มีคนเคยบอกว่า ** ชีวิตคือการเดินทาง
ที่ต้องเรียนรู้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด
แต่ละวันเราก้าวไปบนเส้นทาง
ที่เราเลือกที่จะเดินและเลือกที่จะเป็น
โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าทางหน้าจะเป็นยังไง
คงไม่มีใครอยากให้มันผิดพลาด อยากให้หนทางของเรานั้น
สวยงามไปในแบบที่เราคิด บางวัน
เราก้าวเดินอย่างรวดเร็ว เร็วจนแทบจะวิ่งด้วยความเชื่อมั่น บางวัน
ใจดวงเดิมของเรามันก็กลับฝ่อ เราแทบจะหลุดนิ่ง
หมดแรง ไม่เข้าใจกับหลายๆสั่ง ที่ไม่ได้คาดคิดเอาไว้
บางวัน เราจึงขอเดินให้ช้าลงซักนิด
เพื่อจะได้มีเวลาคิดทบทวน หรือชื่นชมทิวทัศน์ข้างทางบ้าง
จนบางทีก็มารู้ตัวว่า เราอาจจะไปผิดทางด้วยซ้ำ
ตัวเองกำลังหลงทางอยู่หรือเปล่า
แต่นั้นไม่ได้หมายความว่า เราจะไม่ได้เจอกับทางออก
เพราะอย่างน้อย เราก็ได้ลองไปในที่ที่ไม่เคยไป
หรือเราอาจกำลังไป ในที่ที่ไกลกว่าเดิมก็ได้
หากชีวิตคือการเดินทางจริงๆ เมื่อมีเริ่มต้น
ก็ต้องมีจุกหมายปลายทาง
และมีทางออกให้กับทุกเส้นทางเสมอ
ให้เวลากับหนทาง
แล้วมันจะพาเราไปเจอกับเรื่องใหม่ๆ
และแม้บางครั้ง หนทางจะพาเราย้อนกลับมา
เจอเรื่องเดิมๆอย่างหนีไม่พ้น
เราอาจจะต้องหัวเราะ และร้องไห้ไปอีกซักกี่ครั้ง
ก็ไม่เป็นไรหลอก เพราะขณะที่ผ่านไป
เรากำลังได้บทเรียนเพิ่มขึ้นมา เราจงทำความรู้จัก
กับความรู้สึงตัวเองให้มากขึ้น ให้ตัวเองได้ลองทำ
แล้วทุกอย่างก็จะผ่านไปได้ด้วยดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น