล้วเศร้าจัง.....
ช้านก็ัยังงงกะชีวิตเลยนะเนี่ย
ว่าทุกวันนี้ช้านทำงานเป็นบ้าเนี่ยง
ทำไปเพื่อออะไรเหรอ
แล้วทำไมช้านต้องทำด้วย
มันเหนื่อยนะ เหนื่อยสายตัวแทบขาด
แต่ถ้าเราไม่ทำ แล้วใครจะมาทำเพื่อเราละ
เอออ คิดแล้วก็ถูกแฮะ
เราไม่ทำ แล้วใครจะมาทำเพื่อเรา (แม่นแท้เหลา)
บางครั้งซินะ ที่คิดแล้วน้อยใจในโชคชะตาชีวิตของตัวเอง
ว่าทำไม เราถึงต้องเป็นแบบนี้
อยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ อยากเป็นเหมือนคนนั้นคนนี้
อยากไปในที่ๆ อยากไป อยากกิน อยากเที่ยวเหมือนคนอื่นเค้า
แต่เราทำไม่ได้ ช่ายซิ เราทำไม่ได้
เพราะถ้าเราทำมันคงจะมีปัญหาตามมาชัวร์
แต่มานึกๆ แล้ว เรายังดีกว่าอีกหลายๆ คน
คนที่เค้าเจอปัญหาหนักกว่าเราอีก
บางคนบ้านยังไม่มี ใส่เสื้อผ้าก็เก่าๆ ขาดๆ
บางคนต้องไปนั่งขอทานข้างถนน บ้างก็ขายพวงมาลัยตามสี่แยก
ซึ่งย้อนมาดูเราแล้วยังดีกว่าเขาพวกนั้น
ซึ่งเราดีกว่าพวกเขาแยะเลย
จึงคิดได้ว่า ตอนนี้ทำไรได้ ก็ทำไป ไม่ทำไรให้ใครเดือดร้อน ก็พอแล้ว
ทำได้เท่าที่ทำไหว เหนื่อยก็พัก มีแรงก็ทำต่อ
ยังไม่ตายก็หาใหม่ได้เรื่อยๆ ชีวิตยังไม่สิ้นมันก็ต้องดิ้นกันต่อไป
สู้มันให้ถึงที่สุด สู้ให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
เหอะๆๆๆๆ รู้ละ สู้เพื่อแม่ รักแม่นะ
ทำงานทุกวัน
ขายหวย
ขายโคมลอย
ขายประกัน
ขายอะไรก็ได้
หรือทำอะไรก็ได้เพื่อให้ได้เงินมา
แล้วทำไปทำไมละ
หาเงินมาใช้หนี้ เหอะๆๆๆ
หนี้ท่วมหัวทุกวัน จะตายอยู่แระ
ทุกวันนี้ทำงานหามรุ่งหามค่ำ
ทำงานหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว
ลำพังแค่เงินเดือนประจำเนี่ย ไม่พอกินแระ
ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าเน็ต ค่ายาแม่ ค่าของใช้ในบ้าน
ค่ากับข้าว ค่าน้ำมันรถ (รถเครื่องหนา....) ค่าเครื่องสำอาง (5555)
ค่าจิปาถะ ซะป๊ะอย่าง แล้วที่กำลังตามมาติดๆ
ค่าน้ำประปา เพิ่งทำเรื่องเอาน้ำประปาเข้าบ้าน
ไม่น้อยเลย หมื่นฝ่าๆ หมื่นแปดประมาณนั้น
ยังหาไม่ได้เลยเนี่ย
ช้านเหนื่อยแทบกระอักเลือดแล้วนะ
ทำๆๆๆๆ ทำแล้วไม่มีเงินเก็บ
ช้านก็อยากมีบ้าน อยากมีรถเหมือนคนอื่นๆ เค้า
แต่ทำไมไม่มีละ ตอนนี้ก็อาศัยพ่อกะแม่อยู่
รถก็มีแต่รถเครื่อง จะไปไหนมาไหนก็ใช้มันอยู่แต่รถเครื่อง
ฝนตกฟ้าร้อง ไปทำงาน ไปรับ - ส่งแม่หาหมอ ก็รถเครื่อง
สงสารแม่แค่นั้นแหละ เฮ้อออ
อดทนหน่อยนะแม่ จะพยายามซื้อล๊อตลี่ เผื่อถูกหวยกะเค้า
เดียวซื้อรถใหม่เลย คิคิ
เคยมีคนถามบ่อยๆ นะ ว่าทำไมเข็มไม่มีลูกสักที
โห.... ขนาดไม่มีลูกจะตายวันละหลายๆ รอบละ
นี่ถ้ามีลูกคงให้ลูกกินแกลบแน่ๆ
ไม่เอาละ สงสารเด็ก
เค้าคงจะรู้นะ ว่าถ้ามาอยู่ด้วย สงสัยเค้าได้อดตายแน่ๆ
เหอะๆๆ คิดแล้วเศร้าจัง.....
ช้านก็ัยังงงกะชีวิตเลยนะเนี่ย
ว่าทุกวันนี้ช้านทำงานเป็นบ้าเนี่ยง
ทำไปเพื่อออะไรเหรอ
แล้วทำไมช้านต้องทำด้วย
มันเหนื่อยนะ เหนื่อยสายตัวแทบขาด
แต่ถ้าเราไม่ทำ แล้วใครจะมาทำเพื่อเราละ
เอออ คิดแล้วก็ถูกแฮะ
เราไม่ทำ แล้วใครจะมาทำเพื่อเรา (แม่นแท้เหลา)
บางครั้งซินะ ที่คิดแล้วน้อยใจในโชคชะตาชีวิตของตัวเอง
ว่าทำไม เราถึงต้องเป็นแบบนี้
อยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ อยากเป็นเหมือนคนนั้นคนนี้
อยากไปในที่ๆ อยากไป อยากกิน อยากเที่ยวเหมือนคนอื่นเค้า
แต่เราทำไม่ได้ ช่ายซิ เราทำไม่ได้
เพราะถ้าเราทำมันคงจะมีปัญหาตามมาชัวร์
แต่มานึกๆ แล้ว เรายังดีกว่าอีกหลายๆ คน
คนที่เค้าเจอปัญหาหนักกว่าเราอีก
บางคนบ้านยังไม่มี ใส่เสื้อผ้าก็เก่าๆ ขาดๆ
บางคนต้องไปนั่งขอทานข้างถนน บ้างก็ขายพวงมาลัยตามสี่แยก
ซึ่งย้อนมาดูเราแล้วยังดีกว่าเขาพวกนั้น
ซึ่งเราดีกว่าพวกเขาแยะเลย
จึงคิดได้ว่า ตอนนี้ทำไรได้ ก็ทำไป ไม่ทำไรให้ใครเดือดร้อน ก็พอแล้ว
ทำได้เท่าที่ทำไหว เหนื่อยก็พัก มีแรงก็ทำต่อ
ยังไม่ตายก็หาใหม่ได้เรื่อยๆ ชีวิตยังไม่สิ้นมันก็ต้องดิ้นกันต่อไป
สู้มันให้ถึงที่สุด สู้ให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
เหอะๆๆๆๆ รู้ละ สู้เพื่อแม่ รักแม่นะ
วันศุกร์ที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
เหงา ^__^
ซีกหนึ่งของความเหงา
อาจทำให้เราได้พบความรื่นรมย์
....จากสิ่งที่ไม่น่ารื่นรมย์
จะมีใครบ้างที่เหงาอย่างเราอีก
มีใครกันบ้าง.... ที่ชอบอยู่กับความเหงา
นี่อาจจะเป็นโอกาสดีก็ได้นะ ที่เราจะได้
ลองตีซี้กับความเหงาดูสัุกตั้ง
แค่นี้เอง ไม่ตายหรอกน่า...
อาจทำให้เราได้พบความรื่นรมย์
....จากสิ่งที่ไม่น่ารื่นรมย์
จะมีใครบ้างที่เหงาอย่างเราอีก
มีใครกันบ้าง.... ที่ชอบอยู่กับความเหงา
นี่อาจจะเป็นโอกาสดีก็ได้นะ ที่เราจะได้
ลองตีซี้กับความเหงาดูสัุกตั้ง
แค่นี้เอง ไม่ตายหรอกน่า...
ทางเดินของชีวิต
การเดินทางของชีวิต เราต่างก็เหนื่อยกันทั้งนั้น
และคงไม่มีใครกล้าจะพูดได้เต็มปากหรอกว่า
เส้นทางสายนี้ ช่างสวยงามและเต็มไปด้วยความสุข
ปล. จิงแท้แน่นอน
และคงไม่มีใครกล้าจะพูดได้เต็มปากหรอกว่า
เส้นทางสายนี้ ช่างสวยงามและเต็มไปด้วยความสุข
ปล. จิงแท้แน่นอน
วันพฤหัสบดีที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
รู้สึกแย่จัง....
อาการแม่ช่วงนี้แปลกๆ ไม่ค่อยดีเลย
เข้าพักรักษาตัวในโรงบาลสามรอบในหนึ่งเดือน
รอบแรกนี่ โดนมีดบาดมือแล้วเกิดติดเชื้อ
มือบวมเป่งเลย หมอให้นอนฉีดยาฆ่าเชื้อห้าวัน
ออกมาพักอยู่บ้านได้ห้าวัน
ต้องกับเข้าไปนอนรอบสอง
ประจำเดือนมามากเกินปกติ
เยอะมากชนิดที่เห็นแล้วตกใจ
หมอบอกว่าเลือดออกมาก เลือดต่ำ ต้องเติมเลือด และเกล็ดเลือด
เลยได้นอนอีกสี่วัน
หมอสั่งให้กับบ้าน
นอนบ้านได้หนึ่งคืน
เช้าอีกวัน อาการไม่ดีขึ้น เวียนหัวอย่างแรง
แล้วมีจุดเลือดแดงๆ ขึ้นตามร่างกายเต็มไปหมด
หาหมอตอนเก้าโมงเช้า รอตรวจ หมอสั่งให้เติมเลือดอย่างด่วน
แล้วทำไมไม่ให้นอนต่อวะเนี่ย จะให้ออกทำไม
วินิจฉัยโรคเป็นป่าวเนี่ย
เราก็อุตส่าห์ไปคุยกะหมอแล้วนะว่าขอนอนต่ออีกสักวันดูอาการ
หมอบ้าอะไร ให้กับบ้าน แล้วเป็นไงละ กับเข้าไปนอนต่ออีก
ถึงกับต้องเติมเลือดอีก
แล้วการเติมเลือดแต่ละครั้ง มันโคตรๆ นาน
ใช้เวลาในการเติมแต่ละครั้ง 4-5 ชั่วโมง
ไม่นับเกล็ดเลือดอีกนะ แต่รอบนี้ไม่ได้เติมเกล็ดเลือด
แต่ก็ใช้เวลานานมากโขเหมือนกัน
พาแม่หาหมอตั้งแต่เก้าโมงเช้า ได้กับบ้านก็ปาไปเกือบสองทุ่มละ
สงสารแม่สุดๆ แม่เพลียมาก
เพลียทั้งเติมเลือด เพลียทั้งหวัด เฮ้อออ
ถ้้าวันนั้นให้นอนซะก็หมดเรื่อง จะได้ไม่ต้องเดินทางกับไปกับมา
เสียเวลาทั้งคนเฝ้า คนไข้
ไอ้เราก็ไม่ได้ทำงานเลย เซ็นชื่อแล้วหายทั้งวัน
อันนี้ไม่สนหรอกนะ หัวหน้าเค้าเข้าใจ
เจ้านายก็ไม่ว่าไร
แต่แม่นี่ดิ น่าสงสารมาก ๆ แม่เค้าเพลียอะ
แล้วทำไมละ ทำไมทุกคนต้องมาว่าเราด้วย
หาว่าเราดูแม่ไม่ดีเหรอ
แค่เราไม่ได้บอกว่าแม่ต้องหาหมออีกรอบ
จุดเลือดตามตัวแม่ขึ้น
เราก็พาหาหมอแล้ว อยู่ในความดูแลของหมอแล้ว
แม่ปลอดภัยละ ไม่น่าเป็นห่วง
ทำไมละ ถ้าบอกแล้วคุณจะมาหาเหรอ ก็ไม่
แล้วจะบอกทำไมละ ฉันก็เหนื่อยนะ
วิ่งร่อรับส่งแม่หาหมอ เฝ้าแม่ข้างเตียงตลอด
แล้วยังต้องคอยรายงานอีกเหรอ ว่าแม่เป็นไงบ้าง
ไม่มีเวลามากขนาดนั้นต้องมาคอยรายงานนะ
แล้วไรละ ไม่มีรถรับส่งแม่หาหมอ
ทำไมละ ก็คุณๆ เอาไปใช้กันหมด จะให้ทำไง
ช้านก็ต้องเอามอไซด์ไปส่งดิ
มันเร็วก็จิงแหละ แต่แม่ต้องตากแดดไปโรงบาล
ดีเมื่อวานไปถึงโรงบาลแล้วฝนตก มะงั้นแม่คงอาการหนักกว่านี้
แต่ตอนนี้แม่ก็อาการอยู่ในระบบปกติแล้วนะ
จะให้แม่ขึ้นเท็กซี่เหรอ เอออ....มันไม่ช้าไปเหรอ กว่าจะโทรเรียกให้มันมา
กว่าจะไปถึงบ้าน มันช้า รถมันติด
เอามอไซด์ไปเนี่ยดีละ อยากให้แม่สบายๆ ก็หารถให้คันดิ ช้านจะได้
เอารับส่งแม่หาหมอ
อย่ามาบ่น อย่ามาว่ากัน อย่าเยอะ
แค่นี้ก็ปวดหมองจะแย่แล้ว
เครียดโว้ยยยยยยย
เข้าพักรักษาตัวในโรงบาลสามรอบในหนึ่งเดือน
รอบแรกนี่ โดนมีดบาดมือแล้วเกิดติดเชื้อ
มือบวมเป่งเลย หมอให้นอนฉีดยาฆ่าเชื้อห้าวัน
ออกมาพักอยู่บ้านได้ห้าวัน
ต้องกับเข้าไปนอนรอบสอง
ประจำเดือนมามากเกินปกติ
เยอะมากชนิดที่เห็นแล้วตกใจ
หมอบอกว่าเลือดออกมาก เลือดต่ำ ต้องเติมเลือด และเกล็ดเลือด
เลยได้นอนอีกสี่วัน
หมอสั่งให้กับบ้าน
นอนบ้านได้หนึ่งคืน
เช้าอีกวัน อาการไม่ดีขึ้น เวียนหัวอย่างแรง
แล้วมีจุดเลือดแดงๆ ขึ้นตามร่างกายเต็มไปหมด
หาหมอตอนเก้าโมงเช้า รอตรวจ หมอสั่งให้เติมเลือดอย่างด่วน
แล้วทำไมไม่ให้นอนต่อวะเนี่ย จะให้ออกทำไม
วินิจฉัยโรคเป็นป่าวเนี่ย
เราก็อุตส่าห์ไปคุยกะหมอแล้วนะว่าขอนอนต่ออีกสักวันดูอาการ
หมอบ้าอะไร ให้กับบ้าน แล้วเป็นไงละ กับเข้าไปนอนต่ออีก
ถึงกับต้องเติมเลือดอีก
แล้วการเติมเลือดแต่ละครั้ง มันโคตรๆ นาน
ใช้เวลาในการเติมแต่ละครั้ง 4-5 ชั่วโมง
ไม่นับเกล็ดเลือดอีกนะ แต่รอบนี้ไม่ได้เติมเกล็ดเลือด
แต่ก็ใช้เวลานานมากโขเหมือนกัน
พาแม่หาหมอตั้งแต่เก้าโมงเช้า ได้กับบ้านก็ปาไปเกือบสองทุ่มละ
สงสารแม่สุดๆ แม่เพลียมาก
เพลียทั้งเติมเลือด เพลียทั้งหวัด เฮ้อออ
ถ้้าวันนั้นให้นอนซะก็หมดเรื่อง จะได้ไม่ต้องเดินทางกับไปกับมา
เสียเวลาทั้งคนเฝ้า คนไข้
ไอ้เราก็ไม่ได้ทำงานเลย เซ็นชื่อแล้วหายทั้งวัน
อันนี้ไม่สนหรอกนะ หัวหน้าเค้าเข้าใจ
เจ้านายก็ไม่ว่าไร
แต่แม่นี่ดิ น่าสงสารมาก ๆ แม่เค้าเพลียอะ
แล้วทำไมละ ทำไมทุกคนต้องมาว่าเราด้วย
หาว่าเราดูแม่ไม่ดีเหรอ
แค่เราไม่ได้บอกว่าแม่ต้องหาหมออีกรอบ
จุดเลือดตามตัวแม่ขึ้น
เราก็พาหาหมอแล้ว อยู่ในความดูแลของหมอแล้ว
แม่ปลอดภัยละ ไม่น่าเป็นห่วง
ทำไมละ ถ้าบอกแล้วคุณจะมาหาเหรอ ก็ไม่
แล้วจะบอกทำไมละ ฉันก็เหนื่อยนะ
วิ่งร่อรับส่งแม่หาหมอ เฝ้าแม่ข้างเตียงตลอด
แล้วยังต้องคอยรายงานอีกเหรอ ว่าแม่เป็นไงบ้าง
ไม่มีเวลามากขนาดนั้นต้องมาคอยรายงานนะ
แล้วไรละ ไม่มีรถรับส่งแม่หาหมอ
ทำไมละ ก็คุณๆ เอาไปใช้กันหมด จะให้ทำไง
ช้านก็ต้องเอามอไซด์ไปส่งดิ
มันเร็วก็จิงแหละ แต่แม่ต้องตากแดดไปโรงบาล
ดีเมื่อวานไปถึงโรงบาลแล้วฝนตก มะงั้นแม่คงอาการหนักกว่านี้
แต่ตอนนี้แม่ก็อาการอยู่ในระบบปกติแล้วนะ
จะให้แม่ขึ้นเท็กซี่เหรอ เอออ....มันไม่ช้าไปเหรอ กว่าจะโทรเรียกให้มันมา
กว่าจะไปถึงบ้าน มันช้า รถมันติด
เอามอไซด์ไปเนี่ยดีละ อยากให้แม่สบายๆ ก็หารถให้คันดิ ช้านจะได้
เอารับส่งแม่หาหมอ
อย่ามาบ่น อย่ามาว่ากัน อย่าเยอะ
แค่นี้ก็ปวดหมองจะแย่แล้ว
เครียดโว้ยยยยยยย
วันพุธที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2555
วันอังคารที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2555
555 ขำ ขำ
เหอะๆ ไปเฝ้าแม่โรงบาลรอบนี้ ขำ ขำ
แม่ป่วยเข้าโรงบาลสองรอบ ในเดือนเดียว
แต่ตอนนี้หายดีละ ไม่ดิ จะให้หายขาดคงยาก
แต่อาการโดยรวมก็โอละ
กับมาอยู่บ้านแว้วววว สบายใจละ
เมื่อคืนก็เป็นอีกคืนที่นอนเฝ้าแม่อยูี่่โรงบาล
ด้วยความที่เราเพลียมาก ๆ นอนแต่หัววัน
แม่ก็นอนอีกอย่างวันนี้ไม่มีใครมาเยี่ยมแม่ด้วย
เราเลยได้นอนกันเร็ว
อย่างว่าแหละนะ นอนเฝ้าคนป่วยในโรงบาล
ไม่ค่อยไ้ด้นอนดีหรอก
เพราะจะมีพยาบาลเข้ามาตรวจมาเช็คนั่นตลอด
เดียวก็วัดความดัน เดียวก็วัดไข้ ทุกสองชั่วโมง ทำกันไม่ได้นอนซะงั้น
และแล้วเราก็ต้องตื่นมาตอนตีสองกว่าๆ
เพราะแม่ได้ยินเสียงคนเปิดประตู นึกว่าเป็นพยาบาลมาวัดไข้
แต่แท้จิงแล้ว เป็นชายคนหนึ่ง ตัวใหญ่ทะมึงตึง ตาโตๆ
ใส่เสื้อคนป่วย แล้วก็แพมเพิต ไม่สวมกางเกง ซะงั้น
แม่ลุกขึ้นมาแล้วก็ถามว่ามาทำไม เข้าห้องผิดหรือป่าว
ถามประมาณสามครั้ง ผู้ชายคนนั้นถึงจะตอบ แม่ก็เรียกเราให้ตื่น
ไอ้เราก็งัวเงียซะตื่นมาก็ต๊กกะใจ และแล้วก็ตะโกนมาว่า ผีหลอก
โดนแม่ด่าเลยซิ ว่าทำไมไม่มีสติซะขนาดนี้
นี่มันคนนะ ไม่ได้เป็นผี เป็นโจรป่าวก็ไม่รู้เข้ามาในห้องดึกๆ ซะ
แล้วผู้ชายคนนั้นก็บอกแม่ว่า เข้าห้องผิด แล้วก็เดินออกไป
อ้าว เราก็เลยรีบตามออกไป แต่หาไม่เจอ เลยรีบไปบอกพยาบาล
เล่าให้ฟังอย่างละเีอียด แล้วพยาบาลก็บอกว่า เค้าเป็นคนป่วยที่สติไม่ค่อยดี
เค้าจะเบลอๆ จำไรไม่ค่อยได้ เลยเดินเข้าห้องผิดๆ ถูกๆๆ
อ่อ เข้าใจละ เค้าป่วย แล้วที่เราเห็นละ 5555 โคตรๆ ขำซะ
ตะโกนไปซะดังว่าผีหลอก เค้าแตกตื่นกันทั้งโรงบาล
ก็ใครจะไปรู้ละ มายืนทำตาโตๆ อยู่หน้าประตูตอนตีสอง
กางเกงก็ไม่ใส่ นึกว่าผีอะดิ
อูยยยยย แต่ถ้าใครไม่เจอก็ไม่รู้หรอกนะ ว่ามันน่ากัวมาก
จิงๆ สายธารโดนผีหลอก
555 สรุปไม่ได้นอนทั้งคืน ก็มัวแต่ตกใจกะผีนี่แหละ
สายๆ มาพยาบาลเข้ามาคุยด้วย แล้วอธิบายใหญ่ซะ ว่าไม่มีผีหรอก
อย่าได้กลัวไปเลย ขอโทษแทนคนป่วยด้วยเค้าสติไม่ดี
ไม่เป็นไรค่ะ ให้อภัย แต่ตกใจเฉยๆ คิดว่าเป็นผี หุหุ
ปล. เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นโรคกัวผีขึ้นสมองเลยเนี่ย
แม่ป่วยเข้าโรงบาลสองรอบ ในเดือนเดียว
แต่ตอนนี้หายดีละ ไม่ดิ จะให้หายขาดคงยาก
แต่อาการโดยรวมก็โอละ
กับมาอยู่บ้านแว้วววว สบายใจละ
เมื่อคืนก็เป็นอีกคืนที่นอนเฝ้าแม่อยูี่่โรงบาล
ด้วยความที่เราเพลียมาก ๆ นอนแต่หัววัน
แม่ก็นอนอีกอย่างวันนี้ไม่มีใครมาเยี่ยมแม่ด้วย
เราเลยได้นอนกันเร็ว
อย่างว่าแหละนะ นอนเฝ้าคนป่วยในโรงบาล
ไม่ค่อยไ้ด้นอนดีหรอก
เพราะจะมีพยาบาลเข้ามาตรวจมาเช็คนั่นตลอด
เดียวก็วัดความดัน เดียวก็วัดไข้ ทุกสองชั่วโมง ทำกันไม่ได้นอนซะงั้น
และแล้วเราก็ต้องตื่นมาตอนตีสองกว่าๆ
เพราะแม่ได้ยินเสียงคนเปิดประตู นึกว่าเป็นพยาบาลมาวัดไข้
แต่แท้จิงแล้ว เป็นชายคนหนึ่ง ตัวใหญ่ทะมึงตึง ตาโตๆ
ใส่เสื้อคนป่วย แล้วก็แพมเพิต ไม่สวมกางเกง ซะงั้น
แม่ลุกขึ้นมาแล้วก็ถามว่ามาทำไม เข้าห้องผิดหรือป่าว
ถามประมาณสามครั้ง ผู้ชายคนนั้นถึงจะตอบ แม่ก็เรียกเราให้ตื่น
ไอ้เราก็งัวเงียซะตื่นมาก็ต๊กกะใจ และแล้วก็ตะโกนมาว่า ผีหลอก
โดนแม่ด่าเลยซิ ว่าทำไมไม่มีสติซะขนาดนี้
นี่มันคนนะ ไม่ได้เป็นผี เป็นโจรป่าวก็ไม่รู้เข้ามาในห้องดึกๆ ซะ
แล้วผู้ชายคนนั้นก็บอกแม่ว่า เข้าห้องผิด แล้วก็เดินออกไป
อ้าว เราก็เลยรีบตามออกไป แต่หาไม่เจอ เลยรีบไปบอกพยาบาล
เล่าให้ฟังอย่างละเีอียด แล้วพยาบาลก็บอกว่า เค้าเป็นคนป่วยที่สติไม่ค่อยดี
เค้าจะเบลอๆ จำไรไม่ค่อยได้ เลยเดินเข้าห้องผิดๆ ถูกๆๆ
อ่อ เข้าใจละ เค้าป่วย แล้วที่เราเห็นละ 5555 โคตรๆ ขำซะ
ตะโกนไปซะดังว่าผีหลอก เค้าแตกตื่นกันทั้งโรงบาล
ก็ใครจะไปรู้ละ มายืนทำตาโตๆ อยู่หน้าประตูตอนตีสอง
กางเกงก็ไม่ใส่ นึกว่าผีอะดิ
อูยยยยย แต่ถ้าใครไม่เจอก็ไม่รู้หรอกนะ ว่ามันน่ากัวมาก
จิงๆ สายธารโดนผีหลอก
555 สรุปไม่ได้นอนทั้งคืน ก็มัวแต่ตกใจกะผีนี่แหละ
สายๆ มาพยาบาลเข้ามาคุยด้วย แล้วอธิบายใหญ่ซะ ว่าไม่มีผีหรอก
อย่าได้กลัวไปเลย ขอโทษแทนคนป่วยด้วยเค้าสติไม่ดี
ไม่เป็นไรค่ะ ให้อภัย แต่ตกใจเฉยๆ คิดว่าเป็นผี หุหุ
ปล. เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นโรคกัวผีขึ้นสมองเลยเนี่ย
เหนื่อย
หายไปซะนาน
กับมาแบบสะบักสะบอม
เหนื่อยซะไม่มี
แต่ก็สู้ไหว อยู่แว้วววว
เพื่อแม่ เข็มไหวอยู่แร้ว
เหนื่อยอย่างอื่นซะไม่ว่า
เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่
แต่เหนืีอยใจนี่ซิ ยากเกินบรรยาย
กับมาแบบสะบักสะบอม
เหนื่อยซะไม่มี
แต่ก็สู้ไหว อยู่แว้วววว
เพื่อแม่ เข็มไหวอยู่แร้ว
เหนื่อยอย่างอื่นซะไม่ว่า
เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่
แต่เหนืีอยใจนี่ซิ ยากเกินบรรยาย
วันอังคารที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2555
แค่นี้เอง ทำได้อยู่ละ
1. จริงอยู่ ที่มิตรภาพความเป็นเพื่อนไม่มีวันหมด แต่คุณอาจลืมไปว่ามันเปลี่ยนแปลงได้
2. เมื่อคุณตระหนักว่า ไม่มีใครช่วยคุณ ในเวลาที่คุณมีความทุกข์ ไม่มีใครดีใจอย่างจริงใจกับคุณ ยามเมื่อคุณมีความสุข เมื่อนั้นคุณเรียนรู้ที่จะหาเพื่อนแท้ให้กับชีวิตคุณได้แล้ว
3. อดีตเป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ปล่อยความเจ็บปวดความทรมานที่ได้ประสบ ผ่านไปกับอดีตด้วย
4. อย่าละเลยและเพิกเฉยต่อคนที่คุณชอบพอ เพราะมัวคิดว่าปล่อยให้ความสัมพันธิ์ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ชีวิตคนเราแสนสั้นนะคุณ จะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้
5. คุณไม่ได้ตายจากความเจ็บปวดในชีวิตที่ผ่านมา แต่มันทำให้คุณเข้มแข็งขึ้น
6. อย่าให้ชีวิตขึ้นกับคนอื่น เพื่อทำให้คุณมีความสุข
7. ชีวิตแต่งงานและครอบครัว เป็นเรื่องที่สำคัญ จงอย่ารีบร้อนในการตัดสินใจ
8. แสดงความชื่นชมกับคนที่คุณรักและห่วงใย ในทุก ๆ วัน ไม่ใช่แค่วันหยุดหรือวันเกิด
9. ผู้คนผ่านเข้ามาในชีวิตของคุณ ทั้งด้วยเหตุผลและด้วยโอกาส ซึ่งนำพาทั้งความสุขและบทเรียนมาให้คุณ
10. เมื่อใดก็ตามที่ผิดหวัง จงมองโลกในแง่ดีเข้าไว้
ป.ล.
•....ถ้าคุณยืมมา (จงคืน)
•...ถ้าคุณทำพัง (จงซ่อม)
•........ถ้าคุณรู้แล้ว (ปล่อยมัน)
•....ถ้าคุณต้องการ (ร้องขอ)
•...ถ้าคุณใช้ (ทำให้สะอาด)
•..ถ้าคุณใส่ (แขวนไว้ที่เดิม)
•.........ถ้าคุณทำผิดพลาด (แสดงความรับผิดชอบ)
•.....ถ้าคุณเชื่อ (คุณจะประสบความสำเร็จ)
•...ถ้าเป็นเจ้าของ (จงปกป้อง)
•.......ถ้ามี (จงแบ่งปัน)
♥.....ถ้าคุณรักใครสักคน (จงแสดงออก)....♥
2. เมื่อคุณตระหนักว่า ไม่มีใครช่วยคุณ ในเวลาที่คุณมีความทุกข์ ไม่มีใครดีใจอย่างจริงใจกับคุณ ยามเมื่อคุณมีความสุข เมื่อนั้นคุณเรียนรู้ที่จะหาเพื่อนแท้ให้กับชีวิตคุณได้แล้ว
3. อดีตเป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ปล่อยความเจ็บปวดความทรมานที่ได้ประสบ ผ่านไปกับอดีตด้วย
4. อย่าละเลยและเพิกเฉยต่อคนที่คุณชอบพอ เพราะมัวคิดว่าปล่อยให้ความสัมพันธิ์ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ชีวิตคนเราแสนสั้นนะคุณ จะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้
5. คุณไม่ได้ตายจากความเจ็บปวดในชีวิตที่ผ่านมา แต่มันทำให้คุณเข้มแข็งขึ้น
6. อย่าให้ชีวิตขึ้นกับคนอื่น เพื่อทำให้คุณมีความสุข
7. ชีวิตแต่งงานและครอบครัว เป็นเรื่องที่สำคัญ จงอย่ารีบร้อนในการตัดสินใจ
8. แสดงความชื่นชมกับคนที่คุณรักและห่วงใย ในทุก ๆ วัน ไม่ใช่แค่วันหยุดหรือวันเกิด
9. ผู้คนผ่านเข้ามาในชีวิตของคุณ ทั้งด้วยเหตุผลและด้วยโอกาส ซึ่งนำพาทั้งความสุขและบทเรียนมาให้คุณ
10. เมื่อใดก็ตามที่ผิดหวัง จงมองโลกในแง่ดีเข้าไว้
ป.ล.
•....ถ้าคุณยืมมา (จงคืน)
•...ถ้าคุณทำพัง (จงซ่อม)
•........ถ้าคุณรู้แล้ว (ปล่อยมัน)
•....ถ้าคุณต้องการ (ร้องขอ)
•...ถ้าคุณใช้ (ทำให้สะอาด)
•..ถ้าคุณใส่ (แขวนไว้ที่เดิม)
•.........ถ้าคุณทำผิดพลาด (แสดงความรับผิดชอบ)
•.....ถ้าคุณเชื่อ (คุณจะประสบความสำเร็จ)
•...ถ้าเป็นเจ้าของ (จงปกป้อง)
•.......ถ้ามี (จงแบ่งปัน)
♥.....ถ้าคุณรักใครสักคน (จงแสดงออก)....♥
น่าสงสาร
คนบางประเภทมีอำนาจแต่ไม่มีบารมี
ช่างเป็นคนน่าสงสารเสียจิงๆ ๆ
อำนาจมีอยู่ในมือแท้ๆ แทนที่จะทำให้เกิดประโยชน์
กับทำให้เป็นโทษกะตัวเอง
คนเรานี่ก็แปลกนะ คิดว่าตัวเองใหญ่คับฟ้าหรือไง
มันก็แค่โขนสวมบนหัวก็เท่านั้นแหละ
คุณคิดว่าคุณใหญ่แล้วเหรอ
จะด่า จะว่าใครก็ได้ เหอะๆๆๆ น่าสมเพชจิงๆๆ
ใช้อำนาจไม่ถูกที่
ทำไรช้านต้องบอกคุณทุกอย่างเหรอ
ไม่หรอกมั้ง จะบ้าตาย
พวกบ้าอำนาจ
ไม่เป็นไร ยกไว้ซะคน
ถือซะว่า คุยกะคนบ้าละกัน
เหอะๆๆๆๆ
อโหสิกรรมให้ จะไม่โกรธไม่เคือง
แล้วก็แล้วต่อกัน
แค่นี้แหละ
ช่างเป็นคนน่าสงสารเสียจิงๆ ๆ
อำนาจมีอยู่ในมือแท้ๆ แทนที่จะทำให้เกิดประโยชน์
กับทำให้เป็นโทษกะตัวเอง
คนเรานี่ก็แปลกนะ คิดว่าตัวเองใหญ่คับฟ้าหรือไง
มันก็แค่โขนสวมบนหัวก็เท่านั้นแหละ
คุณคิดว่าคุณใหญ่แล้วเหรอ
จะด่า จะว่าใครก็ได้ เหอะๆๆๆ น่าสมเพชจิงๆๆ
ใช้อำนาจไม่ถูกที่
ทำไรช้านต้องบอกคุณทุกอย่างเหรอ
ไม่หรอกมั้ง จะบ้าตาย
พวกบ้าอำนาจ
ไม่เป็นไร ยกไว้ซะคน
ถือซะว่า คุยกะคนบ้าละกัน
เหอะๆๆๆๆ
อโหสิกรรมให้ จะไม่โกรธไม่เคือง
แล้วก็แล้วต่อกัน
แค่นี้แหละ
วันจันทร์ที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2555
กับมาหน่อยสติสตัง เข็มเอ๋ย
เออ เป็นไรวะ เบลอๆๆๆ
วันก่อนเดินอยู่ดี ๆ ตกท่อซะงั้น
ไ่ม่ดูตาม้าตาเรือซะมั่งเลยนิ
ไม่ได้ใจลอย หรือเหม่อไรทั้งนั้น
เพียงแค่มองไม่เห็น ท่อระบายน้ำต่างหาก
ไม่ได้มองข้างล่าง มองแต่ข้างหน้า
ผลก็คือ เดินตกท่อ 555 ขำตัวเองวะ
ได้ของแถมก็คือ ขาบวม ช้ำ เป็นสีม่วงเลย
วันนี้ก็อีก อาบน้ำแต่งตัวแล้วไม่ยักกะดูปฏิทิน
555 วันนี้วันพระค่ะ
สายธาร ใส่ชุดสีกากีซะเต็มยศ เหอะๆๆ
สติ นี่ไม่มีเลยนะ
สักแต่ว่าวันจันทร์ใส่กากีก็พอละ ไม่สนเลยปฏิทิน
ผลก็คือ ใส่ไปคนเดียวในห้อง
เลยได้กับมาเปลี่ยนใหม่ที่บ้านอีก
อุตส่าห์ลางานไปทำสมาธิ ไหงกับไม่มีสมาธิซะงั้นยัยเข็ม
เป็นไรมะรู้ มันบอกไม่ถูกเลยนิ
แถมรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวอีก กะว่าไข้จะกับอีก
อย่านะ ยังไม่อยากเป็นไข้หนา เพิ่งจะหายไปยังไม่ขาดเลย
ไม่อยากกินยาอีกนะ
เฮ้อออ คราวหลังก็หัดดูซะมั่ง ปฏิทินนะี
แล้วทำไงก็มีสติตลอด
จะได้ไม่ต้องเสียเวลากับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านอีก
เปลืองน้ำมันรถ เข้าใจมั้ย
แต่ว่าวันนี้เบลอๆ ๆหนา
กะว่างานจะแยะไปหน่อย
ก็คงงั้น ลาไปซะหลายวัน กับมาทำงานแทบไม่เป็น
ขี้ค้านสุดๆ เลยนิ
หยังมาก่ายแต้น่อ
วันก่อนเดินอยู่ดี ๆ ตกท่อซะงั้น
ไ่ม่ดูตาม้าตาเรือซะมั่งเลยนิ
ไม่ได้ใจลอย หรือเหม่อไรทั้งนั้น
เพียงแค่มองไม่เห็น ท่อระบายน้ำต่างหาก
ไม่ได้มองข้างล่าง มองแต่ข้างหน้า
ผลก็คือ เดินตกท่อ 555 ขำตัวเองวะ
ได้ของแถมก็คือ ขาบวม ช้ำ เป็นสีม่วงเลย
วันนี้ก็อีก อาบน้ำแต่งตัวแล้วไม่ยักกะดูปฏิทิน
555 วันนี้วันพระค่ะ
สายธาร ใส่ชุดสีกากีซะเต็มยศ เหอะๆๆ
สติ นี่ไม่มีเลยนะ
สักแต่ว่าวันจันทร์ใส่กากีก็พอละ ไม่สนเลยปฏิทิน
ผลก็คือ ใส่ไปคนเดียวในห้อง
เลยได้กับมาเปลี่ยนใหม่ที่บ้านอีก
อุตส่าห์ลางานไปทำสมาธิ ไหงกับไม่มีสมาธิซะงั้นยัยเข็ม
เป็นไรมะรู้ มันบอกไม่ถูกเลยนิ
แถมรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวอีก กะว่าไข้จะกับอีก
อย่านะ ยังไม่อยากเป็นไข้หนา เพิ่งจะหายไปยังไม่ขาดเลย
ไม่อยากกินยาอีกนะ
เฮ้อออ คราวหลังก็หัดดูซะมั่ง ปฏิทินนะี
แล้วทำไงก็มีสติตลอด
จะได้ไม่ต้องเสียเวลากับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านอีก
เปลืองน้ำมันรถ เข้าใจมั้ย
แต่ว่าวันนี้เบลอๆ ๆหนา
กะว่างานจะแยะไปหน่อย
ก็คงงั้น ลาไปซะหลายวัน กับมาทำงานแทบไม่เป็น
ขี้ค้านสุดๆ เลยนิ
หยังมาก่ายแต้น่อ
วันอาทิตย์ที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ภาคสาม ของการปฏิบัติธรรม
อยู่ในสถานที่ปฏิบัติธรรมหลายวัน
ขาดการติดต่อทางโลกไปเลย
ไม่มีสัญญาณโทรศํพท์ มีบ้าง ไม่มีบ้าง ขาดๆ หายๆ
ไม่มีโทรทัศน์ดู ไม่มีวิทยุฟัง
มีแต่ป่า ป่า ป่า
มีแต่เสียงจิ้งหรีดร้อง มีแต่เสียงนกร้อง
และระหว่างการทำสมาธิก็จะได้ยินเสียงของลูกเดื่อตกตลอด
ยังกะเสียงฟ้าร้อง ดังไม่ขาดสาย ตกใจเป็นระยะๆ
ไอ้เรายิ่งตกใจง่ายอยู่ด้วย เหอะๆๆ สมาธิมีแบบขาดๆ หายๆ เหอะๆๆๆ
สถานที่แห่งนั้นสอนให้เรารู้ว่า
ทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนั้น เหมือนกันหมด
เท่าเทียมกันหมด ไม่มีใครเก่งไปกว่าใคร
ไม่มีใครต่ำต้อย หรือด้อยค่าไปกว่าใคร
ทุกคนเท่าเทียมกัน ไม่ว่าจะฐานะ เงินทอง
ชาติตระกูล หรือจะยศฐาบรรดาศักดิ์
เมื่อเข้าไปอยู่ในที่แห่งนี้ ทุกคนคือผู้ปฏิบัติธรรม
คนทุกคน เท่าเทียมกัน
ไม่ลุ่มหลงมัวเมาในอบายมุขทั้งหลาย
ทุกคนใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน
ผู้หญิงใส่แค่ผ้าถุงสีขาว ใส่เสื้อสีขาว
ผู้ชายก็กางเกงขาวเสื้อสีขาว
ไม่ต้องมาคอยนั่งคิดว่า วันนี้จะใส่เสื้อแบบไหน ยี่ห้ออะไร
ก็ดีนะ ถ้าทุกคนคิดได้แบบนี้
วันๆ ไม่ต้องรับรู้เรื่องราวภายนอก
สอนให้รู้แค่ว่า เราต้องมีสติกับเรื่องที่เราทำอยู่
ทำอะไรอยู่ ให้มีสติตลอด
แล้วเมื่อกับมาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจิง
เราก็ต้องมีสติกับมัน
คิดก่อนทำเสมอ จะทำอะไรก็ต้องมีสติ
สรุป จะทำไรต้องมีสติ สติ สติ
ขาดการติดต่อทางโลกไปเลย
ไม่มีสัญญาณโทรศํพท์ มีบ้าง ไม่มีบ้าง ขาดๆ หายๆ
ไม่มีโทรทัศน์ดู ไม่มีวิทยุฟัง
มีแต่ป่า ป่า ป่า
มีแต่เสียงจิ้งหรีดร้อง มีแต่เสียงนกร้อง
และระหว่างการทำสมาธิก็จะได้ยินเสียงของลูกเดื่อตกตลอด
ยังกะเสียงฟ้าร้อง ดังไม่ขาดสาย ตกใจเป็นระยะๆ
ไอ้เรายิ่งตกใจง่ายอยู่ด้วย เหอะๆๆ สมาธิมีแบบขาดๆ หายๆ เหอะๆๆๆ
สถานที่แห่งนั้นสอนให้เรารู้ว่า
ทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนั้น เหมือนกันหมด
เท่าเทียมกันหมด ไม่มีใครเก่งไปกว่าใคร
ไม่มีใครต่ำต้อย หรือด้อยค่าไปกว่าใคร
ทุกคนเท่าเทียมกัน ไม่ว่าจะฐานะ เงินทอง
ชาติตระกูล หรือจะยศฐาบรรดาศักดิ์
เมื่อเข้าไปอยู่ในที่แห่งนี้ ทุกคนคือผู้ปฏิบัติธรรม
คนทุกคน เท่าเทียมกัน
ไม่ลุ่มหลงมัวเมาในอบายมุขทั้งหลาย
ทุกคนใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน
ผู้หญิงใส่แค่ผ้าถุงสีขาว ใส่เสื้อสีขาว
ผู้ชายก็กางเกงขาวเสื้อสีขาว
ไม่ต้องมาคอยนั่งคิดว่า วันนี้จะใส่เสื้อแบบไหน ยี่ห้ออะไร
ก็ดีนะ ถ้าทุกคนคิดได้แบบนี้
วันๆ ไม่ต้องรับรู้เรื่องราวภายนอก
สอนให้รู้แค่ว่า เราต้องมีสติกับเรื่องที่เราทำอยู่
ทำอะไรอยู่ ให้มีสติตลอด
แล้วเมื่อกับมาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจิง
เราก็ต้องมีสติกับมัน
คิดก่อนทำเสมอ จะทำอะไรก็ต้องมีสติ
สรุป จะทำไรต้องมีสติ สติ สติ
ภาคสอง ของการปฏิบัิติธรรม
การที่ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ
เพราะบางคนไปได้แค่ไม่ถึงครึ่งวัน
เค้าก็แอากลับบ้าง แอบหนีไปนอนบ้าง
เพราะเค้าเคร่งครัดในเวลามาก
ต้องปฏิบัติตามกฏอย่างเคร่งครัด
คนที่ไม่ไหวจิงๆ เค้าก็ไม่ได้โกรธได้ว่าไรหรอกนะ
แต่เค้าจะแนะนำให้ไปอยู่ในอุโบสถเพื่ี่อฝึกทำ
หรือเรียกง่ายๆ ว่าขัดเกลานิสัย 555
เพราะตอนที่เราไปเนี่ย มีเด็กๆ หลายๆคน เค้าก็ไป
แต่เวลาปฏิบัติจิงๆ น้องเค้าไม่ไหวทำไม่ได้
นั่งคุยกันบ้าง นั่งเล่น พุบหลับบ้าง
คุยโทรศัพท์ไม่ได้ก็จิงนะ เพราะไม่มีสัญญาณ
ก็จะเล่นเกมในมือถือซะงั้น
คนที่เค้าสอนปฏิบัติธรรมก็เลยส่งตัวให้ไปอบรมเป็นการใหญ่
มีสามคน ที่อดทนไม่ไหว เลยแอบหนีกลับบ้านไปก่อน
น้องเค้าคงไม่ไหวจิงๆ แหละเลยขนข้าวของกับบ้านก่อน
เสียดายจิงๆ
ความจิงเราก็ไม่ไหวนะ
การทำสมาธิของเรา ไม่ค่อยดี
เราทำวิปัสสนาได้ไม่นานเราก็เมื่อย ก็ล้า
ไม่เหมือนคนอื่นๆ ที่เค้าทำกัน
แต่ท่านแม่ชีบอกว่า เรามาครั้งแรกได้ขนาดนี้ก็ดีแล้ว
ท่านบอกว่า ดีแล้วที่เราไม่หนีกับบ้านก่อน 555
นู๋ไม่กับหรอกค่ะ เพราะตั้งใจมาแล้ว อุตส่าห์ลางานมานะเนี่ย คิคิ
ไว้จาหาโอกาสไปใหม่อีกนะคะ
เพราะบางคนไปได้แค่ไม่ถึงครึ่งวัน
เค้าก็แอากลับบ้าง แอบหนีไปนอนบ้าง
เพราะเค้าเคร่งครัดในเวลามาก
ต้องปฏิบัติตามกฏอย่างเคร่งครัด
คนที่ไม่ไหวจิงๆ เค้าก็ไม่ได้โกรธได้ว่าไรหรอกนะ
แต่เค้าจะแนะนำให้ไปอยู่ในอุโบสถเพื่ี่อฝึกทำ
หรือเรียกง่ายๆ ว่าขัดเกลานิสัย 555
เพราะตอนที่เราไปเนี่ย มีเด็กๆ หลายๆคน เค้าก็ไป
แต่เวลาปฏิบัติจิงๆ น้องเค้าไม่ไหวทำไม่ได้
นั่งคุยกันบ้าง นั่งเล่น พุบหลับบ้าง
คุยโทรศัพท์ไม่ได้ก็จิงนะ เพราะไม่มีสัญญาณ
ก็จะเล่นเกมในมือถือซะงั้น
คนที่เค้าสอนปฏิบัติธรรมก็เลยส่งตัวให้ไปอบรมเป็นการใหญ่
มีสามคน ที่อดทนไม่ไหว เลยแอบหนีกลับบ้านไปก่อน
น้องเค้าคงไม่ไหวจิงๆ แหละเลยขนข้าวของกับบ้านก่อน
เสียดายจิงๆ
ความจิงเราก็ไม่ไหวนะ
การทำสมาธิของเรา ไม่ค่อยดี
เราทำวิปัสสนาได้ไม่นานเราก็เมื่อย ก็ล้า
ไม่เหมือนคนอื่นๆ ที่เค้าทำกัน
แต่ท่านแม่ชีบอกว่า เรามาครั้งแรกได้ขนาดนี้ก็ดีแล้ว
ท่านบอกว่า ดีแล้วที่เราไม่หนีกับบ้านก่อน 555
นู๋ไม่กับหรอกค่ะ เพราะตั้งใจมาแล้ว อุตส่าห์ลางานมานะเนี่ย คิคิ
ไว้จาหาโอกาสไปใหม่อีกนะคะ
กับมาแว้วววว
กับมาแว้ววว หลังจากหายไปซะนาน
ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกนะ เพียงแค่หลบไปทำสมาธิมา
ได้ไปปฏิบัิติธรรมมาแล้วรู้สึกดีจัง
เสียดายได้ไปแค่ไม่กี่วัน เพราะสภาพเราไม่เือื้ออำนวย
ความจิงสถานที่เค้าโอเคทุกอย่าง
แต่ร่างกายเราไม่พร้อม ใจเรายังไม่พร้อม
ครั้งแรกของการไปปฏิบัิติธรรม ไม่มีวันไหน ผื่นไม่ขึ้น
เพราะที่นั้น มีแต่ป่า ป่า ป่า แล้วก็ป่า ฉะนั้น ตัวหนอน ตัวบุ้งเยอะมาก
เรายิ่งเป็นคนแพ้ตัวบุ้งตัวหนอนอยู่แล้ว คันมันทั้งวัน
ผื่นขึ้นทั้งตัวเลย ทำใจไม่คันได้แค่แป๊บๆ ก็ต้องหยุดมาเกาอีก
โอยจะบ้าตาย ยาแก้แพ้ก็ไม่ได้เอาไป อยากจะตายซะให้ได้
แต่ยังดีนะ ไม่ขึ้นหน้าเรา เหอะๆๆ ขึ้นเฉพาะตัว กะขา
เฮ้ออ คิดแล้วสยอง คันมากกกก
โอกาสจะได้ไปปฏิบัติธรรมหาได้ไม่ง่ายนะ
นี่ลงทุนลางานไปเลยนะเนี่ย
พาแม่ไปด้วย
ต้องหาโอกาสไปใหม่อีก
คุยกะน้องเมย์ไว้ละ ว่าเราจะไปกันเดือนละครั้ง ๆ ละ สามวันก็ดี
มีคนไปปฏิบัติธรรมเยอะกว่าที่เราคิดซะอีก
มีคนไปเป็นร้อยๆ โอ เยอะมาก
ก็ดีนะ สถานที่เค้ากว้างใหญ่ มีที่นอนเพียงพอกับผู้ปฏิบัติธรรม มีห้องน้ำ เป็นร้อยๆ ห้อง
อยู่ที่ไหนก็มีห้องน้ำ เพราะเค้าจะไม่ให้คนปฏิบัิติธรรมเสียเวลาในการเดิน การทำสมาธิเลย
จะมีห้องน้ำอยู่ใกล้ๆ ตลอด ขนาดหอประชุม หอฉันท์ ยังมีห้องน้ำเลย
แถมมีชนิดที่ว่า โห นี่หรอ สถานที่ปฏิบัติธรรม นึกว่า มหกรรมงานแสดงห้องน้ำ
เพราะห้องน้ำแยะมาก ส่วนหอนอน ก็ให้นอนรวมกัน ห้องละสิบคน
มีที่นอนให้หมด แถม ในห้องนอนก็มีห้องน้ำ สองห้อง อีก
อะไรจะห้องน้ำแยะขนาดนี้
ห้องนอนก็เยอะมาก มีหลายห้องเลย
เพียงพอสำหรับคนเป็นร้อยเป็นพันคน
การปฏิบัติธรรมครั้งแรกของเรา ยังไม่ค่อยดีเ่่ท่าไหร่
จิตใจยังวอกแวก ยังปฏิบัติได้ไม่เต็มที่
ก็ด้วยตัวบุ้งกวนใจนี่แหละ คันจนไม่เป็นอันทำไรเลย
ไปเย็นวันอังคาร ก็เริ่มรับศีลจากพระคุณเจ้า
แล้วก็มีแม่ชี เอ๊ะ ไม่ิดิ พี่เค้าก็มาปฏิบัติธรรมเหมือนกัน
ชื่อพี่น้ำ มาสอนวิธีการปฏิบัติธรรมให้ น่ารักมากเลย
สอนทุกอย่างๆ สอนจนหมดเปลือก
แต่เราก็ยังทำได้ไม่เต็มที่
เพราะร่างกายเรายังปรับตัวไม่ค่อยได้
รุ่งเช้าของการปฏิบัติธรรม เช้าวันพุธ ตื่นตีสาม ทำวัตรเช้า
แล้วต่อด้วยการเดินจงกรม แล้วก็นั่งวิปัสสนาจนถึงเจ็ดโมงเช้า
พักกินข้าว แล้วพักสองชั่วโมง
เก้าโมงถึงสิบเอ็ดโมง ไปนั่งวิปัินสสนา เดินจงกรม ต่อ
พักกินข้าว แล้วพักอีกสองชั่วโมง
บ่ายโมงถึงบ่ายสี่โมงเริ่มทำวิปัสสนาใหม่
แล้วก็พัก แต่ไม่ได้พักกินข้าวเย็นนะ 555
เค้าให้กินแต่น้ำปานะ
แล้วก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว
หกโมงเย็น ทำวัตรเย็น แล้วนั่งวิปัสสนา เดินจงกรมต่อ จนถึง สามทุ่ม
แล้วเค้าปล่อยให้กับเข้าห้องพัก
เราดิ วันแรกก็ทำเสียเรื่องละ ดันหิวขึ้นมา
หยิบขนมมากินเฉยเลย แม่ออกจากห้องน้ำบ่นไม่หยุด
เออออ เราก็ลืมไปนิ ว่าเรากำลังถือศ๊ลแปดอยู่ เค้าไม่กินข้าวเย็นกัน
เหอะๆๆๆๆ เราเลยได้ไปขอขมา ทำทำสมาทานศีลใหม่
สูมาแต้ๆ เต๊อะเจ้า นู๋ไม่รู้จิงๆ แล้วนู๋ก็หิวด้วยอะ
หลังจากวันนั้นก็เริ่มปฏิบัติตัวได้
ทำอย่างนี้ตลอดระหว่างการปฏิบัติธรรม
ตื่นตีสามนอนสามทุ่ม อย่างนี้ทุกวัน
กับมาบ้านคราวนี้ จะลองทำเหมือนอยู่กะสถานที่ปฏิบัติธรรมนั้นให้ได้
ปล. ขอให้เราทำไ้ด้นะ และกับไปปฏิบัติธรรมอีกรอบ
ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกนะ เพียงแค่หลบไปทำสมาธิมา
ได้ไปปฏิบัิติธรรมมาแล้วรู้สึกดีจัง
เสียดายได้ไปแค่ไม่กี่วัน เพราะสภาพเราไม่เือื้ออำนวย
ความจิงสถานที่เค้าโอเคทุกอย่าง
แต่ร่างกายเราไม่พร้อม ใจเรายังไม่พร้อม
ครั้งแรกของการไปปฏิบัิติธรรม ไม่มีวันไหน ผื่นไม่ขึ้น
เพราะที่นั้น มีแต่ป่า ป่า ป่า แล้วก็ป่า ฉะนั้น ตัวหนอน ตัวบุ้งเยอะมาก
เรายิ่งเป็นคนแพ้ตัวบุ้งตัวหนอนอยู่แล้ว คันมันทั้งวัน
ผื่นขึ้นทั้งตัวเลย ทำใจไม่คันได้แค่แป๊บๆ ก็ต้องหยุดมาเกาอีก
โอยจะบ้าตาย ยาแก้แพ้ก็ไม่ได้เอาไป อยากจะตายซะให้ได้
แต่ยังดีนะ ไม่ขึ้นหน้าเรา เหอะๆๆ ขึ้นเฉพาะตัว กะขา
เฮ้ออ คิดแล้วสยอง คันมากกกก
โอกาสจะได้ไปปฏิบัติธรรมหาได้ไม่ง่ายนะ
นี่ลงทุนลางานไปเลยนะเนี่ย
พาแม่ไปด้วย
ต้องหาโอกาสไปใหม่อีก
คุยกะน้องเมย์ไว้ละ ว่าเราจะไปกันเดือนละครั้ง ๆ ละ สามวันก็ดี
มีคนไปปฏิบัติธรรมเยอะกว่าที่เราคิดซะอีก
มีคนไปเป็นร้อยๆ โอ เยอะมาก
ก็ดีนะ สถานที่เค้ากว้างใหญ่ มีที่นอนเพียงพอกับผู้ปฏิบัติธรรม มีห้องน้ำ เป็นร้อยๆ ห้อง
อยู่ที่ไหนก็มีห้องน้ำ เพราะเค้าจะไม่ให้คนปฏิบัิติธรรมเสียเวลาในการเดิน การทำสมาธิเลย
จะมีห้องน้ำอยู่ใกล้ๆ ตลอด ขนาดหอประชุม หอฉันท์ ยังมีห้องน้ำเลย
แถมมีชนิดที่ว่า โห นี่หรอ สถานที่ปฏิบัติธรรม นึกว่า มหกรรมงานแสดงห้องน้ำ
เพราะห้องน้ำแยะมาก ส่วนหอนอน ก็ให้นอนรวมกัน ห้องละสิบคน
มีที่นอนให้หมด แถม ในห้องนอนก็มีห้องน้ำ สองห้อง อีก
อะไรจะห้องน้ำแยะขนาดนี้
ห้องนอนก็เยอะมาก มีหลายห้องเลย
เพียงพอสำหรับคนเป็นร้อยเป็นพันคน
การปฏิบัติธรรมครั้งแรกของเรา ยังไม่ค่อยดีเ่่ท่าไหร่
จิตใจยังวอกแวก ยังปฏิบัติได้ไม่เต็มที่
ก็ด้วยตัวบุ้งกวนใจนี่แหละ คันจนไม่เป็นอันทำไรเลย
ไปเย็นวันอังคาร ก็เริ่มรับศีลจากพระคุณเจ้า
แล้วก็มีแม่ชี เอ๊ะ ไม่ิดิ พี่เค้าก็มาปฏิบัติธรรมเหมือนกัน
ชื่อพี่น้ำ มาสอนวิธีการปฏิบัติธรรมให้ น่ารักมากเลย
สอนทุกอย่างๆ สอนจนหมดเปลือก
แต่เราก็ยังทำได้ไม่เต็มที่
เพราะร่างกายเรายังปรับตัวไม่ค่อยได้
รุ่งเช้าของการปฏิบัติธรรม เช้าวันพุธ ตื่นตีสาม ทำวัตรเช้า
แล้วต่อด้วยการเดินจงกรม แล้วก็นั่งวิปัสสนาจนถึงเจ็ดโมงเช้า
พักกินข้าว แล้วพักสองชั่วโมง
เก้าโมงถึงสิบเอ็ดโมง ไปนั่งวิปัินสสนา เดินจงกรม ต่อ
พักกินข้าว แล้วพักอีกสองชั่วโมง
บ่ายโมงถึงบ่ายสี่โมงเริ่มทำวิปัสสนาใหม่
แล้วก็พัก แต่ไม่ได้พักกินข้าวเย็นนะ 555
เค้าให้กินแต่น้ำปานะ
แล้วก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว
หกโมงเย็น ทำวัตรเย็น แล้วนั่งวิปัสสนา เดินจงกรมต่อ จนถึง สามทุ่ม
แล้วเค้าปล่อยให้กับเข้าห้องพัก
เราดิ วันแรกก็ทำเสียเรื่องละ ดันหิวขึ้นมา
หยิบขนมมากินเฉยเลย แม่ออกจากห้องน้ำบ่นไม่หยุด
เออออ เราก็ลืมไปนิ ว่าเรากำลังถือศ๊ลแปดอยู่ เค้าไม่กินข้าวเย็นกัน
เหอะๆๆๆๆ เราเลยได้ไปขอขมา ทำทำสมาทานศีลใหม่
สูมาแต้ๆ เต๊อะเจ้า นู๋ไม่รู้จิงๆ แล้วนู๋ก็หิวด้วยอะ
หลังจากวันนั้นก็เริ่มปฏิบัติตัวได้
ทำอย่างนี้ตลอดระหว่างการปฏิบัติธรรม
ตื่นตีสามนอนสามทุ่ม อย่างนี้ทุกวัน
กับมาบ้านคราวนี้ จะลองทำเหมือนอยู่กะสถานที่ปฏิบัติธรรมนั้นให้ได้
ปล. ขอให้เราทำไ้ด้นะ และกับไปปฏิบัติธรรมอีกรอบ
วันพฤหัสบดีที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2555
เริ่มหายแล้ว
หลังจากที่ไอเป็็็นวรรคเป็นเวรมานานโข
ก็ได้ฤกษ์งามยามดีไปหาหมอ
เหอะๆ ความจริงไม่ได้ตั้งใจไปหาหมอหรอก
แค่อยากจะไปเยี่ยมน้องที่เค้าถูกรถชนแล้วนอนพักอยู่โรงบาลแค่นั้น
แต่ไหนๆ ก็ไปละ จะได้ไม่เสียเที่ยว
ก็เลยหาหมอให้ตรวจสักหน่อย
ไปก็เย็นละ คนเลยไม่แยะ
หมอตรวจนั่นตรวจนี่
แล้วก็ส่งไปเอกซ์เรย์ปอด บอกว่าไม่มีไรผิดปกติ
แต่นัดให้มาเอกซ์เรย์ปอดอีกรอบในวันที่ 9 เอ๊ะ! ไงเนี่ยหมอ
สรุปว่ามันดีหรือไม่ดีละ ให้เอกซ์ตั้งสองรอบ
เฮ้ออ ใจคอเริ่มไม่ดีละ
ได้ยามากองใหญ่ ๆ เม็ดเป้งๆ กินยามื้อหนึ่งจนอิ่มเลย
แทบจะไม่ต้องกินข้าว แค่กินยาแล้วกินน้ำก็อิ่ม 555
ไม่ได้ดิ ต้องกินรองท้องหน่อย เดียวมันกัดกระเพาะ เค้าว่าอย่างนั้นนะ
กับมาบ้าน แม่ต้มน้ำฟ้าทะลายโจรให้กินอีก
โอพระเจ้า อย่างขมเลย
ต้มไม่น้อยเลยนะ
กรองแล้วได้สองขวดลิตรใหญ่ๆ
ปาดกินไปบีบจมูกไป แทบจะอ๊วก
ขมมากกกกก
วันก่อนก็ให้กินไรอะ
ขิงซอย กะน้ำผึ้ง โอ เข้ากันๆ
กินไปได้สักพัก ยัยเข็มเอ้ยยยย
อ๊วกออกหมดเลย
สรุปไม่กินยา
กลางคืนไอทั้งคืนไม่หยุด
วันนี้เริ่มใหม่ กินยาที่หมอให้มา กะกินน้ำต้มฟ้าทะลายโจร
อร่อยมาก พยายามทำใจกินให้ได้
รู้สึกว่าหายใจคล่อง กลางคืนนอนไม่ไอบ่อยละ
แต่ง่วงตลอดเวลา ตาปรือๆๆ ทั้งวัน
สองวันมานี่แล้วซินะ ที่กินยาชุดใหม่แล้วนอนกลางวัน
นอนมันในห้องเจ้านายนี่แหละ
ปิดประตูเปิดแอร์นอนซะ 555 เลขารองฮิม จัดไป
ก็ง่วงอะ กินข้าวกินยา ตอนเที่ยงแล้วยาออกฤทธิ์ได้เรื่องเลย
หาที่นอนให้ขวัก 555 นอนมันในห้องเจ้านายนี่แหละ
ดีนะเจ้านายไม่มา
วันนี้วันที่สาม ไม่ยักกะไอแล้ว แต่ก็ัยังมีบ้างเล็กน้อย
ไม่มากเหมือนที่ผ่านมา
เย้ เย้ๆ ดีใจจัง หายแล้ว
สรุป ไม่รู้ว่าหายเพราะยาหมอ หรือว่าน้ำฟ้าทะลายโจรของแม่
แต่แม่บอกว่า เพราะน้ำแม่ต้มให้กินต่างหาก
คร้าาาคุงแม่ ของเค้าดีจิง
สมุนไพรพื้นบ้าน ดีอยู่แล้ว
ก็ได้ฤกษ์งามยามดีไปหาหมอ
เหอะๆ ความจริงไม่ได้ตั้งใจไปหาหมอหรอก
แค่อยากจะไปเยี่ยมน้องที่เค้าถูกรถชนแล้วนอนพักอยู่โรงบาลแค่นั้น
แต่ไหนๆ ก็ไปละ จะได้ไม่เสียเที่ยว
ก็เลยหาหมอให้ตรวจสักหน่อย
ไปก็เย็นละ คนเลยไม่แยะ
หมอตรวจนั่นตรวจนี่
แล้วก็ส่งไปเอกซ์เรย์ปอด บอกว่าไม่มีไรผิดปกติ
แต่นัดให้มาเอกซ์เรย์ปอดอีกรอบในวันที่ 9 เอ๊ะ! ไงเนี่ยหมอ
สรุปว่ามันดีหรือไม่ดีละ ให้เอกซ์ตั้งสองรอบ
เฮ้ออ ใจคอเริ่มไม่ดีละ
ได้ยามากองใหญ่ ๆ เม็ดเป้งๆ กินยามื้อหนึ่งจนอิ่มเลย
แทบจะไม่ต้องกินข้าว แค่กินยาแล้วกินน้ำก็อิ่ม 555
ไม่ได้ดิ ต้องกินรองท้องหน่อย เดียวมันกัดกระเพาะ เค้าว่าอย่างนั้นนะ
กับมาบ้าน แม่ต้มน้ำฟ้าทะลายโจรให้กินอีก
โอพระเจ้า อย่างขมเลย
ต้มไม่น้อยเลยนะ
กรองแล้วได้สองขวดลิตรใหญ่ๆ
ปาดกินไปบีบจมูกไป แทบจะอ๊วก
ขมมากกกกก
วันก่อนก็ให้กินไรอะ
ขิงซอย กะน้ำผึ้ง โอ เข้ากันๆ
กินไปได้สักพัก ยัยเข็มเอ้ยยยย
อ๊วกออกหมดเลย
สรุปไม่กินยา
กลางคืนไอทั้งคืนไม่หยุด
วันนี้เริ่มใหม่ กินยาที่หมอให้มา กะกินน้ำต้มฟ้าทะลายโจร
อร่อยมาก พยายามทำใจกินให้ได้
รู้สึกว่าหายใจคล่อง กลางคืนนอนไม่ไอบ่อยละ
แต่ง่วงตลอดเวลา ตาปรือๆๆ ทั้งวัน
สองวันมานี่แล้วซินะ ที่กินยาชุดใหม่แล้วนอนกลางวัน
นอนมันในห้องเจ้านายนี่แหละ
ปิดประตูเปิดแอร์นอนซะ 555 เลขารองฮิม จัดไป
ก็ง่วงอะ กินข้าวกินยา ตอนเที่ยงแล้วยาออกฤทธิ์ได้เรื่องเลย
หาที่นอนให้ขวัก 555 นอนมันในห้องเจ้านายนี่แหละ
ดีนะเจ้านายไม่มา
วันนี้วันที่สาม ไม่ยักกะไอแล้ว แต่ก็ัยังมีบ้างเล็กน้อย
ไม่มากเหมือนที่ผ่านมา
เย้ เย้ๆ ดีใจจัง หายแล้ว
สรุป ไม่รู้ว่าหายเพราะยาหมอ หรือว่าน้ำฟ้าทะลายโจรของแม่
แต่แม่บอกว่า เพราะน้ำแม่ต้มให้กินต่างหาก
คร้าาาคุงแม่ ของเค้าดีจิง
สมุนไพรพื้นบ้าน ดีอยู่แล้ว
วันพุธที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2555
วันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555
มีงี้ด้วยเหรอ
เพิ่งรู้ว่าเป็นพระแล้วร้องเพลงได้ หรอ.....
อันนี้ไม่รู้จิงๆ
แล้วทำไมไม่สำรวมกิริยาละเนี่ย
งงอะ
นั่งฟังเพลงในรถของน้าเรา แล้วบอกว่าเพราะดี
ขอแผ่นเพลงซะงั้น
แปลกอะ อย่างงง
ไปรับพระมาสวดเทศฟังธรรมให้อุ้ยยืน
น้ายาเปิดซีดีเพลงอะไรสักอย่างนี่แหละ
เพราะดี ตุ๊ลุงชอบ คลอเพลงตลอดทาง
ขากลับไปส่ง ฝากบอกก๊อปให้ตุ๊ลุงแผ่นนะ
อยากได้ไปฟัง เพราะดี เอออซะงั้น
น้ายากัวลืม เลยยกแผ่นนั้นให้ไปเลย
555
ขำอะ
อันนี้ไม่รู้จิงๆ
แล้วทำไมไม่สำรวมกิริยาละเนี่ย
งงอะ
นั่งฟังเพลงในรถของน้าเรา แล้วบอกว่าเพราะดี
ขอแผ่นเพลงซะงั้น
แปลกอะ อย่างงง
ไปรับพระมาสวดเทศฟังธรรมให้อุ้ยยืน
น้ายาเปิดซีดีเพลงอะไรสักอย่างนี่แหละ
เพราะดี ตุ๊ลุงชอบ คลอเพลงตลอดทาง
ขากลับไปส่ง ฝากบอกก๊อปให้ตุ๊ลุงแผ่นนะ
อยากได้ไปฟัง เพราะดี เอออซะงั้น
น้ายากัวลืม เลยยกแผ่นนั้นให้ไปเลย
555
ขำอะ
วันศุกร์ที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2555
แง่ววววววว
สอบไม่ผ่านคับ สอบไม่ผ่าน
เหอะๆ ๆ เซ็งจิตเลย
แม่บอกดีใจจะได้ไม่ต้องไปไกล
มิเป็นไร สอบใหม่ๆๆๆ
เหอะๆ ๆ เซ็งจิตเลย
แม่บอกดีใจจะได้ไม่ต้องไปไกล
มิเป็นไร สอบใหม่ๆๆๆ
วันพฤหัสบดีที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2555
เหอะๆ .....
เหอะๆๆๆ วันเกิดวันไหนๆ ก็วันธรรมดา
ที่เราต้องอยู่คนเดียว
กินคนเดียว นอนคนเดียว
อยากไปเที่ยวบ้าง ไปไหนบ้าง
แต่ก็ไม่รู้จาไปไหน
วันๆ ก็หมดไปกะงานละ
เฮ้อออออ
เหงาจังวะ
เล่นเกมก็เบื่อ อ่านหนังสือก็ไม่รู้จะอ่านไร
อาบน้ำนอนดีฝ่า
พักผ่อนเอาแรง พรุ่งนี้ลุยงานต่อ
ก่ายยยยยยยยยย
ที่เราต้องอยู่คนเดียว
กินคนเดียว นอนคนเดียว
อยากไปเที่ยวบ้าง ไปไหนบ้าง
แต่ก็ไม่รู้จาไปไหน
วันๆ ก็หมดไปกะงานละ
เฮ้อออออ
เหงาจังวะ
เล่นเกมก็เบื่อ อ่านหนังสือก็ไม่รู้จะอ่านไร
อาบน้ำนอนดีฝ่า
พักผ่อนเอาแรง พรุ่งนี้ลุยงานต่อ
ก่ายยยยยยยยยย
HBD ja ยัยเข็ม
555 ครบรอบ 32 ขวบละ หุหุ
แก่เลยนิ
วันเกิดเราคือวันที่แม่เบ่งเราออกมา
เช้านี้ตื่นเร็วกว่าปกติ ไ่ม่ดิ ยังไม่ได้นอนเลย
ไอทั้งคืน สงสัยกินไก่ทอดแยะไปหน่อย
กลางคืนมาไอแม่งทั้งคืน ไม่ได้หลับได้นอน
ทรมานมาก
ไปทำบุญมาเรียบร้อยละ
ก่อนไปกราบเท้าพ่อกับแม่ขอพรวันเกิด
ได้พรมาแยะเลยตื่ั้นตันใจมากๆ
ไฮ่กันทั้งบ้าน เข็ม พ่อ แม่
เสียดายขวัญไม่อยู่ด้วย
แต่ถ้าัมันอยู่มันจะว่าเรา "กาก" อีกแระ
กราบพ่อกะแม่แค่นี้ก็ร้องไห้ โห ใครไม่ทำไม่รู้นะ
มันบอกไม่ถูก มันกั๊ดอกเน้อ
น้ำตามันไหลออกมาเอง
ภูมิใจได้เกิดมาเป็นลูกพ่อกะแม่
ขอบคุณที่พ่อกะแม่เลี้ยงดูเข็มให้เป็นผู้เป็นคนมาจนถึงทุกวันนี้
ลูกคนนี้จะรักเคารพและเลี้ยงดูพ่อกะแม่ตลอดไปจนชีวิตจะหาไม่
แม่อีกคนโทรหาแต่เช้าเลย
น้าคำโทรหาตั้งแต่อยู่ในที่นอนละ
ขอบคุณน้าคำนะคะ ที่รักและส่งเสียเลี้ยงดูหลานคนนี้เหมือนลูกคนหนึ่ง
ขอบคุณจริงๆ ค่ะ และเข็มสัญญาว่าจะเลี้ยงดูน้าคำอีกคนนะคะ
แต่ที่แน่ๆ กับมาอยู่เชียงรายได้แล้วนะ คิดถึงมาก
พี่ภูมิก็อวยพรให้ตั้งแต่ตีสี่ครึ่งละ
ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณที่รักกัน
แม้ว่าเข็มอาจจะไม่ดีในสายตาพี่ก็ตาม
ดื้อบ้าง รั้นบ้าง ตามประสาคนเอาแต่ใจ 5555
นายขวัญกะยัยบี ก็อวยพรวันเกิดให้
ขอบคุณนะน้องรักทั้งสองของพี่
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน
ที่อวยพรให้
ขอให้พรประเสริฐนั้น ส่งผลให้ทุกคนมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
มีความสุข ความเจริญ ทุกๆ ด้านนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ
ปีนี้ก็เหมือนเดิมๆ อยู่คนเดียวเหมือนเดิม
ไม่แตกต่างจากที่ผ่านๆมา
ไม่มีไรหวือหวา ธรรมดาๆ
ไม่ขอไรมากนะคะ
ขอให้เข็มมีความสุข สมหวังในสิ่งที่คิดทุกประการ
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
มีกำลังกาย กำลังทรัพย์ในการดูแลรักษาคนในครอบครัว
ให้อยู่ดีมีสุขตราบนานเท่านาน
ขอบคุณกำลังใจทุกๆ ดวงค่ะ
แก่เลยนิ
วันเกิดเราคือวันที่แม่เบ่งเราออกมา
เช้านี้ตื่นเร็วกว่าปกติ ไ่ม่ดิ ยังไม่ได้นอนเลย
ไอทั้งคืน สงสัยกินไก่ทอดแยะไปหน่อย
กลางคืนมาไอแม่งทั้งคืน ไม่ได้หลับได้นอน
ทรมานมาก
ไปทำบุญมาเรียบร้อยละ
ก่อนไปกราบเท้าพ่อกับแม่ขอพรวันเกิด
ได้พรมาแยะเลยตื่ั้นตันใจมากๆ
ไฮ่กันทั้งบ้าน เข็ม พ่อ แม่
เสียดายขวัญไม่อยู่ด้วย
แต่ถ้าัมันอยู่มันจะว่าเรา "กาก" อีกแระ
กราบพ่อกะแม่แค่นี้ก็ร้องไห้ โห ใครไม่ทำไม่รู้นะ
มันบอกไม่ถูก มันกั๊ดอกเน้อ
น้ำตามันไหลออกมาเอง
ภูมิใจได้เกิดมาเป็นลูกพ่อกะแม่
ขอบคุณที่พ่อกะแม่เลี้ยงดูเข็มให้เป็นผู้เป็นคนมาจนถึงทุกวันนี้
ลูกคนนี้จะรักเคารพและเลี้ยงดูพ่อกะแม่ตลอดไปจนชีวิตจะหาไม่
แม่อีกคนโทรหาแต่เช้าเลย
น้าคำโทรหาตั้งแต่อยู่ในที่นอนละ
ขอบคุณน้าคำนะคะ ที่รักและส่งเสียเลี้ยงดูหลานคนนี้เหมือนลูกคนหนึ่ง
ขอบคุณจริงๆ ค่ะ และเข็มสัญญาว่าจะเลี้ยงดูน้าคำอีกคนนะคะ
แต่ที่แน่ๆ กับมาอยู่เชียงรายได้แล้วนะ คิดถึงมาก
พี่ภูมิก็อวยพรให้ตั้งแต่ตีสี่ครึ่งละ
ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณที่รักกัน
แม้ว่าเข็มอาจจะไม่ดีในสายตาพี่ก็ตาม
ดื้อบ้าง รั้นบ้าง ตามประสาคนเอาแต่ใจ 5555
นายขวัญกะยัยบี ก็อวยพรวันเกิดให้
ขอบคุณนะน้องรักทั้งสองของพี่
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน
ที่อวยพรให้
ขอให้พรประเสริฐนั้น ส่งผลให้ทุกคนมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
มีความสุข ความเจริญ ทุกๆ ด้านนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ
ปีนี้ก็เหมือนเดิมๆ อยู่คนเดียวเหมือนเดิม
ไม่แตกต่างจากที่ผ่านๆมา
ไม่มีไรหวือหวา ธรรมดาๆ
ไม่ขอไรมากนะคะ
ขอให้เข็มมีความสุข สมหวังในสิ่งที่คิดทุกประการ
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
มีกำลังกาย กำลังทรัพย์ในการดูแลรักษาคนในครอบครัว
ให้อยู่ดีมีสุขตราบนานเท่านาน
ขอบคุณกำลังใจทุกๆ ดวงค่ะ
วันพุธที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2555
แ่ง่วววววว
นอนไม่หลับเลยนิ
ตั้งแต่กับจากระยองฮินี่หนา
เครียดขึ้นสมอง
เอาข้อสอบไรมาให้กันสอบเนี่ย
เล่นทำกันนอนไม่หลับเลย
รู้ผลตั้งแต่สอบละ
ว่าตายแน่ๆ รอบนี้
ตายอย่างเขียด
ทำใจ ได้แต่ทำใจ
เครียดที่สุดในโลกกกกกกกกกก
ปกติเราก็เป็นคนยอมรับความจิงได้อยู่แล้วนะ
แต่อันนี้ มันจิงไปหน่อย เหอะๆๆ ช้านรับไม่ไหว
มันหนักอึ้งเลยนิ
อันที่จิงก็สอบไม่ผ่านนี่มันก็เป็นเรื่องปกติของเราอยู่แล้ว
ไม่เห็นแปลก แต่ทำไมยังจะต้องกัวอีก
เออออ ก็ยังงงตัวเองอยู่เนี่ย
จะกัวทำไม ผ่านไม่ผ่านก็รู้ ๆ ๆ อยู่แล้ว
ตายตั้งแต่ยังสอบไม่เสร็จละ 5555
โคตรมั่วเลยนิ ข้อสอบไรวะ
นึกว่าเราจบวิศวคอมมารึไง เล่นเอากันซะมึนเลย
ออกไรนักหนาตั้งแปดสิบข้อ แทบอ๊วก
ที พรบ.หลายแหล่ทั้งหลาย อ่านมาดิบดี ออกยีึ่่สิบข้องี้ เฮ้อออจะบ้าตาย
เครียดโว้ยยย
พรุ่งนี้ต้องไปกินไอติม ถึงจะหายเครียด คิคิ
ชวนเจ้ๆ ไปกินติมดีฝ่าาาาาา
ตั้งแต่กับจากระยองฮินี่หนา
เครียดขึ้นสมอง
เอาข้อสอบไรมาให้กันสอบเนี่ย
เล่นทำกันนอนไม่หลับเลย
รู้ผลตั้งแต่สอบละ
ว่าตายแน่ๆ รอบนี้
ตายอย่างเขียด
ทำใจ ได้แต่ทำใจ
เครียดที่สุดในโลกกกกกกกกกก
ปกติเราก็เป็นคนยอมรับความจิงได้อยู่แล้วนะ
แต่อันนี้ มันจิงไปหน่อย เหอะๆๆ ช้านรับไม่ไหว
มันหนักอึ้งเลยนิ
อันที่จิงก็สอบไม่ผ่านนี่มันก็เป็นเรื่องปกติของเราอยู่แล้ว
ไม่เห็นแปลก แต่ทำไมยังจะต้องกัวอีก
เออออ ก็ยังงงตัวเองอยู่เนี่ย
จะกัวทำไม ผ่านไม่ผ่านก็รู้ ๆ ๆ อยู่แล้ว
ตายตั้งแต่ยังสอบไม่เสร็จละ 5555
โคตรมั่วเลยนิ ข้อสอบไรวะ
นึกว่าเราจบวิศวคอมมารึไง เล่นเอากันซะมึนเลย
ออกไรนักหนาตั้งแปดสิบข้อ แทบอ๊วก
ที พรบ.หลายแหล่ทั้งหลาย อ่านมาดิบดี ออกยีึ่่สิบข้องี้ เฮ้อออจะบ้าตาย
เครียดโว้ยยย
พรุ่งนี้ต้องไปกินไอติม ถึงจะหายเครียด คิคิ
ชวนเจ้ๆ ไปกินติมดีฝ่าาาาาา
วันพฤหัสบดีที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2555
ปวดหัวจัง
ไรหว่า.....
ปวดหัวทั้งคืนไม่ได้นอนเลย
ปวดหัวตุบๆ ทำไงดี
กินยาไงก็ไม่หาย
สงสัยได้หาหมออีกแระ
รอบนี้แรงกว่าเดิมอีกเนาะ สุดๆ เลย
แงๆ.....
ปวดหัวทั้งคืนไม่ได้นอนเลย
ปวดหัวตุบๆ ทำไงดี
กินยาไงก็ไม่หาย
สงสัยได้หาหมออีกแระ
รอบนี้แรงกว่าเดิมอีกเนาะ สุดๆ เลย
แงๆ.....
วันจันทร์ที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2555
วันพุธที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2555
ขอร้องอย่าเยอะ....
ถ้าช้านทำผิดช้านก็ยินดีจะขอโทษนะ
แต่ถ้าช้านไม่ได้ทำผิด ก็อย่าหวังว่าจะขอโทษ
เพราะไม่ได้ทำผิดไม่มีคำแก้ตัว
อย่ามาเยอะ อย่ามาเวิ่นเว้อ
เบื่อ แค่นี้ก็ปัญหามากพออยู่แล้ว
ปัญหาต่างๆ นานา เข้ามาในชีวิต
อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่
อย่ามาพาล อย่ามาหาเรื่อง
อย่ามาเยอะ เข้าใจมั้ย
คนเรามันก็ต้องมีบ้าง เข้ากับสังคม
ว่าแต่คุณจะเข้าไปในลักษณะไหน
วางตัวของคุณยังไง ช้านก็ไม่ได้ทำไรผิดเลยสักอย่าง
คุณก็มีสังคมของคุณ ส่วนช้านก็มีสังคมของช้าน
เราต่างมีกันคนละสังคม
แค่นี้ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่รู้จะพูดไงละ
เบื่อนะ ไม่อยากสร้างโรคเครียดให้กับตัวเอง
เพราะทุกวันนี้ก็เครียดจะแย่ละ
โอเคมั้ย........
ทุกวันนี้อยากได้กำลังใจ
ไม่ใช่การที่จะคอยมาจับผิดตลอดเวลาอย่างนี้
เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ย
แต่ถ้าช้านไม่ได้ทำผิด ก็อย่าหวังว่าจะขอโทษ
เพราะไม่ได้ทำผิดไม่มีคำแก้ตัว
อย่ามาเยอะ อย่ามาเวิ่นเว้อ
เบื่อ แค่นี้ก็ปัญหามากพออยู่แล้ว
ปัญหาต่างๆ นานา เข้ามาในชีวิต
อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่
อย่ามาพาล อย่ามาหาเรื่อง
อย่ามาเยอะ เข้าใจมั้ย
คนเรามันก็ต้องมีบ้าง เข้ากับสังคม
ว่าแต่คุณจะเข้าไปในลักษณะไหน
วางตัวของคุณยังไง ช้านก็ไม่ได้ทำไรผิดเลยสักอย่าง
คุณก็มีสังคมของคุณ ส่วนช้านก็มีสังคมของช้าน
เราต่างมีกันคนละสังคม
แค่นี้ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่รู้จะพูดไงละ
เบื่อนะ ไม่อยากสร้างโรคเครียดให้กับตัวเอง
เพราะทุกวันนี้ก็เครียดจะแย่ละ
โอเคมั้ย........
ทุกวันนี้อยากได้กำลังใจ
ไม่ใช่การที่จะคอยมาจับผิดตลอดเวลาอย่างนี้
เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ย
วันจันทร์ที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2555
วันพุธที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2555
วันจันทร์ที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2555
วันพฤหัสบดีที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2555
เซ็งจิง
วันนี้วันอารายเนี่ย
มีแต่คณะมาดูงาน มาดูไรกันนักหนา
วันนี้มาสามคณะ
เมื่อวานอีกสองคณะ
วันก่อน คณะเดียว
โอยจะตายแล้ว
เดินขึ้นเดินลงสามชั้น
น่องช้านบวมเป่งเลยเนี่ย
ปวดขามาก ๆ กลายเป็นคนขาโตไปทันทีทันใด
ทำไมคนภาคกลางภาคใต้ถึงได้อยากมาดูงานบ้านเรานัก่หนา
มากันแยะจิงแยะจัง วุ่นวายกันไปหมด
วันนี้เหนื่อยมาก วิ่งขึ้นลงสามชั้น แทบจะหมดแรง
เดียวคนนั้นจะเอาอันนี้ คนนี้จะเอาอันนั้น
โอยยย สายธารเวียนหัวมาก
แฟ้มก็กองเต็มโต๊ะ
พี่ลำดวนก็มาลาอีก
ช้านต้องไปส่งเงินธนาคารอีกแร้ว
ดีนะ เป็นช่วงเจ้านายไปถ่ายวีดีทัศน์
แล้วไปธนาคารคนก็ไม่แยะ
ถ้าเป็นแบบวันนั้นตายแน่
เจ้านายก็อยู่ ไปธนาคารก็ลัดคิวไม่ได้ โอย
กับเข้าห้องไปมีแต่คนบ่นว่าเจ้านายกดออดเป็นสิบครั้งละก้า
ทำไงได้ละ ถ้าแยกร่างได้ก็จะแยกอยู่นะ
แต่นี่ คนคนเดียวน่อ มันก็ต้องทำที่ละอย่างดิ
ขอร้องงงงง อย่ามาเยอะ......
มีแต่คณะมาดูงาน มาดูไรกันนักหนา
วันนี้มาสามคณะ
เมื่อวานอีกสองคณะ
วันก่อน คณะเดียว
โอยจะตายแล้ว
เดินขึ้นเดินลงสามชั้น
น่องช้านบวมเป่งเลยเนี่ย
ปวดขามาก ๆ กลายเป็นคนขาโตไปทันทีทันใด
ทำไมคนภาคกลางภาคใต้ถึงได้อยากมาดูงานบ้านเรานัก่หนา
มากันแยะจิงแยะจัง วุ่นวายกันไปหมด
วันนี้เหนื่อยมาก วิ่งขึ้นลงสามชั้น แทบจะหมดแรง
เดียวคนนั้นจะเอาอันนี้ คนนี้จะเอาอันนั้น
โอยยย สายธารเวียนหัวมาก
แฟ้มก็กองเต็มโต๊ะ
พี่ลำดวนก็มาลาอีก
ช้านต้องไปส่งเงินธนาคารอีกแร้ว
ดีนะ เป็นช่วงเจ้านายไปถ่ายวีดีทัศน์
แล้วไปธนาคารคนก็ไม่แยะ
ถ้าเป็นแบบวันนั้นตายแน่
เจ้านายก็อยู่ ไปธนาคารก็ลัดคิวไม่ได้ โอย
กับเข้าห้องไปมีแต่คนบ่นว่าเจ้านายกดออดเป็นสิบครั้งละก้า
ทำไงได้ละ ถ้าแยกร่างได้ก็จะแยกอยู่นะ
แต่นี่ คนคนเดียวน่อ มันก็ต้องทำที่ละอย่างดิ
ขอร้องงงงง อย่ามาเยอะ......
วันพุธที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2555
14 สิ่งนี้จะช่วยให้เรามีสติมากยิ่งขึ้
1. ศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ตัวเราเอง
2. ความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความอวดดี
3.การกระทำที่โง่เขลาที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การหลอกลวง
4. สิ่งที่แสนสาหัสที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความอิจฉาริษยา
5. ความผิดพลาดมหันต์ที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การยอมแพ้ตัวเอง
6. สิ่งที่เป็นอกุศลที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การหลอกตัวเอง
7. สิ่งที่น่าสังเวชที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความถดถอยของตัวเอง
8. สิ่งที่น่าสรรเสริญที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความอุตสาหะ วิริยะ
9. ความล้มละลายที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความสิ้นหวัง
10. ทรัพย์สมบัติที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ สุขภาพที่สมบูรณ์
11.หนี้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ หนี้บุญคุณ
12.ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การให้อภัยและความเมตตากรุณา
13.ข้อบกพร่องที่ใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การมองโลกในแง่ร้ายและไร้เหตุผล
14.สิ่งที่ทำให้อิ่มอกอิ่มใจที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การให้ทาน
2. ความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความอวดดี
3.การกระทำที่โง่เขลาที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การหลอกลวง
4. สิ่งที่แสนสาหัสที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความอิจฉาริษยา
5. ความผิดพลาดมหันต์ที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การยอมแพ้ตัวเอง
6. สิ่งที่เป็นอกุศลที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การหลอกตัวเอง
7. สิ่งที่น่าสังเวชที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความถดถอยของตัวเอง
8. สิ่งที่น่าสรรเสริญที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความอุตสาหะ วิริยะ
9. ความล้มละลายที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ ความสิ้นหวัง
10. ทรัพย์สมบัติที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ สุขภาพที่สมบูรณ์
11.หนี้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ หนี้บุญคุณ
12.ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การให้อภัยและความเมตตากรุณา
13.ข้อบกพร่องที่ใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การมองโลกในแง่ร้ายและไร้เหตุผล
14.สิ่งที่ทำให้อิ่มอกอิ่มใจที่สุดในชีวิตเรา ก็คือ การให้ทาน
วันอังคารที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันพฤหัสบดีที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2555
สิ่งที่ควรทำทุกวัน
เครื่องประดับที่สวยที่สุดบนเรือนร่าง
คือ รอยยิ้ม
งานที่ทำแล้วพอใจที่สุด
คือ งานช่วยเหลือผู้อื่น
ความสุขที่สุด
คือ ..การให้..
อาวุธร้ายแรงที่ต้องระมัดระวัง
และเก็บรักษาให้ดีที่สุด
คือ คำพูดที่ทำร้ายผู้อื่น
พลังยิ่งใหญ่ที่สุดที่ทำให้ทุกอย่างสำเร็จ
คือ ความรัก
ความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
คือ การทำร้ายตัวเอง
ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดที่จะต้องเอาชนะให้ได้
คือ ความกลัว
ยานอนหลับที่ให้ผลดีที่สุด
คือ ความสงบภายในใจ
คือ รอยยิ้ม
งานที่ทำแล้วพอใจที่สุด
คือ งานช่วยเหลือผู้อื่น
ความสุขที่สุด
คือ ..การให้..
อาวุธร้ายแรงที่ต้องระมัดระวัง
และเก็บรักษาให้ดีที่สุด
คือ คำพูดที่ทำร้ายผู้อื่น
พลังยิ่งใหญ่ที่สุดที่ทำให้ทุกอย่างสำเร็จ
คือ ความรัก
ความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
คือ การทำร้ายตัวเอง
ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดที่จะต้องเอาชนะให้ได้
คือ ความกลัว
ยานอนหลับที่ให้ผลดีที่สุด
คือ ความสงบภายในใจ
วันอังคารที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันอังคารที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ขอสักกำเต๊อะ หุุหุ
บ่อได้อัพรูปตัวเองนานละ
มีแต่อัพไรก็มะรู้ วันนี้ขอสักวัน
รูปนี้ถ่ายเมื่อปีที่แล้วละ
งานกีฬาเทศบาล
ได้ขึ้นไปเต้นแร้งเต้นกาบนเวทีกะเค้าครั้งหนึ่งในชีวิต
เต้นผิดเต้นถูก หุหุ
เขินมากกกกกก
เสียดายนะ ได้ถ่ายแค่ใบเดียวเองแหละ
(รูปเดียวนะที่สวยคือรูปนี้แหละ)
ที่เหลือดูไม่ค่อยได้เลย
ตลกๆ ไงมะรู้
มีแต่อัพไรก็มะรู้ วันนี้ขอสักวัน
รูปนี้ถ่ายเมื่อปีที่แล้วละ
งานกีฬาเทศบาล
ได้ขึ้นไปเต้นแร้งเต้นกาบนเวทีกะเค้าครั้งหนึ่งในชีวิต
เต้นผิดเต้นถูก หุหุ
เขินมากกกกกก
เสียดายนะ ได้ถ่ายแค่ใบเดียวเองแหละ
(รูปเดียวนะที่สวยคือรูปนี้แหละ)
ที่เหลือดูไม่ค่อยได้เลย
ตลกๆ ไงมะรู้
วันจันทร์ที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ความล้มเหลวมันคืออะไรกันแน่
ความล้มเหลว ไม่ได้หมายความว่า คุณคือคนที่ล้มเหลว
แต่มันหมายถึง คุณยังไม่ประสบความสำเร็จต่างหาก
แต่มันหมายถึง คุณยังไม่ประสบความสำเร็จต่างหาก
ความล้มเหลวไม่ได้หมายความว่า คุณจะไม่ประสพผลสำเร็จในสิ่งใดเลยแต่มันหมายถึง คุณได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างเพิ่มขึ้น
ความล้มเหลว ไม่ได้หมายความว่า คุณขาดความสง่างามแต่มันหมายถึง คุณกำลังยินดีในความพยายามต่างหาก
ความล้มเหลว ไม่ได้หมายความว่า คุณไม่ได้มีมันแต่มันหมายถึง คุณไม่สมบูรณ์แบบเท่านั้นเอง
ความล้มเหลว ไม่ได้หมายความว่า คุณได้สูญเสียชีวิตไปแล้วแต่มันหมายถึง คุณมีเหตุผลที่จะเริ่มใหม่อีกไหม
ความล้มเหลว ไม่ได้หมายความว่า คุณจะล้มเลิก
แต่มันหมายถึง คุณต้องพยายามให้หนักกว่าเก่า
ความล้มเหลว ไม่ได้หมายความว่า คุณจะไม่ทำมันอีก
แต่มันหมายถึง คุณต้องใช้เวลามากกว่าเก่าอีกเล็กน้อย
ความล้มเหลว ไม่ได้หมายความว่า พระเจ้าไม่แยแสคุณ
แต่มันหมายถึง พระเจ้ามีหนทางที่ดีกว่าสำหรับคุณต่างหาก
วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2555
สุขสันต์วันแม่นะคะ รักแม่นะ
ตื่นมาตั้งแต่ตีสี่ละ
ัยังไม่ได้กราบแม่เลย
แม่ไม่อยู่ไปปฏิบัติธรรม กว่าจะกับก็คงวันอังคาร
แม่ไม่อยู่งี้เหงาจัง คิดถึงแม่
วันแม่ปีนี้ลูกไม่มีของขวัญอะไรจะให้แม่หรอกนะคะ
มีแต่ขอพรจาคุณพระศรีรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก
ขอจงประทานพรให้แม่มีสุขภาพแข็งแรง ดีขึ้นๆๆๆ ไม่มีโรคแทรกซ้อน
อยู่กะเข็มและขวัญไปนานๆ นะ เข็มรักแม่นะ
โลกนี้ไม่มีใครจะรักเข็มเท่ากะแม่แล้ว
ไม่มีใครเข้าใจ ไ่ม่มีใครสนใจ ดูแลเอาใจใส่เราเท่าแม่แล้ว
อยู่ไหนทำไรที่ไหน แม่โทรหาตลอด
ห่วงอยู่เสมอเป็นนิจไม่ขาดหาย
ขนาดตอนนี้แม่ป่วย แม่ก็ยังเป็นห่วงเรา ดูแลเราไม่เปลี่ยนแปลง
ทุกๆ ปี ตื่นมาเราจะไปกราบแม่
แต่ปีนี้แม่ขอไปปฏิบัิตธรรมก่อน เลยต้องรอแม่วันอังคารแหละ
จะได้เจอกัน ความจิงก็อยากไปอยู่นะ แต่กิเลสหนา
เลยไม่ได้ไป ติดงาน ติดปัญหาส่วนตัว หลากหลายปัญหา
ไม่รู้จะแก้ได้ป่าว ถ้าแก้ไม่ได้ ก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามชะตากรรมของเรา
เราสร้างเรื่องเอง ก็ต้องรับกรรมไปเอง
ทำใจ....
สุดท้ายนี้ ขอบอกแม่ว่า เข็มรักแม่นะ จะให้ตายแทนแม่ก็ได้เสมอ
ถ้าแม่เจ็บขอเจ็บแทน ขอเพียงอย่างเดียวแม่อย่าเป็นไรไปแค่นั้นพอ
ให้แม่อยู่กะเราไปนานๆ รักแม่ที่สุดในโลก
ัยังไม่ได้กราบแม่เลย
แม่ไม่อยู่ไปปฏิบัติธรรม กว่าจะกับก็คงวันอังคาร
แม่ไม่อยู่งี้เหงาจัง คิดถึงแม่
วันแม่ปีนี้ลูกไม่มีของขวัญอะไรจะให้แม่หรอกนะคะ
มีแต่ขอพรจาคุณพระศรีรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก
ขอจงประทานพรให้แม่มีสุขภาพแข็งแรง ดีขึ้นๆๆๆ ไม่มีโรคแทรกซ้อน
อยู่กะเข็มและขวัญไปนานๆ นะ เข็มรักแม่นะ
โลกนี้ไม่มีใครจะรักเข็มเท่ากะแม่แล้ว
ไม่มีใครเข้าใจ ไ่ม่มีใครสนใจ ดูแลเอาใจใส่เราเท่าแม่แล้ว
อยู่ไหนทำไรที่ไหน แม่โทรหาตลอด
ห่วงอยู่เสมอเป็นนิจไม่ขาดหาย
ขนาดตอนนี้แม่ป่วย แม่ก็ยังเป็นห่วงเรา ดูแลเราไม่เปลี่ยนแปลง
ทุกๆ ปี ตื่นมาเราจะไปกราบแม่
แต่ปีนี้แม่ขอไปปฏิบัิตธรรมก่อน เลยต้องรอแม่วันอังคารแหละ
จะได้เจอกัน ความจิงก็อยากไปอยู่นะ แต่กิเลสหนา
เลยไม่ได้ไป ติดงาน ติดปัญหาส่วนตัว หลากหลายปัญหา
ไม่รู้จะแก้ได้ป่าว ถ้าแก้ไม่ได้ ก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามชะตากรรมของเรา
เราสร้างเรื่องเอง ก็ต้องรับกรรมไปเอง
ทำใจ....
สุดท้ายนี้ ขอบอกแม่ว่า เข็มรักแม่นะ จะให้ตายแทนแม่ก็ได้เสมอ
ถ้าแม่เจ็บขอเจ็บแทน ขอเพียงอย่างเดียวแม่อย่าเป็นไรไปแค่นั้นพอ
ให้แม่อยู่กะเราไปนานๆ รักแม่ที่สุดในโลก
วันเสาร์ที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2555
จะไม่โกหกกันอีกต่อไป
คงเป็นเรื่องน่าเศร้า
หากคนเราต้องบิดเบือนความจริงในใจ แล้วใส่หน้ากากเข้าหากัน
หากคนเราต้องบิดเบือนความจริงในใจ แล้วใส่หน้ากากเข้าหากัน
เราคงมีชีวิตอยู่กับความสุขปลอมๆ
ท่ามกลางความกลัวที่จะผิดหวัง
ทั้งที่ในที่สุดก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี
ท่ามกลางความกลัวที่จะผิดหวัง
ทั้งที่ในที่สุดก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี
ถอกหน้ากากออกดีไหม
จะเป็นไรไป หากใครจะอ่านสายตาของเราได้
หรือแม้แต่จะมองทะลุถึงใจของเรา
จะเป็นไรไป หากใครจะอ่านสายตาของเราได้
หรือแม้แต่จะมองทะลุถึงใจของเรา
เพราะเมื่อใดก็ตาม ที่เราไม่ต้องปิดบัง อำพราง
ไม่ต้องไว้ท่าไว้ทางหรือมีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ
เมื่อนั่นใจของเราย่อมมีพลังอย่างเต็มที่ ที่จะสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้บังเกิดขึ้น
ไม่ต้องไว้ท่าไว้ทางหรือมีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ
เมื่อนั่นใจของเราย่อมมีพลังอย่างเต็มที่ ที่จะสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้บังเกิดขึ้น
ซึ่งต่างค้นพบพลังแห่งความจริงใจ
เป็นพลังที่เกิดขึ้นอย่างเรียบง่ายเป็นธรรมชาติ
แต่มีอานุภาพเหลือประมาณ
เป็นพลังที่เกิดขึ้นอย่างเรียบง่ายเป็นธรรมชาติ
แต่มีอานุภาพเหลือประมาณ
ฉะนั้น..
อย่ากลัวเลย..ที่จะเป็นคนจริงใจ
เป็นคนซื่อๆ ใสๆ
ปากกับใจตรงกัน
ถึงแม้เราไม่เก่ง ไม่ดีเด่น
ไม่ได้เป็นคนสำคัญ
ขอเพียงเรามีความจริงใจต่อกัน
แค่นี้ก็สุขสบายใจ..
อย่ากลัวเลย..ที่จะเป็นคนจริงใจ
เป็นคนซื่อๆ ใสๆ
ปากกับใจตรงกัน
ถึงแม้เราไม่เก่ง ไม่ดีเด่น
ไม่ได้เป็นคนสำคัญ
ขอเพียงเรามีความจริงใจต่อกัน
แค่นี้ก็สุขสบายใจ..
วันศุกร์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันพฤหัสบดีที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2555
เหตุผลที่ควรรักแม่มากกว่าแฟน
แม่. . . ไม่เคยหลอกให้เราหลงรัก
เพราะเราเต็มใจรักแม่ โดยไม่ต้องหลง...
แม่. . . อาจเคยตีเราให้เจ็บ แต่ไม่เคยทำให้เราเจ็บหัวใจ
แม่. . . ส่งเสียเรา แต่เราต้องส่งเสียแฟน
...
แม่. . . ไม่เคยบอกเลิก
แม่. . . เป็นแบงค์ส่วนตัวที่เวลากู้ไม่เคยคิดดอกเบี้ย และไม่ค่อยทวงคืน ...
แม่. . . เห็นเราเดินแก้ผ้าตั้งแต่เล็ก โดยไม่เคยติเรื่องรูปร่าง
แม่. . . เป็นคนที่เห็นเราดีกว่า แฟนของแม่เสมอ ขอหอมแม่ไม่ยากเท่าขอหอมแฟน
...
แม่. . . ยอมตัดสะดือตัวเองเพื่อให้เราเกิดมา
แม่. . . สอนให้เราพูดได้ เพื่อจะไปบอกรักแฟนตอนโต
แม่. . . ยอมเป็นยายอ้วนลงพุงตั้ง 9 เดือน
เพื่อให้เราอาศัยอยู่ข้างใน ...
เพราะเราเต็มใจรักแม่ โดยไม่ต้องหลง...
แม่. . . อาจเคยตีเราให้เจ็บ แต่ไม่เคยทำให้เราเจ็บหัวใจ
แม่. . . ส่งเสียเรา แต่เราต้องส่งเสียแฟน
...
แม่. . . ไม่เคยบอกเลิก
แม่. . . เป็นแบงค์ส่วนตัวที่เวลากู้ไม่เคยคิดดอกเบี้ย และไม่ค่อยทวงคืน ...
แม่. . . เห็นเราเดินแก้ผ้าตั้งแต่เล็ก โดยไม่เคยติเรื่องรูปร่าง
แม่. . . เป็นคนที่เห็นเราดีกว่า แฟนของแม่เสมอ ขอหอมแม่ไม่ยากเท่าขอหอมแฟน
...
แม่. . . ยอมตัดสะดือตัวเองเพื่อให้เราเกิดมา
แม่. . . สอนให้เราพูดได้ เพื่อจะไปบอกรักแฟนตอนโต
แม่. . . ยอมเป็นยายอ้วนลงพุงตั้ง 9 เดือน
เพื่อให้เราอาศัยอยู่ข้างใน ...
และในประเทศนี้ไม่มี . . . “วันแฟนแห่งชาติ”
เหมือนวันแม่ใช่มั้ย ...
รู้ว่าความรักของแม่ ยิ่งใหญ่กว่าแฟนแล้ว. . .
พรุ่งนี้!! คุณอยากบอกแม่ว่าอะไรดี. . .?
...
อย่ารอโอกาส หรือรอเวลาบอกรักแม่เฉพาะ “วันแม่” เท่านั้น
. . .เพราะวันเวลาอาจทำให้คุณ . . . ไม่มีโอกาสบอกรักแม่ก็เป็นได้
เหมือนวันแม่ใช่มั้ย ...
รู้ว่าความรักของแม่ ยิ่งใหญ่กว่าแฟนแล้ว. . .
พรุ่งนี้!! คุณอยากบอกแม่ว่าอะไรดี. . .?
...
อย่ารอโอกาส หรือรอเวลาบอกรักแม่เฉพาะ “วันแม่” เท่านั้น
. . .เพราะวันเวลาอาจทำให้คุณ . . . ไม่มีโอกาสบอกรักแม่ก็เป็นได้
ตกไรนักหนา
ฝนตกตั้งแต่เลิกงาน
ป่านนี้ก็ปาไปสองชั่วโมงฝ่าๆ
ยังไม่หยุดตกอีก
เมื่่อคืนก็ตกอย่างแรง
ตอนนี้ก็ตกอย่างแรง
แล้วบ้านเราจะน้ำท่วมอีกป่าวเนี่ย
เมื่อคืนออกมานั่งดูน้ำหน้าบ้าน
โห เจิ่งนองเต็มไปหมด
ไอ้เราก็นึกว่าจะต้องเตรียมตัวขนของอีกซะแร้ว
รอดไปอีกวัน
ตอนนี้ซิ ตกหนักมาก ถึงมากๆๆ
ฟ้างี้มืดตึบ กัวน้ำท่วมแหน่
พอได้แล้วเน้อ หยุดตกได้แล้ว
พอได้แล้วฟ้าร้องเสียงน่ากัว
คำรามซะลูกหมาตกใจขนลุกขนพองไปตามๆ กัน เหอะๆๆๆ
สงสารปาร์ตี้กะเอเปค สองตัวนี้กัวเสียงฟ้าัร้องกะเสียงปะทัดที่สุด
ได้ยินทีไร วิ่งตับแลบเลย เห็นแล้วสงสารจิงๆๆๆ
ป่านนี้ก็ปาไปสองชั่วโมงฝ่าๆ
ยังไม่หยุดตกอีก
เมื่่อคืนก็ตกอย่างแรง
ตอนนี้ก็ตกอย่างแรง
แล้วบ้านเราจะน้ำท่วมอีกป่าวเนี่ย
เมื่อคืนออกมานั่งดูน้ำหน้าบ้าน
โห เจิ่งนองเต็มไปหมด
ไอ้เราก็นึกว่าจะต้องเตรียมตัวขนของอีกซะแร้ว
รอดไปอีกวัน
ตอนนี้ซิ ตกหนักมาก ถึงมากๆๆ
ฟ้างี้มืดตึบ กัวน้ำท่วมแหน่
พอได้แล้วเน้อ หยุดตกได้แล้ว
พอได้แล้วฟ้าร้องเสียงน่ากัว
คำรามซะลูกหมาตกใจขนลุกขนพองไปตามๆ กัน เหอะๆๆๆ
สงสารปาร์ตี้กะเอเปค สองตัวนี้กัวเสียงฟ้าัร้องกะเสียงปะทัดที่สุด
ได้ยินทีไร วิ่งตับแลบเลย เห็นแล้วสงสารจิงๆๆๆ
วันพุธที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2555
เบลอมาก
คงต้องหาปลามากินอย่างด่วน!!!!!!!ซะละ
ก็ไม่รู้ช่วงนี้เป็นไร เป้นอันไซเมอร์กะ
จำไรไม่ค่อยได้ เบลอๆ มึนๆ
วันนี้ก็อีกแระ นึกได้ไงว่าวันนี้วันพฤหัส 555
ทั้งๆ ที่ก็ตื่นไปใส่บาตรกับแม่
(ปกติหมู่บ้านของเราจะใส่บาตรกันทุกวันพุธ)
เราก็ยังตื่นมาหุงข้าว เตรียมของใส่บาตร
แต่แล้วไหงตอนอาบน้ำเสร็จมาเปลี่ยนเสื้อผ้า
ดั้นนนนนน
ใส่เสื้อสมเด็จย่าสีเทามาทำงานเลย
(เสื้อสมเ็ด็จย่าเนี่ย เค้าให้ใส่วันพฤหัส)
5555 เข็มเพี้ยนไปแล้วจิงๆๆ
เมื่อวานก็อีก ลืมกุญแจรถมอไซด์คารถไว้
หาตั้งนานกว่าจะเจอ
ดีรถไม่หาย เฮ้ออ ยัยเข็มเอ้ย
สงสัยวัยชราเริ่มถามหา
ไม่เอาไม่นะ เค้ายังไม่อยากแก่......
ก็ไม่รู้ช่วงนี้เป็นไร เป้นอันไซเมอร์กะ
จำไรไม่ค่อยได้ เบลอๆ มึนๆ
วันนี้ก็อีกแระ นึกได้ไงว่าวันนี้วันพฤหัส 555
ทั้งๆ ที่ก็ตื่นไปใส่บาตรกับแม่
(ปกติหมู่บ้านของเราจะใส่บาตรกันทุกวันพุธ)
เราก็ยังตื่นมาหุงข้าว เตรียมของใส่บาตร
แต่แล้วไหงตอนอาบน้ำเสร็จมาเปลี่ยนเสื้อผ้า
ดั้นนนนนน
ใส่เสื้อสมเด็จย่าสีเทามาทำงานเลย
(เสื้อสมเ็ด็จย่าเนี่ย เค้าให้ใส่วันพฤหัส)
5555 เข็มเพี้ยนไปแล้วจิงๆๆ
เมื่อวานก็อีก ลืมกุญแจรถมอไซด์คารถไว้
หาตั้งนานกว่าจะเจอ
ดีรถไม่หาย เฮ้ออ ยัยเข็มเอ้ย
สงสัยวัยชราเริ่มถามหา
ไม่เอาไม่นะ เค้ายังไม่อยากแก่......
ว้ากกกก ตกอย่างแรง
ฝนไม่ตกมาหลายวันละ
ดั้นมาตกตอนวันแข่งฟุตบอล
หุหุ น่าฉงฉานเปียกกันหมดเลย
หลายวันมาเนี่ย งานตรึมนะ
เจ้านายก็อยู่บ้างไม่อยู่บ้าง
แต่งานเพียบ
ไอ้เราเรอะก็หัวฟูทั้งวัน
ที่ฟูไม่ช่ายไรหรอก
วิ่งร่ออยู่สามสี่ห้อง พระเจ้า "สายธาร" อยากตาย
ทำไมต้องมาลากันวันนี้
พี่ส่งกะไม่อยู่ เจ้าเกียรติก็ทำเงินเดือน
ปกติเราทำสามห้องก็จะตายละ
นี่เพิ่มมาอีกห้อง แทบกระอัก เหอะๆๆ
แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
เหนื่อยนิดหน่อย
พี่หนูพาไปเลี้ยงฉลองรถใหม่
ฟอร์ดโฟกัส เกียร์ออโต้สีฟ้าเทา (ชอบสีนี้มาก)
กำลังอยู่ในความฝันว่าเราจะเอารถแบบไหนดี
5555 อยากได้รถก็อยากได้ บ้านก็อยากได้
โอยยยยย ทำไงดีน้ออออ
จะเอาไรก่อนดีเนี่ย คิคิ (ทำเป็นพูด ยังกับว่ามีตังงั้น)
เออ ฝนตกแบบนี้ก็ดีนะ เย็นสบายดี
ไม่ไ้ด้นอนหลับสบายๆ มาหลายคืนละเนี่ย
ก็เล่นปวดท้องกันทั้งวันทั้งคืน แทบตายอยู่ละ
รอบนี้หนักหน่อย ต้องอาศัยกินยาช่วย ไม่งั้นเกือบไม่ไหว
ปกติไม่เป็นหนักนะแต่รอบนี้ไม่ไหวจิงๆ เลยขอโด๊บยาซะหน่อย
มันก็แค่ช่วยบรรเทาได้แค่ชั่วยามเท่านั้น
ก็ยังดีกว่าปวดจนตัวงอแหละ
เฮ้อออ เมื่อไหร่จะหายเนี่ย
ฝนตกๆๆๆ เย็นสบายจังง
คิดถึงสมัยเป็นละอ่อน ฝนตกนี่วิ่งเล่นกลางวันเลย
หนุกมาก ไม่มีสักครั้งที่ไม่เล่นน้ำฝน มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
คิดแล้วอยากย้อนเวลาอีกแระ
ป่วยการที่จะมาคิดย้อนเวลา บ้าไปแล้วจิงๆ ๆ
ดั้นมาตกตอนวันแข่งฟุตบอล
หุหุ น่าฉงฉานเปียกกันหมดเลย
หลายวันมาเนี่ย งานตรึมนะ
เจ้านายก็อยู่บ้างไม่อยู่บ้าง
แต่งานเพียบ
ไอ้เราเรอะก็หัวฟูทั้งวัน
ที่ฟูไม่ช่ายไรหรอก
วิ่งร่ออยู่สามสี่ห้อง พระเจ้า "สายธาร" อยากตาย
ทำไมต้องมาลากันวันนี้
พี่ส่งกะไม่อยู่ เจ้าเกียรติก็ทำเงินเดือน
ปกติเราทำสามห้องก็จะตายละ
นี่เพิ่มมาอีกห้อง แทบกระอัก เหอะๆๆ
แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
เหนื่อยนิดหน่อย
พี่หนูพาไปเลี้ยงฉลองรถใหม่
ฟอร์ดโฟกัส เกียร์ออโต้สีฟ้าเทา (ชอบสีนี้มาก)
กำลังอยู่ในความฝันว่าเราจะเอารถแบบไหนดี
5555 อยากได้รถก็อยากได้ บ้านก็อยากได้
โอยยยยย ทำไงดีน้ออออ
จะเอาไรก่อนดีเนี่ย คิคิ (ทำเป็นพูด ยังกับว่ามีตังงั้น)
เออ ฝนตกแบบนี้ก็ดีนะ เย็นสบายดี
ไม่ไ้ด้นอนหลับสบายๆ มาหลายคืนละเนี่ย
ก็เล่นปวดท้องกันทั้งวันทั้งคืน แทบตายอยู่ละ
รอบนี้หนักหน่อย ต้องอาศัยกินยาช่วย ไม่งั้นเกือบไม่ไหว
ปกติไม่เป็นหนักนะแต่รอบนี้ไม่ไหวจิงๆ เลยขอโด๊บยาซะหน่อย
มันก็แค่ช่วยบรรเทาได้แค่ชั่วยามเท่านั้น
ก็ยังดีกว่าปวดจนตัวงอแหละ
เฮ้อออ เมื่อไหร่จะหายเนี่ย
ฝนตกๆๆๆ เย็นสบายจังง
คิดถึงสมัยเป็นละอ่อน ฝนตกนี่วิ่งเล่นกลางวันเลย
หนุกมาก ไม่มีสักครั้งที่ไม่เล่นน้ำฝน มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
คิดแล้วอยากย้อนเวลาอีกแระ
ป่วยการที่จะมาคิดย้อนเวลา บ้าไปแล้วจิงๆ ๆ
วันพุธที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2555
อย่างมึน
เช้านี้มาทำงานแบบมึนๆ
ตื่นตีสี่ ช่วยแม่ทำกับข้าวใส่บาตร
ทำกับข้าวไปส่งพ่อปลูกข้าวอีก
วุ่นแต่เช้า แต่ก็ผ่านไปด้วยดี
มาที่ทำงาน ลืมหมดทุกอย่าง
มือถือ กระเป๋าตัง ลืมหมด
ลืมทุกอย่าง เฮ้ออ สมองช้าน
งานก็วุ่น คนก็จุ้น รวมอยู่ในนี้หมด
อยากจะบ้าตาย
ก่ายๆๆๆๆ
ตื่นตีสี่ ช่วยแม่ทำกับข้าวใส่บาตร
ทำกับข้าวไปส่งพ่อปลูกข้าวอีก
วุ่นแต่เช้า แต่ก็ผ่านไปด้วยดี
มาที่ทำงาน ลืมหมดทุกอย่าง
มือถือ กระเป๋าตัง ลืมหมด
ลืมทุกอย่าง เฮ้ออ สมองช้าน
งานก็วุ่น คนก็จุ้น รวมอยู่ในนี้หมด
อยากจะบ้าตาย
ก่ายๆๆๆๆ
วันจันทร์ที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
สรุปว่าจะผ่านป่าวน้อ
เมื่อวานไปสอบ กพ.มา
ไปสอบทีเ่ชียงใหม่ ตื่นตั้งแต่ ตีสอง
เพราะรถออกตีสามนิ ต้องตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวก่อน
ง่วงมาก ไม่อยากจะลุกเลย แต่ก็ต้องลุก
ไม่ลุกก็ตกรถซิ แถมเจ้านาฬิกาปลุกก็ดังสนั่นเลย
555 กัวไม่ตื่น ตั้งปลุกตั้งสามอัน สงสัยดังสนั่นซอยมั้ง
ไปขึ้นรถที่หน้าบิ๊กซี คุณภีรภูิมิไปส่งตามเคย
มีคนขึ้นแค่สองคน จากนั้นก็ไปรับต่อตามไหล่ทาง
อ้อมโลกซะจิง ไปรับคนที่พะเยาอีก มิน่าให้เราออกตีสาม
แล้วมีอีกคันออกตีสี่ โอ ทำไมเราต้องมาขึ้นคันที่ออกตีสามด้วยเนี่ย
ไปรับที่พะเยาแล้วขับไปทางวังเหนือ มีแต่เขาแต่ดอย โอย เวียนหัวมาก
โชว์เฟอร์ก็เปิดเพลงได้ใจจิงๆๆ เพลงรุ่นโบราณละ น่าเบื่อที่สุด
อยากถามเหลือเกินว่าพี่ไปขุดมาจากไหน เก่าเหลือเกิน ไม่ไหวนอนดีกว่า
ถึงเชียงใหม่หกโมง ต้องนั่งรอสอบตอนบ่ายสอง นานมากกกก
ก็ยังดี ได้ฟุบหลับบ้าง แต่ก็ยังไม่หายปวดหัว
ได้เพื่อนใหม่มาหนึ่่งคน น้องต้นอ้อ สาวโรงแรม
น่ารักดี คุยสนุก หลับตลอด คนไรอะ หลับได้ทุกที
นั่งรถได้คุยกันแป๊บๆๆ หันไปอีกที อ้าวหลับซะระ
เฮ้ออ สงสัยน้องเค้าไม่ได้นอนมาเลย
แล้วตอนนั่งคุยกันที่โรงเีรียน น้องเค้าก็ยังนั่งหลับได้อีก คิคิ
ได้เวลาสอบ ดันปวดท้อง โอย อยากร้องไห้
จะปวดไรตอนนี้
ปวดแทบทนไม่ไหว ไม่ได้ปวดเข้าห้องน้ำ
แต่ปวดแบบบอกไม่ได้ว่าปวดไง รู้ว่าปวดแค่นั้น
ท้องแข็งไปหมด อยากตาย คิดเลขไม่ออก ท้องก็ปวด
ทำไม ทำไม ต้องปวดตอนสอบด้วยนะ
สรุปแล้วช้านไม่มีสมาธิทำข้อสอบเลย
แล้วช้านจะผ่านมั้ยเนี่ย
แงๆๆๆ อยากร้องไห้ครั้งที่ล้านนนนนนนน
ไปสอบทีเ่ชียงใหม่ ตื่นตั้งแต่ ตีสอง
เพราะรถออกตีสามนิ ต้องตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวก่อน
ง่วงมาก ไม่อยากจะลุกเลย แต่ก็ต้องลุก
ไม่ลุกก็ตกรถซิ แถมเจ้านาฬิกาปลุกก็ดังสนั่นเลย
555 กัวไม่ตื่น ตั้งปลุกตั้งสามอัน สงสัยดังสนั่นซอยมั้ง
ไปขึ้นรถที่หน้าบิ๊กซี คุณภีรภูิมิไปส่งตามเคย
มีคนขึ้นแค่สองคน จากนั้นก็ไปรับต่อตามไหล่ทาง
อ้อมโลกซะจิง ไปรับคนที่พะเยาอีก มิน่าให้เราออกตีสาม
แล้วมีอีกคันออกตีสี่ โอ ทำไมเราต้องมาขึ้นคันที่ออกตีสามด้วยเนี่ย
ไปรับที่พะเยาแล้วขับไปทางวังเหนือ มีแต่เขาแต่ดอย โอย เวียนหัวมาก
โชว์เฟอร์ก็เปิดเพลงได้ใจจิงๆๆ เพลงรุ่นโบราณละ น่าเบื่อที่สุด
อยากถามเหลือเกินว่าพี่ไปขุดมาจากไหน เก่าเหลือเกิน ไม่ไหวนอนดีกว่า
ถึงเชียงใหม่หกโมง ต้องนั่งรอสอบตอนบ่ายสอง นานมากกกก
ก็ยังดี ได้ฟุบหลับบ้าง แต่ก็ยังไม่หายปวดหัว
ได้เพื่อนใหม่มาหนึ่่งคน น้องต้นอ้อ สาวโรงแรม
น่ารักดี คุยสนุก หลับตลอด คนไรอะ หลับได้ทุกที
นั่งรถได้คุยกันแป๊บๆๆ หันไปอีกที อ้าวหลับซะระ
เฮ้ออ สงสัยน้องเค้าไม่ได้นอนมาเลย
แล้วตอนนั่งคุยกันที่โรงเีรียน น้องเค้าก็ยังนั่งหลับได้อีก คิคิ
ได้เวลาสอบ ดันปวดท้อง โอย อยากร้องไห้
จะปวดไรตอนนี้
ปวดแทบทนไม่ไหว ไม่ได้ปวดเข้าห้องน้ำ
แต่ปวดแบบบอกไม่ได้ว่าปวดไง รู้ว่าปวดแค่นั้น
ท้องแข็งไปหมด อยากตาย คิดเลขไม่ออก ท้องก็ปวด
ทำไม ทำไม ต้องปวดตอนสอบด้วยนะ
สรุปแล้วช้านไม่มีสมาธิทำข้อสอบเลย
แล้วช้านจะผ่านมั้ยเนี่ย
แงๆๆๆ อยากร้องไห้ครั้งที่ล้านนนนนนนน
วุ่นวายจิง
ก็ไม่ได้เข้ามาดูบล็อคตัวเองแค่วันสองวัน
ดั้น เข้าไม่ได้ซะงั้น
เกิดอาการมึนๆ เบลอๆ จำพลาสเวิดตัวเองไม่
สงสัยจะอาการหนักนะเรา
ไม่ช่ายแค่บล็อคนะ ทุกๆ อย่างเลยเข้าไม่ได้สักอัน
ต้นเหตุก็มาจากว่า...
คุณภีรภูมิ เอาคอมอะเดี้ยนไปลงวินโดร์ใหม่
ทุกอย่างในคอมหายไปกะตา รูปภาพเอย
เว็บต่างๆ ที่เราเคยตั้งออโต้ไว้ เข้าไม่ได้ซะงั้น
ก็นานแล้วอะ เราไม่เคยเปลี่ยนพลาสเวิด แล้วก็ไม่ได้ใส่
พลาสเวิดมาซะหลายเดือน ไม่ได้จดไว้ด้วย
ผล....ก็ึืคือ เข้าไม่ได้ซิค่ะ
แล้วไอ้เราก็ความจำไม่ดีซะด้วย
ดันไม่จำว่าพลาสเวิดมันคืออะไร
เล่นเอากันซะวุึ่่นวายไปหมด
ตั้งมานั่งตั้งค่าพลาสเวิดใหม่ทุกอัน
ทั้งบล็อค เฟส จิปาถะของๆๆช้าน โอยเหนื่อยมาก
มึนแต่เช้าซะ
ต้องไปตั้งค่าเครื่องปิ้นใหม่อีก โอยยยยย
รีบมาก อีออฟฟิสเจ้านายก็ไม่ได้ปิ้น ต้องไปอาศัยเครื่องปิ้นคนอื่น
ดีนะมีแค่เรื่องเดียวมะงั้นแย่เลย
แฟ้มแ่ยะมากวันนี้ ไม่ได้เงยหน้าไปเม้ามอยกะใคร
นั่งลงแฟ้มเป็นชั่วโมง
ดีไปอย่าง ผอ. กะ ผช.น ไปราชการ
ดูแลแค่รองนายก กะ ผช.ต ขืนอยู่กันครบ สายธารตายแน่วันนี้
แต่ไงแฟ้มก็แยะอยู่ดี
นอกจากจะวุ่นวายกะเอกสารที่ฝากให้คนนั้นคนนี้แล้ว
ดั้น สมองเพี้ยน ยกแฟ้มให้ป้าเค้าไปผิดอีก
โอยยยยยย อยากร้องให้โลกรู้ว่าวันนี้ช้านจะบ้าตาย
อะไรกันเนี่ย วุ่นวายที่สุด
พี่ก้อยก็เสียงดังอะไรไม่รู้ ทั้งเรื่องส่วนตัวกะเรื่องงาน เฮ้ออออ
เหนื่อยมากวันนี้
สมองช้านต้องได้รับการเติมอาหารซะแร้ว
ทำงานแบบเบลอๆๆๆ ม่ายไหวๆๆ
ดั้น เข้าไม่ได้ซะงั้น
เกิดอาการมึนๆ เบลอๆ จำพลาสเวิดตัวเองไม่
สงสัยจะอาการหนักนะเรา
ไม่ช่ายแค่บล็อคนะ ทุกๆ อย่างเลยเข้าไม่ได้สักอัน
ต้นเหตุก็มาจากว่า...
คุณภีรภูมิ เอาคอมอะเดี้ยนไปลงวินโดร์ใหม่
ทุกอย่างในคอมหายไปกะตา รูปภาพเอย
เว็บต่างๆ ที่เราเคยตั้งออโต้ไว้ เข้าไม่ได้ซะงั้น
ก็นานแล้วอะ เราไม่เคยเปลี่ยนพลาสเวิด แล้วก็ไม่ได้ใส่
พลาสเวิดมาซะหลายเดือน ไม่ได้จดไว้ด้วย
ผล....ก็ึืคือ เข้าไม่ได้ซิค่ะ
แล้วไอ้เราก็ความจำไม่ดีซะด้วย
ดันไม่จำว่าพลาสเวิดมันคืออะไร
เล่นเอากันซะวุึ่่นวายไปหมด
ตั้งมานั่งตั้งค่าพลาสเวิดใหม่ทุกอัน
ทั้งบล็อค เฟส จิปาถะของๆๆช้าน โอยเหนื่อยมาก
มึนแต่เช้าซะ
ต้องไปตั้งค่าเครื่องปิ้นใหม่อีก โอยยยยย
รีบมาก อีออฟฟิสเจ้านายก็ไม่ได้ปิ้น ต้องไปอาศัยเครื่องปิ้นคนอื่น
ดีนะมีแค่เรื่องเดียวมะงั้นแย่เลย
แฟ้มแ่ยะมากวันนี้ ไม่ได้เงยหน้าไปเม้ามอยกะใคร
นั่งลงแฟ้มเป็นชั่วโมง
ดีไปอย่าง ผอ. กะ ผช.น ไปราชการ
ดูแลแค่รองนายก กะ ผช.ต ขืนอยู่กันครบ สายธารตายแน่วันนี้
แต่ไงแฟ้มก็แยะอยู่ดี
นอกจากจะวุ่นวายกะเอกสารที่ฝากให้คนนั้นคนนี้แล้ว
ดั้น สมองเพี้ยน ยกแฟ้มให้ป้าเค้าไปผิดอีก
โอยยยยยย อยากร้องให้โลกรู้ว่าวันนี้ช้านจะบ้าตาย
อะไรกันเนี่ย วุ่นวายที่สุด
พี่ก้อยก็เสียงดังอะไรไม่รู้ ทั้งเรื่องส่วนตัวกะเรื่องงาน เฮ้ออออ
เหนื่อยมากวันนี้
สมองช้านต้องได้รับการเติมอาหารซะแร้ว
ทำงานแบบเบลอๆๆๆ ม่ายไหวๆๆ
วันเสาร์ที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
วันพฤหัสบดีที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
งงอะ
ตื่นอีกแระ
จาตื่นมาทำไร
ไหนๆ ก็ตื่นมาแระ
ขอระบายสักหน่อย
ช้านตื่นมาทำไร
นอนไม่หลับอีกตามเคย
ทั้งที่เหนื่อยนะ ง่วงมาก
เพลียสุดๆ ทำไมช้านนอนไม่หลับ
ม่ายเข้าใจตัวเอง
จาตื่นมาทำไร
ไหนๆ ก็ตื่นมาแระ
ขอระบายสักหน่อย
ช้านตื่นมาทำไร
นอนไม่หลับอีกตามเคย
ทั้งที่เหนื่อยนะ ง่วงมาก
เพลียสุดๆ ทำไมช้านนอนไม่หลับ
ม่ายเข้าใจตัวเอง
วันอังคารที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
สังคมลวงโลก
ทุกวันนี้ สังคมเรา เป็นสังคมที่ใส่หน้ากากหากัน
มีให้เห็นออกเต็มไปหมด เต็มบ้านเต็มเมือง
ตะก่อนไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็เกลียดกัน
พูดจาให้ร้ายป้ายสีกัน อย่างเห็นได้ชัด
ปัจจุบันเหรอ......
ติดกันยังกะตังเม
ทำเป็นรักกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน
คุยกันสนิมสนม มีให้เห็นอีกแยะไป
เฮ้ออออ มันจะมีไรไปมากกว่าผลประโยชน์ที่จะมีร่วมกัน
ต่างคนเลยต่างต้องใส่หน้ากากหากัน
ชีวิตคนเรานี้หนอ
ทำไม......ทำไม....ต้องเป็นแบบนี้ด้วย
มีมั้ยจะถอดหน้ากากหากัน
มีมั้ยที่จะคุยกันแบบเปิดใจ ไม่เสแสร้งแกล้งทำ
ถ้าไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว
คงยาก....
มีให้เห็นออกเต็มไปหมด เต็มบ้านเต็มเมือง
ตะก่อนไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็เกลียดกัน
พูดจาให้ร้ายป้ายสีกัน อย่างเห็นได้ชัด
ปัจจุบันเหรอ......
ติดกันยังกะตังเม
ทำเป็นรักกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน
คุยกันสนิมสนม มีให้เห็นอีกแยะไป
เฮ้ออออ มันจะมีไรไปมากกว่าผลประโยชน์ที่จะมีร่วมกัน
ต่างคนเลยต่างต้องใส่หน้ากากหากัน
ชีวิตคนเรานี้หนอ
ทำไม......ทำไม....ต้องเป็นแบบนี้ด้วย
มีมั้ยจะถอดหน้ากากหากัน
มีมั้ยที่จะคุยกันแบบเปิดใจ ไม่เสแสร้งแกล้งทำ
ถ้าไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว
คงยาก....
วันจันทร์ที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
ไม่ว่าง
ไม่รู้ช่วงนี้เป็นไร
ไม่ค่อยมีเวลาเป็นส่วนตัวเลย
งานตรึม
ไม่ได้มานั่งเขียนบล็อคอย่างทุกที
มีเวลาก็แว็บๆ ๆ
ทำมั้ยทำไม เราไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวเลย
เหนื่อยมากกกกกก
ไม่ค่อยมีเวลาเป็นส่วนตัวเลย
งานตรึม
ไม่ได้มานั่งเขียนบล็อคอย่างทุกที
มีเวลาก็แว็บๆ ๆ
ทำมั้ยทำไม เราไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวเลย
เหนื่อยมากกกกกก
วันพุธที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
รู้ไว้......
การที่เรามาตั้งใจรักษาศีล 5 ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์นี้
เป็นการถูกต้องและเป็นการชอบแล้ว
และยังเหมาะกับภาวะความเป็นอยู่ของเราที่เป็นคฤหัสถ์
ผู้ที่ตั้งใจปฏิบัติศีล 5 ได้
ชื่อว่าเป็นการปรับพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ให้สมบูรณ์
ใครจะเป็นอะไรมาเกิดมันไม่สำคัญหรอก
มันสำคัญอยู่ที่ว่าปัจจุบันนี้ เราจะเอาดีได้หรือเปล่าเท่านั้น
เพราะฉะนั้นอย่าไปสนใจกับมันเลยเรื่องอดีตชาตินี่
ทำปัจจุบันให้ดีสำคัญที่สุด
เป็นการถูกต้องและเป็นการชอบแล้ว
และยังเหมาะกับภาวะความเป็นอยู่ของเราที่เป็นคฤหัสถ์
ผู้ที่ตั้งใจปฏิบัติศีล 5 ได้
ชื่อว่าเป็นการปรับพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ให้สมบูรณ์
ใครจะเป็นอะไรมาเกิดมันไม่สำคัญหรอก
มันสำคัญอยู่ที่ว่าปัจจุบันนี้ เราจะเอาดีได้หรือเปล่าเท่านั้น
เพราะฉะนั้นอย่าไปสนใจกับมันเลยเรื่องอดีตชาตินี่
ทำปัจจุบันให้ดีสำคัญที่สุด
วันจันทร์ที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
ตายแน่ ตายแน่
เฮ้ยยยย ปวดท้อง
เมื่อไหร่จะหายซะที
กินยาไรก็ไม่หาย
กินยาหมอปัจจุบัน หมอเมือง หมอโบราณ
ไม่หายสักอย่าง
กะว่าอยากหายจากโลกนี้เหรอเข็ม
จะตายแล้ว ปวดโคตรๆๆ
ทรมานจิงเล้ยย
เมื่อไหร่จะหายซะที
กินยาไรก็ไม่หาย
กินยาหมอปัจจุบัน หมอเมือง หมอโบราณ
ไม่หายสักอย่าง
กะว่าอยากหายจากโลกนี้เหรอเข็ม
จะตายแล้ว ปวดโคตรๆๆ
ทรมานจิงเล้ยย
วันศุกร์ที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
วันพฤหัสบดีที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
เบื่อ
เบื่อ เบื่อ เบื่อ
อะไรจะน่าเบื่ออย่างนี้
เบื่อคน เบื่องาน เบื่อ เบื่อ
เบื่อคอมขี้ลุ เดียวดี เดียวแฮ้ง เดียวดับ
เบื่อมือถือขี้หลุ เอ้อออ เบื่อ
เบื่ออยากไปเที่ยว
เบื่อไม่อยากกินข้าว กัวอ้วน
เบื่อฝนตกทำให้บ้านสกปรก
เบื่อฝนตกทำให้น้องหมาเปียกฝน
เบื่อน้องหมาเวลาเปียกฝนแล้วเข้าบ้านเลอะเทอะไปหมด
เบื่อไม่มีเวลาอ่านหนังสือ เพราะไม่รู้เอาเวลาไปทำไรหมด
เบื่อนิสัยไม่ดีติดละครงอมแงม
เบื่อวันนี้ง่วงมาก เพราะเมื่อคืนเหมือนไม่ได้นอน
เบื่อนอนไม่ค่อยหลับเลย หลับๆ ตื่นๆ ประจำ
เบื่อๆ ก่ายๆๆ
อะไรจะน่าเบื่ออย่างนี้
เบื่อคน เบื่องาน เบื่อ เบื่อ
เบื่อคอมขี้ลุ เดียวดี เดียวแฮ้ง เดียวดับ
เบื่อมือถือขี้หลุ เอ้อออ เบื่อ
เบื่ออยากไปเที่ยว
เบื่อไม่อยากกินข้าว กัวอ้วน
เบื่อฝนตกทำให้บ้านสกปรก
เบื่อฝนตกทำให้น้องหมาเปียกฝน
เบื่อน้องหมาเวลาเปียกฝนแล้วเข้าบ้านเลอะเทอะไปหมด
เบื่อไม่มีเวลาอ่านหนังสือ เพราะไม่รู้เอาเวลาไปทำไรหมด
เบื่อนิสัยไม่ดีติดละครงอมแงม
เบื่อวันนี้ง่วงมาก เพราะเมื่อคืนเหมือนไม่ได้นอน
เบื่อนอนไม่ค่อยหลับเลย หลับๆ ตื่นๆ ประจำ
เบื่อๆ ก่ายๆๆ
วันพุธที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
ภาพนี้ให้ตัวเอง
ช่วงนี้งานแยะมาก
ไม่มีเวลาไปเตร็ดเตร่ไหนเลย
นั่งอยู่กะโต๊ะตลอด
เจ้านายไม่ไปไหน
ทำงานในห้องทั้งวันๆ ๆ
ออกไปก็แค่ประชุม หรือไม่ก็กินข้าว กับบ้านแค่นั้น
เฮ้ออออ ช้านไม่ได้แว๊บหนีไปเที่ยวเลย
ปกตินี่เราแว๊บนั่นแว๊บนี่ตลอด
ตอนนี้อดเลย แงๆๆ
วันจันทร์ที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
วันศุกร์ที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
รอดตายอย่างหวุดหวิด
แต่เช้าเลยวันนี้
ไฟดูด ไฟช๊อต แถมทำปั้กเสียอีก
ได้ซ่อมอีกแล้ว จาให้ใครมาซ่อมเนี่ย
ไม่มีผู้ชายอยู่บ้านเลย ซ่อมเองกะมะเป็น
วันพฤหัสบดีที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
วันอังคารที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
อ้วนแล้วซินะเรา
สองสามวันมานี่ กินแหลก 55555
น้ำหนักขึ้นอีกแระ สี่สิบแปดละ
เพิ่งลดไปเหลือ สี่หกได้แค่สองสามวันเอง
วันนี้กินไปอีกอย่างหนัก
ก๋วยเตี่ยว ลวกจิ้ม ซุปกระดูก ตบท้ายด้วยไอศกรีม
โอ... ท่าจะผอมแล้วเรา
บ่ายสามมา พี่ก้อยซื้อไก่ย่างมากินในห้องอีก
อาหย่อย กินกันอีก สองคนพี่ไก่ กินอย่างเอร็ด อร่อย
อ้วนกันถ้วนหน้า คิคิ
มะเป็นไร อ้วนๆ น่ารักดี หุหุ
น้ำหนักขึ้นอีกแระ สี่สิบแปดละ
เพิ่งลดไปเหลือ สี่หกได้แค่สองสามวันเอง
วันนี้กินไปอีกอย่างหนัก
ก๋วยเตี่ยว ลวกจิ้ม ซุปกระดูก ตบท้ายด้วยไอศกรีม
โอ... ท่าจะผอมแล้วเรา
บ่ายสามมา พี่ก้อยซื้อไก่ย่างมากินในห้องอีก
อาหย่อย กินกันอีก สองคนพี่ไก่ กินอย่างเอร็ด อร่อย
อ้วนกันถ้วนหน้า คิคิ
มะเป็นไร อ้วนๆ น่ารักดี หุหุ
วันศุกร์ที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2555
อย่าเลี้ยงเลย ความไม่สบายใจ
คำว่า "ไม่สบายใจ" อย่าใช้ และอย่าให้มีขึ้นในใจต่อไป
"Let it go and get it out !"
ก่อนมันจะเกิดต้อง "Let it go"
ปล่อยให้มันผ่านไป อย่ารับเอาความไม่สบายใจไว้
ถ้าเผลอไปมันแอบเข้ามาอยู่ในใจได้
พอมีสติรู้สึกตัวว่า ความไม่สบายใจเข้ามาแอบอยู่ในใจ
ต้อง Get it out ! ขับมันออกไปทันที
อย่าเลี้ยงเอาความไม่สบายใจไว้ในใจ มันจะเคยตัว
ทีหลังจะเป็นคนอ่อนแอออดแอด
อะไรผิดพลาดนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่สบายใจ เคยตัว
เพราะความไม่สบายใจนี้แหละ เป็นศัตรู เป็นมาร
ทำให้ใจไม่สงบ ประสาทสมองไม่ปกติ
เป็นเหตุให้ร่างกายผิดปกติ พลอยไม่สงบไม่สบายไปด้วยทำให้สมองทึบไม่ปลอดโปร่งแจ่มใส เป็น habit ความเคยชินที่ไม่ดี
เป็นอุปสรรคกีดกั้นขัดขวางสติปัญญาไม่ให้ปลอดโปร่งแจ่มใส
ต้องฝึกหัดแก้ไขปรับปรุงจิตใจเสียใหม่
ทั้งก่อนที่จะทำอะไรหรือกำลังกระทำอยู่
และเมื่อเวลากระทำเสร็จแล้ว ต้องหัดให้จิตใจแช่มชื่นรื่นเริง
เกิดปีติปราโมทย์ เป็นสุขสบายอยู่เสมอ
เป็นเหตุให้เกิดกำลังกาย กำลังใจ
"Enjoy living" มีชีวิตอยู่ด้วยความเบิกบาน
จะศึกษาเล่าเรียนก็เข้าใจง่าย
เหมือนดอกไม้ที่แย้มบานต้องรับหยาดน้ำค้าง
และอากาศอันบริสุทธิ์ฉะนั้น
"Let it go and get it out !"
ก่อนมันจะเกิดต้อง "Let it go"
ปล่อยให้มันผ่านไป อย่ารับเอาความไม่สบายใจไว้
ถ้าเผลอไปมันแอบเข้ามาอยู่ในใจได้
พอมีสติรู้สึกตัวว่า ความไม่สบายใจเข้ามาแอบอยู่ในใจ
ต้อง Get it out ! ขับมันออกไปทันที
อย่าเลี้ยงเอาความไม่สบายใจไว้ในใจ มันจะเคยตัว
ทีหลังจะเป็นคนอ่อนแอออดแอด
อะไรผิดพลาดนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่สบายใจ เคยตัว
เพราะความไม่สบายใจนี้แหละ เป็นศัตรู เป็นมาร
ทำให้ใจไม่สงบ ประสาทสมองไม่ปกติ
เป็นเหตุให้ร่างกายผิดปกติ พลอยไม่สงบไม่สบายไปด้วยทำให้สมองทึบไม่ปลอดโปร่งแจ่มใส เป็น habit ความเคยชินที่ไม่ดี
เป็นอุปสรรคกีดกั้นขัดขวางสติปัญญาไม่ให้ปลอดโปร่งแจ่มใส
ต้องฝึกหัดแก้ไขปรับปรุงจิตใจเสียใหม่
ทั้งก่อนที่จะทำอะไรหรือกำลังกระทำอยู่
และเมื่อเวลากระทำเสร็จแล้ว ต้องหัดให้จิตใจแช่มชื่นรื่นเริง
เกิดปีติปราโมทย์ เป็นสุขสบายอยู่เสมอ
เป็นเหตุให้เกิดกำลังกาย กำลังใจ
"Enjoy living" มีชีวิตอยู่ด้วยความเบิกบาน
จะศึกษาเล่าเรียนก็เข้าใจง่าย
เหมือนดอกไม้ที่แย้มบานต้องรับหยาดน้ำค้าง
และอากาศอันบริสุทธิ์ฉะนั้น
วันพฤหัสบดีที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2555
วันพุธที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2555
เหนื่อยแต่ต้องสู้
ทุกวันนี้ชีวิตคนเรามันไม่แน่ไม่นอน
อยากทำไรก็ทำๆ ๆ ซะ
เดียวจาไม่ทันได้ทำ 555
แต่ว่า ตอนนี้จาทำไรดี
เมื่อวานหนื่อยมาก
ทำงานในห้องรองทั้งวัน
ห้องรองนะ เปิดแอร์อย่างเย็น
โคตรหนาว เล่นเอาช้านจะเป็นไข้เลย
กับถึงบ้านหลับเป็นตาย
นอนแต่หัวค่ำ ดึกๆ มาแม่งไม่อยากนอน
กว่าจะนอนอีกรอบปาไปเกือบห้าทุ่ม
เช้านี้ก็ตื่นเร็วแฮะ ตีห้าฝ่าๆ
มาช่วยแม่ทำกับข้าว
ไปใส่บาตรกัน ทำบุญๆๆๆ กัน
สุขใจจิงๆ ๆ
เอาละวันนี้ลุยงานต่อ
จามีไรอีกมั้ยน้อ
สู้ๆๆ
อยากทำไรก็ทำๆ ๆ ซะ
เดียวจาไม่ทันได้ทำ 555
แต่ว่า ตอนนี้จาทำไรดี
เมื่อวานหนื่อยมาก
ทำงานในห้องรองทั้งวัน
ห้องรองนะ เปิดแอร์อย่างเย็น
โคตรหนาว เล่นเอาช้านจะเป็นไข้เลย
กับถึงบ้านหลับเป็นตาย
นอนแต่หัวค่ำ ดึกๆ มาแม่งไม่อยากนอน
กว่าจะนอนอีกรอบปาไปเกือบห้าทุ่ม
เช้านี้ก็ตื่นเร็วแฮะ ตีห้าฝ่าๆ
มาช่วยแม่ทำกับข้าว
ไปใส่บาตรกัน ทำบุญๆๆๆ กัน
สุขใจจิงๆ ๆ
เอาละวันนี้ลุยงานต่อ
จามีไรอีกมั้ยน้อ
สู้ๆๆ
วันอังคารที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2555
วันศุกร์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2555
วันพุธที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2555
วันอังคารที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2555
วุ่นวายพอสมควร
กับตำแหน่งหน้าที่ใหม่
รู้สึกว่ายังวุ่นวายน่าดู
รับตำแหน่งหน้าห้องรองนายก ฯ
หน้าห้องผู้ช่วยฝ่ายบริหาร และก็ฝ่ายบริการ
รวมเป็นสามห้องรวด เหอะๆ ๆ มันมากพะยะค่ะ
วิ่งร่ออยู่สามห้องเนี่ย
แต่ก็หนุกดีนะ ไม่ต้องอยู่กะที่ ออกกำลังกายไปในตัว
ห้องผู้ช่วยสองห้องก็ไม่มีไรมาก แค่ยกแฟ้มเข้า-ออกแค่นั้น ไม่ต้องคุม
ส่วนห้องรองนายกนี่ ต้องคุมอย่างดี ห้ามหลุดเด็ดขาด
มิซะนั้น ^^^^ สายธารตายแน่ๆ ๆ
สงสารอ้ายกุ้ง ไม่มีคนมาช่วย
เช้านี้เพิ่งสอนงานพี่ฮาฟียาไปหยก ๆ
อ้าว เสร็จจากเอาแฟ้มเข้าห้อง ว่าจะไปสอนต่อ
หายไปซะละ อ้างว่าจะไปสอนงานพี่ผึ้ง
โอ...... จะสอนไรกันนักหนาทั้งวันเลยรึ
สรุป ต้องไปช่วยงานอ้ายกุ้งอีก
ไปพิมพ์งานให้พีติ๋ม
งานแยะมาก สงสารลุงกุ้งจิงๆๆ
รู้สึกว่ายังวุ่นวายน่าดู
รับตำแหน่งหน้าห้องรองนายก ฯ
หน้าห้องผู้ช่วยฝ่ายบริหาร และก็ฝ่ายบริการ
รวมเป็นสามห้องรวด เหอะๆ ๆ มันมากพะยะค่ะ
วิ่งร่ออยู่สามห้องเนี่ย
แต่ก็หนุกดีนะ ไม่ต้องอยู่กะที่ ออกกำลังกายไปในตัว
ห้องผู้ช่วยสองห้องก็ไม่มีไรมาก แค่ยกแฟ้มเข้า-ออกแค่นั้น ไม่ต้องคุม
ส่วนห้องรองนายกนี่ ต้องคุมอย่างดี ห้ามหลุดเด็ดขาด
มิซะนั้น ^^^^ สายธารตายแน่ๆ ๆ
สงสารอ้ายกุ้ง ไม่มีคนมาช่วย
เช้านี้เพิ่งสอนงานพี่ฮาฟียาไปหยก ๆ
อ้าว เสร็จจากเอาแฟ้มเข้าห้อง ว่าจะไปสอนต่อ
หายไปซะละ อ้างว่าจะไปสอนงานพี่ผึ้ง
โอ...... จะสอนไรกันนักหนาทั้งวันเลยรึ
สรุป ต้องไปช่วยงานอ้ายกุ้งอีก
ไปพิมพ์งานให้พีติ๋ม
งานแยะมาก สงสารลุงกุ้งจิงๆๆ
วันเสาร์ที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2555
เฮ้อออ คำสั่งมาแว้ววว
และแล้วคำสั่งนั้นก็ออกมาจนได้
นึกว่าจะไม่ได้ไป ไม่ได้ย้าย อยู่ที่เดิม
และแล้วคำสั่งนั้นก็มาอย่างสายฟ้าผ่า
ตอนแรกๆ ที่ได้ยินเพื่อนๆ แซว ยังไม่คิดไร
แต่พอเห็นคำสั่งรู้สึกใจหายแว้บบบ บอกไม่ถูก
ต้องย้ายโต๊ะทำงานจิงเหรอ
ความจิงอยู่ที่เดิมก็ดีนะ ได้เจอคนแยะด้วย หนุกหนาน
ปัญหามากมายให้คอยแก้ ได้พูดได้คุยกะคนเยอะแยะ
คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน
จากนั่งหน้าเค้าเตอร์ ติดประตู อยู่หน้าห้องเลย
ตอนนี้ต้องย้ายไปอยู่ประจำหน้าห้องรองนายกฯ
ไปอยู่ในสุดของห้องเลยแหละทีนี้
แงๆๆ จะคุยกะใครละเนี่ย อยู่ซะมุมสุดของห้องเลยช้าน
คงต้องปรับตัวอย่างแยะมากกับการปฏิบัติงานใหม่
จะไหวมั้ยเนี่ยสายธาร
สู้ๆ ๆละกัน
นึกว่าจะไม่ได้ไป ไม่ได้ย้าย อยู่ที่เดิม
และแล้วคำสั่งนั้นก็มาอย่างสายฟ้าผ่า
ตอนแรกๆ ที่ได้ยินเพื่อนๆ แซว ยังไม่คิดไร
แต่พอเห็นคำสั่งรู้สึกใจหายแว้บบบ บอกไม่ถูก
ต้องย้ายโต๊ะทำงานจิงเหรอ
ความจิงอยู่ที่เดิมก็ดีนะ ได้เจอคนแยะด้วย หนุกหนาน
ปัญหามากมายให้คอยแก้ ได้พูดได้คุยกะคนเยอะแยะ
คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน
จากนั่งหน้าเค้าเตอร์ ติดประตู อยู่หน้าห้องเลย
ตอนนี้ต้องย้ายไปอยู่ประจำหน้าห้องรองนายกฯ
ไปอยู่ในสุดของห้องเลยแหละทีนี้
แงๆๆ จะคุยกะใครละเนี่ย อยู่ซะมุมสุดของห้องเลยช้าน
คงต้องปรับตัวอย่างแยะมากกับการปฏิบัติงานใหม่
จะไหวมั้ยเนี่ยสายธาร
สู้ๆ ๆละกัน
วันพฤหัสบดีที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2555
ครั้งแรกในชีวิต
วันนี้รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
ได้ไปทำบุญบริจาคเลือดมา
อันที่จิงแล้ว ตั้งใจตั้งแต่ตอนแม่ป่วยแล้ว
จะบริจาคให้แม่ แต่ว่าเราไม่ได้นอนเลย
ก็เลยบริจาคไม่ได้ เสียดายที่สุดเลย
มาครั้งนี้ก็ตั้งใจไว้แล้วกะพี่ไก่อีก
เพราะเห็นเค้าติดป้ายประกาศตั้งแต่เดือนที่แล้วละ
ไม่คิดว่าจะบริจาคได้นะ
เพราะเมื่อคืนนอนดึกมาก
ไปงานศพมิ้นมา อาบน้ำเปลี่ยนเสื้้อผ้าจะนอน
เจ้ไก่โทรหาปรับทุกข์นิดหน่อย คุยกันเพลินปาไปเกือบเที่ยงคืน
ตื่นมาทำงานบ้านตีห้าครึ่ง
ไปทำงานก็สาย มัวแต่ทำไรก็มะรู้
ดีนะได้กินข้าวไป
ชวนเจ้ไก่ไปเจาะเลือด คิดว่าคงไม่ได้ละ
เพราะเมื่อคืนเจ้ไก่ก็กินเบียร์มา อันเนื่องว่ามีปัญหากะสามีนิดหน่อย
ไอ้เราก็นอนดึก เพราะมัวคุยกะเจ้นั่นแหละ
ก็เลยทำงาน ๆๆๆ
สิบโมงฝ่าๆ นั่งคิดไปคิดมา
เอาวะ ไปเจาะดูก็ได้ ก็เลยตัดสินใจไปดู เจ้าเกียรติก็ไปด้วยกัน
สรุปเจาะเลือดแล้วผ่านค่ะ ไม่ลอย
โอ... เราจะได้บริจาคเลือดแล้ว
ดีใจจัง
พอเลือดเต็มถุง ดันลุกไม่ได้ซิคะตอนนี้
โลกหมุนไปหมด หน้ามืดทันทีทันใด ดีนะยังไม่ได้ลุกจากเตียง
หลับไปตอนไหนไม่รู้ค่ะ
ตื่นอีกทีมีคนเรียกให้กินน้ำแดง กินไปประมาณสี่แก้วเห็นจะได้
อิ่มเลย ป้าเค้ายังบังคับให้กินนมอีกกล่องหนึ่ง
น้ำเต็มท้องไปหมด อิ่มมาก
แต่ก็ดีใจนะ ที่ได้ทำบุญในวันนี้
ได้ไปทำบุญบริจาคเลือดมา
อันที่จิงแล้ว ตั้งใจตั้งแต่ตอนแม่ป่วยแล้ว
จะบริจาคให้แม่ แต่ว่าเราไม่ได้นอนเลย
ก็เลยบริจาคไม่ได้ เสียดายที่สุดเลย
มาครั้งนี้ก็ตั้งใจไว้แล้วกะพี่ไก่อีก
เพราะเห็นเค้าติดป้ายประกาศตั้งแต่เดือนที่แล้วละ
ไม่คิดว่าจะบริจาคได้นะ
เพราะเมื่อคืนนอนดึกมาก
ไปงานศพมิ้นมา อาบน้ำเปลี่ยนเสื้้อผ้าจะนอน
เจ้ไก่โทรหาปรับทุกข์นิดหน่อย คุยกันเพลินปาไปเกือบเที่ยงคืน
ตื่นมาทำงานบ้านตีห้าครึ่ง
ไปทำงานก็สาย มัวแต่ทำไรก็มะรู้
ดีนะได้กินข้าวไป
ชวนเจ้ไก่ไปเจาะเลือด คิดว่าคงไม่ได้ละ
เพราะเมื่อคืนเจ้ไก่ก็กินเบียร์มา อันเนื่องว่ามีปัญหากะสามีนิดหน่อย
ไอ้เราก็นอนดึก เพราะมัวคุยกะเจ้นั่นแหละ
ก็เลยทำงาน ๆๆๆ
สิบโมงฝ่าๆ นั่งคิดไปคิดมา
เอาวะ ไปเจาะดูก็ได้ ก็เลยตัดสินใจไปดู เจ้าเกียรติก็ไปด้วยกัน
สรุปเจาะเลือดแล้วผ่านค่ะ ไม่ลอย
โอ... เราจะได้บริจาคเลือดแล้ว
ดีใจจัง
พอเลือดเต็มถุง ดันลุกไม่ได้ซิคะตอนนี้
โลกหมุนไปหมด หน้ามืดทันทีทันใด ดีนะยังไม่ได้ลุกจากเตียง
หลับไปตอนไหนไม่รู้ค่ะ
ตื่นอีกทีมีคนเรียกให้กินน้ำแดง กินไปประมาณสี่แก้วเห็นจะได้
อิ่มเลย ป้าเค้ายังบังคับให้กินนมอีกกล่องหนึ่ง
น้ำเต็มท้องไปหมด อิ่มมาก
แต่ก็ดีใจนะ ที่ได้ทำบุญในวันนี้
ถ่ายกะน้องบุ๋ม ไปเจอกันพอดี
เค้าแจกเสื้อด้วยแหละ ตัวใหญ่มาก
น้องบุ่มกะเกียรติ
ตอนนี้ยังไม่เป็นไร ยังยกสองนิ้วสู้ตายนะ
แต่พอเลือดเต็ม ถอดถุง ถอดเข็มแค่นั้นแหละ สายธารเป็นลมตอนไหนไม่รู้ค่ะ
5555 ตื่นมาอีกที มีแต่พี่ๆ ป้าๆ กาชาดมาคอยพัด กะเอาแอมโมเนียให้ดมกันใหญ่เลย
แถมบีบๆ นวดๆ มือกะขาเราอีก ใจดีกันจิงๆ ขอบคุณนะคะที่ดูแลเข็ม
ปล. การทำบุญในวันนี้ เข็มขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร
ทั้งที่เป็นคน สัตว์ ในภพภาคนี้ ภาคหน้า ที่มองเห็นและมองไม่เห็น
ขออย่าได้จองเวรต่อกันอีก ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้าเทอญ สาธุ
วันพุธที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2555
เครื่องชี้วัด
ไม่มีสิ่งใดเป็นเครื่องชี้วัดคว
บางครั้งเรื่องๆเดียวมีผู้เกี่ย
คนหนึ่ง - ใช้ความรู้สึก ในการตัดสิน
คนหนึ่ง - ใช้เหตุผล พิสูจน์
คนหนึ่ง - ใช้ความรัก ความผูกพันธ์ เป็นตัวบ่งชี้
คนหนึ่ง - ใช้สมอง ตอบโต้
คนหนึ่ง - ใช้จิตใต้สำนึก กระทำ
มีใครที่จะเป็นผู้ตัดสินว่าคนไห
แล้วเขาใช้อะไรเป็นตัววัด
ถ้าทุกอย่างมีเครื่องมือวัดความ
แต่ละคนยืนอยู่คนละองศา ได้เห็นได้สัมผัสไม่เหมือนกัน
บางครั้งเรื่องๆเดียวมีผู้เกี่ย
คนหนึ่ง - ใช้ความรู้สึก ในการตัดสิน
คนหนึ่ง - ใช้เหตุผล พิสูจน์
คนหนึ่ง - ใช้ความรัก ความผูกพันธ์ เป็นตัวบ่งชี้
คนหนึ่ง - ใช้สมอง ตอบโต้
คนหนึ่ง - ใช้จิตใต้สำนึก กระทำ
มีใครที่จะเป็นผู้ตัดสินว่าคนไห
แล้วเขาใช้อะไรเป็นตัววัด
ถ้าทุกอย่างมีเครื่องมือวัดความ
แต่ละคนยืนอยู่คนละองศา ได้เห็นได้สัมผัสไม่เหมือนกัน
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)