วันเสาร์ที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2552

ฝนตกพรำๆ ตกได้ทั้งวันเลย

วันหยุดทั้งที ก็ไม่ได้ออกไปไหนอีกตามเคย
ทำงานบ้านต่างๆ ไปเรื่อย
เล่นเน็ตบ้าง นั่งคุยกะน้องหมาบ้าง ตามประสาเรา
ก็ไม่รู้จะไปไหนเลย
เพราะฝนตกได้ทั้งวัน ตกๆ หยุดๆ อยู่เนี่ย
จะออกไปก็ลำบาก เลยอยู่บ้านดีกว่า

พอดีมีแหละ ไม่ได้ซักผ้ากองโต
แต่ต้องรีดผ้ากองเบ้อเริ่มเลย
รีดไป ฟังเพลงไป ก็หนุกไปอีกแบบ

พักนี้ไม่ค่อยได้ไปไหนเลย
ความจริงวันหยุดอย่างนี้ก็อยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง
แต่ไม่มีเพื่อนไป
ต้องอยู่บ้าน อยู่บ้าน แล้วก็อยู่บ้าน
แต่ในใจลึกๆก็อยากไปใจจะขาด
ติดตรงที่ว่า
เที่ยวคนเดียวมันไม่หนุกดิ
เห็นเพื่อนๆ มันไปเที่ยวกันจัง
อิจฉานะ มันส่งรูปมาให้ดูกันใหญ่เลย
ข๋อยแต้ๆ ๆ อยากไปปปปปปปป

จะชวนใครไปก็ไม่มีใครว่าง
มีแต่คนทำงาน งานยุ่ง ไม่มีใครว่างให้เราเลย
บอกว่าหาเงินก่อน รู้น่า ว่าต้องหาเงิน
แต่แบ่งเวลาให้เราบ้างได้มั้ย สักวันก็ยังดี
ไม่ช่ายสนใจแต่เรื่องบ้าบอคอแตกไรก็ไม่รู้
เรื่องส่วนตัวของแต่ละคน ก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่ง
สรุปง่ายๆ เราก็ต้องอยู่บ้าน
ต่อไปจะไม่ชวนอีกแล้ว
ถ้าอยากไปจะหาวิธีไปเอง เหนื่อยใจจริงๆ

อีกอย่างช่วงนี้ให้อภัยได้
เพราะถ้าชวนใครไปแล้ว คงจะไม่หนุกแน่ๆ
เพราะฝนตกซะขนาดนั้น
ตกได้ทั้งวันทั้งคืนเลย
ความจริงฝนตกนะ ก็ดีนะ
ทำให้เราไม่ต้องออกไปไหน
แล้วใช้ชีวิตอยู่กะตัวเอง
ปกติเรามันก็โลกส่วนตัวสูงอยู่แล้ว
เพื่อนๆ มันยังบอกว่า ชอบเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน
ชวนไปเที่ยวก็ไม่ไป แล้วจามาบ่นหาไร ว่าไม่ได้ออกไปไหน
ก็ไอ้ที่ชวนๆ ไปนะ หนุกตายละ
รู้ทั้งรู้ว่าไม่กินไม่ดื่ม แล้วก็เด้นท์ไม่เป็นอีก
ยังจะชวนไปกันได้
ก็คนมันไม่ชอบแบบนี้ใครจะอยากไปละ เฮ้ออออ
ไอ้เพื่อนพวกนี้ก็ ช่างไม่รู้ไรเลย


เพื่อนมันโทรหาว่าจะนัดมากินข้าวกัน
เราก็อุตส่าห์เตรียมตัวแต่หัวค่ำ
ดันโทรมาเลื่อนจนได้
เพราะไม่มีรถมา แถมฝนก็ยังตกหนักอีก
ว่าก็ว่าแหละนะ บ้านมันอยู่ไกล
สรุปก็คือไม่ได้เจอตามเคย
กี่เดือนแล้วเนี่ย ไม่ได้เจอโอ๋
ก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกัน บ้านก็มีรถ แต่....
ไม่ยักกะขับเป็น แล้วจะมีไว้ทำไมละเนี่ย
ไม่หัดจะเป็นเหรอคุงเพื่อน

คิดถึงจังเยยย

ไม่มีความคิดเห็น: