วันอาทิตย์ที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2552

เป็นอีกแล้ว ไม่ชอบเลย

ตื่นมาแต่เช้าเลย กะว่าจะนอนให้สบาย
หลับฝันดี ฝันหวานซะหน่อย
เจ้าเอเปค กะแพนเค้ก มาขูดประตูใหญ่เลย
อะไรกันแต่เช้า ก็ไม่รู้
ถ้าไม่ตื่นนะ มันก็จะพังประตูซะให้ได้
แย่จริงๆ น้องหมาทั้งหลายเนี่ย ไม่รู้จักเวล่ำเวลาเอาซะเลย

แม่เรียกกินข้าวแต่เช้าเลย ยังไม่แปดโมงเลย
กินไปนิดเดียวเอง ไม่ค่อยหิว

แต่ยังไม่ทันถึง เที่ยง ดันหิวซะได้นี่
ต้องกินแล้ว ไม่ไหว ๆ ๆ
รู้ตัวว่าปวดหัวขึ้นมากระทันหันเลย
ตาภูมิให้กินพาราไปสองเม็ด
ไม่ถึงห้านาที ง่วงคะ
นอนเลย ตื่นมาอีกที บ่ายสามแล้ว
ตื่นมาแบบหัวฟูๆ มึนๆ
อาการน่าเป็นห่วงอย่างแรง
มาเย็นละ ก็ยังไม่หายอีก
แถมรู้สึกว่า กินไรเข้าไป เหมือนจะอ๊วกด้วย
พักนี้ก็กินไรได้น้อยๆ อยู่ด้วย
ผอมลงๆ ๆ

**แต่ดีใจนะ น้ำหนักลดเนี่ย**

พรุ่งนี้จะไปทำงานไหวมั้ยเนี่ย
ไหวไม่ไหว ก็ต้องไปละ ทีนี้
เพราะอ้ายกุ้งลาพักผ่อน 3 วันรวด
อุตส่าห์เหน็บไปแล้วนะ ว่าเหลืออีก 2 วันจะเหลือไว้ทำไร
ยังมีแซวอีก ว่าไปหลายวัน คิดถึงเราแย่เลย
แหวะ จะอ๊วก คิดถึงตายละ
เมียตัวกลับจาก กทม. ละซิท่า ถึงได้ลางานอย่างนี้
ทิ้งน้องทิ้งนุ่งเลยนะ
รับงานเละอีกตามเคย เฮ้ออออ แย่นะเนี่ย
ยิ่งงานเก่าก็ยังไม่เสร็จอีก
ก็จะไรอีกละ 5ส นั่นแหละ
ตรึมเลย วุ่นวายมาสองอาทิตย์แล้วเนี่ย

แถมงานใหม่ยังจะตามมาอีกแน่ๆ
(อันนี้มันของตายอยู่แล้ว )

ต้องนอนแต่หัวค่ำซะแล้ว
เพื่อรับมือกะเช้าวันจันทร์
วันอันสุดแสนวุ่นวาย ประชาชนต้องมาใช้บริการแยะแน่ๆ
สู้ๆ นะ สาวเข็มเอ๋ย ...

^_^

ไม่มีความคิดเห็น: