ยังไม่ได้ทำไรอีกตั้งหลายอย่างเลย

จาไปสมัครสอบลำพูน
แต่ยังเตรียมเอกสารไม่เสร็จคะ
ลืมนั่นลืมนี่ตลอด เซ็งตัวเองจริงเลยเรา
อันดับแรกนะคิดว่าคงจะไม่ได้ไปสมัครสอบแล้ว
เพราะหาแฟ้มที่ใส่เอกสารไม่เจอ ค้นซะทั่วบ้านเลยก็เป็นได้
ทำให้คนในบ้านเป็นห่วง ช่วยกันหาใหญ่เลย วุ่นวายไปหมด
หามาสองวันก็ยังไม่เจออีก
แล้วก็ไปหาต่อที่สำนักงาน ก็ยังไม่เจออีก
กลับมาหาที่บ้านต่อ ไม่มีเลย ค้นทั่วบ้านละ ไม่มี
เฮ้อออ ปลงละ คงไม่ได้ไป
มาถึงทีทำงานตอนเช้า เก็บกระเป๋าใส่ลิ้นชัก ดันเห็นคะ
มันอยู่ในลิ้นชักเราเองนี่นา
แต่ก็แปลกนะ หามาตั้งสองวันละ ไม่ยักกะเจอเลย
ยังเวียนหัวตัวเองอยู่เลยเนี่ย
แต่ดีใจมากๆ ที่เจอซะที 5555

แวะไปถ่ายรูปกะเจ้าเกียรติมาแล้ว รูปสวยคะ คิคิ
แต่เจ้าเกียรติดิ อ้วนเชียว
ความจริงเราก็ไม่ได้ไปถ่ายหรอก เพราะเคยถ่ายแล้ว แค่ไปขออัดจากร้านแค่นั้นเอง
ยังเหลือไรอีกนะ
เอกสารก็เตรียมเรียบร้อยแล้ว
อ่อ ใบรับรองแพทย์ ยังคะ ยังไม่ได้ไปขอเลย

วันนี้ติดกิ๊บตัวใหม่ที่หัวหน้าใหญ่ซื้อให้
แต่มันอันใหญ่ไปเลยติดไม่พอดีกับผม
มันติดแล้วหลุด สงสัยผมเราจะลื่นไปหน่อย
ให้พี่แอนเสียบให้แล้วนะ ยังหลุดอีก เฮ้อออ
ก็เลยเอาเก็บไว้ก่อน แต่ก็ยังมีอีกอัน อันเล็กๆ สีม่วง
อันนี้สวยคะ ชอบมาก น่ารักดี แต่ก็ไม่ได้เอามา
เพราะเมื่อเช้าถอดไว้ที่บ้าน
แต่ตอนบ่ายนี้ ไปกินข้าวกะพี่ไก่พี่แอนมา ก็ยังแวะซื้อกันมาอีก
ได้มากันคนละ สองอัน
บางอันซื้อมายังไม่ได้ใช้เลยก็มือ แต่ชอบซื้อมา หุหุ
เอาเก็บไว้ แม่ก็ยังบ่นนะ ว่าซื้อมาทำไมตั้งแยะ
เห็นว่าสวยดี เลยซื้อมา
ถ้าเราเอาไปตั้งร้านขายน่าจะได้ เพราะมีเยอะมากๆ
แต่ใครมาขอก็ไม่ให้นะ ชอบเก็บสะสมไว้

เสียดายที่เราใส่ตุ้มหุไม่ได้
พี่แอนเอาให้มาเป็นสิบคู่ละมั้ง แต่ไม่ได้ใส่เลย
เพราะใส่แล้วคันหูมากๆ เคยลองใส่แล้วไม่ถึงสิบนาที
ทนไม่ได้กะอาการคันเนี่ย ทรมานสุดๆ
ไม่ไหวไม่ไหว

ตอนนี้เราหายปวดท้องแล้ว เย้ๆ ดีใจจัง
คิคิ

ขอบคุณ

ในยามที่เงียบเหงา มีเธออยู่เคียงกายเรา
วันคืนที่ปวดร้าว มีเธอช่วยทำให้ทุเลา
เมื่อเธอให้ความเข้าใจ จึงทำให้ทุกข์นั้นบรรเทา
จากวันที่มันว่างเปล่า เธอทำให้มันมีคุณค่า

อยากบอกให้เธอรู้ว่า ในสิ่งทั้งหลายที่เธอให้มา

* ขอบคุณจากหัวใจ ขอบคุณในความหวังดี
ขอบคุณในน้ำใจ ขอบคุณในความรักที่มี

กับวันที่สิ้นหวัง เธอทำให้ฉันนั้นมีพลัง
ในยามที่พลาดพลั้ง เธอคอยอยู่เป็นกำลังใจ

อยากบอกให้เธอได้รู้ว่า ว่าสิ่งที่เธอนั้นมีให้

ถ้าฉันไม่ได้พบเธอ ไม่รู้จะเป็นอย่างไร
(ขอบคุณจากหัวใจ ขอบคุณในความหวังดี)
ถ้าเราไม่ได้รักกัน แล้วฉันจะคู่กับใคร
(ขอบคุณจากหัวใจ ขอบคุณในความหวังดี)
ถ้าฉันไม่ได้พบเธอ ไม่รู้จะเป็นอย่างไร
ถ้าเราไม่ได้รักกัน แล้วฉันจะคู่กับใคร…

ฟังเพลง ขอบคุณ Feat.ปาล์มมี่,ป๊อด
Powered by you2play.com

หมั่นรดน้ำต้นไม้ที่อยู่ในใจ

มักมีผู้กล่าวอยู่เสมอว่า

"จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว ทุกเรื่องราวล้วนเกิดจากใจ"

เมื่อต้องการมีความสุขในชีวิต

สิ่งสำคัญที่ต้องทำ

จึงเป็นเรื่องของการดูแลจิตใจ

การดูแลจิตใจจึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะละเลยไม่ได้

ด้วยเมื่อใดที่จิตใจของเราดี

สิ่งอื่นที่อยู่รอบข้างก็จะพลอยดีไปด้วย

และผู้ที่ได้รับประโยชน์ก็ย่อมเป็นตัวเราเอง


"การดูแลจิตใจของเราเอง

เปรียบเสมือนการปลูกต้นไม้สักต้น

ที่ต้องคอยหมั่นดูแลรักษา

เพื่อให้ต้นไม้ที่ปลูกไว้ได้เจริญเติบโต

เป็นต้นไม้ใหญ่ผลิดอกออกผล

ให้ร่มเงา ให้ที่พักพิงในยามที่เราต้องการ"

*-*

เจ้าหัวหอม

ทำงานถนนคนเดิน ฝนก็ตกปรอย ๆ ไปด้วย
ไม่หนุกเลย ทำงานไป ต้องกางร่มไป เมื่อยแขนขอบอก
ก็ดีที่ตกแป๊บเดียว
แม่ค้าไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่
เลยเช็คล็อคเสร็จเร็ว
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ ก็เรียบร้อย

แล้วก็ไปเดินเล่นดูของไปเรื่อยๆ ต่อ
แถมมีคนมาเดินเป็นเพื่อนด้วย ไม่เหงาเลย
แวะดูไปเรื่อยเปื่อย
ได้ตุ๊กตามา อีกแล้ว
เลยให้ชื่อว่า เจ้าหัวหอม เหตุนี้ก็เพราะว่า
หัวมันหอม หอมมาก หอมติดจมูกเลย
น่ารักนะ เห็นครั้งแรกก็ถูกใจเลย
แถมเดินต่อไป ก็เจอน้องแจ๋ อีก
ตัวนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ไม่รู้จักชื่อมันหรอก
แต่คนขายบอกว่า ชื่อแจ๋ ก็แปลกดี
มีหลายขนาดนะ แต่เลือกที่จะเอาตัวเล็กสุดมา 2 ตัว
เอาแขวนไว้ติดรถน่ารักดี สีเขียวขาว
แล้วมันมีตัวใหญ่ด้วยนะ แถมมีเพลงติดตัว แล้วก็เต้นได้ด้วย
ไปยืนดูตั้งนานนะ ทำไมน่ารักอย่างนั้นก็ม่ายรู้
กะว่าจะซื้อตัวใหญ่แล้วนะ แต่คิดไปคิดมา ไม่เอาดีกว่า
ตัวเล็กน่ารักกว่าแยะ แต่เต้นไม่ได้แล้วก็ไม่มีเพลงแค่นั้นเอง

*-*
เจ้าหัวหอม เข้าท่าดีแฮะ ...

ร้อนมากๆ

อยู่บ้านก็คิดถึงแอร์ที่ทำงานซะจริง
ทำไมถึงได้ร้อนขนาดนี้ก็ไม่รู้
แดดร้อนแผดเผา ซะตัวจะเกรียมอยู่แล้ว
อยู่ห่างพัดลมไม่ได้เลยเนี่ย
ไม่ไหว ไม่ไหว
ร้อนมากมาย

คนอื่นๆเค้า หลบไปพักร้อนทะเลกันหมดแล้ว
บางคนก็ไปดูหมีแพนด้ากัน
อยากไปๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้เรา รึ อยู่บ้าน เฝ้าร้าน ไม่ได้ไปไหน
วางแผนจะไปเชียงใหม่กันเนี่ย
ไม่รู้จาได้ไปป่าว
เฮ้ออออ เซ็งเป็ด เซ็งห่าน *--*
เดือนหน้าหยุดตั้ง 5 วันจาทำไรดีนะ
ถ้าไม่ได้ไปไหน
คำตอบสุดท้าย ก็อยู่บ้าน เฝ้าร้านอะดิ คิคิ...
คิดมาก ไม่ได้ไป ก็คือ ไม่ได้ไป งั้นแหละ

100 สุภาษิตกฏหมาย

0001 " คำพิพากษาของศาลย่อมเป็นอันเด็ดขาด

0002 " ผู้เสียหายเท่านั้นจึงมีอำนาจฟ้องคดี "

0003 " ถ้าโจทก์ไม่นำสืบจำเลยย่อมพ้นผิด "

0004 " หน้าที่นำสืบย่อมตกอยู่แก่โจทก์ "

0005 " ความเป็นธรรมนั่นแหละคือความเสมอภาค "

0006 " ผู้กระทำหรือผู้ยินยอมพร้อมใจด้วยย่อมมีโทษดุจกัน "

0007 " การอำพรางต่างกับการทำเฉย "

0008 " ผู้รับโอนย่อมมีสิทธิเช่นเดียวกับผู้โอน "

0009 " ความยินยอมย่อมกำจัดเสียซึ่งความผิดพลาด "

0010 " คำสารภาพที่ให้ในศาลย่อมมีน้ำหนักมากกว่าการพิสูจน์อื่นใด "

0011 " การตีความในกฎหมายย่อมไม่ก่อให้เกิดความเสียหาย "

0012 " หนี้ย่อมไล่ตามตัวลูกหนี้ "

0013 " เป็นลูกหนี้ย่อมไม่สันนิษฐานว่าจะให้เงินโดยเสน่หาแก่เจ้าหนี้ "

0014 " อาชญากรรมยังผลให้ทุกสิ่งซึ่งเกิดขึ้นจากการนั้นเป็นโมฆะ "

0015 " ผู้มีอำนาจกระทำสิ่งใหญ่ย่อมมีอำนาจกระทำสิ่งย่อยด้วย "

0016 " กฎหมายไม่นำพาในสิ่งเล็กน้อย "

0017 " ดุลพินิจคือการวินิจฉัยโดยอาศัยกฎหมายว่าอะไรยุติธรรม "

0018 " สัญญาซึ่งทำขึ้นโดยกลฉ้อฉล กฎหมายไม่รับรองบังคับบัญชาให้ "

0019 " บ้านของบุคคลใดย่อมเป็นที่รโหฐานของบุคคลนั้น "

0020 " ของกำนัลซึ่งลักลอบให้ ย่อมเป็นสิ่งที่มีพิรุธเสมอ "

0021 " การให้สมบูรณ์เมื่อผู้รับได้ครอบครองของให้นั้น "

0022 " สิ่งที่ให้ย่อมจะไม่สันนิษฐานว่าเป็นการให้โดยเสน่หา "

0023 " เมื่อข้อความใดเคลือบคลุม ในการตีความต้องละเว้นสิ่งที่ไร้ผลและสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ "

0024 " กฎหมายนอนหลับบางคราวแต่ไม่เคยตาย "

0025 " ผู้ที่ถูกบังคับให้เชื่อฟังย่อมไม่ต้องรับผิด "

0026 " ความฉ้อฉลของตนย่อมไม่ก่อให้เกิดสิทธิฟ้องร้องกล่าวหาบุคคลอื่นได้ "

0027 " ข้อยกเว้นจะต้องตีความโดยเคร่งครัด "

0028 " สัญญาไม่อาจเกิดขึ้นจากการกระทำอันมิชอบด้วยกฎหมาย "

0029 " ไม่มีการฟ้องร้องโดยอ้างสัญญาที่ไม่ชอบ "

0030 " บุคคลวิกลจริตไม่มีเจตนา "

0031 " จงประสาทความยุติธรรมแม้ฟ้าจะถล่มก็ตามที "

0032 " ผู้ซึ่งปกปิดการฉ้อย่อมกระทำการฉ้อเอง "

0033 " ความไม่รู้ข้อเท็จจริงเป็นข้อแก้ตัวได้ "

0034 " ความไม่รู้ในสิ่งซึ่งกฎหมายถือว่าต้องรู้ไม่เป็นข้อแก้ตัว "

0035 " ความไม่รู้กฎหมายไม่เป็นข้อแก้ตัว "

0036 " การไร้ความสามารถคงเป็นข้อแก้ตัวได้ตามกฎหมาย "

0037 " เมื่อมีสิทธิเสมอกันแล้ว ผู้ครอบครองทรัพย์สินย่อมมีสิทธิดีกว่า "

0038 " ในคดีอาญาทั้งมวล ควรจะพิสูจน์ให้ประจักษ์แจ้งดั่งแสงตะวัน "

0039 " กฎหมายรับรู้กับสิ่งที่อยู่ใกล้กับเหตุเท่านั้น "

0040 " สองผิดจะไม่ทำให้เป็นถูกขึ้นเลย "

0041 " ในพินัยกรรมนั้นเราจักต้องค้นหาเจตนารมณ์ของผู้ตายให้จงได้ "

0042 " ตุลาการควรคำนึงถึงความยุติธรรมเสมอ "

0043 " สิทธิมหาชนย่อมมาก่อนสิทธิเอกชน "

0044 " กฎหมายออกโดยอำนาจนิติบัญญัติ จะเลิกไปก็โดยอำนาจนิติบัญญัติ "

0045 " กฎหมายย่อมเคารพต่อความเป็นธรรม "

0046 " ความยุติธรรมไม่เป็นสิ่งที่จะพึงปฏิเสธหรือผัดผ่อน "

0047 " กฎหมายย่อมช่วยผู้บริสุทธิ์ "

0048 " กฎหมายย่อมมุ่งถึงสิ่งอนาคตไม่ใช่สิ่งอดีต "

0049 " กฎหมายท้องถิ่นย่อมใช้บังคับแก่การกระทำในท้องถิ่นนั้น "

0050 " ผู้ปล่อยคนผิด คือ ผู้สร้างความหวาดเกรงให้แก่ผู้บริสุทธิ์ "

0051 " กรรมเป็นเครื่องชี้เจตนา "

0052 " ความเป็นธรรมย่อมดำเนินตามกฎหมาย "

0053 " ความเป็นธรรมย่อมไม่ขัดแย้งกับกฎหมาย "

0054 " กฎหมายให้ความเป็นธรรมมากกว่าปุถุชน "

0055 " กฎหมายย่อมจักทำให้เหมาะสมกับคดีที่เกิดขึ้นเป็นเนืองนิตย์ "

0056 " การรับสินจ้างรางวัลในการตัดสินความเท่ากับเป็นการข่มขู่เรียกเอารางวัลนั้น "

0057 " การเลินเล่ออย่างร้ายแรงก็เท่ากับจงใจกระทำความผิด "

0058 " เมื่อมีกฎหมายอันไม่แน่นอน ย่อมมีผลเท่ากับไม่มีกฎหมาย "

0059 " เมื่อไม่มีตัวการ ย่อมไม่มีผู้สนับสนุน "

0060 " เมื่อมีสิทธิย่อมสมควรมีทางบังคับตามสิทธินั้นด้วย "

0061 " เมื่อมีเหตุอย่างเดียวกัน ย่อมต้องใช้กฎหมายอย่างเดียว

0062 " พยานปากเดียวมีผลเสมือนไม่มีพยาน "

0063 " พึงชั่งน้ำหนักพยานหลักฐานแทนการนับจำนวนพยาน "

0064 " บทบัญญัติอันสูงสุดคือบทบัญญัติที่ส่งเสริมศาสนา "

0065 " กฎหมายสิทธิพิเศษยกเว้นกฎหมายทั่วไป "

0066 " เมื่อผู้ซื้อถูกครองสิทธิทั้งหมดหรือบางส่วน ผู้ซื้ออาจไล่เบี้ยเอาแก่ผู้ขายได้ "

0067 " ประโยชน์สุขขของประชาชนย่อมเป็นกฎหมายสูงสุด "

0068 " เจ้าของไม่อาจมีภาระจำยอมเหนือทรัพย์ของตนเอง "

0069 " ภัยพิบัติอันเกิดแก่ทรัพย์ย่อมตกแก่เจ้าของทรัพย์ "

0070 " เหตุการณ์ย่อมแจ้งอยู่ในตัว "

0071 " คดีความซึ่งฟ้องร้องระหว่างคู่ความไม่ควรจะทำให้บุคคลภายนอกเสียหาย "

0072 " สิ่งอุปกรณ์ย่อมตามสิ่งประธาน "

0073 " ราชอาณาจักรเป็นสิ่งซึ่งไม่อาจแบ่งแยกได้ "

0074 " การให้สัตยาบันก็เปรียบเสมือนการสั่งให้กระทำ "

0075 " ทรัพย์ไม่มีเจ้าของตกเป็นของแผ่นดิน "

0076 " ถือว่าผู้ที่นิ่งเฉยได้ให้ความยินยอม "

0077 " ใครมาก่อนผู้นั้นย่อมมีสิทธิเรียกร้องตามกฎหมายได้สูงสุด "

0078 " ผู้ออกคำสั่งย่อมเป็นผู้กระทำ "

0079 " ผู้ใดใช้ให้ผู้อื่นกระทำการอย่างใดถือว่าผู้นั้นได้กระทำการนั้นด้วยตนเอง "

0080 " สิ่งใดติดกับที่ดิน ย่อมเป็นส่วนหนึ่งของที่ดิน "

0082 " เมื่อสิ่งประธานถูกทำลาย สิ่งอุปกรณ์ย่อมสิ้นสุดลงด้วย "

0083 " ความจำเป็นอาจใช้เป็นข้อต่อสู้ได้ "

0084 " สัญญาเอกชนจะก่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นไม่ได้เป็นอันขาด "

0085 " ผู้ครอบครองย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้อื่น "

0086 " ประจักษ์พยานหนึ่งปากดีกว่าพยานบอกเล่าสิบปาก "

0087 " ไม่พึงมีการเพิ่มประเด็นระหว่างมีการพิจารณาคดี "

0088 " ลูกสัตว์ย่อมเป็นทรัพย์อันตกแก่ผู้เป็นเจ้าของเม่สัตว์ "

0089 " กรรมสิทธิ์ในสิ่งปลูกสร้างย่อมตามกรรมสิทธิ์ในที่ดิน "

0090 " ความเคารพต่อกฎหมายเป็นปัจจัยสำคัญแห่งกฎหมาย "

0091 " ไม่มีกฎหมายไม่มีการลงโทษ "

0092 " จะทำสัญญายกเว้นความรับผิดอันเกิดจากการฉ้อฉลมิได้ "

0093 " กฎหมายใหม่พึงใช้บังคับในอนาคตหาควรมีผลบังคับย้อนหลังไม่ "

0094 " ไม่มีผู้ใดจะถูกลงโทษเพราะการกระทำของบุคคลอื่น "

0095 " บุคคลย่อมจะเป็นผู้ตัดสินคดีของตนเองไม่ได้ "

0096 " ฟ้องซ้ำต้องห้าม "

0097 " ผู้รับโอนไม่มีสิทธิดีกว่าผู้โอน "

0098 " บุคคลจะต้องไม่ถูกลงโทษสองครั้งสำหรับความผิดอันเดียวกัน "

0099 " กฎหมายซึ่งมีเหตุผลย่อมได้รับคำสรรเสริญยิ่ง "

0100 ผู้เยาว์ไม่อาจสาบานตัว "

ขอบคุณข้อมูล : thailaws.com

เจ็บอีกแล้ว

ก่อนเข้าบ้านตอนเย็น แวะไปบ้านอุ้ยมา
หาอยู่ตั้งนานนึกว่าหายไปไหนที่แท้ก็หนีไปอาบน้ำแก้ร้อนนี่เอง
แล้วบังเอิญไปได้ยินเสียงนกร้อง
นกไรก็ไม่รู้ ตัวเล็กๆ มันร้องหิวข้าวนี่นา
ก็เลยไปหยิบอาหารที่น้าเราคงแช่น้ำเตรียมไว้ให้มันกิน
มันอ้าปากกินใหญ่เลย แถมกันซะแยะเลย
ให้เท่าไหร่ก็ไม่ยอมอิ่ม ไม่ไหวแล้วมั้ง
ขืนให้กินต่อไปเรื่อย คงท้องแตกตายแน่ๆ




ดูดิ
น่ารักซะขนาดนั้น
อุ้ยบอกว่า แม่มันไข่แล้วทิ้ง
เห็นก็เลยเก็บมาเลี้ยง
รอให้โตกว่านี้อีกนิด บินคล่องๆ ก่อนแล้วค่อยปล่อยไป
ก็ดี มันจะได้แข็งแรง แล้วก็มีแรงบินตามหาแม่มันต่อไป
สู้ๆ นะเจ้านกน้อย

กลับบ้านเราดีกว่า ยังไม่ได้ปลูกต้นเข้าพรรษาเลย
อุตส่าห์ไปจิ๊กพี่ข้างบ้านมาปลูกนะเนี่ย
ความจริงก็ขอเค้าแล้ว แต่เค้าให้แค่ต้นเดียว
ก็เราถอนไปถอนมา ดันหลุดมาสองต้นนี่นา เสร็จเลย 555

สงสัยเวรกรรมตามทันแน่ๆ
ดันมีผึ้งซิคะ มันติดอยู่กะต้นที่เราเอามานะ
มันก็เลยมาต่อยมือเราซะ
ไม่ช่ายมือซิ ต้องนิ้วต่างหาก
น้านนน บวมเลยทีนี้ เจ็บด้วย

คิดแล้วก็ตลกนะ ตอนเด็กนะโดนผึ้งต่อยบ่อยเลย
เพราะชอบขึ้นต้นไม้ แต่ก็ไม่เคยเข็ด
ไปโรงเรียนที หน้าก็เขียวก็บวม คิดแล้วก็ยังตลก
เพื่อนมันก็ยังหัวเราะใส่ตลอด
แต่ตอนนี้ดิ เจ็บมากๆ เลย
งอนิ้วไม่ได้เลย บวมเป่ง
คิดว่าพรุ่งนี้คงจะหาย แต่ขอบอกว่าเจ็บมากๆๆ

พรุ่งนี้วันเสาร์แล้วซินะ
ตอนเช้าคงต้องเข้าไปดูร้านสักหน่อย
ปัดกวาดเช็ดถูให้งามๆ
เย็นๆ ค่อยไปทำงาน ถนนคนเดิน
คิดไปคิดมา ไม่น่าตบปากรับคำเลย
แต่ถึงไงถ้าเราไม่ตอบตกลง มันก็ยังต้องเป็นเราอยู่ดี ที่ต้องไป
เพราะถึงยังไง อ้ายกุ้งกะเกียรติก็มาไม่ได้
มีข้ออ้างตลอดเลยนะ
คนหนึ่งก็อ้างเลี้ยงลูก อีกคนก็อ้างไปเรียน
คนแรกนี่เข้าใจอยู่ ลูกยังเล็ก
แต่อีกคนนี่สิ
อ้างไปได้ว่าเรียน ก็เวลาเรียนมันจะถึงห้าโมงเลยเรอะ
บ้าไปแล้ว มันจะเลิกเร็วกว่าปกติด้วยซ้ำ
บางทีเห็นบ่ายสามก็เลิกละ อ่อ รู้แล้ว มันยังไม่เลิกกันหรอก
เพราะไปก๊งเหล้ากันต่อ ไม่เข้าใจเลย สังคมคนไทย
ทำไรก็ช่าง ต้องมีชวนกันกินเหล้าต่อ เฮ้ออออ

ไอ้เราเหรอ
อยากอยู่แต่ในบ้าน ไม่อยากออกไปไหนละ
เป็นคนมีความสุขกับการที่ได้อยู่บ้าน มากมาย
แต่ช่างมันเต๊อะ นานๆ ที
เฮ้อออ เซ็งเป็ด....


เค้าบอกว่า ยิ้มเข้าไว้ ยิ้มสู้ปัญหา
ทุกปัญหามีทางแก้ ไม่ต้องคิดมากน่า
แล้วจะให้ทำไงละ ยิ้มทั้งวัน แล้วคนอื่นจะหาว่าเราบ้าป่าวเนี่ย
ยิ้มเข้าไว้ โลกจะแตกก็จงยิ้มไว้

ยิ้มวันละนิด จิตแจ่มใจ

ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม
รอยยิ้มพิมพ์ใจ

^___^

ทำง้าน ทำงาน

รับคำสั่งด่วนอีกแล้วพี่น้อง
วันเสาร์เย็น ต้องไปทำงานถนนคนเดินแทนพี่ติ๋ม
ก็ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่นะ แต่จำเป็นต้องไป
เพราะไม่มีคนไป สุดท้ายต้องตกมาที่เรา เฮ้อออ...
ไรกันอีกเนี่ย ว่าไปก็ไม่ได้มาถนนคนเดินนานแล้วนะ
แต่ก็อยากไปเที่ยวมากกว่าไปทำงานนะ
จะได้เดินดูของให้หนำใจซะ
คิดไว้ละ ว่าจะไปร้านๆ นั้น แต่ต้องไปหาก่อน ไม่รู้จะมาป่าว
อยากได้มากๆ แต่ม่ายรู้เค้าเรียกอาไรนะ
มันเป็นแผ่นไม้อัด แล้วก็วาดรูปเป็นโครงเส้น
จากนั้นก็จะมีสีที่คล้ายๆ กาว เมื่อเอาไม้แตะก็จะติดแล้วก็เอามา
ใส่ในรูปที่วาดไว้ ใส่สีตามใจชอบ ของรูปนั้นๆ
เคยเห็นหลานมันซื้อมา ก็เลยอยากได้
บอกว่าอยู่แถวๆ หน้าอำเภอ คงต้องเดินหากันวุ่นแน่เลย
แต่แย่หน่อย ไม่มีเพื่อนไปด้วย ม่ายรู้จะมีปัญหาไรบ้างป่าว

สู้ๆ ก็แล้วกัน
พรุ่งนี้ก็รู้เอง ว่าเป็นไง

*--*

ผู้ชาย มนุษย์ที่ไม่เคยเข้าใจผู้หญิง

ช่วงนี้งานก็เรื่อยๆ แต่มีเรื่องให้คิดให้ปวดหัวบ้างเล็กน้อย ถึงปานกลาง
แต่ก็ไม่ถึงกับว่า จะหนักหนาสาหัสอะไร
เรื่องไร้สาระทั้งนั้น + เรื่องงานอีกนิดหน่อย
เลยไม่ได้อัพเดจบล็อคเอาซะเลย
เจ้าเพื่อนตัวดี เลยแอบบ่นนิดๆ ว่าไม่มาอัพเดจบล็อคบ้างเลย
มันยังไม่ถึงกับว่าจะกลายเป็นบล็อคร้างหรอกน่า .....


ฉันไม่เคยเข้าใจ
***
ว่าทำไมผู้ชายถึงสะกดคำว่า "เข้าใจผู้หญิง" ได้ยากนัก
..........

ใช่ ... ผู้หญิงอาจจะเป็นมนุษย์ที่แปลก
เพราะในความสวยงาม อาจมีความร้ายกาจซ่อนอยู่
เพราะในความอ่อนโยนมีความเข้มแข็งมากมาย
เพราะในความหมายของคำที่เปล่งวาจาออกไป อาจแปลได้ว่า
"ตรงกันข้าม"

ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจผู้ชายนัก ... แต่ ...
"ฉันรักเธอ"

อากาศดีจริ้งเลย

ไม่ร้อน ไม่เย็น กำลังพอดี พอดี
ขอบอกว่าง่วงมากๆ
แอบหลับตาไปหลายรอบละ
ทั้งที่เมื่อคืนก็นอนหลับสบายนะ ไม่ตื่นด้วย
แต่ทำไม ถึงได้ง่วงขนาดนี้ก็ไม่รู้
ดู บรรยากาศดิ ฝนตกปรอยๆ เย็นสบายใจจริงๆเลย
งานก็เรื่อยๆ ไม่ค่อยมีไรมาก
เลยแอบเว็บมาเขียนยล็อคให้ตัวเองซะหน่อย

ได้ฉายาใหม่อีกละ
"ฟูจัง" สืบเนื่องมาว่า
หัวยุ่ง ฟู ไอ้ผมที่เริ่มออกมาใหม่ มันหยิก
น่าเกียจนะ เลยมีคนตั้งให้
เดียวต้องหาเวลาไปจัดการมันซะบ้าง
แต่ปกติก็หมักทรีสเม้นประจำอยู่แล้ว
ก็ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มันต้องเสียตังบ้าง ถึงจะสวย คิคิ
ตอนนี้ไม่ง่วงแล้ว ละ
แต่หิวข้าว เมื่อไหร่จะเที่ยงก็ไม่รู้ หิวๆๆๆ
ไปกินไอติมลุงชมดีฝ่า ไม่ได้ไปนานละ ชิชิ อาหย่อย

หายหมดเลย

กว่าจะได้เทมเพลจนี้มา
แสนยากลำบาก น้องสาวเพิ่งสอนให้ทำ
ก็สอนกันทางเอ็ม ลำบากจริงๆ
คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่
ก็พอถูไถไปได้บ้าง สุดท้ายก็ได้มาอย่างที่เห็น
เพราะเทมเพลจที่บล็อคให้มาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
ก็เลยอยากเปลี่ยนบ้าง ใช้มาเป็นปีละ ไม่ได้เปลี่ยนเลย
ใช้เวลาทำประมาณ เกือบครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้
ต้องเปลี่ยนนั่น กดนี่ ย้ายอันนี้ไปอันนั้น
โอยเวียนหัว
ถ้าเปลี่ยนอีกรอบ ไม่รู้จะยังจำได้ป่าวอะ

^__^

พอเปลี่ยนได้ก็ดีใจคะ แต่ links ที่ทำๆๆ ไว้ หายไปหมดเลย
ข้อมูลหายเป็นบางอย่าง
จำไม่ได้ว่าเว็บใครเขียนยังไง บ้าง เซ็งงงงคะ
สรุปคือ ต้องไปขอใหม่
พี่เต่า ส่งมาใหม่นะ นู่เข็มจะได้ links เข้าไปใหม่
พักนี้พี่เต่าหายไปไหน สงกะสัยงานคงจะยุ่ง
พี่แอ็ดก็หาย รึว่าลืมไปแล้วว่ามีน้องอยู่เชียงรายอีกคน
ส่งข่าวส่งคราวมาบ้างนะพี่
จาได้รู้ว่ายังสบายดีอยู่

ทุกคนมันก็ยุ่งเหมือนกันหมดละ
แต่ว่าใครจะแบ่งเวลาได้เท่านั้น เป็นเรื่องส่วนตัวของคนนั้น
ต้องบริหารเวลาให้ถูก จะได้ไม่ปล่อยให้ปล่าวประโยชน์

การทำงานอย่างมีความสุข

เมื่อวันพฤหัส สนง.เกณฑ์พนักงานทุกคนให้ไปฟังการบรรยาย
ของท่าน สุเมธ แสงนิ่มนวล ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงราย
ในหัวข้อ "การทำงานอย่างมีความสุข"
ก็ดีนะ ไปกันทั้งหมดทั้งมวล ทั้งครูเทศบาล ทั้งพนักงาน ทั้งลูกจ้าง
ไปกันตรึม ล้นห้องประชุมซิคะ ทีนี้ บางคนไม่ได้นั่งเลย
บางคนก็มาแล้วก็กลับไป เพราะไม่มีที่นั่ง
ส่วนบางคนที่อยู่ฟังก็ต้องยืนกันขาแข็ง
ผู้ว่าคุยสนุกดีนะ มีมุขมาให้ฮาตลอด ไม่ง่วงด้วย
แต่ก็ยังมีคนแอบทำตาหวานใส่เราอีก พี่ไก่ดิ ตาหวานเลย
บอกว่าง่วง อ้าว เป็นงั้นไป สงสัยกินข้าวเที่ยงแยะไปหน่อย
ส่วนพี่หนุงเหรอ จะพูดแข่งกะผู้ว่าคะ คุยจ้อเลย คุยไม่หยุด
เราก็พี่มะก็ได้แต่สลับหูฟัง ข้างซ้ายฟังพี่หนุง ข้างขวาฟังผู้ว่า คิคิ

ก็ไม่ไรหรอก คุยกันเรื่องจะไปลำพูนกัน
ตอนนี้โอเคเรียบร้อยละ จะไปกันวันที่ 2 ก.ค.
แต่ยังไม่รู้เวลา คงเช้านั่นแหละ ไปสายเดี๋ยวรถติด
ไปถึงเร็วจะได้สมัครให้เสร็จเร็วๆ แล้วจะได้ไปเที่ยวกันต่อ
ม่ายรู้ว่าลำพูนจะมีที่เที่ยวป่าว ไม่เคยไปซักที

จะได้ไปแอ่วลำพูนก็ครานี้ละ ครั้งแรกในชีวิตเลย
ดีเหมือนกัน ลางานวันหนึ่ง
ตอนแรกกะไว้จะไปช่วงวันหยุด 4-8 แต่กลัวว่าจะมีคนไปแยะ
อีกอย่าง สามีพี่หนุงต้องไปแข่งบอลสาธารณสุข 3-20 เลยต้องไปวันที่สอง
ขืนไม่ไป ก็ไม่มีคนขับรถไปส่งแน่ๆ

ดีคะ ส่วนวันหยุดก็กำลังคิดอยู่ว่า จะไปเที่ยวไหนดี
แต่วางแผนไว้ละ อยากไปเยี่ยมน้องที่เชียงใหม่
แล้วจะไปสวนสัตว์ด้วย ไปดูหมีแพนด้า อันนี้ยังไม่ชัวนะ
แต่ก็อยากไปอยู่ คิดว่าคนคงจะเยอะน่าดู



อาทิตย์นี้งานยุ่งนะ
ไม่ได้โผล่หน้าออกไปไหนเลย
นอกจากไปเข้าห้องน้ำแค่นั้น
กะออกไปกินข้าว
ออกไปกินข้าวทีก็ลำบากคะ ม่ายรู้ว่าทำไมฝนต้องตกทุกครั้งเลย
เปียกกันหมดเลยอะ เบื่อจริงๆ เลย
ไม่หนุกนะเนี่ย เสื้อผ้าเปียกนะ ถ้าอยู่บ้านว่าไปอย่าง
เราหาเปลี่ยนได้ แต่นี่มาทำงาน ไม่ไหวๆ คะ

เออ มีเรื่องให้ตื่นเต้นอีกแล้ว
ก็มีรถปิ๊กอัพคันหนึ่ง ถอยออกจากซอยมาแล้วไม่ดูรถที่วิ่งอยู่ข้างนอก
พอดีก็มีรถเก่งอีกคัน วิ่งมาตามปกติ ตามเส้นทาง
รถเก๋งก็ยังกดแตรให้สัญญาณรถคันที่ถอยออกมานะ
สงสัยรถปี๊กอัพคงไม่ได้ยิน เลยต้องเบรกกะทันหัน
มันก็ไม่ได้ชนกันหรอกนะ
แต่มันอยู่ว่า มีมอไซด์ขับตามรถเก๋งมา
แถมมีเด็กตัวเล็กๆ คิดว่าอายุไม่เกิน 3 เดือน
เพราะตัวเล็กมากๆ พอรถเก๋งเบรกกระทันหันช่ายมะ
มอไซด์ที่ตามมามันก็ชนตูดรถเก๋งเข้าอะดิ
ทีนี้ละเป็นเรื่องเลย
มอไซด์ล้ม คนขับมอไซด์ กระเด็น ไปข้างซ้าย
อีกคนอุ้มเด็กน้อย น่าจะเป็นแม่เด็ก นะ กระเด็นไปข้างขวา
แล้วรู้ป่าว เด็กน้อย ลอยกระเด็นขึ้นฟ้าคะ
แม่ของเด็กรีบวิ่งไปรับลูก เกือบไม่ทัน อีกนิดเดียว เด็กก็จะถึงพื้นแล้ว
โอย หัวใจเราแทบวายเลย เพราะเห็นเหตุการณ์แบบจะจะ
เสียวสุดๆ ก็โชคดีนะ ที่ถนนกำลังโล่ง
ไม่มีรถคันอื่นๆ ตามมา มิงั้น คงตายทั้งแม่ทั้งลูกเลย
อันนี้ สรุปได้ว่า ต้องโทษรถปิ๊กอัพคันที่ถอยมานะ
ไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ ถอยออกมาได้ไง ก็ไม่รู้
คิดแล้วยังใจหายอยู่เลยเนี่ย
เฮ้ออออออ


ไม่ได้ยินเพลงนี้ซะนาน
เปิดวิทยุมาเจอพอดี ฟังกี่ทีๆๆ ก็ยังเพราะนะ
because i love you
เพลงนี้สมัยเรียน ม.ปลาย กำลังฮิตกันเลย
ฟังแล้วสบายหูจัง
ความจริงมันก็มีเพลงแก้กันอยู่นะ
because you love me
แต่เราชอบเพลงนี้มากกว่า
เลยเอามาให้ฟังแค่เพลงเดียว ก็พอแล้ว

Because I Love You - Shakin Stsvens

ล้าไปทั้งตัว

สองสามวันมานี้ ไม่ได้แตะบล็อคเลย
งานตรึม เหนื่อยสุดยอด
ทำงานงกๆ อยู่หน้าคอม ไม่ได้โผล่ศีรษะไปไหนเลย
แถมวุ่นๆ กะลุงที่ป่วยเข้าโรงบาลอีก
แต่ก็ดีนะ ได้เจอญาติพี่น้องที่ไม่ได้เจอกันนาน
โดยเฉพาะเจ้าตัวเล็กคนนี้
น้องต้นข้าว
เด็กไรไม่รู้ น่ารักเป็นบ้าเลย
อ้วนจ้ำหม้ำเชียว แก้มยุ้ยมากๆ



นี่ขนาดอายุแค่สองเดือนนะเนี่ย
กินนมเก่งมาก
แถมฉี่เก่งอีกต่างหาก
โชคดีที่เราอุ้มแล้วไม่ได้ของฝากเป็นฉี่หลาน คิคิ


ส่วนนี่ก็ลูกสาวกะลูกชายของแพนเค้ก น้องหมาที่บ้าน
ยังไม่ได้ตั้งชื่อให้เลย
น่ารักทีเดียว เสียดายมีแค่สองตัวเเอง
น่าจะมีแยะกว่านี้ เฮ้อออ





มีเรื่องตื่นเต้นอีกแล้ว
ไปเยี่ยมลุงที่โรงบาล
คนไข้ชายคนหนึ่ง ไม่รู้เกิดคุ้มคั่งไรขึ้นมา
จะโดดตึกเอาซะให้ได้
แถมโวยวายไรก้ไม่รู้ เสียงดัง
ทำเอาคนป่วยคนอื่นๆกะญาติๆ แตกตื่นกันไปหมด
ไอ้เราก็ตกใจ แต่ก็ยังแอบมองอยู่ข้างเสา ก็กลัวโดนลูกหลงอะดิ
ยามโรงบาลวิ่งมาเป็นสิบ โห แค่คนป่วยคนเดียวมาทำไมกันแยะคะ
สุดท้ายก็ทำไรคนป่วยไม่ได้อยู่ดี เพราะแม่คนป่วย กะพ่อเค้า ห้ามไว้ได้
เยี่ยมมากๆ คะ ไอ้เราก็ลุ้นแทบแย่

สงสัยเค้าจะป่วยแล้วนอนนานไปหน่อย
เลยเกิดภาวะเครียดขึ้นมา
อันนี้เข้าใจคะ เพราะการที่ต้องนอนโรงบาลนานๆ เนี่ย
เป็นไรที่ทรมานสุดๆ เคยมาแล้ว ไม่หนุกเลย ขอบอก

มีคนไล่ให้ไปนอนแล้วคะ
เพราะเราไมได้พักผ่อนอย่างเต็มที่มาหลายวัน
รู้สึกเหนื่อยล้ายังก้ไม่รู้
อยากให้เราพักมากๆ
เพราะต้องตื่นทำงานแต่เช้าตรู่เลย
อ้าว สู้ๆ กันหน่อย
ไปนอนดีกว่า

ฝันดีผีหลอกจ้าาาาาาาา
^^__^^

โลกส่วนตัว

ใครว่า "โลกส่วนตัว" ไม่สำคัญ
ไม่ว่าจะเป็นชีวิตเด็ก ชีวิตวัยรุ่น หรือชีวิตคนเริ่มแก่อย่างตัวเรา
โลกส่วนตัวสำคัญมาก และคาดว่าไม่ว่าจะอีกกี่ปีต่อจากนี้ไป
ที่ยังมีลมหายใจอยู่ "โลกส่วนตัว" ก็ยังสำคัญ และจำเป็นต้องมีของชีวิต
"โลกส่วนตัว" ของฉัน สำคัญและมาก่อนเสมอ
เหตุเพราะมีความเชื่อว่า
ถ้าตัวเองยังไม่รู้จักตัวเองดีพอ ก็รู้จักและรักคนอื่นไม่ได้
และการอยู่กับตัวเอง มันต้องมีพื้นท่
มันต้องมีช่องว่างที่ยอมรับร่วมกันได้ว่ามันคือ "ช่องว่าง"
คือพื้นที่ระหว่างกัน
คือพื้นท่ส่วนตัว
แถมยังมีความเชื่ออีกว่า

ทุกคนก็รักและหวงโลกส่วนตัวของตัวเอง
มากพอๆ กับตัวของเรา

ทำไงดีน้อ

วันนี้หยุด แต่ก็ยังทำไรต่อไรมิเสร็จ
ผ้าก็ยังรีดไม่เสร็จ รีดไปบางส่วนละ
เหนื่อย เมื่อยด้วย เก็บไว้รีดพรุ่งนี้บ้าง
เดี๋ยวจะไม่มีไรทำ คิคิ

เคยมีความคิดเหมือนกันนะ ว่า...
อยากจะไปตัดผม แต่ก็เสียดาย สงสารมันด้วย
รักมันมาก ๆ เลย
แต่ก็มีหลายๆ คน บอกให้เปลี่ยนทรงใหม่ได้แล้ว
ก็ยังคงคิดไม่ออกอยู่ดี ว่าจะทำทรงไร
คนบอกให้เปลี่ยนนะ ช่วยออกไอเดียหน่อยดิ ว่าทำทรงไรดี

เป็นคนผมเยอะ ผมหนา กลัวว่าจะทำทรงใหม่
แล้วจะไม่เข้ากับหน้าเรา รึว่าเราคิดไปเอง

บางครั้งก็เบื่อเหมือนกันนะ มันหวีลำบาก ตอนสระผม
แต่ยังไม่อยากตัดอยู่ดี เพราะไม่รู้จะตัดทรงไร หุหุ

แล้วก็มีความคิดอีกว่า ....
เราเป็นบ้าป่าว
ในเวลาที่เราอยู่คนเดียว แล้วเรายิ้ม
มีคนบอกว่าเราบ้านะ
ถึงจะบ้า เราก็มีเพื่อนที่บ้าแบบนี้เหมือนกัน
มันเป็นเรื่องปกตินะ ที่เวลาเรานึกไรขึ้นมาได้
ก็จะอมยิ้มกับเรื่องนั้น
เพราะเราเป็นแบบนั้นประจำ
ใครจะว่าเราบ้า ก็ไม่ถือ

ยิ้มวันละนิด จิตแจ่มใส

*-*

^___^

พักนี้เป็นไรไม่ทราบ
พูดใครก็ไม่ค่อยถูกหุซะเท่าไหร่
บางคนฟังไปฟังมา หาว่าเราด่าซะงั้น
ดันโกรธเราอีก อันนี้ต้องขอโทษด้วย
ข้าพเจ้าไม่รู้เหมือนกัน ว่ากำลังด่าใครอยู่
สงสัยเราจะพูดไม่เข้าหูคนแน่ๆ
เค้าถึงได้คิดว่าเรากำลังด่าอยู่ เฮ้ออออ
ก็คนมันไม่รู้นี่นา

วันนี้เบื่อๆ งานก็ไม่เยอะเท่าไหร่ เซ็งไรก็ไม่รู้
ไม่รู้เป็นไรนะ แต่รู้สึกเซ็งๆ

รึว่าเราจะเป็นบ้าไปแล้ว
รู้ัสึกเหนื่อยๆ นะ เดินมากไปป่าวก็ไม่รู้
อากาศมันร้อนมาก แต่ไม่ถึงกับว่าจะเป็นลมหรอก

ยิ่งเจ้าขวัญมาพูดเรื่องผีอีก
พูดกรอกหูอยู่นั่นแหละ
อ้าว เอาเข้าไป ยิ่งกลัวๆ อยู่ด้วย
เป็นอันว่า นอนคลุมโปงทั้งคืนเลย กลัวขึ้นสมอง
ทำให้ใจไม่อยู่กะร่องกะรอยเลย
ทำไรก็ต้องระวังไปหมด กลัวว่าสายตาเราจะมองไปเห็นผีเข้า
คิคิ บ้าไปแน่ๆ เลย

วันนี้ทำงานแบบใจลอย ลืมนั่นลืมนี่ ไปหมด
ไม่รู้เป็นไร ก็เบื่อนิสัยขี้ลืมของตัวเองเหมือนหันแก้ไม่หายสักที
แต่ยังดี ไม่ตกบันได จับกบอีก
มิงั้น อายแย่เลย

เหมือนกับว่าหัวสมองมันล้าๆ ชอบกล
เขียนบล็อคได้ทุเรศมากๆ
ไม่เอาแล้ว ไปนอนก่อน
เอาะลืมไป ดื่มวีต้าแล้วไปนอน จาได้สดชื่น

^__^ นี่หรือความใส่ใจ

คนที่มีความสุข

เป็นลูกหมาเปียกน้ำอีกแย้วเรา

ขับรถเปียกฝนกลับบ้านอีกตามเคย

ความจริงน่าจะได้กลับตั้งแต่สี่โมงครึ่งแล้ว
ไม่รู้เป็นไรกันชอบใช้ให้ทำงานกันตอนที่ใกล้เลิกงานเนี่ย
ทำให้เราต้องกลับบ้านแล้วโดนฝนด้วย
ขับรถไปครึ่งทางแล้ว ตกหนักซะ ต้องจอดพักข้างทาง
นั่งรอเกือบชั่วโมง ไม่หยุดซักที
กลับมันทั้งฝนอย่างนั้นละ
เปียกเลย ขืนรอคงไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ
หิวข้าวด้วย

วันนี้ไม่ไหวคะ เหนื่อยกับการต้องเดินไปเดินมา
ขืนถ้าทำแบบนี้ทุกวัน ขาบวมแน่ๆ
ต้องสลับกันไปกะอ้ายกุ้งกะเกียรติ
ถ้าให้เราเดินแบบนี้ทุกวัน
คงตายคาถนนก่อนที่แฟ้มจะถึงมือนายกแน่เลย

นึกไม่ออกเลยว่าถ้าในช่วงเดือนสิงหากะเดือนกันยา
ใบอนุญาตเป็นสองสามร้อย
จะไหวมั้ยเนี่ย ทำแบบเดิมน่าจะดีอยู่แล้วนะ
ไม่อยากรบกวนให้ใครลัดคิวแฟ้มให้บ่อยๆ เดี๋ยวเค้าจะรำคาญ
ไรวะ มาอีกแล้ว มาวันหนึ่งไม่รู้กี่รอบ
ก็เกรงใจ แต่ทำไงได้ มันคือหน้าที่

เมื่อยขามากๆเลย ไม่รู้คืนนี้จะนอนได้ป่าว
แต่ได้วิตามีนซีมากินเรียบร้อยแล้ว
คิดว่าคงจะพอช่วยได้นะ เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย
หุหุ

^__^

สงสัยจะต้องไปตัดแว่นแล้วละ
พี่ที่ทำงานแนะนำให้ไปวัดสายตาบ้าง
เพราะอยู่แต่หน้าคอม ใครว่าอยู่บ้างไม่อยู่บ้างต่างหาก
เค้าสงสารตาเรา กลัวจะตาเสีย
ขอบคุณนะคะ
แต่ไม่ชอบใส่แว่น
ไว้จะลองไปหาคอนเทคเลนมาใส่น่าจะดี
ก็ยังไม่รู้ว่าอันไหนจะดีกว่ากันนะ
ใส่แว่นก็ไม่เคยนี่นา ใส่คอนเทคเลน ก็ลำบากตอนใส่นี่แหละ
มันเคืองตา ไงม่ายรู้ชอบกล
เฮ้อออ

ไม่มีวันศึกษาจบ

หนังสือเล่มหนาที่มีอยู่ . . .
เราต่างรู้ อ่านจบวันเดียวไม่ได้
ความรักและการคบใครก็เช่นกัน . . .
ไม่มีวันที่เธอจะศึกษาในวันเดียว

เวลาที่ผ่านไป . . . ต้องหมั่นทำความเข้าใจให้ดีๆ
ให้เราอ่านนิสัยกันนานๆ
ไม่ใช่แค่มุมหวาน อย่างตอนแรกนี้
คนคนหนึ่ง มีด้านดีและไม่ดี
ให้เราเปิดใจที่มี . . . ยอมรับกัน

แล้วความสัมพันธ์จะมั่นคง
ความรู้สึกชื่อ "รัก" จะคงมั่น
แล้วหน้ากระดาษความผูกพัน
จะไม่มีวัน . . . ฉีกขาดยับเยิน

เวลาในชีวิตยังเหลืออีกเท่าไหร่
อาจเศร้าเกินไป ที่จะคิดอะไรแบบนั้น
แต่อยากบอกเธอไว้ ไม่ว่าจะเหลือกี่คืนวัน
ขอให้ชีวิตเราได้มีกัน อย่างไม่เปลี่ยนใจ

Free Hugs

แตกตามาแต่เช้า พร้อมกับหน้าตาที่เริ่มจะสดชื่นละ
เป็นหวัดเป็นไข้หายแล้ว ดีใจจัง
มานั่งดู Free Hugs

ลองไปดูกันเอง
http://www.youtube.com/watch?v=vr3x_RRJdd4

ก็น่ารักไปอีกแบบนะ กอดกันจังเลย
เจอใคร ใครเจอ ก็กอดกันสบายใจไปเลย
แต่ถ้ามากอดแบบนี้ในบ้านเราคงไม่ไหวแน่ๆ
คุยกะที่ปรึกษามา
บอกว่าจะลองเอาไปทำที่ถนนคนเดิน
ก็ดี ถ้ากล้านะ อยากเห็นเหมือนกัน

ไม่แน่อาจจะมีคน Free Hugs เหมือนในคลิปนี้แน่ๆ คิคิ

วันนี้ไม่มีฝนสักเม็ดเลย ก็ดีนะ

ทำงานกันวุ่นเลย
ไปซื้อธูปมาห่อใหญ่ๆ ประมาณ 10 ห่อน่าจะได้
เอามาจุดก้นที่ศาลพระภูมิหน้าเทศบาล
จุดกันคนละ 217 ดอก
แล้วก็อธิษฐานให้พี่บุญทิพย์ พยาบาลประจำเทศบาล
ซึ่งตอนนี้กำลังป่วยหนักนอนอยู่ ICU รพ.ชร.
ไม่ได้ไปเยี่ยมพี่เค้าเลย
กลัวไปแล้วจะร้องไห้
แต่ก็ต้องหาโอกาสไปเยี่ยมสักวัน

ที่ต้องจุดกันคนละ 217 ดอก ก็เพราะว่า
ผช. นุช นะ ไปดูหมอมา
แล้วหมอดูนะ บอกให้จุด แล้วก็อธิษฐานส่งแรงใจให้พีเค้า
ก็เลยต้องช่วยกันจุดธูป อวยพรให้พี่เค้าหายป่วยเร็วๆ

วันนี้งานก็ไม่ยุ่งนะ แต่เดินข้ามฝากทั้งวัน เลย
ตอนนี้เปลี่ยนระบบใหม่
ต้องเสนอใบอนุญาตให้นายเซ็น ใบต่อใบเลย
ทำไรกันอีกเนี่ย วุ่นอีกแล้ว
สงสัยคงต้องเดินข้ามถนนกันทั้งวันละทีนี้
รถก็ยิ่งเเยะอยู่ด้วย

ที่สำคัญ เรายิ่งซุ่มซ่ามอีกต่างหาก
วันนี้ก็เอาอีกแล้วนะ
จับกบอีกตามเคย
ตกบันไดตรงทางขี้นด้านหลังตึกนายกอีกแย้ววว
พี่อะไรนะ จำชื่อไม่ได้ สุ่นๆๆ ไรนี่แหละ
ไม่รู้ว่าช่ายป่าว เห็นเต็มๆ คะ
เพราะแกกำลังกินน้ำอยู่
สงสัยแทบจะสำลักน้ำ หัวเราะใหญ่เลย

เมื่อไหร่จะหายโก๊ะซะทีนะ เราเนี่ย

วันนี้เจอพี่ใหญ่ คิคิ พีใหญ่ใจดี
พูดไม่ค่อยเก่ง ยิ้มเป็นอย่างเดียว
แล้ววันนี้มาทำไรก็ไม่รู้ที่ห้องเราเนี่ย
เห็นเดินไปเดินมา งานคงยุ่งน่าดู
พี่ๆ ในห้องเลยแซวกันใหญ่ ว่า
ส่งข้าวส่งน้ำแฟนตัวเอง ทุกวัน
สงสัยกลัวแฟนจะหิวแน่ๆ
Feel good นะคะ พี่ใหญ่

ไปถอยเสื้อมาอีกตัว ร้าน แม่ญิง
แต่ไม่รู้จะใส่ไปทำงานได้ป่าว
ชมพูหวานเชียว
แต่ชอบมาก ๆ เลย มีระบายด้านหน้าด้วย
ว่าจะเก็บไว้ใส่ไปงาน
แต่ต้องรอดูก่อน ว่างานไหนดี
เพื่อนคนไหนจาแต่งงานอีกเนี่ย
จาได้ใส่ไปเอาฤกษ์ซะหน่อย

ความจริงก็อยากใส่ไปทำงานนะ
แต่รู้สึกเขินๆ ไงก็ไม่รู้ ปกติจะใส่แต่กระโปรง หรือไม่ก็กางเกงไปเลย
แต่นี่ดิ เดรสสีขาวสลับชมพู ถูกใจมากๆ
อวดพี่แอนกะพี่ไก่ไปเรียบร้อยละ
เค้าบอกว่า อยากใส่บ้าง แต่ใส่ไม่ได้
มันยัดได้แค่หัวแค่นั้น ที่เหลือๆ ก็จะค้างถึงแค่เอว
เพราะมันจะลงสะโพกไม่ได้ เฮอะๆ ๆ

สรุปคือ พี่เค้าอ้วนนั่นเอง

*-*

จาเก็บเอาไว้ใส่เล่นแล้วกันนะ ไม่งั้นก็ใส่ไปงานดีฝ่า

เกือบไปแล้ว

รู้สึกใจคอไม่ดีตั้งแต่ก่อนออกบ้านแล้วเนี่ย
แต่ก็ไม่ได้คิดไรมาก เพราะคิดอยู่ว่า ปวดหัว ตัวร้อน เป็นไข้
ไม่รู้ว่าวันนี้จะไหวมั้ย แต่ต้องสู้ เพราะไม่มีใครทำงานเหลือเราคนเดียว

ขับมาถึงห้าแยกพ่อขุนฯ
ไอ้บ้าไหนก็ไม่รู้ ขับมาปาดหน้า
เบรกอย่างเร็วเลย ดีไม่ไถลไปชนรถอีกคัน
พอดีกะรถเก๋งป้ายแดงวิ่งมาอีกด้วย
แล้วเค้าเบรกทันพอดี
มิงั้นมีหวัง ได้ไปนอนโรงบาลอีกแน่ๆ

ทำงานไปก็กุมหัวไป
กินยาก็ง่วง ตาจะปิด
ประชาชนก็แยะแถมวุ่นวายกันใหญ่
แต่สู้ขาดใจเลย

ต้องมาอยู่เวรจำเป็นอีก ไรกันเนี่ย
จะไปไหนทำไมไม่บอกกันล่วงหน้า จะได้เตรียมตัว
นี่อยากไปก็ไป ชิ เห็นเป็นหัวหน้าเหรอ
มาบอกตอน 11.45 น. จะไปกินทันป่่าวละ
เลยต้องไปซื้อมากินในห้อง
ทำไมถึงทำกันอย่างนี้ วางแผนไว้จะไปเดินตลาดกันนะ
อดตามเคยคะ ไม่เป็นไร ถึงไปก็คงลำบากแย่เลย
ฝนตกตลอด ตลาดคงแฉะแน่ๆ

มีคนใจดีลัดคิวเอาแฟ้มเสนอให้อีกแว้ววว ขอบใจเน้อ

ขอบคุณที่เป็นห่วงกัน ยามป่วย หาข้าว หาน้ำ หายาให้
ถามตลอดว่ากินยายัง เป็นไงบ้าง นึกว่าจะไม่สนใจกันซะแล้ว
เพราะวันๆ เห็นแต่สนใจไรก็ไม่รู้ บางทียังแอบน้อยใจด้วย
ว่าไรอะ ไม่ค่อยสนใจกันเลย มัวแต่ยุ่งกะเรื่องตัวเองอยู่นั่นแหละ
น้อยใจก็เป็นเหมือนกันนะ แต่ขี้เกียจพูด
ถ้าคิดที่จะรักกัน ก็ขอให้ห่วงใยกันบ้าง
แค่นี้ก็รู้สึกดีแล้ว

จะไปนอนละ
ฝันดีผีหลอก
^__^

เป็นอีกแล้ว ไม่ชอบเลย

ตื่นมาแต่เช้าเลย กะว่าจะนอนให้สบาย
หลับฝันดี ฝันหวานซะหน่อย
เจ้าเอเปค กะแพนเค้ก มาขูดประตูใหญ่เลย
อะไรกันแต่เช้า ก็ไม่รู้
ถ้าไม่ตื่นนะ มันก็จะพังประตูซะให้ได้
แย่จริงๆ น้องหมาทั้งหลายเนี่ย ไม่รู้จักเวล่ำเวลาเอาซะเลย

แม่เรียกกินข้าวแต่เช้าเลย ยังไม่แปดโมงเลย
กินไปนิดเดียวเอง ไม่ค่อยหิว

แต่ยังไม่ทันถึง เที่ยง ดันหิวซะได้นี่
ต้องกินแล้ว ไม่ไหว ๆ ๆ
รู้ตัวว่าปวดหัวขึ้นมากระทันหันเลย
ตาภูมิให้กินพาราไปสองเม็ด
ไม่ถึงห้านาที ง่วงคะ
นอนเลย ตื่นมาอีกที บ่ายสามแล้ว
ตื่นมาแบบหัวฟูๆ มึนๆ
อาการน่าเป็นห่วงอย่างแรง
มาเย็นละ ก็ยังไม่หายอีก
แถมรู้สึกว่า กินไรเข้าไป เหมือนจะอ๊วกด้วย
พักนี้ก็กินไรได้น้อยๆ อยู่ด้วย
ผอมลงๆ ๆ

**แต่ดีใจนะ น้ำหนักลดเนี่ย**

พรุ่งนี้จะไปทำงานไหวมั้ยเนี่ย
ไหวไม่ไหว ก็ต้องไปละ ทีนี้
เพราะอ้ายกุ้งลาพักผ่อน 3 วันรวด
อุตส่าห์เหน็บไปแล้วนะ ว่าเหลืออีก 2 วันจะเหลือไว้ทำไร
ยังมีแซวอีก ว่าไปหลายวัน คิดถึงเราแย่เลย
แหวะ จะอ๊วก คิดถึงตายละ
เมียตัวกลับจาก กทม. ละซิท่า ถึงได้ลางานอย่างนี้
ทิ้งน้องทิ้งนุ่งเลยนะ
รับงานเละอีกตามเคย เฮ้ออออ แย่นะเนี่ย
ยิ่งงานเก่าก็ยังไม่เสร็จอีก
ก็จะไรอีกละ 5ส นั่นแหละ
ตรึมเลย วุ่นวายมาสองอาทิตย์แล้วเนี่ย

แถมงานใหม่ยังจะตามมาอีกแน่ๆ
(อันนี้มันของตายอยู่แล้ว )

ต้องนอนแต่หัวค่ำซะแล้ว
เพื่อรับมือกะเช้าวันจันทร์
วันอันสุดแสนวุ่นวาย ประชาชนต้องมาใช้บริการแยะแน่ๆ
สู้ๆ นะ สาวเข็มเอ๋ย ...

^_^

คนที่คุณก็รู้ว่าใคร

ได้คุยกะที่ปรึกษาคะ
เลยลืมไปเลยว่ายังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เช้ามา
ก็เกือบจะเน่าด้วยกันทั้งคู่แล้วมั้ง
ไม่รู้คุยไรกันนักหนา เรื่องสัพเพเหระ คิคิ
เลยได้เพลงเพราะๆๆมาหนึ่งเพลงคะ

ฟังแล้วรู้สึกดีมากๆ
ลองฟังดูแล้วกัน

คนที่คุณก็รู้ว่าใคร (You Know Who) - StaM

^--^
หากคุณตื่นตอนเช้าเเล้วพบว่ามีช่อดอกไม้ใหญ่
มองหาเจ้าของคุณก็ไม่เห็นใคร
ไม่ต้องแปลกใจเพราะช่อนั้นมันเป็นของคุณ
กลางคืนก่อนเข้านอนแล้วพบว่ามีเบอร์ที่ไม่คุ้น
ส่งเป็นข้อความว่าเค้าคิดถึงคุณด้วยถ้อยคำอ่อนละมุน ว่าคืนนี้ฝันดีรีบเข้านอน

ก็จะมีใครอีกเหล่าแค่อยากให้เซอร์ไพส์กลัวเหงา
คุณไม่ต้องไปตามหาว่าใคร
ไม่ต้องสงสัยนั่นคือความจริงใจของผม
คนเดิม...คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
คนที่คอยอยู่ดูแลระยะไกลนานแค่ไหน
ก็ยังเป็นห่วงคุณเหมือนเดิม

คุณก็รู้ว่าใครคุณก็รู้ใช่ไหม


เมื่อไรเจอลมฝน กลัวเปียกปอนหนาวกาย
ต้องรีบไปให้ทัน ในใจหวังเพียงขอมีร่มซักคัน
ไม่ต้องแปลกใจ ถ้าคุณบังเอิญเห็นมันวางอยู่ตรงนั้น

ก็จะมีใครอีกเหล่า แค่อยากให้เซอร์ไพส์กลัวเหงา
คุณไม่ต้องไปตามหาว่าใคร...
ไม่ต้องสงสัยนั่นคือความจริงใจของผม
คนเดิม...คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
คนที่คอยอยู่ดูแลระยะไกลนานแค่ไหน
ก็ยังเป็นห่วงคุณเหมือนเดิม


อยากให้รู้ไว้เพียงว่ามีอีกคนที่คิดถึงคุณอยู่ตรงนี้
แบ่งความรู้สึกดีที่มีมาให้คุณได้เสมอ

ไม่ต้องสงสัยนั่นคือความจริงใจของผม

คนเดิมคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
คนที่คอยอยู่ ดูแลระยะไกล นานแค่ไหน
ก็ยังเป็นห่วงคุณเหมือนเดิม
ไม่ต้องสงสัยนั่นคือความจริงใจของผม
คนเดิม...คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
คนที่คอยอยู่ดูแลระยะไกล นานแค่ไหน

ก็ยังเป็นห่วงคุณเหมือนเดิม

คุณก็รู้...ว่าใคร

ปล. ขอบคุณมิตรภาพดีๆ ที่มีให้มา

ฝนตกพรำๆ ตกได้ทั้งวันเลย

วันหยุดทั้งที ก็ไม่ได้ออกไปไหนอีกตามเคย
ทำงานบ้านต่างๆ ไปเรื่อย
เล่นเน็ตบ้าง นั่งคุยกะน้องหมาบ้าง ตามประสาเรา
ก็ไม่รู้จะไปไหนเลย
เพราะฝนตกได้ทั้งวัน ตกๆ หยุดๆ อยู่เนี่ย
จะออกไปก็ลำบาก เลยอยู่บ้านดีกว่า

พอดีมีแหละ ไม่ได้ซักผ้ากองโต
แต่ต้องรีดผ้ากองเบ้อเริ่มเลย
รีดไป ฟังเพลงไป ก็หนุกไปอีกแบบ

พักนี้ไม่ค่อยได้ไปไหนเลย
ความจริงวันหยุดอย่างนี้ก็อยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง
แต่ไม่มีเพื่อนไป
ต้องอยู่บ้าน อยู่บ้าน แล้วก็อยู่บ้าน
แต่ในใจลึกๆก็อยากไปใจจะขาด
ติดตรงที่ว่า
เที่ยวคนเดียวมันไม่หนุกดิ
เห็นเพื่อนๆ มันไปเที่ยวกันจัง
อิจฉานะ มันส่งรูปมาให้ดูกันใหญ่เลย
ข๋อยแต้ๆ ๆ อยากไปปปปปปปป

จะชวนใครไปก็ไม่มีใครว่าง
มีแต่คนทำงาน งานยุ่ง ไม่มีใครว่างให้เราเลย
บอกว่าหาเงินก่อน รู้น่า ว่าต้องหาเงิน
แต่แบ่งเวลาให้เราบ้างได้มั้ย สักวันก็ยังดี
ไม่ช่ายสนใจแต่เรื่องบ้าบอคอแตกไรก็ไม่รู้
เรื่องส่วนตัวของแต่ละคน ก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง
สรุปง่ายๆ เราก็ต้องอยู่บ้าน
ต่อไปจะไม่ชวนอีกแล้ว
ถ้าอยากไปจะหาวิธีไปเอง เหนื่อยใจจริงๆ

อีกอย่างช่วงนี้ให้อภัยได้
เพราะถ้าชวนใครไปแล้ว คงจะไม่หนุกแน่ๆ
เพราะฝนตกซะขนาดนั้น
ตกได้ทั้งวันทั้งคืนเลย
ความจริงฝนตกนะ ก็ดีนะ
ทำให้เราไม่ต้องออกไปไหน
แล้วใช้ชีวิตอยู่กะตัวเอง
ปกติเรามันก็โลกส่วนตัวสูงอยู่แล้ว
เพื่อนๆ มันยังบอกว่า ชอบเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน
ชวนไปเที่ยวก็ไม่ไป แล้วจามาบ่นหาไร ว่าไม่ได้ออกไปไหน
ก็ไอ้ที่ชวนๆ ไปนะ หนุกตายละ
รู้ทั้งรู้ว่าไม่กินไม่ดื่ม แล้วก็เด้นท์ไม่เป็นอีก
ยังจะชวนไปกันได้
ก็คนมันไม่ชอบแบบนี้ใครจะอยากไปละ เฮ้ออออ
ไอ้เพื่อนพวกนี้ก็ ช่างไม่รู้ไรเลย


เพื่อนมันโทรหาว่าจะนัดมากินข้าวกัน
เราก็อุตส่าห์เตรียมตัวแต่หัวค่ำ
ดันโทรมาเลื่อนจนได้
เพราะไม่มีรถมา แถมฝนก็ยังตกหนักอีก
ว่าก็ว่าแหละนะ บ้านมันอยู่ไกล
สรุปก็คือไม่ได้เจอตามเคย
กี่เดือนแล้วเนี่ย ไม่ได้เจอโอ๋
ก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกัน บ้านก็มีรถ แต่....
ไม่ยักกะขับเป็น แล้วจะมีไว้ทำไมละเนี่ย
ไม่หัดจะเป็นเหรอคุงเพื่อน

คิดถึงจังเยยย

ปัญหาคือการเรียนรู้

บางครั้งชีวิตคนเราก็เล่นตลกอย่างร้ายกาจ จนเราไม่สามารถที่จะรับได้

แต่ความจริงก็คือความจริง เราจะหลีกหนีให้พ้นได้อย่างไร

ปัญหาอยู่ที่ว่าจะทำใจได้อย่างไรมากกว่า

บางคนบอกว่าปัญหาที่เกิดขึ้นนั้น แล้วเรากลุ้มเพราะเราไปยึดติดกับปัญหา

บางคนบอกว่าสิ่งที่เราทำผ่านมาไม่สามารถแก้ไขได้

ฉะนั้นมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป


บางคนบอกว่าใดๆในโลกนี้ล้วนอนิจจัง สังขารเป็นสิ่งไม่เที่ยง

แต่ถ้าถามจริงๆว่าเวลาตัวเราเองเกิดปัญหานั้นขึ้นมาแล้ว

ทำใจได้อย่างคำพูดข้างต้นหรือเปล่า

มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คนแนะนำหรอก



แต่ก็ได้คำตอบกับตัวเองเช่นกันว่าเรามีความทุกข์กับปัญหานั้นนะ

เราจะทำอย่างไรดีล่ะ

คนหลายคนมีวิธีในการแก้ไขปัญหาของตนเอง


วิธีทำใจดังข้างต้น ก็คงช่วยให้จิตใจสบายขึ้น

จากปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้ในตอนนั้น


และทำให้กลับมามีสติเหมือนเดิม แต่สุดท้ายทุกคนก็ต้องแก้ปัญหาดังกล่าวอยู่ดี

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ถ้าคนเราเจอปัญหาแล้ว ทำให้เราล้ม หมดกำลังใจ ท้อแท้ และไม่อยากมีชีวิตอยู่

ต้องถามตัวเองว่า จะลุกขึ้นมาได้เมื่อไร เพราะสุดท้ายปัญหานั้นๆยังคงอยู่

ไม่ว่าจะกินเหล้าเมายา หรือทิ้งมันไว้อย่างนั้น มันก็ยังคงอยู่


เวลาเพียงแค่ช่วยให้เราทำใจยอมรับปัญหาที่เกิดขึ้นได้ง่ายขึ้นเท่านั้น

อยากให้ลุกขึ้นสู้กับปัญหานั้นๆ สำคัญที่สุดคือ ต้องให้กำลังใจตนเอง

ถ้าตัวเองดูถูกตัวเองแล้ว ก็จะไม่มีใครมาปลุกปลอบใจให้เราเดินต่อไปหรอก

คุณค่าของตัวเราอยู่ที่ตัวเราเอง อย่าให้เราโดนกำหนดคุณค่าโดยคนบางคนเลย

เราสามารถลุกขึ้นยืนแล้วเดินต่อไปอย่างสง่างาม


ขอให้เดินหน้าสู้ปัญหาที่เกิดขึ้น ปัญหาทุกปัญหามีทางออกที่ดีเสมอ

ปัญหาบางปัญหาดูใหญ่โตเสียเหลือเกิน ก็ลองให้มองดูเป็นส่วนๆ

ก็จะเห็นได้ว่าปัญหานั้นเล็กลงอย่างเหลือเชื่อ

ถ้าเหนื่อยนักก็พักได้ เพราะปัญหาชีวิตไม่ใช่การวิ่งแข่ง

ที่เราจะวิ่งรวดเดียวจนถึงเส้นชัย


ข้อสำคัญต้องมีสติ, เรียนรู้ปัญหาที่เกิดขึ้นนั้นใหม่

ว่ามีสาเหตุจากอะไรแล้วเราก็จะไม่ไปปฏิบัติอีก และลุกขึ้นมาสู้ให้เร็วที่สุด

เราล้มกี่ครั้งก็ได้ แต่ทุกครั้งเราต้องลุกขึ้นเสมอ เราต้องให้กำลังใจตนเองเสมอ

แล้วชีวิตเราจะผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆไปได้ด้วยดี


ชีวิตมีอุปสรรคเสมอ

ปัญหาคือการเรียนรู้ที่จะเติบโตและเข้มแข็งพอที่จะต่อสู้กับชีวิตต่อไป

ที่ปรึกษามีปัญหา

มะรู้เป็นไรนะ อาทิตย์นี้วุ่นวายมาก ๆ
สืบเนื่องมาจากเรื่อง 5ส นั่นแหละ
ทำให้วุ่นกันไปหมดทั้งสำนักงาน
ก็จะไม่ให้วุ่นได้ไง ยังจัดการไม่เสร็จเลย
แถมต้องไปอบรม อย.น้อย ที่ ศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์อีก
ไปทุกวันเลย กลับบ้านก็ค่ำ
มีบางคนบ่นน้อยใจด้วย ว่าเราไม่ทักไม่ทายเลย
โถๆๆพี่เต่า น้องสาวขอโทษนะคะ
มันยุ่งจิงๆ ไม่ได้นั่งทำงานหน้าคอมเลย
ต้องนั่งกะเด็กๆ ทั้งวัน มีทั้งเด็กน่ารัก เด็กกวนโอ้ย เด็กป่วน สารพัดเด็ก
ก็หนุกดี แต่ไม่หนุกตรงที่ อบรมแบบนี้มาสองอาทิตย์แล้วเนี่ย

จะมีคนมาตรวจห้องวันที่ 5 แล้ว แต่เรายังจัดแจงปัดกวาด สะสางไม่ถึงไหนเลย
สงสัยต้องโดนติอีกแหงๆๆ อันนี้ของมันแน่อยู่แล้ว
ก็ทำไงได้ละ ทำอยู่คนเดียวนี่นา ไม่มีคนช่วย
ได้แค่ไหนก็แค่นั้นละ จะเอาอันนี้ จะเอาแบบนั้น โอยย เซ็งงงง

ตอนนี้ที่ปรึกษากำลังมีปัญหาหัวใจคะ
ทะเลาะกะแฟน ไอ้เราก็มะรู้หรอกนะ ว่าเค้ามีปัญหาไรกัน
เราคนนอก ไม่รู้เรื่องไรหรอก แต่อยากให้เค้าคืนดีกันนะ
แต่ที่ปรึกษาเรากลับบอกว่า คงไม่ช่ายคู่กัน อ้าว เป็นงั้นไปซะนะ
"ผู้หญิงทุกคน แม้จะว่าผิดหรือไม่ผิดยังไง ก็อยากให้แฟนตัวเองมาง้อ"
อันนี้เป็นเรื่องธรรมดา แต่ว่า มันก็ขึ้นอยู่กะผู้ชายด้วย ว่าจะง้อได้นานแค่ไหน
เท่านั้นเอง เพราะทุกคนมันก็มีขีดความอดทนของตัวเองเหมือนกัน
แต่ก็จะเป็นกำลังใจให้เพื่อนแล้วกันนะคะ

หลังจากเลิกงานแวะไปช้อปปิ้งเอดิสันมา
ไปเจอของดีเข้าคะ
พนักงานร้าน ตบกันใหญ่ ไม่รู้เถียงไรกัน
เราก้ได้แต่ยืนดูห่างๆ กลัวโดนลูกหลง
นิสัยไม่ดีนะแอบดูคนเค้าทะเลาะกัน 555
แต่ไม่ได้มีเราดูแค่คนเดียว ยังมีอีกเพียบ
งั้นเค้าจะเรียกว่า "ไทยมุงเหรอ" ว่ามั้ย

เหนื่อยกะการดูคนตบกันละ กลับบ้านดีกว่า
ยังไม่ถึงบ้านเลยอะ ฝนลงซะแล้ว
เปียกยังกะลูกหมา แถมมีคนแอบ สนน. ด้วย
เฮ้ออออ ไม่เปียกบ้างให้รู้ไปนะ

วันนี้จะนอนแต่หัวค่ำ
เพราะยังรู้สึกว่าปวดหัวนิดๆ

^___^

ฝันดี ผีหลอก คิคิ

5 ส. เหรอ วุ่นนะเนี่ย

เย็นนี้ได้กลับบ้านเกือบหกโมงนะ
ต้องมานั่งเก็บนั่งกวาดกันใหญ่
ในห้องก็เหลือไม่กี่คน มีแต่งานเราแค่นั้น
เพราะเรายังไม่ได้ทำไรกันเลย อาจจะเพราะว่าไม่มีเวลากัน
งานตรึมคะช่วงนี้ ไม่ได้ว่างเลย แต่ก็ยังมีเวลาเว็บไปช็อปปิ้งกันอยู่นะ

พี่ขวัญถูกหวยคะ พาไปเลี้ยงส้มตำแถวๆ ฮ่องลี่ อร่อยมาก
เพิ่งเคยกินส้มตำจานละ 100บาทเนี่ย
อร่อยมากๆ ใส่ไข่เค็ม หมูยอ แคบหมู กุ้งตัวเบ้อเร่อเลย
จานเดียวเนี่ย กินกันสี่คน ไม่หมดค ะ เพราะเยอะมาก
ไปนั่งรอเกือบสิบห้านาที กว่าจะได้กิน ลูกค้าแน่นร้าน
ไม่คิดเลยนะว่าร้านเล็กๆ อย่างนี้ จะมีลูกค้าเยอะได้ขนาดนี้
ก็อย่างว่านะ ร้านไหนอร่อย สะอาด ลูกค้าก็ติดเป็นธรรมดา

จากนั้นไปช้อปกันต่อ ว่าจะไปหาซื้อกระโปรงสักตัว
แต่ยังไม่ถูกใจเท่าไหร่นะ เลยได้แต่รองเท้ามา หนึ่งคุ่
เอาไว้ใส่เล่น น่ารักดี มีโบว์ด้วย สีชมพูคะ หะหะ หวานซะ

พักนี้เป็นไรไม่รู้นะ รู้สึกเครียดๆ เหมือนกับว่าจะนอนไม่หลับ
มันหลับๆ ตื่นๆ จะว่าเครียดก็ไม่มีเรื่องไรให้น่าเครียดนะ
แต่มันก็ปวดหัวอยู่บ่อยๆ อาการท่าจะแย่แล้วเรา

ช่าย ช่วงนี้ปวดหัวบ่อยๆ ปวดตุ๊บๆ ๆ
ปวดเป็นพักๆ จะเป็นๆ หายๆ ข้างใดข้างหนึ่ง ปวดตุบๆ เหมือนชีพจรกำลังเต้น
ไม่อยากให้ปวดแบบนี้เลย
รู้สึกแย่ไปกว่าเดิมด้วยซ้ำ ถ้าขืนปวดแบบนี้บ่อยๆ
กลัวว่าจะได้หามส่งโรงบาลแน่ ๆ
จาาทำไงดีนะ
ถึงจะหายเนี่ย

ต้องไม่เครียดดิ ไม่ต้องคิดมาก
แล้วเราจะเครียดเรื่องไรละ
ความจริงมันก็มีหลายเรื่องนะ
บางอย่าง บางเรื่อง แม้ว่ามันจะนานมาแล้ว
มันก็ไม่สามารถที่จะลืมได้
ต้องเก็บเอามาคิดอยู่บ่อยๆ
ถึงได้ทำให้ปวดหัวอยู่อย่างนี้
คล้ายกับว่ามันฝังอยู่ในหัวสมอง จนล้างไม่ออก
ก็ว่าได้นะ

*_*

ยิ้มเข้าไว้นะ เข็ม
ทุกอย่างมันมีทางแก้
เรื่องมันผ่านมาหลายปีละ ควรจะลืมๆ ไปได้แล้ว
แต่ก็ไม่ยักกะลืมสักที
ทุกๆ ๆ คน มันก็ต้องมีเรื่องที่ผิดพลาดได้
ขึ้นอยู่ที่ว่า เราจะลืมมันได้ป่าว
แค่นั้นเอง



กินยาสักเม็ด แล้วนอนน่าจะดีนะ
เฮ้ออออ พรุ่งนี้ต้องไปประชุมโรงเรียนแทนหัวหน้าอีกแย้วววว
ความจริงก็ไม่อยากไปหรอกนะ แต่มันจำเป็นต้องไป
เหนื่อยนะ เหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก มันวุ่นซะไม่รู้จะทำไงให้หายวุ่น
เบื่อเหมือนกัน ทำไงดีน้อออออ
ทำใจอย่างเดียว
ไปนอนดีกว่า

ปล. น้ำหนักลดแล้วคะ ดีใจมากเรื่องนี้ คิคิ