วันจันทร์ที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2551

มากเท่าชีวิต...ซึ้งจริงๆ

คนเคยเหงา เคยรู้สึกเหว่ว้า
เคยมองหาความรักนั้นมันอยู่ที่ใด
โลกใบใหญ่เหลือเกินมีผู้คนอยู่มากมาย
แต่หัวใจมันกลับเหงาขึ้นทุกที
แต่เมื่อฉันได้พบกับเธอ
สิ่งที่เธอให้ฉันไม่รู้มันคืออะไร
โลกใบใหญ่ใบเดิมกลับไม่เคยต้องเหงาใจ
แค่ฉันนั้นยังมีเธออยู่ตรงนี้
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจจากนี้ทุกลมหายใจฉัน
คือเธอหากว่าเธอนั้นคือความรักก็เป็นรักที่ดี
จนไม่มีคำบรรยาย
ฉันโชคดีเหลือเกินที่มีเธอเดินข้างกาย
ชีวิตนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่า
เธอคือทุกอย่างที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่า
เธอคือทุกอย่างที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
จากนี้ทุกลมหายใจ...ฉันคือเธอ...

ช่วงนี้อ้วน...ไม่อยากคิดเลย

ทำไมช่วงนี้มีแต่คนทักเราว่าท้วมบ่อยจัง
เซ็งมากกับคำพูดนี้
ไม่อยากได้ยินเลย ไม่ชอบๆๆๆ
ทำไงดี
ต่อไปนี้จะไม่กินจุกกินจิกแล้ว
จะต้องกินเป็นเวลา
เอ ถ้าเราหิวจะทำไงดีนะ
อืม ได้การละ ต้องกินน้ำมากๆ
ไว้ค่อยไม่ไหวค่อยว่ากันอีกที
เฮ้อ.... เบื่อ ๆๆๆ
อึดอัดจัง
เรารู้สึกว่าตัวเราอ้วนนะ
แต่ไปชั่งน้ำหนักก็เท่าเดิมแฮะ
หน้างี้อ้วนเชียว

ไม่เป็นไร เราต้องทำได้ซิ
จะต้องลดให้ได้
รับรอง 1 อาทิตย์ เห็นผล
สู้ๆ ๆ ๆ

วันอาทิตย์ที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2551

งานบ้านไม่หนุกอย่างที่คิด

ใครจะบอกว่าทำงานบ้านแล้วสนุก
ไม่ช่ายเลย เหนื่อยสุดยอด
ทำทุกอย่าง เก็บทุกอย่าง
แต่ก็ดี ได้ออกกำลังกายบ้าง
แต่ที่เหนื่อยสุดๆ ก็เห็นจะเป็นการอาบน้ำให้น้องหมา
อันนี้นี่แหละ
เหนื่อยมากๆ เหมือนจับปูใส่กระด้ง
น้องหมา 4 ตัว
จะต้องจับเอเปคอาบก่อน ไม่งั้นมันจะงอน
แล้วก็จะไม่ให้อาบมันเลย แต่เวลาอาบมันก็ไม่ดิ้นแฮะ
จะดิ้นก็ตอนที่เราเช็ดตัวให้มัน สงสัยมันรำคาญที่เราเช็ดตัวมัน
ต่อมาก็น้องเค้ก ตัวนี้ยิ่งร้ายใหญ่ ดิ้นสุดยอดเลย
น่ารักที่สุดก็ต้องยกให้โปรเต้ นี่เลย ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่งอแง
น่ารักมากๆ
สุดท้ายก็เจ้าหมาแก่ ปาร์ตี้นี่เอง นี่ก็กลัวจะโดนอาบน้ำจนตัวสั่น
ชอบหลบตามซอกตามหลืบ ไม่งั้นก็มุดอยู่ใต้โต๊ะ
นึกรึว่าจะรอดสายตาเราไปได้ หมาแก่ๆ นี่กลัวน้ำเป็นที่สุด
มันไม่ชอบอาบน้ำเลย ทำไงได้ ต้องอาบละ
ชอบเอาหัวมาถูขาเรา อ้อนงี้เก่งเป็นที่หนึ่ง ขี้อิจฉาน้องๆ ไม่เป็นรองใครเลย
งี้แหละน้า ถึงได้ว่า คนแก่ชอบให้เอาใจ เป็นโรคขาดความอบอุ่น

กิ้วๆๆๆ สุขใจจังเลย
ฮือออออ พรุ่งนี้ไม่อยากไปทำงานเลย ขี้เกียจจังอะ

คำรักกับคำมักง่าย

ความจริงแล้วคำว่ารัก
อาจพูดง่ายใครๆ ก็พูดได้
แต่การบอกรักจากใจจริงทำได้ไม่ง่าย
คำนี้คือคำที่มีความหมายยิ่งใหญ่
ที่เราจะใช้ก็ต่อเมื่อเรารู้สึกอย่างนั้น
จากเบื้องลึกของจิตใจ
ถ้าใช้อย่างไม่ยั้งคิด
"คำรัก" จะกลายเป็น "คำมักง่าย"

สำหรับคำว่ารักจากปากคนบางคน
มันอาจพุดได้ยาก
เราจึงบอกรักผ่านการกระทำอยู่เสมอ
แม้การกระทำจะสำคัญ
แต่มันอาจกลายเป็นความเคยชิน
จนอีกฝ่ายมองผ่านเลยไปและอดสงสัยไม่ได้ว่า
"เธอยังรักฉันหรือปล่า"

อ่านแล้วได้ใจจริงๆ เลย
ชอบๆๆ ๆ

วันศุกร์ที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2551

ฟังธรรมะแล้วดีนะ ....จ๊ะบอกให้

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ไม่โง่
เเต่ถ้าฟังโปเตโต้ ถึงมีรักเเท้เเต่ก็ดูเเลไม่ได้

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ตาใส่เเจ่ม
เเต่ถ้าฟังบอดี้เเสลม มักจะโทษว่าความรักทำให้คนตาบอด

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ไม่เพ้อเจ้อ
เเต่ถ้าฟังพีชเมกเกอร์ จะละเมอถึงเเต่เรื่องบนเตียง

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ปากเราติดดิสเบรก
เเต่ถ้าฟังเบิร์ด-เสก ถึงอมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ใจเราชอกช้ำ
เเต่ถ้าฟังไอน้ำ จะชอกช้ำเพราะรักคนมีเจ้าของ

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ไม่เหงาหงอย
เเต่ถ้าฟังเสนาหอย จะเเอบเหงาคนเดียว

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ไม่งมงายในความเชื่อเเละศรัทธา
เเต่ถ้าฟังทาทา มักจะพูดว่า ไอ บีลีฟๆ

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้รักกันอย่างไม่ต้องนอนละเมอ
เเต่ถ้าฟังไฮเปอร์ มักจะเจอรักแท้ในคืนหลอกลวง

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ใจไม่เน่าเสีย
เเต่ถ้าฟังนัท มีเรีย มักจะโทษว่า รักไม่ช่วยอะไร

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้รักกันจนสิ้นชีวิน
เเต่ถ้าฟังเอนโดรฟิน เเล้วจะบอกว่า ถ้าเขามาฉันจะไป

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้เราไม่คุยโม้
เเต่ถ้าฟังโปเตโต้ จะถูกต่อว่าปากดีนะเรา

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้เรามีสุขเมื่ออยู่ด้วยกัน
เเต่ถ้าฟังน้องพั้นซ์ เพียงเเค่วางมือบนบ่า น้ำตาก็ไหล่

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้เราเจอคนดีเสมอ
เเต่ถ้าฟังไฮเปอร์ มักจะเจอผู้ร้ายคนใหม่

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้เราเข้าใจกัน
เเต่ถ้าฟังน้องพั้นซ์ บอกได้คำเดียวว่า ยิ่งกว่าเสียใจ

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้เรารักกันยิ่งกว่าชีวิน
เเต่ถ้าฟังเอนโดรฟิน จะเป็นได้เเค่เพื่อนสนิท

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้จิตใจใสเเจ่ม
เเต่ถ้าฟังว่าน วงเเพลม จะตัดพ้อต่อว่า ไม่บอกให้รู้สักเรื่องได้ไหม

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ไม่เเรด
เเต่ถ้าฟังบิ๊กเเอส มักจะเล่นของสูง

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ไม่หยิ่งยะโส
เเต่ถ้าฟังติ๊ก ชีโร่ จะโอหังว่า รักไม่ยอมเปลี่ยนเเปลง

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้จิตใจเปล่งปลั่ง
เเต่ถ้าฟังอาหรั่งจะคุ้มคลั่งว่า ทำบ้า....ทำบ้าอะไร

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ดีที่ใจมิใช่เพียงเเค่หน้าตา
เเต่ถ้าฟังปนัดดา ก็จะรู้เพียงว่า ขอเป็นคนเลวที่รักเธอ

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ใจไม่สั่นคลอน
เเต่ถ้าฟังสุนทราภรณ์ เเล้วเธอจะรู้สึก!!

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้ไม่เปลืองเเรง
เเต่ถ้าฟังพรศักดิ์ ส่องเเสง จะเปลืองเเรง เพราะมีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คใครโทรมา

+ ฟังธรรมะเเล้วจะทำให้สอบผ่านทุกๆ ปี
เเต่ถ้าฟังเเอน สุชาวดี มักจะติดร.วิชาลืม

วันพฤหัสบดีที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2551

ง่วงนอนจัง

เมื่อคือนอนดึกไปหน่อย
ตื่นเช้าวันนี้ สลึมสลือเลยเรา
ไม่อยากลุกเลย อยากนอนต่ออีกนิด
หันไปดูนาฬิกา 7.45 แล้ว
โอ้ย รีบๆๆ ตื่นอาบน้ำแต่งตัวแทบไม่ทัน
รถติดอีก แย่จัง

แวะไปรับของที่ไปรษณีย์ อีก สายเข้าไปอีกหน่อย
ก็ยังดีมาถึงที่ทำงาน ยังมีคนสายกว่าเรา
น่าภูมิใจรึปล่าวนี่ มาทำงานสาย
ขืนสายอย่างนี้บ่อยๆ คงโดนไล่ออกแน่ๆ
55555

วันนี้พี่ๆ ขนขนย้ายห้องกันอีกแล้ว
ดูกลาหลอย่างบอกไม่ถูก
วุ่นวายซะจริงๆ เลย
ย้ายไปย้ายมาอยู่นั่นแหละ
ต่อไปหวังว่าคงไม่ย้ายกันอีกนะ
ทำให้เสียสมาธิในการทำงาน เบื่อๆๆๆ
ห้องโล่งเลย สบายดีนะ ไม่มีคนพลุกพล่าน
ชอบๆๆๆๆ อยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป

วันพุธที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2551

การเดินทาง........

มีคนเคยบอกว่า ** ชีวิตคือการเดินทาง
ที่ต้องเรียนรู้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด
แต่ละวันเราก้าวไปบนเส้นทาง
ที่เราเลือกที่จะเดินและเลือกที่จะเป็น
โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าทางหน้าจะเป็นยังไง
คงไม่มีใครอยากให้มันผิดพลาด อยากให้หนทางของเรานั้น
สวยงามไปในแบบที่เราคิด บางวัน
เราก้าวเดินอย่างรวดเร็ว เร็วจนแทบจะวิ่งด้วยความเชื่อมั่น บางวัน
ใจดวงเดิมของเรามันก็กลับฝ่อ เราแทบจะหลุดนิ่ง
หมดแรง ไม่เข้าใจกับหลายๆสั่ง ที่ไม่ได้คาดคิดเอาไว้
บางวัน เราจึงขอเดินให้ช้าลงซักนิด
เพื่อจะได้มีเวลาคิดทบทวน หรือชื่นชมทิวทัศน์ข้างทางบ้าง
จนบางทีก็มารู้ตัวว่า เราอาจจะไปผิดทางด้วยซ้ำ
ตัวเองกำลังหลงทางอยู่หรือเปล่า
แต่นั้นไม่ได้หมายความว่า เราจะไม่ได้เจอกับทางออก
เพราะอย่างน้อย เราก็ได้ลองไปในที่ที่ไม่เคยไป
หรือเราอาจกำลังไป ในที่ที่ไกลกว่าเดิมก็ได้
หากชีวิตคือการเดินทางจริงๆ เมื่อมีเริ่มต้น
ก็ต้องมีจุกหมายปลายทาง
และมีทางออกให้กับทุกเส้นทางเสมอ
ให้เวลากับหนทาง
แล้วมันจะพาเราไปเจอกับเรื่องใหม่ๆ
และแม้บางครั้ง หนทางจะพาเราย้อนกลับมา
เจอเรื่องเดิมๆอย่างหนีไม่พ้น
เราอาจจะต้องหัวเราะ และร้องไห้ไปอีกซักกี่ครั้ง
ก็ไม่เป็นไรหลอก เพราะขณะที่ผ่านไป
เรากำลังได้บทเรียนเพิ่มขึ้นมา เราจงทำความรู้จัก
กับความรู้สึงตัวเองให้มากขึ้น ให้ตัวเองได้ลองทำ
แล้วทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ด้วยดี

กลายเป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจของเพื่อนไปแล้วเรา

ช่วงนี้เพื่อนเรา กำลังมีความรัก
ก็ไปแอบรักสาวที่ทำงานที่เดียวกันนะซิ
ถ้าแฟนมันรู้คงแย่แน่ๆ เลย
หูจะขาดมั้ยน้อ
บอกว่าชอบน้องที่อยู่ห้อง สนง ชั้น 2
เฮ้อ... แกจะทำให้ฉันลำบากใจอีกแล้ว
จะให้เป็นแม่สื่อแม่ชัก จะไหวมั้ยเนี่ย
คงจะช่วยอะไรได้ไม่มากหรอก
เพื่อนต้องช่วยตัวเองบ้างนะ
สู้ๆ ๆ ๆ ๆ
ระวังตัวเองบ้างก็แล้วกัน
5555 ระวังลูกปืน *****


ใครว่าความรัก มันโหดร้ายกับเราเสมอไป

ในมุมพื้นที่เล็ก ๆ ของหัวใจของใครบางคน

ยังว่างเสมอให้กับคนบางคน . . . แต่คน ๆ นั้น

อาจจะไม่มีวัน . . . ได้สัมผัสมันเลยก็ได้



การแอบรัก . . . เป็นกิริยาน่ารัก ๆ เป็นความรู้สึกดี ๆ

ที่มีให้ใครซักคน โดยที่เขาไม่จำเป็นต้องรู้



ความใกล้ชิด สนิทสนม ผูกพันเห็นอกเห็นใจ

พร้อมด้วยมิตรภาพที่บริสุทธิ์ ไม่ยากที่จะทำให้เกิดอาการ

เพื่อนแอบรักเพื่อน . . .



ครั้นจะบอก . . . ถ้าเขาใจไม่ตรงกันก็ลัวว่าจะเสียเพื่อนไป

อะไร ๆ ก็คงกลับมา เหมือนเดิมไม่ได้

ถึงเรายืนยันว่า . . . จะคบเหมือนเดิม

อีกฝ่ายก็คง . . . ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี

ความระแวง ระวังตัว . . . เกิดขึ้น แน่นอน



ครั้นจะไม่บอก . . . ก็กลัวว่าจะเสียใจภายหลัง

เกิดเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน . . . เสียดายถ้าเป็นแบบนั้น

มันอาจต้องแลกกับบางอย่างบ้าง . . . ก็ดีกว่ามานั่งเจ็บใจ

ตัวเอง . . . วันนั้นเราน่าจะบอกไปหรือทำอะไรซักอย่าง

มันคงดีกว่านี้ . . .



แต่ก็มีเหมือนกัน ที่ชอบจะให้ความสัมพันธ์

เป็นแบบนี้ . . . ตลอดไป

รู้สึกดี . . . ที่แอบรักเงียบ ๆ คนเดียวโดยไม่หวังครอบครอง

ขอแค่รับรู้ความเป็นไปของเขา ให้เขาเชื่อใจ ไว้ใจ

เป็นเพื่อนที่ดี . . . ถึงจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งหัวใจ

แต่ก็ขอเป็นคนที่อยู่ข้าง ๆ ใจ ก็เพียงพอแล้ว



แอบรัก . . . ชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่า เป็นความรัก

โดยที่อีกฝ่าย ไม่จำเป็นต้องมาร่วมรับรู้

เป็นความรัก ที่มีมุม มีมิติ มีจินตนาการ

และโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง . . .



เมื่อไร . . . ที่คุณแสดงหรือบอกให้เขารับรู้นั่น

จะไม่ใช่เป็นการ . . . แอบรัก . . . อีกต่อไป

วันอังคารที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2551

You can stand under my umbrella

When the sun shines,
we'll shine togetherTold
you I'll be here foreverSaid
'll always be a friendTook an oath
I'ma stick it out till the endNow
that it's raining more than everKnow
that we'll still have each other
You can stand under my umbrella

กำลังวางแผนโปรแกรมการท่องเที่ยว

เมื่อคืนนั่งคุยกับพี่ๆ และคนบางคน
กะว่าจะเก็บเงินกันสักก้อน
แล้วไปเที่ยวกันอีก
กะจะไป ภูเก็ตกัน ไปเกาะสิมัน ไปหาดป่าตอง
แต่ก็ยังหาคนไปไม่ครบ
เพราะทุกคนต่างก็ขอเวลาตัดสินใจดูก่อน
ที่แน่ๆ ก็มี 3 คนแล้ว เรา ภูมิ อ้ายหนู

ความจริง ช่วงนี้เมื่อปีที่แล้ว ก็ไปเที่ยวกันมา
ไปเกาะช้างแสนสวย หาดทรายสีขาวขาว
สวยมากๆ
แถมแวะไปเล่นเครื่องเล่น ที่ดรีมเวิลล์ตอนขากลับ
หัวใจแทบวาย ก็ดันไปเล่นรถไฟเหาะ
เกือบไม่ได้กลับบ้านซะแล้ว
คิดในใจนะ ว่าตัวเองต้องตายแน่ๆ
ไม่ไหวๆ ต่อไปไม่เล่นอีกแล้ว
หาอย่างอื่นที่ไม่ทำร้ายหัวใจตัวเอง ดีกว่า

แต่ภูมิบอกว่า จะไปสวนสยาม
น่าจะสนุกกว่าดรีมเวิลล์อีก
ดีเหมือนกัน เปลี่ยนที่เล่นบ้างก็ดี
ว่าแต่ว่า .... จะไปกันเมื่อไหร่ดีน้อ
ขอเก็บเงินอีกนิดก่อน
ไปแน่นอนอยู่แล้ว
พลาดได้ไง ของชอบ 55555

H: ดีใจจะได้ไปเที่ยวอีกแร้วววว
L: คิดถึงตอนนั่งรถไฟเหาะ ยังเสียวไม่หายเลย หัวใจแทบวาย

เกือบไม่ทันแร้ววว

โหเกือบแย่เลย
ตื่นสายนะซิวันนี้
แต่เราก็ตั้งนาฬิกาปลุกแล้วนะ
ก็ยังเผลอนอนต่ออีก
ผลก็คือ ไปใส่บาตรแทบไม่ทัน
ดีนะ ยังเหลือพระอีก 1 วัด
ไปถึง คนตรึมเลย ผอ. ก็มาแล้วด้วย
โชคดีนะ ให้เกียรติเซ็นชื่อไว้ก่อน
ไม่งั้นแย่เลย หัวงี้ฟูหมด
วันนี้ดีหน่อย รถไม่ค่อยติด
แต่ติดไฟแดงทุกแยกเลย เราก็ยังฝ่าไฟแดง ทุกแยก
ถ้าแม่รู้ว่าขับรถฝ่าไฟแดง แถมขับเร็วยังกะจรวด
ต้องโดนด่าแน่ๆ
ยังไงก็ปลอดภัยอยู่แล้ว
ถึงที่ทำงานโดยสวัสดิภาพ


เช้านี้อากาศสดใสมากๆ
เมื่อคืนฝนตกหนัก ต้นไม้ชุ่มช่ำชุ่มชื่น
เพราะรับน้ำฝนแบบเต็มอิ่ม
หลังจากที่ต้องทนแห้งแล้งมานานหลายเดือน
สดชื่น แจ่มใสจริงๆ เลย

วันนี้ฟ้าใส มองอะไรก็สวย
กิ้วๆ ๆ ๆ สดชื่นจริงเลยวันนี้

H: อากาศดี อารมณ์ดี แค่นี้ก็สุขใจแล้ว
L: ตื่นเต้นไม่หาย นึกว่าไปใส่บาตรไม่ทันแล้ว

วันจันทร์ที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2551

ผลออกแล้ว....

ผ่านพ้นวิกฤติ การเลือกตั้งแบบน่ากลัวไปแล้ว
ปรากฏว่า เราได้นายกคนใหม่ ที่ใม่ช่ายคนเดิมอีกต่อไป
ใหม่จริงๆ ๆ ไม่รู้ว่าต่อไปข้างหน้าจะเป็นไงบ้าง
เจ้านายคนใหม จะดีเหมือนคนเก่ารึปล่าว
อนาคตจะเป็นไงน้อ ชีวิตเรา เฮ้อ...
แต่ตอนนี้ก็ยังต้องรอ กกต. อนุมัติก่อน
ถึงจะรู้ว่าใครจะหมู่ รึใครจะจ่า
ต้องรอดูกันต่อไป
แต่อันทึ่จริงก็น่าสงสารนายกคนเดิมนะ
ตั้งใจจะลงเลือกตั้งสมัยนี้อีก
แต่ก็โดนแบนซะงั้น เพราะ กกต. ห้ามไม่ให้ผู้สมัคร
เป็นเกิน 2 สมัย น่าเศร้าใจจริงๆ
แต่วันนี้ ผลก็ออกมาแล้ว
คู่ต่อสู้ มาแรง ชนะคะแนนไปเรียบร้อย


อันที่จริงก็น่าภูมิใจกับผู้สมัคร อีกท่านนะ
ที่หาเสียงเพียงแค่วันเดียว ได้คะแนนท่วมท้น
ห่างจากผู้ชนะเพียง 1,000 กว่าคะแนนเอง
ถ้าเอาบัตรเสียมารวม ก็ชนะขาดลอย
เฮ้อ.... น่าสงสารจริงๆๆ
แต่ขอยกนิ้วให้ 2 นิ้วเลย
เก่งมาก ที่หาเสียงเพียงแค่วันเดียว
ได้คะแนนเยอะขนาดนี้
น่าปรบมือให้
สู้ๆ ๆ ต่อไปนะ คะ

จะเป็นกำลังใจให้ จงสู้ต่อไป สู้ๆๆๆ

จากวันนั้น จนวันนี้
ฉันไม่เคยคิดเลยช่วงเวลา ที่ผ่านพ้น
ฉันไม่เคยฝันมาก่อนเลยว่าชีวิตจะได้เดินมาจุดนี้
ว่าชีวิตจะได้เจอเธออย่างนี้รู้ไหมว่าฉันมีความสุขแค่ไหน*
อยากส่งความรัก ผ่านเพลงนี้
ให้เธอคนที่แสนดีให้รู้ทุกๆ วันที่ฉันมี เป็นได้เพราะเธอ
ไม่ใช่เพราะใครและตัวฉัน
ขอสัญญา ว่าต่อจากนี้ไม่ว่าถึงเมื่อไรตราบใดที่เธอยังต้องการมี
ฉันเคียงข้างไป ฉันก็จะไม่มีวันห่างวันพรุ่งนี้
และจากนี้ ไม่รู้ว่าจะเป็นเช่นไรจะหกล้ม
หรือผิดหวัง แต่ฉันก็ยังอุ่นใจเพราะชีวิตได้เดินมาจุดนี้
เพราะชีวิตที่ได้เจอเธอคนนี้รู้ไหม
ว่าฉันมีความสุขแค่ไหนตราบใดที่เธอยังต้องการ
มีฉันในหัวใจ ฉันก็จะไม่มีวันห่าง

วันอาทิตย์ที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2551

เลือกตั้งกันเถอะเรา

เมื่อคืนนี้ นอนบ้านมา เพราะพรุ่งนี้
จะต้องตื่นแต่เช้าไปเลือกตั้ง น้าน....จะตื่นได้ปล่าวก็ไม่รู้
ผลที่ออกมาก็คือ ตื่นเกือบ 8 โมง
สรุปก็สายอยู่ดีแหละ
ยังไม่ทันอาบน้ำแต่งตัวเลย
ปู่ก็โทรมาบอกให้เอาผ้าห่มไปซักให้หน่อย
เครื่องซักผ้าที่บ้านปู่พัง เฮ้อ.....
กว่าจะซักเสร็จก็ปาเข้าไป 10 โมงแล้ว
ก็พากันไปเลือกตั้ง นึกว่าจะมีคนเยอะ
ที่ไหนได้ มีแต่กรรมการเลือกตั้งอยู่เต็มไปหมด
ทำไมชาวบ้านถึงไม่มาเลือกตั้ง ใช้สิทธิของตัวเองกันนะ
รึว่าเขายังทำธุระส่วนตัวไม่เสร็จ ถึงยังไม่มากัน
แต่ทุกครั้งที่มีการเลือกตั้ง คนจะเต็มไปหมด ตั้งรอคิวเข้าแถวยาวเป็นกิโล
ใช้เวลาประมาณ ครึ่งชั่วโมง กว่าจะเสร็จในแต่ละครั้ง
แต่หนนี้ไม่แฮะ 3 นาทีเสร็จแล้ว เร็วดี
แต่ใจหายยังไงก็ไม่รู้ รึว่าเขาไม่อยากเลือกกัน

กะว่าเลือกตั้งเสร็จจะไปทำบุญที่วัดสักหน่อย
คนบางคนดันจะไปทำธุระที่แม่จัน
วัดก็เลยงดก่อน คงไว้โอกาสหน้าแล้วกัน
เสาร์หน้าค่อยไป ยังมีเวลา
เราก็เลยต้องเฝ้าร้านอยู่คนเดียวตามเคย

อยู่บ้านร้อนมากๆเลย ต่อไปนี้ค่าไฟ คงจะขึ้นแน่ๆ
เปิดพัดลมตลอดเลย ก็ไม่มีแอร์ นี่นา
คิดถึงที่ทำงานแล้วสบายดี อยู่ในห้องแอร์ ทั้งวัน
เย็นดี ถ้าที่บ้านติดแอร์ก็คงดีนะ
แต่เป็นไปไม่ได้ ก็ร้านขายของนี่นา จะติดแอร์ได้ไง
เอาไว้ติดในห้องนอนดีกว่า
ช่ายๆ ติดในห้องนอนน่าจะดี

วันเสาร์ที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2551

เสาร์นี้หยุดแล้ว

วันหยุดนี้ ได้นอนตื่นสายๆ
รู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก
นานแล้วไม่ได้นอนตื่นสายๆ ก็หลายเดือนแล้วนะ
วันนี้หน้าบ้านมีรถพลุกพล่าน เยอะแยะไปหมด
สงสัยพวกที่เรียนราชภัฏ เสาร์อาทิตย์จะสอบกัน
ก็ทุกทีไม่ค่อยเห็นมาเรียนกันเลย ถ้าไม่สอบก็ไม่มากัน
ยังไม่ได้กินไรเลยเช้านี้ หิวแล้ว
หิวๆๆๆ
ไปหาของกินดีกว่า
กิ้วๆๆๆ

วันศุกร์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2551

ผ่านไปอีกวัน

เฮ้อ...ผ่านไปอีกวัน สำหรับการทำงาน
ช่างเป็นวันที่สุดแสนจะน่าเบื่อเหลือเกิน
คนในห้องเสียงดัง ไม่รู้จะคุยอะไรกันนักหนา
ไม่ซิ เขาเรียกว่าตะโกนหาก่อนต่างหาก
ถ้าคุยคงไม่ดังขนาดนี้
นี่ดังไปทั่วห้อง หูแทบแตก รำคาญจริงๆ
โตๆ กันแล้ว พูดเบาๆ ก็รู้เรื่อง ไม่เห้นต้องตะโกนใส่กันเลย
อย่างนี้แหละ ถึงเรียกว่าคนแก่ หูไม่ค่อยดี

พรุ่งนี้ก็หยุดพักแล้ว
จะนอนตื่นสายๆ เลย
แต่วันอาทิตย์ ต้องตื่นมาเลือกตั้งด้วย นะเนี่ย
ไม่อยากเลือกใครเลย จะเลือกใครดีเน้อ....
วันนี้จะนอนแต่หัวค่ำเลย พรุ่งขอวันหนึ่ง ตื่นสายๆ
เพราะไม่มีธุระอะไรเลย คงอยู่บ้านเฝ้าร้านเหมือนเดิม

วันพฤหัสบดีที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2551

ปวดหมอง เฮ้อ...

ทุกวันนี้รู้สึกเบื่อๆ
อยากอยู่อย่างสบายๆ ไม่ต้องทำอะไร
อยากพักสักอาทิตย์ ก็น่าจะดี
แต่ความเป็นจริงทำไม่ได้ เราต้องทำงานนะ
ถ้าไม่ทำแล้วจะเอาเงินที่ไหนมาใช้

ใครบอกว่าเงินทองเป็นของนอกกาย
ทุกวันนี้อะไรๆ ก็เป็นเงินเป็นทองหมด
เริ่มตั้งแต่ย่างก้าวออกจากบ้าน ก็เสียเงินแล้ว
ค่ารถ ค่ากิน ค่าใช้สอยจิปาถะ ต่างๆ ก็ล้วน
ใช้เงินทั้งนั้น

ยิ่งช่วงนี้โอที ไม่ค่อยมีเลย
งานก็หด เงินก็หาย
เหนื่อยกายไม่พอ ยังเหนื่อยใจอีก
เฮ้อ....
ชีวิตนี้หนอ ช่างไม่มีอะไรสมบูรณ์ดังฝันเอาซะเลย
บางครั้งเราแอบมองคนอื่น ทำไมเขามีพร้อมทุกอย่าง
แล้วเราหละ เราก็พร้อมทุกอย่างนะ
แต่ไหง ...ทำไม
ถึงไม่มีความสุขเลย มีเรื่องปวดหัวทุกวัน
เรื่องปวดหัวที่บอกใครไม่ได้
ต้องเก็บไว้ในใจ
เป็นเรื่องที่พูดยาก ละเอียดอ่อน พูดไป
ใครจะมาเข้าใจตัวเอง ขนาดบางทีเรายัง
ไม่เข้าใจตัวเองเลย แล้วจะใครให้เข้าใจเราได้ไง
เป็นความรู้สึกที่อึดอัด ถ้าเป็นลูกโป่ง
ก็คงจะแตกไปนานแล้ว เพราะถูกเก็บสะสม
ไว้มากจนล้น
จะมีใครเน้อ เข้าใจเราบ้าง
ขนาดคนข้างตัว ยังไม่เคยเข้าใจเราเลย

H: ดีใจกับตัวเอง ที่ยังใช้ชีวิตอยู่ได้ แม้ว่าจะต้องก้าวเดินออกไป
เพียงลำพังก็ตาม
L: เบื่อๆ คิดถึงคนไกล อยากไปหา

ยากจะเข้าใจ...

บางครั้งการใช้ชีวิตคู่
ก็ใช่ว่าจะสุขเสมอไป
ก็มีบ้างที่ต้องกระทบกระทั่งกัน
มีน้ำตา มีร้องไห้ แต่จะมีสักกี่คน
ที่เข้าใจชีวิต ว่ามันไม่ได้สวยหรู
โรยด้วยกลีบกุหลาบเหมือนที่ฝันไว้
ความคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็ต้องมีถกเถียงกัน
เป็นเรื่องธรรมดา

แม้ว่ามันจะทุกข์ แต่ก็เป็นทุกข์ที่ปนไปด้วยความสุข
แม้คนอื่นจะมองเห็นแล้วคิดไปต่างๆๆ นาๆๆ
ว่าการใช้ชีวิตคู่ เหมือนกันตกนรกทั้งเป็น
เป็นการเอาห่วงมาคล้องคอ แต่เราคิดว่า
เราสุขใจนะ ที่ยังมีคนคอยห่วงใย ใส่ใจเราบ้าง (ในบางเวลา)
(แม้ว่ามันจะแค่บางครั้งบางคราว ก็ตาม)

ถามว่า....ทำไมเราไม่อยู่เป็นโสด
แปลกเหมือนกัน

ต้องย้อนกลับไปดูครอบครัวก่อน
ถ้าทุกคนอยู่เป็นโสดกันหมด
แล้วตัวเราเกิดมาได้อย่างไร
พ่อกับแม่ของเรา เขาก็อยู่ด้วยกันมากี่ปี
จนมีเรา มีน้อง ก็ไม่เห็นว่าเขาจะบ่นว่าอยาก
อยู่เป็นโสดเลย
เขาก็รักกัน แม้ว่าจะไม่สวีทหวานกันอย่างเช่นคู่รักคู่อื่นๆ
แต่พ่อกับแม่ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
แม้ว่าบางครั้งอาจจะมีทะเลาะเบาะแว้งกันบ้าง
ก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะคนเราต่างก็ต่างนิสัย
ต่างจิตใจ ย่อมไม่เหมือนกัน เป็นเรื่องธรรมดา

H: ดีใจที่มีวันนี้ได้ ขอบคุณพ่อ กับแม่
L: คิดถึงน้อง อยู่ไกลเหลือเกิน

เหนื่อยจัง

ทำไมวันนี้รู้สึกไม่สดชื่นเลย
เซ็งๆ ไม่อยากทำไร
ตอนนี้เพื่อนเราอีกคน ก็ท้องได้ สองเดือนแล้ว
ดีใจกับมันจริงๆ
พูดถึงลูก ก็อยากมีเหมือนกันหละ
เฮ้อ.......

เบื่ออออออ

อยากไปเที่ยวไกลๆ ๆ
อยากลาพักร้อนสักอาทิตย์หนึ่ง
ไปเที่ยวให้หนุกไปเลย

วันพุธที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2551

ช่วงเวลา....ที่ดีที่สุด

.......เดินจับมือกัน ทุกข์สุขด้วยกัน
หัวเราะร้องไห้ด้วยกันมานานเท่าไหร่
ฉันไม่เคยลืมจากใจ วันที่เรายิ้ม
วันที่ทะเลาะ ภาพวันและคืนเหล่านั้น
จะยังงดงามไม่เคยเปลี่ยนไป ยังคงเป็นดั่งเหมือนกับเมื่อวาน
อยู่ในส่วนลึกความทรงจำ แต่ต่างกันแค่เพียง
ในตอนนี้ ฉันนั้นไม่ได้มีเธออยู่ข้างๆ เหมือนวันที่เราเคยเดินข้ามผ่าน
ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่างมาด้วยกัน นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด
แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน...เพราะเธอ ================================= .
..................... แหม๋ มาเป็นเพลงเลยคราวนี้..................
เชื่อว่าเพื่อนๆ หลายคน คงเคยมีช่วงเวลาที่รู้สึกประทับใจ
ไม่ว่าเรื่องนั้น จะเกิดกับคนรัก ครอบครัว ครู อาจารย์ เพื่อน
หรือแม้กระทั่งคนที่เราไม่รู้จักก็ตาม
เมื่อเวลานึกถึงทีไรก็ใจซาบซ่า สดชื่น หรือคิดไป
อมยิ้มไป ฮาไป.... ว่าแต่....เคยมีกันใช่ไหมล่ะ.....

เธอทั้งนั้น++++

รู้ไหมว่ามันดียังไง
และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใดรู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ
ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไหร่รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ
รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไงรู้ไหมการที่ได้เจอเธอ
นั้นช่างยิ่งใหญ่สักเท่าไหร่เธอ เธอทั้งนั้นที่ทำ
ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำจนฉันได้เจอเธอโลกที่เคยมองดูซึมเซา
โลกที่มีแต่ความว่างเปล่าฟ้าทึมๆ และวันเศร้าๆ
ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ได้เธอ
เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ
จนฉันได้เจอเธอขอบคุณสรวงสวรรค์
ให้เราได้เจอะกันขอบคุณคนๆ นั้น
ที่ทำให้ฉันได้พบเธอขอบคุณ
ทุกเรื่องราวต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ (สุดที่รัก)
รู้ไหมว่ามันดียังไง และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใดรู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ
ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไหร่รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ
รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไงรู้ไหมการที่ได้เจอเธอ
นั้นช่างยิ่งใหญ่สักเท่าไหร่เธอ เธอทั้งนั้นที่ทำ
ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำจนฉันได้เจอเธอขอบคุณสรวงสวรรค์
ให้เราได้เจอะกันขอบคุณคนๆ นั้น
ที่ทำให้ฉันได้พบเธอขอบคุณ
ทุกเรื่องราวต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ (สุดที่รัก)
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกันขอบคุณคนๆ นั้น
ที่ทำให้ฉันได้พบเธอขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ (สุดที่รัก)

วันอังคารที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2551

สำหรับการเริ่มต้น...และการเรียนรู้

Till we meet again someday.

Till we say goodbye the same old way.

Promise me you will be home.

Promise me you won't let me all alone.

Today is more meaning'causeis the beginning

of ourlove.That we've shared understanding and fulfill

each other with love and care.

ช่วงที่ดีที่สุด

เดินจับมือกัน ทุกข์สุขด้วยกัน
หัวเราะร้องไห้ด้วยกันมานานเท่าไหร่ ฉันไม่เคยลืมจากใจ
วันที่เรายิ้ม วันที่ทะเลาะ
ภาพวันและคืนเหล่านั้น จะยังงดงามไม่เคยเปลี่ยนไป

ยังคงเป็นดั่งเหมือนกับเมื่อวาน
อยู่ในส่วนลึกความทรงจำ
แต่ต่างกันแค่เพียง ในตอนนี้

ฉันนั้นไม่ได้มีเธออยู่ข้างๆ เหมือนวันที่เราเคยเดินข้ามผ่าน
ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่างมาด้วยกัน
นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ
ที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน...เพราะเธอ

เพลงและของขวัญ ตัวจากตรงนั้น
จดหมายที่ส่งให้กันในวันที่ห่าง ฉันนั้นยังคงเก็บไว้
วันที่เหนื่อยล้า ถ้อยคำที่ปลอบใจ
ภาพวันและคืนเหล่านั้น จะยังงดงามไม่เคยเปลี่ยนไป

ยังคงเป็นดั่งเหมือนกับเมื่อวาน
อยู่ในส่วนลึกความทรงจำ
แต่ต่างกันแค่เพียง ในตอนนี้

ฉันนั้นไม่ได้มีเธออยู่ข้างๆ เหมือนวันที่เราเคยเดินข้ามผ่าน
ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่างมาด้วยกัน
นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ
แต่ก็เคยเกิดขึ้นกับฉัน...เพราะเธอ

ไม่รู้ว่าเธอ ไม่รู้ว่าจะได้ยินเพลงนี้รึยัง
อยากจะให้เธอช่วยมารับฟังว่าฉันนั้น คิดถึง...

ฉันนั้นไม่ได้มีเธออยู่ข้างๆ เหมือนวันที่เราเคยเดินข้ามผ่าน
ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่างมาด้วยกัน
นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ
ที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน...เพราะเธอ

ฉันนั้นไม่ได้มีเธออยู่ข้างๆ เหมือนวันที่เราเคยเดินข้ามผ่าน
ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่างผ่านมาด้วยกัน
นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ
แต่ก็เคยเกิดขึ้นกับฉัน...เพราะเธอ
ทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง ได้ผ่านมาด้วยกัน
นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ
แต่ก็เคยเกิดขึ้นกับฉัน...เพราะเธอ
นับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด แม้

เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ (เพราะเธอ) ......และเพียงเธอคนเดียวเท่านั้น

ปวดหัวจัง

พักนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้จิ
ปวดหัวตลอด สงสัยจะนอนดึกทุกวัน
คงจะช่ายแน่ๆ ก็มัวแต่เล่นเน็ต ดูหนัง
ไม่หลับไม่นอน หน้าตางี้โทรม ดูไม่ได้เลย
สมน้ำหน้า ไม่ดูแลรักษาตัวเอง
เฮ้อ... จะต้องปรับปรุงตัวเองใหม่
คงจะอีกนานกว่าจะปรับสภาพให้กลับมาสวยเหมือนเดิม
แย่จัง...
แต่ยังไงก็ต้องทน เพื่อความสวยของตัวเรา
สู้ๆๆๆๆๆ

สิ่งสำคัญก็คือตัวเราเอง

สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเรา...
ก้อคือชีวิตเรา
สิ่งที่มีค่าที่สุดในหัวใจเรา...
ก้อคือหัวใจเรา
อย่าเอาชีวิตทั้งชีวิตไปยกให้ใคร
อย่าเอาใจทั้งใจไปยกให้ใครคนเดียว
อย่ายกสิ่งที่มีค่าที่สุดของเราไปให้ใครดูแล
เพราะไม่มีใคร...ที่จะดูแลมันได้ดีไปกว่าตัวเราเอง
อย่าปิดกั้นความรู้สึกของหัวใจ
อย่าบอกว่าเราเกิดมาเพื่อจะรักคน ๆ เดียว
คนใจแคบเท่านั้นที่เกิดมาเพื่อที่จะรักคนได้คนเดียว
เราสามารถที่จะรักใครได้มากมาย
ขอเพียงให้รู้จักหน้าที่ของความรัก
หน้าที่ที่จะปฏิบัติต่อคนที่เรารักรักต่างแบบ...
ปฏิบัติในหน้าที่ต่างกัน
แล้วเมื่อวันใดวันหนึ่งคนบางคนไม่แยแสกับความรักที่เรามีให้
เราก็ยังคงเหลือใครต่อใครอีกมากมาย
และไม่เห็นจะต้องเจ็บเจียนตาย ถ้าเรามั่นใจ...
ว่าเราทำหน้าที่ให้กับรักนั้นสมบูรณ์และเต็มที่แล้ว
ถ้าอากาศร้อนอบอ้าว...
ลองออกมายืนคุยกับแสงแดดอากาศหนาวแทบขาดใจ...
ลองออกมาหาไออุ่นลมหนาว
เราจะรู้ว่าร้อนหรือหนาวก็ต่อเมื่อเราได้ไปสัมผัสกับมัน
ก็เหมือนกับความรัก ....
ถ้าอยากรู้ว่ารสชาติเป็นอย่างไร
ก็ต้องไปสัมผัสกับมันแต่อย่าทรมานตัวเอง
โดยการออกไปยืนตากแดดนาน ๆ
หรือยืนต้านทานลมหนาว ถ้ารู้ว่าร้อนนักก็หลบหาที่ร่ม
ถ้ารู้ว่าหนาวก็ก่อเตาผิง ความรักจะไม่ทำร้ายเรา
ถ้าเราไม่ทำร้ายตัวเอง...ถ้าคุณรู้จักรัก..
แสงแดดจะทำให้คุณอบอุ่น ลมหนาวก็จะทำให้คุณหลับสบาย...

เพียงเธอ

อยากจะขอบคุณ ที่รู้ใจเข้าใจ
สิ่งดีดีที่ให้มาอยากจะขอบคุณ ที่สัญญาว่าใจ
ไม่มีวันห่างเหินกับคนหนึ่งคน ที่ไร้วันเวลา
หมดกำลังจะก้าวเดินจากคนที่เคย เจ็บเหลือเกินที่ใจ
กลับกลายเป็นเบิกบานผ่านคืนวันโหดร้าย
นานเหมือนชั่วกาลกลับมีคนห่วงใยกัน
สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกายเริ่มรู้จัก
ความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจเริ่มรู้จักความหมาย
ของคืนวันแค่คนหนึ่งคนกับหัวใจ
ให้เธอหมดไปเลยที่ฉันมีจะเป็นจะตายจะร้ายดี
ไม่แคร์ ไม่เคยจะหวั่นไหวจะมีแต่เธอที่แสนดี
ร่วมทาง ตราบจนวันที่สิ้นใจหนึ่งวันจะนานสักเท่าไร
ถ้าไกลห่างเธอไปสักวันให้เธอได้ยิน
เสียงจากใจฉันที่จะคอยบอกทุกคืนวัน
ว่ารักเธอเสียงใจฉันเอง ร้องเพลงให้เธอฟังอยู่
คือเสียงดังจากใจร้องเพลงที่ใครไม่อาจฟัง
เสียงใจฉันเองร้องเพลงให้เธอฟังอยู่
คือเสียงดังจากใจร้องเพลงที่ฟัง เข้าใจเพียงเรา

วันอาทิตย์ที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2551

ง่วงจัง

อยู่เวรตอนเช้านี่ก็ลำบากจริงๆ
ต้องมาเข้าเวรตั้งแต่ 7 โมงเช้า
แต่เราก็ยังตื่นไม่ทันอยู่ดี มาถึงก็เกือบ 8 โมงแล้ว
ดีนะที่ไม่มีคนเห็น ไม่งั้นโดนว่าแน่ๆ เลย
นั่งไปนั่งมา ดันง่วงอีกนั่น
ตาจะปิดซะให้ได้ ทำไมง่วงอย่างนี้ก็ไม่รู้
เฮ้อ.....เมื่อไหร่จะเที่ยงเนี่ย
อยากกลับบ้านไปนอนต่อ
เซ็งๆๆๆๆๆๆ

วันเสาร์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2551

อดีต คือบทเรียน

เมื่อวานมีไว้ให้วันนี้ได้ "เข้าใจตัวเอง"
"อดีต" ไม่ได้เป็นเพียงสิ่งเตือนใจ
ไม่ให้เราทำผิดซ้ำซ้อนเท่านั้น แต่บางครั้งมันก็เป็นยารักษาแผลใจ ...
ในวันที่ปัจจุบันเดินหกล้ม... แล้วเราบอกตัวเองได้ว่าบาดแผลในวันนี้
ยังน้อยกว่าความเจ็บที่เคยมีในวันวาน ...มากมายนัก...
เราอาจเคยได้ยินว่า... ความรักคือสิ่งมหัศจรรย์อันดับหนึ่งของโลก
คนหลายคนจึงยกความรัก ให้เป็นปัจจัยหลักของชีวิต แต่ความจริงแล้ว
ยังมีบางสิ่งมหัศจรรย์ยิ่งกว่าความรัก สิ่งนั้นก็คือ "อดีต"
แม้ว่าอดีตบางอย่างสำหรับคนบางคน จะเป็นสิ่งที่ไม่สวยงามนัก
และนอกจากจะไม่สวยงามแล้ว บางครั้งยังเต็มไปด้วยความทรงจำ ...
ที่เจ็บปวดจนผู้เป็นเจ้าของอยากจะลืม...
แต่อดีตมีความมหัศจรรย์มากกว่าความรัก
ตรงที่อดีตจะอยู่เหนือเงื่อนไข ของเหตุผลและวันเวลา...
"วันเวลาผ่านไป ความรักอาจจางหายไป ด้วยเหตุและปัจจัยที่เปลี่ยนแปลง
ในขณะที่วันเวลาจะทำให้อดีตเติบโต ไปเป็นความสวยงามของชีวิต
ไม่เว้นแม้แต่ความทรงจำบางอย่าง ...ที่เราอยากจะลืม..."
เมื่อไรที่ปัจจุบันเดินหกล้ม และเมื่อก้มมองดูตัวเองในวันวาน
แล้วเราพบว่าบาดแผลในวันนี้ ยังน้อยกว่าความเจ็บที่เคยมีในวันนั้นมากมายนัก
เราจะรู้สึกขอบคุณอดีต ขอบคุณบาดแผล และขอบคุณความทรงจำที่เจ็บปวด ...
ที่ครั้งหนึ่งเราเคยอยากลืม... จะว่าไปแล้ว... "อดีตอาจทำให้เรารู้สึกเจ็บได้บ้าง ...
ในบางครั้งที่อ่อนแอ... แต่ในขณะเดียวกัน อดีตก็ทำให้เราเข้มแข็งขึ้นได้ ...
ในบางครั้งที่อ่อนแอ... ด้วยเช่นเดียวกัน"

วันศุกร์ที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2551

ฉะนั้น รักกันๆ ๆ

ความรักที่เรามีในวันนี้
อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต

แม้บางวันเราอาจรู้สึกว่า "รักกันน้อยลง"
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า "เรากำลังหมดรักกัน"

เพียงแค่ความรู้สึกนี้
คือสัญญาณเตือนให้เราได้รู้ว่า
ถึงเวลาต้องหันมาใส่ใจความรัก
ก่อนที่ความไม่เข้าใจ จะทำให้เรา
ต้องสูญเสียกันและกันไป
อย่างน่าเสียดาย..

อยู่เวรอีกแล้ว

วันนี้ต้องมาอยู่เวรพักกลางวันแทนพี่กุ้ง
ก็ลูกแกจะรับปริญญาบัณฑิตน้อย
เฮ้อ.....
เมื่อวานก็อยู่แทนเกียรตินะ
แต่ทดเชยอาทิตยที่แล้ว
เพราะเราแอบไปกินข้าวเที่ยงกับอ้ายวิทย์
และก็พี่ไก่อีกคน นานๆๆทีจะมีคนเลี้ยงข้าว
ต้องไปถล่มสักหน่อย
สรุปแล้วอาทิตย์นี้
เราอยู่เวร 3 วันเลย
ก็ไม่เป็นไรอยู่ได้ แค่เหงาๆ นิดหน่อย
กลางวันทุกคนก็ออกไปกันหมด
เหลือในห้องไม่กี่คนเอง
(มีแต่คนแก่ๆ ทั้งนั้น)

วันพฤหัสบดีที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2551

นาทีสุดท้าย (บอดีแสลม)

มองดูเวลาที่มี
ก็รู้ว่ามันคงเป็นนาทีที่เราต้องร่ำลา
มีบางคำที่เตรียมใจมา
ไม่รู้ว่ามันจะพอทันเวลาไหม
ต่อไป จากนี้ ไม่รู้ว่าฉันจะได้พูดอย่างวันนี้
หรือไม่ ให้เธอ...รู้ไว้
ก่อนทุกเรื่องที่เราเคยมีจะเป็นเพียง รูปภาพ
ขอ...พูดคำว่ารักอีกที
ขอ...ให้คำๆ นี้แทนกาย
ขอ...ให้แทนทุกลมหายใจ
แม้มันเป็นนาทีสุดท้าย
แม้ไม่มีวันพบกันใหม่
ขอให้คำนี้ แทนหัวใจ
สวรรค์เท่านั้น ที่รู้ว่าฉัน
จะได้มีวันเวลาได้ดูแลเธอ
อีกหรือเปล่า โฮ...
ไม่รู้จะมีอะไรเทียบเท่า
ที่ได้มาเกิด ได้อยู่ ได้ทำเพื่อเธอ
โอ เย...โอ...NO NO NO...
ต่อไป...จากนี้
ก็รู้ว่าทุกเรื่องที่มีจะเป็นเพียง รูปภาพ
ขอ...พูดคำว่ารักอีกที
ขอ...ให้คำๆ นี้แทนกาย
ขอ...ให้แทนทุกลมหายใจ
แม้พรุ่งนี้มันจะหายไป
แม้ไม่มีวันพบกันใหม่
ขอ...ให้คำนี้แทนหัวใจ
เป็นคำสุดท้าย
โฮ...โอ...โฮ...โฮ...โฮ...โฮ...
เย...โฮ... โฮ...โฮ...
.................

ตื่นมาพร้อมกับความสดใส

เช้านี้ตื่นเร็วกว่าปกตินิดหน่อย
อากาศดีจริงๆ เลย มานั่งสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ
รับออกซิเจนบริสุทธิ์ ซะหน่อย
ก็ต้องมาเตรียมอุปกรณ์สำหรับให้คณะ
ที่จะมาดูงานวันนี้ ตั้ง 160 คนแหนะ
คงจะยุ่งน่าดู

และก็เป็นตามที่คาดคิด
วุ่นวายสุดทน
น้ำส้มที่เอามาแจก หมดเร็วเกินคาด
ทุกคนมาถึง กรูเข้ากินน้ำกันใหญ่
ก็เดินทางมาไกล ต่างก็หิวน้ำ (น่าสงสารจัง 55)

คนแยะ เรื่องเยอะ อากาศก็ร้อน
ทรมานสุดยอด หน้างี้มันจนจะทอดไข่ได้อยู่แล้ว
ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยก็ไม่รู้ หน้าไม่สวยเลย

วันพุธที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2551

ความทรงจำ

เดินจับมือกัน
ทุกข์สุขด้วยกันหัวเราะร้องไห้ด้วยกันมานานเท่าไหร่
ฉันไม่เคยลืมจากใจวันที่เรายิ้ม
วันที่ทะเลาะภาพวันและคืนเหล่านั้น

ในส่วนลึกความทรงจำแต่ต่างกันแค่เพียง
ในตอนนี้ฉันนั้นไม่ได้มีเธออยู่ข้างๆ
เหมือนวันที่เราเคยเดินข้ามผ่านทุกๆสิ่ง
ทุกๆอย่างมาด้วยกันนับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด
แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน...
เพราะเธอเพลงและของขวัญ
ตัวจากตรงนั้นจดหมายที่ส่งให้กันในวันที่ห่าง
ฉันนั้นยังคงเก็บไว้วันที่เหนื่อยล้า
ถ้อยคำที่ปลอบใจภาพวันและคืนเหล่านั้น
จะยังงดงามไม่เคยเปลี่ยนไปยังคงเป็นดั่งเหมือนกับ
เมื่อวานอยู่ในส่วนลึกความทรงจำแต่ต่างกันแค่เพียง
ในตอนนี้ฉันนั้นไม่ได้มีเธออยู่ข้างๆ
เหมือนวันที่เราเคยเดินข้ามผ่านทุกๆสิ่ง
ทุกๆอย่างมาด้วยกันนับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด
แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆแต่ก็เคยเกิดขึ้นกับฉัน...
เพราะเธอไม่รู้ว่าเธอ
ไม่รู้ว่าจะได้ยินเพลงนี้รึยังอยากจะให้เธอช่วยมารับฟัง
ว่าฉันนั้น คิดถึง...ฉันนั้นไม่ได้มีเธออยู่ข้างๆ
เหมือนวันที่เราเคยเดินข้ามผ่านทุกๆสิ่ง
ทุกๆอย่างมาด้วยกันนับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด
แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน...
เพราะเธอฉันนั้นไม่ได้มีเธออยู่ข้างๆ
เหมือนวันที่เราเคยเดินข้ามผ่านทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง
ผ่านมาด้วยกันนับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด
แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆแต่ก็เคยเกิดขึ้นกับฉัน...
เพราะเธอทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง
ได้ผ่านมาด้วยกันนับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด

เพราะเธอนับเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุด แม้
เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ (เพราะเธอ) ......
และเพียงเธอคนเดียวเท่านั้น

วันอังคารที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2551

อัพรูปตัวเองอีกแล้ว






ขอบคุณ

รู้สึกว่า … คิดถึง … แล้วมาหา คือ … รัก
รู้สึกว่า … เคยมาหา … เลยมาหา คือ … ผูกพัน
รู้สึกว่า … หิว … แต่อยากรอ คือ … รัก
รู้สึกว่า … อิ่มแล้ว … อยากเอามาฝาก คือ … ผูกพัน
รู้สึกว่า … อยากให้เวลากันและกันคือ … รัก
รู้สึกว่า … อยากใช้เวลาด้วยกัน คือ … ผูกพัน
รู้สึกว่า … หงุดหงิดคือทำให้อีกคนไม่สบายใจ คือ … รัก
รู้สึกว่า …โกรธคือทำให้อีกคนสำนึกบ้าง คือ … ผูกพัน
รู้สึกว่า … ไม่มีนาทีไหนไม่คิดถึงคือ … รัก
รู้สึกว่า… นาทีไหนที่ว่างจะคิดถึง คือ … ผูกพัน
ขอบคุณเหลือเกิน … ความผูกพัน …
ที่ทำให้ รัก
ขอบคุณเหลือเกิน … รัก
ที่เป็นมากกว่า … ความผูกพัน...

คิดถึง

คิดถึง…คนใกล้ใจแต่ไกลตา
คิดถึง…ทุกเวลาคือความรู้สึกฉัน
คิดถึง…ภาพเก่า-เก่าที่เราเจอกัน
คิดถึง…ความผูกพันและอีกมากมาย
คิดถึง…รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
คิดถึง…เพราะรอยยิ้มนั้นมีความหมาย
คิดถึง…เวลาใจไม่สบาย
คิดถึง…ตอนอยู่ข้างกายทุกเวลา
คิดถึง…ความอบอุ่นที่สัมผัสได้
คิดถึง…ทีไรใจก็ใฝ่หา
คิดถึง…ความรู้สึกที่มีให้มา
คิดถึง…สายตาและการกระทำ
คิดถึง…ถ้อยคำที่คอยเป็นห่วง
คิดถึง…สิ่งดีดีที่น่าจดจำ
คิดถึง…ถ้อยคำที่แสดงว่าห่วงใย
ถ้าไม่..คิดถึง..คนคนนี้
ก้อไม่มีใจ..คิดถึง..ใครคนไหน
คิดถึง..คิดถึง..และคิดถึง..สุดหัวใจ
ไม่เคย..คิดถึง..ใครเท่า..
“คิดถึงเธอ”

ป่วยอีกแล้ว ปวดหัวจังเลย

สงสัยจะนอนดึกมาหลายวัน

รู้สึกปวดหัว ตัวร้อน ไข้ขึ้นนิดหน่อย

อาการแย่เลย หน้าโทรมมากๆ

ยิ่งวันนี้ตื่นมา ตาบวมอีก เฮ้อ...

ไม่สวยเข้าไปอีกนิด เบื่อจริงๆ เรา



คิดถึงคนอยู่ไกล

คิดถึง…คนใกล้ใจแต่ไกลตา

คิดถึง…ทุกเวลาคือความรู้สึกฉัน

คิดถึง…ภาพเก่า-เก่าที่เราเจอกัน

คิดถึง…ความผูกพันและอีกมากมาย

คิดถึง…รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

คิดถึง…เพราะรอยยิ้มนั้นมีความหมาย

คิดถึง…เวลาใจไม่สบาย

คิดถึง…ตอนอยู่ข้างกายทุกเวลา

คิดถึง…ความอบอุ่นที่สัมผัสได้

คิดถึง…ทีไรใจก็ใฝ่หา

คิดถึง…ความรู้สึกที่มีให้มา

คิดถึง…สายตาและการกระทำ

คิดถึง…ถ้อยคำที่คอยเป็นห่วง

คิดถึง…น้ำเสียงหนักหน่วงแต่น่าขำ

คิดถึง…สิ่งดีดีที่น่าจดจำ

คิดถึง…ถ้อยคำที่แสดงว่าห่วงใย

ถ้าไม่..คิดถึง..คนคนนี้ ก้อไม่มีใจ..คิดถึง..ใครคนไหน

คิดถึง..คิดถึง..และคิดถึง..สุดหัวใจ

ไม่เคย..คิดถึง..ใครเท่า..

“คิดถึงเธอ”

เราสองคน

ความรักที่เรามีในวันนี้
อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต

แม้บางวันเราอาจรู้สึกว่า "รักกัน้อยลง"
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า "เรากำลังหมดรักกัน"

เพียงแต่ความรู้สึกนี้
คือสัญญาณเตือนให้เราได้รู้ตัวว่า
ถึงเวลาต้องหันมาใส่ใจความรัก
ก่อนที่ความไม่เข้าใจ จะทำให้เรา
ต้องสูญเสียกันและกันไป
อย่างน่าเสียดาย...

T-T เรายังรักกันอยู่ตลอดไป
*** เรายังอยู่เคียงข้างกันเสมอ

วันจันทร์ที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2551

ความแตกต่าง....

ความแตกต่างระหว่างมัธยมกับมหาวิทยาลัย
เมื่อเราอยู่มหาลัยเราจะคิดแบบนี้มั้ย
เรา...ได้อะไรหลายอย่างจากการเข้าแถวเคารพธงชาติ
แม้...มหาวิทยาลัยจะเปิดเพลงชาติเสียงดังเพียงใด
ก็ไม่ได้หมายความว่าเรากำลังยืนเข้าแถวกันเป็นห้อง
เรา...รู้อะไรหลายอย่างจากกิจกรรมรักการอ่าน
แม้...เราจะจดและบันทึกความรู้ในมหาวิทยาลัย
จะมีมากมายเพียงไหนก็ไม่ได้หมายความว่าเราต้องส่งอาจารย์
เรา... นั่งกินข้าวด้วยกันที่โรงอาหาร
แม้...โรงอาหารที่มหาวิทยาลัยจะใหญ่แค่ไหน
ก็ไม่ได้หมายความว่าเพื่อนเราจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
เรา...เดินไปเรียนด้วยกัน
แม้...ตึกและห้องเรียนในมหาวิทยาลัยจะหรูหรายิ่งใหญ่เพียงไหน
ก็ไม่ได้หมายความว่าเพื่อนเราจะนั่งเรียนอยู่ทุกคน
เรา...พูดคุยเสียงดังโหวกเหวกเมื่ออยู่ในห้องเรียน
แม้...ในมหาวิทยาลัยเราจะพูดคุยเสียงดังเพียงไหน
ก็ไม่ได้หมายความว่าเพื่อนๆ ทุกคนจะได้ยิน
เรา...กลับบ้านทุกเย็นหลังโรงเรียนเลิก
แม้...บ้านเราจะอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยเพียงไหน
ก็ไม่ได้หมายความว่าเพื่อนที่อยู่ใกล้บ้านเราที่สุดจะได้กลับบ้านทุกวัน
เรา...นัดไปเที่ยวกันในวันหยุด
แม้...ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยจะมีสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย
ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะนัดเพื่อนไปได้ครบทุกคน
ถึงแม้กล้องดิจิตอลในมือถือเราจะมีความละเอียดสูงสุด
ถึง 10 ล้านพิกเซล ก็ไม่ได้ความว่าจะเก็บภาพเพื่อนๆ
ได้ทุกคนพร้อมๆ กัน ส่งมันไปยังเพื่อนที่คุณรัก
ไปยังคนที่กำลังจะลืมเพื่อนเก่า
มันไม่มีคำสาปอะไรในฟอร์เวิร์ดเมลแต่มันมีคำว่า "เพื่อน"

วันอาทิตย์ที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2551

เขากะเรา....

เพราะความรัก
ทำให้เราต่างต้องแบกรับกันและกัน
จึงมีบ้างที่เราต่างก็อารมณ์เสีย
และเห็นอีกฝ่ายเป็นที่ระบายเพราะลืมตัว
จนคิดไปว่าถ้าไม่มีเขาชีวิตเราคงเบาลง

หลายครั้งในวันที่แนบอกตัวเองว่า
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน.....
อยากวางหัวใจของอีกคนไว้กลางทาง
แล้วเดินไปคนเดียวอย่างเห็นแก่ตัว
และฉันเองก็รู้สึกว่า
อีกฝ่ายก็รู้สึกแบบนี้บ้างในบางวัน
แต่เราก็ไม่เคยทำแบบนั้นจริงๆ สักที

แม้บางก้าวที่เราเดินไปด้วยกัน
จะหลีกเลี่ยง ความทุกข์ ความท้อ
และความไม่แน่ใจไปไม่ได้

ทุกครั้งที่คิดจะวางเพราะความเหนื่อยล้า
แต่ไม่ใช่เพราะว่าหมดรัก
ฉันจะคิดเสมอว่า....

"ถ้าต้องเดินไปคนเดียว
ฉันจะทนความหนาวเหน็บ
บนหนทางข้างหน้าได้หรือปล่าว
แล้วจะมีหัวใจใครในโลกนี้
ที่พอดีกับชีวิตเราเท่ากับเขาอีก"

วันเสาร์ที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2551

กว๊านพะเยา

กลับบ้านที่พะเยา ก็เลยแวะแอ่วกว๊าน

ไม่ได้ไปนานแล้ว พอดีมีงานบวงสรวงพ่อขุน


คนเลยเยอะไปหน่อย กะว่าจะไปนั่งกินข้าวเงียบๆ สบายใจสักหน่อย


เลยนั่งไม่นาน กินข้าวเสร็จก็รีบกลับเชียงรายเลย


เสียดายเหมือนกัน บรรยากาศร่มรื่นอดเที่ยวเลย

เป็นฝั่งเป็นฝาไปอีกคน

ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนเราอีกคน

แต่งงานไปอีกแล้ว มีความสุขกันถ้วนหน้า


มีเพื่อนๆ ไปกันไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะอยู่ไกลกัน


ก็ฝากซองมากันทั้งนั้น แต่ว่าเราถือโอกาสกลับบ้าน


ที่พะเยาด้วย ไม่ได้ไปนานแล้ว



วันศุกร์ที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2551

ทำบุญตักบาตร

เช้านี้สดใส ตื่นมาทำบุญตักบาตรแต่เช้า
555
ไม่ช่ายอะไรหรอก เป็นเวรตักบาตรวันนี้
เดือนนี้เจอเวร 2 รอบ

ตื่นเกือบไม่ทัน ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ตี 5 ครึ่ง
ดันตื่น 6โมงกว่า รีบอาบน้ำแล้วบึ่งรถมา
แทบไม่ทันเลยอะ
ดีนะ พระยังไม่มา
แต่สภาพ หัวฟูยุ่งเหยิงหมด
กระเซิงเลย หมดสภาพความงามหายหมด เซ็งเลย

ทุกคนมาใส่บาตรเช้านี้
สภาพ ยังไม่ตื่นกันเลย เพราะนานๆ ทีจะมีเวรใส่บาตรกัน
ต้องแหกตาตื่นกัน เป็นอันว่าทำบุญกันเรียบร้อย อย่างมีความสุข

วันพฤหัสบดีที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2551

เหมือนฝนจะตก

อากาศแปรปรวน ลมพัดเย็นๆ
ชวนให้น่านอน อยากจะตื่นสายๆ
แต่ก็ทำไม่ได้ ต้องมาทำงาน
ขับรถมาอากาศดีมากเลย มีลมพัดเย็นๆ ด้วย
บรรยากาศคล้ายกับฤดูหนาวยังไงยังงั้น
เดี๋ยวนี้อากาศบ้านเราแปรปรวนไปแล้ว
อันที่จริงช่วงนี้ก็เกือบจะเข้าฤดูร้อนแล้วนะ
แต่ไหง ยังมีอากาศหนาวเย็นอยู่เลย
ถ้าช่วงเล่นน้ำสงกรานต์ คงหนาวแน่ๆ
คงจะไม่ได้เล่นน้ำอีกแน่เลยเรา ยิ่งเราขี้หนาวอยู่ด้วย

ยังไม่มีชุดที่จะใส่ไปงานแต่งเพื่อนพรุ่งนี้เลย
จะไปหาซื้อทันรึปล่าวก็ยังไม่รู้
นอกจากจะเปลืองเงินค่าใส่ซอง ยังต้องหาซื้อชุดใหม่อีก
เฮ้อ......
ลงทุนนิดหน่อย เพื่อความงามของตนเอง
อิอิ....

วันพุธที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2551

ปวดท้องจังเยยยยยยยย

ตื่นมาก็ปวดท้อง จะเป็นจะตาย
เป็นไรขึ้นมาอีกละเนี่ย
ช่วงนี้ป่วยเป็นนั่นเป็นนี่ บ่อยจริงๆ
สุขภาพแย่นะเรา
แต่เอ เพิ่งตรวจสุขภาพประจำปีไปนี่นา
ผลก็ออกมาปกติทุกอย่างนะ
ทำไมถึงเป็นงี้ไปได้
ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ

รักรัก

คำว่า...รั ก จะว่าซับซ้อนก็ซับซ้อน
จะว่าง่ายก็ว่าง่าย ความรัก...อาจช่วยเยียวยาบาดแผล
สำหรับคนที่อยู่โดดเดี่ยว
แต่บางครั้ง...ความรักก็เป็นตัวสร้างบาดแผลนั้นเสียเอง
มีกล่าวหนึ่งถึงความรักไว้ว่า "ความรักจะเริ่มต้นขึ้น
เมื่อคนๆ หนึ่งรู้สึกว่าความต้องการของอีกคนหนึ่ง
มีความสำคัญเท่ากันกับของตัวเอง"
และเมื่อเรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ คำถามที่ตามมาก็คือ
เราควรที่จะกล้าแสดงความรู้สึกนี้
ของตัวเองออกมาดีหรือไม่ดี

ฉันคิดว่าเรื่องนี้
เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคน
ว่าเขามีเงื่อนไขต่อความรักของตัวเองอย่างไร
บางคนมีความคาดหวังสูงกับความรัก
คือเมื่อรักแล้วก็ต้องการถูกรักตอบ
เมื่อมีความคาดหวัง ก็คงหนีไม่พ้นจะมีความหวาดกลัวตามมา
กลัวที่จะผิดหวัง - - กลัวที่จะต้องเสียใจ
ก็เลยลังเลว่าจะรักต่อไปดีมั้ย
แต่สำหรับบางคนที่แตกต่าง เขากลับพร้อมที่จะรัก - -
ที่จะคิดถึงใครสักคน ถึงแม้ว่าจะต้องรู้สึกอย่างนั้นเพียงฝ่ายเดียว
แต่เมื่อทำไปแล้วมีความสุขก็เลยขอทำต่อไป
โดยไม่ได้คาดหวังอะไรจากคนๆนั้นเลย
เพียงแค่จะรู้สึกดีกับตัวเองที่มีโอกาสได้รักใครบ้าง ก็เท่านั้น

- - ความคาดหวัง...
น่าจะเป็นเงื่อนไขที่สำคัญของความรักเลยทีเดียว
หากเราลดความคาดหวังลงไปบ้าง
เราอาจจะ " รู้สึกดี " กับความรักมากขึ้น
และ "กล้า" ที่จะรักมากขึ้นอีกก็ได้

T_T
หุหุหุ.....กินใจจริงๆ

วันอังคารที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2551

วันนี้วันเกิดคนพิเศษ

วันเกิดปีนี้ ไม่มีของขวัญจะให้ มีเท่านี้หัวใจ

กับอะไรที่อยู่ข้างในนี้ อยากให้เธอมีความสุข

สิ่งใดเคยทุกข์เคยหน่ายหนี ก็ขอให้หมดไปไม่มี

เหลือแต่สิ่งดีๆ ทดแทน อาจไม่มีของขวัญกล่องโตมาฝาก

แต่อยากให้รู้ว่าห่วงใยมากสุดแสน

มีความผูกพันอยู่แนบแน่น กับความอาทรที่ทดแทนในดวงตา

รักมากๆ รักมากมาย

สุขสันต์วันเกิดนะที่ร้าก....

ควันหลงไปลำปาง
















ลำปางวิวสวยนะเนี่ย

















ถ้วยตราไก่ เยอะมากๆ















เข้าไปเที่ยวใน กฟผ. แม่เมาะ จ.ลำปาง กว้างสุดๆ

วันจันทร์ที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2551

ฝนตกแล้ว อากาศดีมากๆ

เช้านี้มาถึงที่ทำงานเกือบ 8.30 น.
โห...มาถึง ฝนตกหนักมากๆ ดีนะจอดรถปุ๊ป ฝนตกปั๊บเลย
โชคดีจริงๆ ไม่เปียกฝน เพราะไม่ได้เอาเสื้อกันฝนมาด้วย
กะว่าจะเอารถยนต์มา ก็กลัวรถจะติด เลยแหบมอไซด์มา
แวะกดตัง จากนั้นก็แวะไปจ่ายค่าโทรศัพท์ต่อ

แล้วก็เลย
มาทำงาน อากาศดีนะ หลังจากที่ฝนตกแล้ว
เย็นสบายดี ไม่ร้อนด้วย
แต่เสียดาย ตกนิดเดียวเอง ดินยังไม่ชุ่มเลย หน้าดินแห้งผากอยู่นะเนี่ย

แต่อากาศเย็นก็ดีนะ สบายตาดี มองไปทางไหนก็เย็นสบายตา
อยากให้ตกเยอะๆ กว่านี้อีก นิดหนึ่ง

อัพรูปให้ตัวเองหน่อย





หาย2-3 วัน บล็อกร้างเลย

2- 3 วันมานี่ ไม่ได้เข้ามาดูบล็อกเลย
นึกว่ากลายเป็นบล็อกร้างซะแล้ว
ก็เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบ (น้านนนนนน พูดซะตัวเองดี 555)
ความจริงก็อ่านนะ แต่อ่านไม่เยอะ
ไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่หรอก มัวแต่เล่น hi5 นะซิ
นั่งรถไปวันเสาร์ ออก 18.30 น. ถึงเกือบ 5 ทุ่มแหนะ
เหนื่อยแสนเหนื่อย แทนที่จะรีบอาบน้ำแล้วเข้านอน
ดันพากันออกไปเที่ยวอีก ไปเดินไนท์ แล้วก็ไปกาดหลวงต่อ
เดินไปเดินมา ความหิวก็เริมอีกแล้ว
แวะกิน MAC กันอย่างเอร็ดอร่อย
แล้วก็กลับโรงแรม กว่าจะได้นอน ก็เกือบ ตี 1 แล้ว
กะว่าจะนอนให้สบายใจสักหน่อย โห แทบตาย
ที่นอนแข็งโป๊ก นอนไม่ได้ อากาศก็ไม่ถ่ายเทเลย
ต้องเปิดแอร์ทั้งคืน ดันหนาวอีก ก็ผ้าห่มบางซะขนาดนั้น
สุดทรมารจริงๆ ต้องทนเอา

เช้าวันอาทิตย์ 2 มีนาคม 51
ตื่น 8 โมงครึ่ง
วันสอบเริ่มขึ้นแล้ว
เตรียมตัวสอบ เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม
อาบน้ำแต่งตัว อ่านหนังสืออีกนิดหน่อย
555 เผื่อจะเข้าหัวอีกนิด กิ้วๆ ๆ